“ครูไนโตะ!”
เมื่อได้เห็น ไนโตะ ฮินาตะ ตัวน้อยก็ดูมีความสุขมาก
เนื่องจากเธอได้เริ่มเข้าเรียนที่โรงเรียนนินจาแล้ว ไนโตะ จึงมีเวลาสอนเธอน้อยลงและได้มาที่ บ้านตระกูลฮิวงะ น้อยลง
ฮินาตะ ไม่ได้เจอ ไนโตะ มาครึ่งเดือนแล้ว แต่เธอก็ยังมาที่นี่ทุกวันและหลังจากฝึกซ้อมได้สักพักเธอก็จะกลับไปที่ห้องของเธอจนกลายเป็นนิสัย
“ฉันเอง”
ไนโตะ ลูบหัวของเธอเบา ๆ แล้วยิ้มก่อนที่จะพูดว่า “ไหนขอดูหน่อยสิ๊ว่าครึ่งเดือนผ่านไป เธอพัฒนาไปถึงไหนแล้ว”
ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา ไนโตะ ได้สอนโหมดเซียนขั้นแรกให้กับ ฮินาตะ
แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่พื้นฐาน แต่มันก็ทำให้กระบวนท่ามวยอ่อนนั้นสมบูรณ์แบบมากขึ้นและกระบวนท่านี้ก็เหมาะกับพลังธรรมชาติเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นความเร็ว ความแข็งแกร่ง หรือจักระก็ล้วนแล้วแต่เพิ่มขึ้นเช่นกัน
ดังนั้นแม้ว่า ฮินาตะ จะอายุเพียงแค่ 7 ขวบ แต่เธอก็แข็งแกร่งกว่าเพื่อน ๆ ในรุ่นเดียวกัน
“ค่ะ ครูไนโตะ!”
ฮินาตะ โค้งคำนับให้กับ ไนโตะ เผยให้เห็นการแสดงออกที่น่ารักจากนั้นเธอก็ก้าวถอยหลังไป 2 – 3 ก้าวแล้วก็ตั้งท่า
ไนโตะ ลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็เดินเข้าไปในลานและพูดว่า “เอาเลย”
“ครูไนโตะ ระวังนะคะ”
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอไม่สามารถทำร้าย ไนโตะ ได้ แต่ ฮินาตะ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแบบนั้นออกไป จากนั้นก็พุ่งเข้าหา ไนโตะ
ฟึ๊บ! ฟึ๊บ!
ฮินาตะ พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ผลักฝ่ามือของเธอไปที่เอวของ ไนโตะ แต่เขาก็ถอยกลับไปหนึ่งก้าวและหลบการโจมตีของเธอได้อย่างง่ายดาย ทันใดนั้น ฮินาตะ ก็พุ้งไปข้างหน้าต่อและผลักมือโจมตี ไนโตะ ต่อไปในขณะที่ ไนโตะ ก็สามารถหลบและปัดป้องการโจมตีของเธอได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด
เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าความแข็งแกร่งของเธอและเขาห่างกันมากขนาดไหน เธอรู้ดีว่าการโจมตีของเธอจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอท้อใจ เธอรู้ว่าเธอต้องทำให้ดีที่สุดเท่านั้น
“เนตรสีขาว!”
ทันใดนั้น ฮินาตะ ก็เปลี่ยนท่าทางของเธอและออร่ารอบตัวเธอก็เปลี่ยนไปราวกับว่าเธอไม่ได้รับรู้อะไรนอกจาก ไนโตะ
“กระบวนท่ามวยอ่อน 8 ทิศ : 64 ฝ่ามือ!”
ฟึ้ม!
ทันใดนั้นฝ่ามือของ ฮินาตะ ก็พุ่งตรงมาที่ ไนโตะ อย่างรวดเร็วราวกับพายุ
“2!”
“4!”
“8!”
“16!”
“32!”
“64 ฝ่ามือ!”
ไนโตะ ขยับตัวเหมือนผีเสื้อไปมาภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของ ฮินาตะ และหลบการโจมตีทั้งหมดของเธอ
อย่างไรก็ตาม ฮินาตะ คิดว่าคราวนี้เธอจะใช้ได้ถึง 64 ฝ่ามือ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่ 32 ฝ่ามือเท่านั้น
“ล้มเหลวอีกแล้ว…”
พลังกายและจักระของเธอยังไม่ถึงขั้นที่จะได้ถึงฝ่ามือที่ 64 ได้ ฮินาตะ หยุดและแสดงสีหน้าผิดหวังแล้วเงยหน้ามอง ไนโตะ อย่างเขินอาย
ไนโตะ ยิ้มและพูดว่า “ทำได้ถึง 32 ฝ่ามือ เก่งมาก”
หากเธอสามารถใช้ มวยอ่อน 8 ทิศ 64 ฝ่ามือ ได้ แม้แต่ จูนิน ก็จะไม่มองว่าเธออ่อนแอ แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เพิ่งจะอายุแค่ 7 ขวบ แม้จะได้รับความช่วยเหลือจาก ไนโตะ แต่ก็ยากสำหรับเธอที่จะทำได้ คงมีแค่นินจาระดับอัจฉริยะอย่าง คิมิมาโร่ และ อุจิฮะ อิทาจิ เท่านั้นที่จะสามารถทำได้เร็วกว่าเธอ
สุดท้ายแล้ว ฮินาตะ ก็ไม่ใช่คนเก่ง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็มีความสามารถมากกว่าคนที่แข็งแกร่งอย่าง ไก หรือ ลี ที่มีปัญหาในการใช้จักระ บางครั้งความสามารถก็ไม่ใช่สิ่งที่กำหนดบนเส้นทางของนินจา
การแสดงออกของ ฮินาตะ เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเช่นนั้นและยิ้มให้กับ ไนโตะ
หลังจากนั้นไม่นาน ฮินาตะ ก็มองไปที่ ไนโตะ อีกครั้งด้วยความลังเล
“ครู ครูจะกลับเลยหรือเปล่าค่ะ?”
“อืม…”
ไนโตะ ยิ้มให้เธอแล้วพูดว่า “ยัง ฉันยังไม่กลับวันนี้”
“เจ๋ง!”
ฮินาตะ ยิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะแสดงท่าทางดีใจออกมา เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คิดว่า ไนโตะ จะอยู่ในคืนนี้
ไนโตะ ยิ้มและอดไม่ได้ที่จะขยี้หัวเล็ก ๆ ของเธอ…
“มาฝึกกันอีกสักหน่อย แล้วเราค่อยไปหาอะไรกินกัน”
“โอเคค่ะ”
ฮินาตะ พยักหน้าพร้อมกับแก้มสีชมพูน่ารักของเธอ
….
ณ โคโนฮะ
บ้านตระกูลอุจิฮะ
“ท่านฟูงาคุ ท่านจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไม่ได้นะครับ ท่านต้องตัดสินใจเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด!”
นินจากว่า 10 คนของ ตระกูลอุจิฮะ นั่งคุกเข่าข้างหนึ่งและคนที่ยืนอยู่หน้าของพวกเขาก็คือผู้นำตระกูลอุจิฮะ , อุจิฮะ ฟูงาคุ
“ซารุโทบิ ขี้ขลาดเกินไป เขาไม่กล้าทำอะไร ตระกูลฮิวงะ อีกต่อไปแล้ว แถมตอนนี้เขายังตั้งเป้ามาที่ตระกูลของเราอีกด้วย ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเราคงจะถูกผลักออกจาก โคโนฮะ ไม่ช้าก็เร็วแน่นอน!”
“ใช่ ถ้าเป็นแบบนี้ เราก็ต้องควบคุมหมู่บ้านให้ได้!”
สมาชิกระดับสูงของ ตระกูลอุจิฮะ หลาย 10 คนเริ่มพูดคุยกัน
อุจิฮะ ฟูงาคุ ที่ยืนอยู่แถวหน้านิ่งเงียบไป การแสดงออกของเขาดูลุ่มลึกและไม่พูดอะไรสักคำ เขารอให้สมาชิกเหล่านี้เงียบอีกครั้งจากนั้นเขาก็เริ่มพูดช้า ๆ
“นั้นเป็นวิธีสุดท้ายที่เราจะใช้ ถ้าไม่จำเป็นเราจะไม่ใช้วิธีนั้นเด็ดขาด”
“ท่านฟูงาคุ! เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนะครับ!”
สมาชิกบางคนพูดแทบจะพูดออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฟูงาคุ ก็ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้ว่า คนคนนั้น อยู่ใน โคโนฮะ…”
แน่นนอนนว่าบุคคลที่เขาพูดถึงนั้นก็คือเทพเจ้าแห่งนินจา ไนโตะ นั่นเอง
ทันทีที่เขาพูดถึง ไนโตะ ทุกคนในห้องก็ตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นพวกเขาก็มองหน้ากันแล้วก็เงียบอย่างประหลาด
ชื่อของ ไนโตะ ยังคงเป็นสิ่งต้องห้ามใน ตระกูลอุจิฮะ ไม่มีใครกล้าเอ่ยชื่อเขาโดยตรงและแทนที่ชื่อของเขาด้วย ‘คนคนนั้น’
ในเวลานี้ ตระกูลอุจิฮะ ไม่รู้จะทำอย่างไรกับ ไนโตะ การให้เขาเข้ามายุ่งในหมู่บ้านมันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกเขาเลย
ใช้เวลานานพอสมควรก่อนที่ใครบางคนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ท่านฟูงาคุ ท่านคิดว่าความสัมพันธ์ของเขากับ โคโนฮะ เป็นอย่างไร?”
ประโยคนี้ทำให้ดวงตาของพวกเขาเผยแสงบางอย่างออกมาทันที
ถูกต้อง แม้ว่า ไนโตะ จะอยู่ใน โคโนฮะ แต่เขาอาจจะสนใจแค่ ตระกูลฮิวงะ เท่านั้น และสำหรับ โคโนฮะ นั้น ไนโตะ อาจจะไม่เข้ามายุ่ง
ความสัมพันธ์ระหว่าง ไนโตะ และ โคโนฮะ แม้ว่าจะไม่ถึงจุดที่เกลียดชัง แต่ก็ไม่ได้ดีมากนัก
“ไม่ว่าความสัมพันธ์ของเขากับ โคโนฮะ จะเป็นยังไง แต่ความสัมพันธ์ของเขากับเราก็แย่กว่าแน่นอน” ฟูงาคุ ยังคงรู้สึกลังเล
“ยังไงก็ตามในมุมมองของ คนคนนั้น เขาอาจจะไม่สนใจสงครามของเรากับ โคโนฮะ ด้วยซ้ำ ตราบใดที่เราไม่แตะต้อง ตระกูลฮิวงะ ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร!”