SPH:บทที่ 257 ทําลายให้สิ้นซาก
“อาหาร… หิวววว”
เสี่ยวจิน ตะโกนใส่ อยู่ภายในใจ ของ เย่หย อย่างใจจดใจจ่อ
เย่หยู มองไปที่ ตะขาบทองหลังม่วง ที่อยู่บนพื้นดิน มันกลัวมาก จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เขาชูมือของเขาเบาๆแล้วพูดพร้อมกับยิ้มว่า “แกตะกละเหลือเกิน ไปสิ!”
หวิด!
ถั่วทองเปลี่ยน เป็นสายฟ้าสีทอง และเจาะเข้าไปในสมองของตะขาบ จากเกล็ดที่แข็งแกร่งที่สุดในพริบตา
ตะขาบทองหลังม่วง ปล่อยเสียงครวญครางสุดท้าย ก่อนที่ร่างกายของมัน จะกระตุกเหมือนสายฟ้าถีๆ และไม่ส่งเสียง
แปะ
เสียงของวัตถุที่หนักๆ ตกลงมาบนพื้น ดังขึ้น
เย่หยู ค้นพบว่า หลางผิงเย่ ล้มลงอยู่บนพื้นดิน มีเลือดไหลออกมาจาก ทั้งเจ็ดทวารของเขาเขากําลังจะตาย
“พันธะระหว่างแมลงภู่และชีวิตของพวกเขา เชื่อมโยงกัน ทั้งได้รับและสูญเสียซึ่งกันและกันในการโจมตีเพียงครั้งเดียว?”
เย่หยู ดูที่ หลางผิงเย่ ผู้ซึ่งมีเลือดไหล ออกมาจากทั้งเจ็ดทวาร และเข้าใจทันที
“รู … แค่ก!”
หลางผิงเย่ บังคับตัวเองให้ลุกขึ้นยืน และหลังจากพ้นเลือดเต็มปากเต็มค่า เขาพูดด้วยน้ําเสียงที่คลุมเครือว่า “ได้โปรด บอกฉันหน่อยได้ไหมว่า ทําไม ห้าแมลงโบราณในตํานานจึงปรากฏในมือของคุณ”
เย่หยู เข้าหา หลางผิงเย่อย่างช้าๆ และภายใต้การจ้องมองของอีกฝ่าย เขาก้มตัวและหัวเราะ “เดาสิ!”
หลางผิงเย่ ไม่ได้คาดคิดว่าจะได้ยินคําตอบนี้ ของ เย่หย เขาเสียชีวิต ก่อนที่เขาจะ สูดหายใจได้อีกครั้ง!
“ชิ!” “ช่างน่าเบื่อจริงๆ!”
เย่หย ยืนขึ้น และเปลี่ยนสายตาของเขา ไปที่ หลางเซีย
“ไม่!” อย่าฆ่าฉัน! “
เมื่อ หลางเซีย เห็นจ้องมองของ เย่หย เขาก็ถอยกลับ ด้วยความกลัว และร้องออกมาด้วยความตกใจ
เย่หยู มองไปที่ หลางเซีย ด้วยสายตาที่เย็นชา และหัวเราะอย่างเยือกเย็น “ไม่ให้ ฆ่าคุณเหรอ? มันไม่ง่ายขนาดนั้น!”
แปะ
หลางเซีย คุกเข่าลงทันที และหมอบบนพื้นและพูดซ้ํา ๆ ว่า “ฉันขอโทษ! ฉันคิดผิด ฉันไม่ควรฟังอาจารย์ ของฉัน และลักพาตัว ลูซิง ได้โปรด ปล่อยฉันไป ฉันไม่กล้า ทําอีกแล้ว! “
เย่หย ส่ายหัวของเขา และพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าคุณต้องการที่จะโทษใคร ต้องโทษที่คุณมีอาจารย์ที่ดีเกินไป”
“แต่ก่อนที่ฉันจะฆ่าคุณ ฉันมีค่าถามอีกข้อที่จะถามคุณ!”
เย่หยู ดูที่ร่างกายตัวสั่นของ หลางเซีย แล้วถาม
“บอกๆ! ฉันจะบอกคุณทุกอย่าง!” หลางเซีย เงยหน้าของเขาใบหน้าของเขาซีดเผือด ในขณะที่เขาพูดด้วยเสียงสั่น
หลางเซีย มีอาการหวาดกลัว เย่หยู เขาจะต่อด้านคําถามของเย่หยุได้อย่างไร เขาบอกเย่หยูทุกอย่างเกี่ยวกับแผนการของอาจารย์ของเขา
“อาจารย์ของฉัน บูชาคาถาสาปแช่ง ในห้องใต้ดินของบ้านพัก เจ็ดสะกด! ตราบใดที่ถึงเวลาอู่ซิงซินจะได้รับผลกระทบจากคําสาปคู่ และจะมาที่ บ้านพักนี้โดยไม่เต็มใจ”
ดวงตาของเยี่หยู ส่องแสงเย็นยะเยือก และถามด้วยเสียงที่ดุดัน “นานแค่ไหนจนกว่า คําสาปจะเริ่มมีผล!
“พรุ่งนี้!”
…” เย่หย ปล่อยลมหายใจยาว ๆ ออกไปอย่างรีบเร่ง
“ทําอย่างไร ถึงจะแก้คําสาปได้?”
ร่างกายของ หลางเซีย ตัวสั้น และพูดด้วยเสียงสั่น “ตราบเท่าที่ สามารถทําลายแท่นบูชาในห้องใต้ดิน”
เย่หยู เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วยิง คําถามสุดท้ายว่า “เรื่องของ ลู่ซึ่งชิ้น มีคนอื่นรู้อีกหรือไม่”
หลางเซีย ส่ายหัวของเขาและพูดด้วยน้ําเสียงแห้งๆ “นอกจากฉันไม่มีคนอื่น! สํานักพิษสัตว์ต่างก็คิดว่า อาจารย์ของฉันตายแล้ว แต่พวกเขาไม่รู้ว่า อาจารย์ของฉันใช้ คาถาปูยึดชีวิตของเขาเป็นเวลาสิบปี! “
เย่หยู พยักหน้าหันกลับมา แล้วเดินไปทางบันได ที่ทอดลงสู่ห้องใต้ดิน ขณะที่พูดว่า “ถั่วทองฆ่าเขา!”
หลางเซีย ผู้คุกเข่าลงบนพื้นรู้สึกตกใจ จากมุมตาของเขาเขาเห็นถั่วทอง โผล่ออกมาจากหัวของตะขาบทองหลังม่วง
“ไม่!” อย่าฆ่าฉัน! ฉันไม่อยากตาย! “อ้ากก!”
เย่หยู ไม่ได้ใส่ใจกับเสียงกรีดร้องของ หลางเซีย และเดินตรงไปที่ชั้นใต้ดินของบ้านพัก
ในแสงเทียนสลัวที่มุมทั้งสี่ ของห้องใต้ดิน เย่หยู จะเห็นแท่นบูชาที่อยู่ตรงกลางของห้องใต้ดินที่ด้านบนสุดของแท่นบูชา มีหุ่นไล่กา!
“ดีมาก ทําลายมันแล้ว มันจะจบลง!”
เย่หยู พูดเบา ๆ แล้วยกมือขึ้น รัศมีดของดาบพลังปราณสายฟ้า ที่ปลายนิ้วของเขา เป็นประกายแวววับเพื่อทําลายแท่นบูชาที่ สร้างคําสาป
“ในทันทีนั้น เกิดเรื่องไม่คาดฝัน … “
เช่นเดียวกับที่เย่หยู กําลังจะใช้ดาบพลังปราณสายฟ้า เพื่อทําลายแท่นบูชา โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทันที
คิ้วของเหยู ขมวดเล็กน้อย เขาถอน พลังออกมา และหยิบโทรศัพท์ ออกมาเพียงเพื่อจะพบว่ามันเป็นสายของชุยอง
“เฮ้!” “พี่สาวชุยอง เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
เสียงกังวลเล็กน้อยของ ชุยอิง ดังออกมาทางโทรศัพท์
“เย่หยู มีบางอย่างที่ฉันต้องบอกคุณ มันเกี่ยวกับเรื่อง ประหลาดๆของลู่ซึ่งชิ้น “
เรื่องของลูซิงซิน?
เย่หยู มองไปที่แท่นบูชาต่อหน้าเขา โดยไม่รู้ตัว ว่าบางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับคาถาอู่ที่กําลังจะเสร็จสมบูรณ์
มัน เกิดอะไรขึ้น?
“ไม่กี่วันที่ผ่านมา คุณเป็นคนที่กําจัด คําสาปคู่ของ แมงมุมมรณะ ออกไปจาก อู๋ซิน ในตอนแรกเราคิดว่าเธอเหนื่อยเกินไป แต่ทุกวันนี้ อาการของเธอก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ !”
“และทุกครั้งที่เธอหลับ จะทําบางสิ่ง โดยไม่รู้ตัวเหมือน ละเมอเดินในความฝัน! นอกจากนี้ทุกครั้งที่เธอที่นขึ้นมาเธอจําไม่ได้ว่า เธอทําอะไรลงไป!”
“เดินละเมอ?” เย่หยู ถามอย่างสงสัย “เธอท่าอะไร?”
เมื่อได้ยินการสอบถามของ เย่หยู, ชุยอง บอกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ผิดปกติของ ลู่ซึ่งชิ้นในไม่กี่วันที่ผ่านมา
“ทุกครั้งที่เธอหลับ ก็ลุกขึ้นและเดินไปรอบ ๆ ห้อง ในตอนแรก เราไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักแต่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉันพบว่า เธอออกไปข้างนอก
โดยไม่รู้ตัว วิ่งไปไกล ในขณะหลับอยู่! โชคดี ที่เราค้นพบมันเสียก่อน ไม่เช่นนั้น ผลที่ตามมาจะไม่อาจจินตนาการได้! “
“จิตใต้สํานึกของเธอ อยากไปที่ไหนสักแห่ง!” หลังจากได้ยินเรื่องราว จากชุยอิงแล้ว เย่หยก็รู้ว่าอารมณ์แปลก ๆ ของลู่ซิงซิน
เกี่ยวข้องกับแท่นบูชา ที่อยู่ต่อหน้าเขา!
หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากชุยอง เย่หยูพูด ด้วยความมั่นใจเช่นกันว่า “ผมก็คิดแบบเดียวกัน!แต่เราไม่รู้ว่าเธอต้องการไปที่ไหนและเราก็ไม่กล้าปล่อยเธอไปล่าพัง!”
หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน ชุยอิงพูดต่อว่า “โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเช้านี้ ถ้าเราไม่ได้จับตัวเธอไว้เธอคงจะออกไปไหนต่อไหนแล้ว!”
“เย่หยู ฉันเป็นห่วงว่า ถ้ามันเกิดขึ้นมา มันจะมีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นจริงๆ!”
ในโทรศัพท์เสียงของ ชัยอิง ฟังดูเป็นกังวลมาก ดูเหมือนว่าอาการของลู่ซึ่ง นั้นเลวร้ายมากมิฉะนั้นชุยอิงจะไม่โทรหาเขา
เย่หย ถือโทรศัพท์ของเขา และพูดอย่างใจเย็นว่า “พี่สาว ชุยอง ไม่ต้องกังวลไป ผมรู้แล้วเกี่ยวกับเรื่องของหัวใจของลู่ซินเธอได้รับผลกระทบอีกครั้งโดย ค่าสาป ของบุคคลอื่น
“อะไรนะ?!” ชยอง ร้องอุทานทางโทรศัพท์ และตะโกนด้วยความโกรธทันที “มันเป็นใคร? เขาร่ายคาถาใส่เธอติดต่อกัน อย่าให้ฉันจับได้! มิฉะนั้นเราต้องจัดการเขา!”
เมื่อได้ยินการคุกคาม ที่น่าประทับใจของ ชัยอิง เย่หย ได้เปิดเผยรอยยิ้ม “พี่สาวชุยอิง ไม่จําเป็นต้องทําอะไร
ผมพบคนที่ทําร้าย พวกคุณอย่างลับๆแล้ว!”
“ตลกน่า!”ชัยอิง อุทานอย่างมีความสุข “พวกมันอยู่ที่ไหน?” เราต้องจับพวกมัน! อย่าปล่อยให้พวกนั้นทําร้ายเรา! “
“ไม่ต้องกังวล!” พวกเขาจะไม่ทําสิ่งชั่วช้า นั้นได้อีกต่อไป! “
“เอาล่ะ … “ชยอง เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดต่อ “จากนั้น เราจะถอนค่าสาปคู่ ที่อยู่ในใจของลู่ซินได้อย่างไร
แล้วเธอ จะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่?”
เย่หยู พูดด้วยรอยยิ้ม “ทันที!”
“ทันที” ชุยอิง ถามด้วยความสับสนว่า “เย่หยู คุณไม่อยู่ข้างเธอ แล้ว จะถอนค่าสาป ได้อย่างไร?”
เย่หยู เงยหัวขึ้น เพื่อมองดู แท่นบูชาที่เปล่งออร่าชั่วร้าย และอธิบายว่า “เส้นทางของคําสาปเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
และทุกวิธีที่จะทําลายมัน ก็แตกต่างกัน คราวนี้ เราจะทําลายแหล่งกําเนิดของมัน ให้สิ้นซาก! “
หลังจากเย่หย พูดจบ เขาถือโทรศัพท์ด้วยมือเดียว และชี้นิ้วไปข้างหน้า เหมือนดาบ เบื้องหน้าของเขาคือดาบพลังปราณสายฟ้า ปรากฏขึ้นทันที!
เสียงดังเครั้ง!
พลังปราณของดาบ หมุนตัวลง ก่อตัวเป็นสายฟ้า ที่ตกลงบนแท่น
ตูม!
แท่นบูชาที่วางอยู่แท่นหนาๆ เช่นเดียวกับหุ่นไล่กา บนแท่น ทุกอย่าง กลายเป็นผุยผง ภายใต้พลังปราณแห่งดาบปราณสายฟ้าของเย่หยู!
เมื่อเห็นว่าแท่นบูชานั้น ถูกทําลายอย่างย่อยยับ เย่หยู มองที่โทรศัพท์ ยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า “พี่สาวชุยอิงลองดูและดูว่าลู่ชิงซินตื่นขึ้นมาแล้วหรือยัง”