กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 738
โดนัลด์ตัวสั่นด้วยความกลัวก่อนจะหันกลับมาถามอย่างประหม่า “คุณคาเมรอน คุณมีอะไรเพิ่มเติมให้เรารับใช้อีกไหมครับ?”
ไอแซคชี้ไปที่จอห์นนี่และชายอีกสี่คนที่นอนอยู่บนพื้นก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันอยากให้แกทั้งคู่ลากสุนัขห้าตัวนี้ออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ฉันไม่ต้องการให้พวกเขาทำให้แชงกรีลาของฉันสกปรกอีกต่อไป!”
“ผม…” โดนัลด์รู้สึกกังวลมากและรู้สึกเหมือนกำลังจะอาเจียนเป็นเลือด!
เขาใช้เวลาสักครู่ก่อนที่จะรู้สึกตัวก่อนจะโพล่งออกมา “คุณคาเมรอน ผมได้บอกคุณไปแล้วว่าพวกเขาทั้งห้าคนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเวบบ์อีกต่อไปแล้ว คุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการกับพวกเขา คุณสามารถฆ่าพวกเขาได้หากต้องการ”
ไอแซคตอบอย่างเย็นชาว่า “แกลืมสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปก่อนหน้านี้หรือเปล่า? ชายทั้งห้าคนนี้มีงานศิลปะแกะสลักไว้บนหน้าผากของพวกเขา ฉันต้องการให้แกพาพวกเขากลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเวบบ์กับแก ฉันต้องการให้แกแน่ใจว่าแกจะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดีไปตลอดชีวิต แกไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาตายได้ แล้วห้ามเอางานศิลปะที่สวยงามที่สลักอยู่บนหน้าผากของพวกเขาออกไปด้วย แกเข้าใจฉันไหม?”
งานศิลปะ…
โดนัลด์มองไปที่จอห์นนี่และบอดี้การ์ดอีกสี่คนด้วยสีหน้าไม่พอใจ ทุกคำที่สลักบนหน้าผากของชายเหล่านี้ล้วนเหมือนกับมีดคมที่แทงเขาตรงหัว!
ถึงอย่างนั้น ไอแซคก็ขอให้เขาพาชายห้าคนนี้กลับบ้านและให้อยู่กับพวกเขาไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?
นี่มันเป็นความอัปยศเกินไปแล้ว!
อย่างไรก็ตาม โดนัลด์ก็ไม่กล้าที่จะอารมณ์เสีย
เขาจะทำอะไรได้อีกแม้ว่าเขาจะรู้สึกอับอายขายหน้าอย่างที่สุด?
เขาต้องอดทนกับสิ่งที่เขาต้องทำเพื่อความอยู่รอด!
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพาชายห้าคนนี้ไปกับเขาเพื่อพยายามเอาใจไอแซค หลังจากที่พาพวกเขากลับไปที่ซัดเบอร์รี่กับเขาแล้ว เขาก็สามารถฆ่าชายทั้งห้าเพื่อที่คนพวกนี้จะได้หายตัวไปจากโลกนี้ได้!
ขณะที่เขากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จู่ ๆ ไอแซคก็พูดว่า “โอ้ ใช่ ฉันลืมเตือนแกว่า แกควรดูแลผู้ชายห้าคนนี้และทำให้แน่ใจว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ได้เป็นอย่างดีในโลกนี้ ฉันต้องการให้แกพาพวกเขามาที่โอลรัส ฮิลล์กับเครื่องบินส่วนตัวของแกเป็นระยะ ๆ เพื่อที่ฉันจะได้ตรวจสอบพวกเขาแต่ละคน ถ้าเกิดบอดี้การ์ดคนใด คนหนึ่งเสียชีวิต ฉันจะเอาชีวิตของลูกชายคนโตของแก ถ้าบอดี้การ์ดสองคนตาย ฉันก็จะเอาชีวิตลูกชายของแกทั้งสองคน ถ้าสามคนตาย ฉันจะเอาชีวิตที่ต่ำต้อยของแกไปด้วย!”
โดนัลด์อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ!
นี่… ไอแซคทั้งดูถูกและทำให้พวกเขาอับอาย!
ไอแซคเคยมีความแค้นอะไรกับตระกูลเวบบ์มาก่อนหรือยังไง?
เพราะอะไรเขาจึงยืนกรานที่จะดูหมิ่นตระกูลเวบบ์อย่างดูถูกเหยียดหยามได้ขนาดนี้?
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม โดนัลด์ก็ไม่กล้าที่จะตอบโต้ไอแซคเลย
เขาทำได้เพียงพยักหน้าซ้ำ ๆ ขณะที่เขาพูดออกมาว่า “คุณคาเมรอน ผมจะทำตามที่คุณขอ…”
ไอแซคพอใจมาก หลังจากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ฉันต้องการให้แกทั้งคู่พาคนห้าคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้!”
โดนัลด์ อ้อนวอน “คุณ… คาเมรอน ขาผมหักไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นขาของลูกชายผมไม่เพียงแต่หักเท่านั้น แต่เขายังข้อมือหักอีกด้วย พวกเราเป็นคนพิการสองคน แล้วเราจะพาชายห้าคนนี้ออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรในวันนี้? โปรดเมตตาพวกเราด้วยเถอะนะครับ ได้โปรดบอกลูกน้องของคุณช่วยพวกเราจัดการสักหน่อยเถอะนะครับ…”
ไอแซคถามอย่างเย็นชาว่า “หมายความว่าแกไม่ต้องการที่จะจัดการกับพวกเขางั้นเหรอ? หากแกปฏิเสธที่จะจัดการเรื่องนี้งั้นแกก็ทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่ก็แล้วกัน อย่างไรก็ตาม ฉันจะหักทั้งมือและขาของแกและพวกแกทั้งเจ็ดสามารถนอนด้วยกันที่นี่ และรอให้ตระกูลเว็บบ์ดำเนินการให้ใครก็แล้วแต่มารับพวกแกแทนก็แล้วกันนะ!”
ฌอนทรุดตัวลงกับพื้นและร้องว่า “คุณคาเมรอน… เราไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจเหรอครับ?! โปรดยกโทษให้เราและปล่อยให้เราออกไปเถอะครับ ได้โปรดหยุดทรมานผมและพ่อของผมเถอะครับ ผมจะคุกเข่าต่อหน้าคุณถ้ามันทำให้คุณมีความสุข!”
ขณะที่เขาพูด ฌอนซึ่งขาหักก็คุกเข่าด้วยความยากลำบากมากและคำนับต่อหน้าไอแซคด้วยมือเดียว
เขากลัวจริง ๆ ! เขากลัวแทบตาย!
นี่จะเป็นโรงแรมแชงกรีลาที่หรูหราได้อย่างไร? นี้รู้สึกเหมือนนรกบนดินด้วยซ้ำ!
ฌอนแค่อยากจะหนีไปจากที่นี่ เขาต้องการหนีและกลับไปที่ซัดเบอร์รี่ เขาอยากกลับไปอยู่บ้านตัวเองและขังตัวเองไว้ที่บ้าน
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาในวันนี้ช่างน่าละอายเหลือเกิน ฌอนรู้สึกว่าเขาไม่อยากออกไปเจอใครอีกเลย!
ถึงอย่างนั้น ไอแซคก็ไม่รู้สึกถึงความสงสารใด ๆ แม้ว่าเขาจะคุกเข่าและก้มคำนับอยู่ต่อหน้าเขา เขาตอบอย่างเย็นชาว่า “ฉันบอกแกแล้วว่าฉันต้องการอะไร แกทั้งคู่สามารถพาคนห้าคนนี้ออกไปจากที่นี่กับแกได้หรือแกสามารถเลือกที่จะจบลงแบบพวกเขาก็ได้ เลือกชะตาชีวิตของตัวเองกันได้ตามสบาย!”
โดนัลด์รีบตอบกลับว่า “คุณคาเมรอน อย่าเพิ่งโมโหเลยครับ! เราจะพาชายห้าคนนี้ไปกับเรา แม้ว่าเราจะต้องคลานออกจากที่นี่ แต่เราจะลากพวกเขาทั้งห้าออกจากที่นี่ไปพร้อมกับเราด้วย!”