“เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน”
ไนโตะ ยืนอยู่ตรงหน้า ฮินาตะ ในขณะที่เธอกำลังต่อยหมัดออกไปกลางอากาศ เขาจับมือของเธอเบา ๆ และพยักหน้าให้เธอเล็กน้อย
แม้แต่คนที่มี เนตรสีขาว ก็ไม่สามารถรู้ถึงความอ่อนล้าของร่างกายได้ แต่ ไนโตะ สามารถมองเห็นทุกสิ่งได้อย่างชัดเจนและด้วยเหตุนี้เขาจึงรู้ได้ว่าวิธีใดเหมาะสมที่สุดสำหรับเธอ
“ค่ะ”
หลังจากที่เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฮินาตะ ก็ก้มหน้าลงแล้วยิ้มน่ารักให้กับ ไนโตะ
ตอนนี้เธอไม่กลัว ไนโตะ อีกต่อไปและเธอก็เริ่มรู้สึกว่าเขาใจดีกับเธอมากกว่าพ่อของเธออีก ซึ่งทำให้เธอค่อย ๆ ก้าวต่อไปและลืมบทบาทที่เจ็บปวดในชีวิตของเธอไปเล็กน้อย
ตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาเห็นเธอ พวกเขาก็จะทักทายเธอด้วยความเคารพและเรียกเธอว่า ท่านฮินาตะ
แม้ว่ามันจะเคยเป็นแบบนี้อยู่แล้วเมื่อตอนที่พ่อของเธอยังมีชิวิตอยู่ แต่ตอนนี้เธอก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าผู้คนให้ความเคารพเธอมากกว่าตอนที่ ฮิอาชิ ยังอยู่
เมื่อผลักประตูให้เปิด ไนโตะ ก็เดินออกจากห้องฝึกและ ฮินาตะ ก็เดินตามหลังเขาไป เธอใส่รองเท้าแล้วเดินออกไป
เมื่อ ไนโตะ มาสอน ฮินาตะ เธอก็จะออกมาจากบ้าน และด้วยความเร็วของ ไนโตะ เขาก็สามารถเดินทางไปมาระหว่าง โคโนฮะ กับ อาเมะ ได้ในเวลาไม่ถึงอึดใจ
อย่างไรก็ตาม ตระกูลฮิวงะ ทุกคนรู้เกี่ยวกับการกระทำของ ไนโตะ แน่นอนว่ายกเว้นแต่ เนจิ ที่ยังเด็กอยู่
ระหว่างทางที่ ไนโตะ กำลังเดินไปส่ง ฮินาตะ กลับบ้าน พวกเขาก็บังเอิญพบกับ เนจิ และ ฮิซาชิ
เมื่อ เนจิ เห็น ไนโตะ เขาก็อึ้งไปชั่วขณะ
เขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าดวงตาของ ไนโตะ เป็นเหมือนคนธรรมดา แต่สมาชิกทุกคนในตระกูลมีดวงตาเป็น เนตรสีขาว ทุกคน
นั่นก็คือ ไนโตะ ไม่ได้เป็นสมาชิกของ ตระกูลฮิวงะ แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่ บ้านตระกูลฮิวงะ และ…ทำไมเขาถึงดูเหมือนกำลังดูแล ฮินาตะ?
ในขณะที่เขากำลังสงสัยเขาก็เห็นสีหน้าของพ่อเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและก้มหน้าให้ ไนโตะ
“ท่านไนโตะ”
เมื่อเห็นเช่นนี้อย่างกะทันหันทำให้ เนจิ รู้สึกงงงวย
หลังจากที่ ฮิซาชิ ทักทาย ไนโตะ เขาก็มองไปเห็น เนจิ ที่มองหน้าเขาด้วยความมึนงง เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็รีบพูดทันทีว่า “เนจิ! รีบก้มหัวลงเดี๋ยวนี้ นี้คือ ท่านไนโตะ!”
“อ่อ…ท่านไนโตะ”
แม้ว่า เนจิ จะไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่เขาก็ยังคงทำตามคำสั่งของพ่อของเขาและแสดงความเคารพต่อ ไนโตะ ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าชื่อ ไนโตะ นั้นคุ้นเคยเล็กน้อย
ไนโตะ ไม่สนใจ ฮิซาชิ และจดจ่อไปที่ เนจิ ด้วยความสนุกสนาน แต่ ไนโตะ ก็ไม่ได้พูดอะไรและเดินต่อไปพร้อมกับ ฮินาตะ
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของ ไนโตะ เนจิ ก็เต็มไปด้วยความสงสัย
เมื่อมองจนพวกเขาเดินลับหายไป ในที่สุด เนจิ ก็อดไม่ได้ที่ถามพ่อของเขาว่า “ท่านพ่อ ทำไมเราต้องทักทายคน ๆ นั้นด้วยล่ะครับ เขาไม่ใช่คนในตระกูลของเรา…”
“เนจิ หุบปาก!”
ฮิซาชิ ดุ เนจิ ทันที และโดยไม่ลังเลเขามองไปที่ เนจิ อย่างแน่วแน่และพูดว่า “เนจิ ลูกจงจำไว้ให้ดี อย่าดูหมิ่น ท่านไนโตะ เด็กขาด!”
เนจิ ตกใจกับสีหน้าของพ่อ ในขณะที่เขาสงสัยมากขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นการแสดงออกแบบนั้นบนใบหน้าของพ่อ
“ท่านพ่อ เขาเป็นใครเหรอ…?”
เมื่อมองไปที่ เนจิ ฮิซาชิ ก็หายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “พ่อเชื่อว่าลูกเคยได้ยินชื่อของเขามาก่อนแล้ว ลองนึกดูดีๆ”
เนจิ สงสัยอยู่ชั่วครู่
ท่านไนโตะ… ไน…ไนโตะ?!
เนจิ เบิกตากว้างและดูเหมือนเขาจะไม่เชื่อ
แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงนักเรียนในโรงเรียนนินจา แต่เขาก็เคยได้ยินถึงตำนานของ ไนโตะ
อย่างไรก็ตามเพราะ ไนโตะ ยังดูเป็นวัยรุ่นและดูตัวเล็กกว่าพ่อของเขามาก เขาจึงไม่คิดว่าจะเป็น ไนโตะ
“ท่านพ่อ กำลังบอกว่าเขา…”
“ใช่ เขาเป็นคนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกนินจา”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฮิซาชิ ก็นึกถึงแรงกดดันอันเลวร้ายที่เขาเจอมาเมื่อไม่กี่วันก่อนจากแรงดันจักระของ ไนโตะ และอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมาและพูดว่า “ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นตำนาน…เทพเจ้าแห่งนินจา!”
คำพูดไม่กี่คำเหล่านี้ทำให้ เนจิ ต้องหายใจเข้าลึก ๆ พร้อมกับทำหน้าไม่เชื่อ เขาไม่อยากจะเชื่อเลย ไม่มีอะไรน่าประทับใจในตัว ไนโตะ ไนโตะอายุน้อยกว่าพ่อของเขาและดูเหมือนคนธรรมดา แต่ ไนโตะ กลับกลายเป็นเทพเจ้าแห่งนินจา!
“ท่านพ่อ…”
“เนจิ” ฮิซาชิ มองไปที่ลูกชายของเขาและขัดคำพูดของ เนจิ ด้วยสายตาที่เคร่งขรึมโดยและพูดว่า “พ่อรู้ว่าลูกต้องการจะถามอะไร ลูกไม่จำเป็นต้องรู้ว่าตำนานเหล่านั้นเป็นความจริงหรือไม่ ลูกแค่ต้องรู้ว่าการมีอยู่ของเขานั้นแหละคือตำนาน!”
คำพูดไม่กี่คำจาก ฮิซาชิ ทำให้ เนจิ ตกใจไปชั่วขณะ แม้ว่าเขาจะยังไม่เชื่อ แต่ ฮิซาชิ ก็ไม่สามารถอธิบายให้เขาเข้าใจได้มากกว่านี้
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ตระกูลฮิวงะตระกูลสาขา ได้รวมกลุ่มกันเพื่อต่อต้านทายาทของตระกูลหลัก , ฮิวงะ ฮินาตะ วัย 5 ขวบ เขาไม่มีอะไรจะพูดกับลูกของเขาอีกแล้ว
……
เวลาผ่านไปเกือบ 2 ปีในชั่วพริบตา
ใน 2 ปีที่ผ่านมา ไนโตะ เข้าออก โคโนฮะ เป็นครั้งคราว แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เห็นเขา เพราะ ไนโตะ ไม่ต้องการให้ใครเห็น
อย่างไรก็ตามแม้ว่าหลายคนจะไม่รู้ว่า ไนโตะ มักจะมาปรากฏตัวใน บ้านตระกูลฮิวงะ แต่ผู้อาวุโสและคนระดับสูงของ โคโนฮะ อย่าง ซารุโทบิ…ก็รู้
ผลที่ตามมาก็คือ แม้ว่าก่อนหน้านี้ ตระกูลฮิวงะ จะสูญเสียอย่างหนัก แต่พวกเขาก็ไม่ได้ถูกกดดันจาก โคโนฮะ เลยแม้แต่น้อย และนโยบายของหมู่บ้านที่มีต่อ ตระกูลฮิวงะ ก็เปลี่ยนจากการปราบปรามเป็นการรับมือ
สำหรับกิจการภายในของตระกูลนั้นถูกยกให้กับ ฮิซาชิ เป็นผู้จัดการในขณะที่ปู่ของ ฮินาตะ ดูแลและช่วยเหลือเขา
ในอดีต ฮิซาชิ เคยเปิดเผยจิตสังหารกับ ฮินาตะ ในระหว่างการฝึกและเขาก็ถูกลงโทษโดยผนึกสาปหลายครั้ง แต่ตอนนี้เขาไม่มีความเกลียดชัง ฮินาตะ อีกแล้ว ตอนนี้ทุกคนต่างให้ความเคารพต่อ เจ้าหญิงฮินาตะ เป็นอย่างมาก
เคารพยิ่งกว่าตอนที่พ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่
…
“เจ้าหญิงฮินาตะ”
ฮินาตะ เดินอยู่ไปตามทางเดินในเขต บ้านตระกูลฮิวงะ ผู้คนก็จะทักทายเธอด้วยความเคารพ
ในไม่ช้า เธอก็เดินมาจนถึงลานฝึกของตระกูล และทันทีที่เธอเดินเข้าไปในลานบ้าน เธอก็เห็นร่างที่คุ้นเคยนั่งอยู่บนบันไดไม้ของทางเดิน