บทที่207ให้เกียรติหน่อย（1）
เวลานี้ ผู้คนที่มุงดูได้ถอยออกอย่างรวดเร็วกลายเป็นช่องทางเดินเส้นหนึ่ง
เห็นเพียงแค่หวังตงเสวี่ยนและซ่งหวั่นถิงสองสาวงามที่สวยจนทำให้คนหวั่นไหว แต่งกายด้วยชุดทางการที่เหมาะสมมาก มาพร้อมกับรอยยิ้ม เดินเคียงไหล่กันเข้ามาจากด้านนอก
ด้านหลังพวกเธอสองคน คือหวังเจิ้งกางพาหวังเหวินเฟยและหวังเหวินข่าย ฉินกางพาฉินเอ้าเสวี่ยนและฉินเอ้าตง ซือเทียนฉีพาเฉินเสี่ยวจาว ต่างก็ได้เดินเข้ามา
และท่านหงห้า ได้ตามหลังพวกเขาทั้งหมด
เซียวเวยเวยเห็นฉากนี้ ทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ในกลุ่มคนเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นใครในนั้น พวกเขาล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่ไม่ค่อยมีใครพบเห็น
คิดไม่ถึงว่า มารวมตัวกันที่นี่ มาอวยพรให้กับเซียวชูหรัน นี่ทำให้ในใจของเธออึดอัดมากที่สุด!
ก่อนหน้านี้ เธอยังมีความภาคภูมิใจในตัวเอง เธอยังเป็นผู้หญิงที่น่ารักของทุกคน เป็นคุณหนูมีเงิน เป็นวัยรุ่นที่โดดเด่นที่สุดคนหนึ่งในเมืองจินหลิง
ใบหน้าของเธอโดดเด่น รูปร่างก็ดี จัดอยู่ในสังคมของจินหลิงชั้นสูง และยังเป็นนางฟ้าอีก
หลายปีมานี้เธอ ได้แต่แข่งขันกับลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง
เดิมทีคิดว่า ตัวเองหาสามีได้ดี ไม่ว่าจะด้านไหนก็สามารถข่มลูกพี่ลูกน้องได้ แต่ตอนนี้ ทั้งหมดของเธอ ถูกเซียวชูหรันเทียบได้แล้ว เธอคิดว่าครอบครัวที่น่าภาคภูมิใจของเธอ อยู่ต่อหน้าแขกที่เซียวชูหรันได้เชิญมา เหมือนกับขยะโดยสิ้นเชิง
ตัวเองในตอนนี้ ช่างแตกต่างจากเธอเหลือเกิน!
“เซียวชูหรัน ตกลงแกจะโชคดีอะไรขนาดนี้?!”แววตาที่เซียวเวยเวยมองไปทางเซียวชูหรัน มีความอิจฉาริษยาเผยออกมาเล็กน้อย
เซียวชูหรันก็ไม่ได้สนใจเธอ เพราะเธอเองก็อยู่ในอาการมึนงงในเวลานี้
เธออดไม่ได้ที่จะมองไปทางเย่เฉิน ถามเบาๆว่า: “คนเหล่านี้คุณเป็นคนเชิญมาเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า: “คนเหล่านี้ ผมเคยดูหวงจุ้ยให้กับพวกเขา เคยแนะนำเรื่องโชคลาภ อย่างน้อยก็ถือได้ว่าเป็นเพื่อนกัน”
เซียวชูหรันรู้สึกปวดหัวมาก……
พูดกับเย่เฉินตั้งหลายรอบแล้ว อย่าทำเรื่องหลอกลวงคนอีก เขาก็ไม่ยอมเชื่อ ตรงกันข้ามนับวันยิ่งหลอกเยอะมากขึ้น อีกทั้งยังเป็นคนใหญ่คนโตที่ล่วงเกินไม่ได้อีก
นี่ถ้าหากว่าวันไหนถูกคนจับได้ มันจะไม่ซวยไปกันใหญ่เหรอ?
เธออยากจะห้ามเย่เฉิน แต่ว่าไม่รอให้เธอได้เอ่ยปาก หวังตงเสวี่ยนและซ่งหวั่นถิงก็ได้เดินมาถึงตรงหน้า
ซ่งหวั่นถิงคือคนที่เริ่มพูดก่อน
เธอมองไปที่เซียวชูหรันแวบหนึ่งโดยไม่แสดงพิรุธ แล้วยิ้มเท่านั้น ยื่นมือออกมาพร้อมพูดว่า: “ยินดีกับงานเปิดบริษัทของคุณนายเย่ วันข้างหน้าหากตระกูลซ่งมีความต้องการด้านการออกแบบ ยังอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณนายเย่ด้วยนะคะ!
เห็นได้ชัดว่ามาที่นี่เพื่อมอบของขวัญงานเปิดกิจการ ยังจะพูดจาเหมือนขอให้เธอช่วยเหลือ คนของตระกูลเซียวตกตะลึงไปโดยปริยาย ตกลงเซียวชูหรันมีความสามารถอะไรกัน สามารถทำให้คุณหนูตระกูลซ่งอ่อนน้อมถ่อมตนได้ขนาดนี้?
เซียวชูหรันตื่นเต้นยื่นมือออกมา จับมือกับซ่งหวั่นถิง กล่าวด้วยความปลาบปลื้มว่า: “ขอบคุณค่ะคุณซ่ง!”
ระหว่างที่พูด ซ่งหวั่นถิงมองไปที่เธอ เธอก็ได้มองไปที่ซ่งหวั่นถิงเช่นกัน
ซ่งหวั่นถิงไม่ว่าจะเป็นเรื่องหน้าตา หรือว่ารูปร่าง เทียบกับเซียวชูหรันไม่ได้เล็กน้อย แต่อีกฝ่ายมีออร่าอันสูงส่งโดยกำเนิด กลับเป็นว่าไม่ว่าจะยังไงเซียวชูหรันก็ไม่มีทางเทียบได้
คิดมาถึงจุดนี้ ในใจของเซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะมีปมด้อย
เวลานี้ซ่งหวั่นถิงก็ได้พูดว่า : “คุณนายเย่ คุณเป็นภรรยาของอาจารย์เย่ ก็คือผู้มีพระคุณของซ่งหวั่นถิง ดังนั้นคุณอย่าได้เกรงใจฉันเด็ดขาด!”