บัญชามังกรเดือด บทที่ 640 ช่างกล้ามากเสียจริง
ซูซูกิตื่นตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าฉินเทียนไม่ฆ่าเขา เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งใดมากนัก เพียงกรีดร้องสุดเสียงตลอดทางแล้วรีบวิ่งออกไป
“ราชาใหญ่เฉลียวฉลาดและทรงพลัง!”
“ราชาใหญ่อายุหมื่นหมื่นปี!” คาเมดะเป็นแกนนำ เหล่านักโทษต่างส่งเสียงโห่ร้องกันอย่างตื่นเต้น
ฉินเทียนขยับกล้ามเนื้อและกระดูกของเขา รู้สึกว่าการฝึกฝนในระยะเวลาสิบกว่าวัน ทำให้สภาพจิตใจดีขึ้นมาก มีสัญญาณของการพัฒนาที่บางเบา
ภายในใจของเขารู้สึกปีติยินดี ดูเหมือนว่าการมาเยือนคุกในครานี้ ยังคงมีประโยชน์อยู่บ้าง
“เหล่าพี่น้อง จับตามองคนเหล่านี้ให้ดี รอกระทั่งพี่ใหญ่แห่งเทพลักซ่อนมาเยือนและพูดคุยเงื่อนไขข้อตกลงกัน”
เขายิ้มและเอ่ย
เมื่อคิดว่าจะได้ออกไปด้านนอกในอีกไม่ช้า ได้เห็นแสงตะวันอีกครั้ง รู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นเล็กน้อย
มาซาโอะนำกลุ่มคนผลักไสผู้คุมที่แสร้งทำตัวเป็นนักโทษและได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของฉินเทียนไปไว้อีกฟากหนึ่ง
แต่ทว่า เมื่อได้ยินฉินเทียนกล่าวว่ารอให้พี่ใหญ่แห่งเทพลักซ่อนมาทำการเจรจา จิตใจของพวกเขาร้อนรุ่มกระสับกระส่าย เพราะว่าพวกเขานั้นค่อนข้างเข้าใจเทพลักซ่อนเป็นอย่างดี
อยู่ที่ยุทธภพในญี่ปุ่น เทพลักซ่อนนั้นคือเจ้าเทพที่แท้จริง ไม่อนุญาตให้ผู้ใดสบประมาทศักดิ์ศรีของพวกเขา
ตอนนี้ ฉินเทียนทำร้ายผู้คุมจนได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก เมื่อพี่ใหญ่แห่งเทพลักซ่อนมาถึง เกรงว่าผลที่ตามมานั้นจะโหดร้ายจนยากที่จะคาดเดาได้!
“ราชาใหญ่ คุณคิดจะใช้ผู้คุมเหล่านี้เป็นตัวประกันเพื่อบีบบังคับให้ผู้นำแห่งเทพลักซ่อนปล่อยตัวคุณออกไปงั้นหรือ?”
“ขออภัยหากต้องพูดตามตรง เกรงว่าคงจะเป็นไปไม่ได้…” คาเมดะเป็นกังวล เอ่ยด้วยท่าทีระแวดระวัง
ฉินเทียนจ้องมองคาเมดะและยิ้มพลางเอ่ย “ยังจดจำคำพูดในคราแรกที่ฉันมายังที่นี่ได้หรือไม่?”
สีหน้าของคาเมดะดูเลื่อนลอย “อะไรนะครับ?”
ฉินเทียน “ฉันเคยพูดไว้ ใครที่ยอมรับฉันเป็นพี่ใหญ่ รอให้ผู้นำเทพลักซ่อนมาร้องขอให้ฉันออกไปด้านนอก ฉันก็จะพาคนคนนั้นออกไปด้วย”
“นายเป็นคนแรกที่ยอมรับฉันเป็นพี่ใหญ่ นายอยากออกไปไหม?”
“ถ้าหากว่าอยาก เตรียมตัวเสีย รอออกไปพร้อมกับฉันเถอะ”
เหนือความคาดหมาย คาเมดะไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด ราวกับว่าเขาไม่อยากออกไป หรือไม่ก็กล่าวได้ว่าหลังจากที่ออกไปแล้ว ด้านนอกนั้นมีบางอย่างที่เขาเกรงกลัวอยู่
เขาหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่ อย่างไรเสียก็ปลอดภัย
ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะหรี่สายตามอง ตอนนี้ เขายิ่งแน่ใจ คาเมดะผู้นี้จะต้องมีความลับที่ปิดบังไว้
ชายคนนี้น่าจะเป็นนินจา เพราะว่าเขาใช้วิชานินจาพรางตัวซ่อนสถานะที่แท้จริงของตนมาโดยตลอด
วิชานินจาพรางตัวนั้นกว้างขวางมาก ไม่ใช่เพียงแค่ใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศ สภาพอากาศ สภาพแวดล้อมเพื่อซ่อนที่อยู่และร่องรอย
ไม่ใช่แค่การใช้เทคนิคการแต่งหน้าที่หลากหลายเพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์
นอกจากนี้ยังรวมถึงการใช้บุคลิกภาพปลอมเพื่อปกปิดตัวตนที่แท้จริง อาทิเช่น คนที่โหดเหี้ยมอำมหิต สามารถปลอมแปลงเป็นคนที่ขลาดเขลาได้
คนที่ขลาดเขลาก็สามารถปลอมแปลงเป็นปีศาจร้ายที่สามารถสังหารผู้คนได้เช่นกัน
“นายก็คิดเอาเองแล้วกัน ฉันไม่บังคับ” เมื่อเห็นว่าคาเมดะไม่ตอบโต้ ฉินเทียนจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบและไม่ได้ใส่ใจอีก
ตอนนี้เขาเริ่มอดไม่ได้ที่จะคิดถึงสถานการณ์ด้านนอกว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง?
ด้านนอก ดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้นแล้ว วันใหม่มาถึงแล้ว
นี่จะต้องเป็นวันที่พิเศษอย่างแน่นอน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่องค์กรนินจาได้จัดงานประชุมแลกเปลี่ยน
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา แม้ว่าองค์กรนินจาได้ส่งคนจำนวนมากไปช่วยเทพลักซ่อนตามหาฉินเทียน แต่ทว่าเรื่องของพวกเขานั้นก็ยังไม่ได้ละทิ้ง
ประชุมแลกเปลี่ยน ในทุกๆห้าปี เป็นเรื่องที่สำคัญในการวัดระดับความคิดของนินจาทุกคน
ผู้เข้าแข่งขันชั้นยอดของหลายองค์กรต่างก็เริ่มมายังเวที
ท่ามกลางร้านเหลิ่ง หลังจากที่เหลิ่งหยุนได้เตรียมการอย่างพิถีพิถัน แกไม่ได้ทำให้ผู้ใดตื่นตกใจและจากไปเงียบๆเพียงลำพัง
เป็นเช่นนี้ จะเป็นหรือตายไม่รู้ แกไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนของทีมงู
สถานเริงรมย์มูแลงรูจ เฉินเอ้อร์กั่วเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เอี่ยม ออร่าโดดเด่น นำองค์กรหลายสิบองค์กร ผู้คนจำนวนหลายร้อยคน มากล้นด้วยอานุภาพเกรียงไกร ตรงไปยังเชิงเขาโทยามะ
“ท่านผู้นำ ท่าไม่ดีแล้ว!”
“เรื่องสำคัญดูท่าจะแย่แล้ว!”
ซาโต้แสดงสีหน้าตื่นตระหนก เร่งรุดเข้าไปภายในสำนักงานใหญ่ชั่วคราวของเทพลักซ่อนที่ตั้งอยู่เมืองโทยามะ
หลายวันที่ผ่านมาโมริโอ ชิชิมะแทบจะไม่ได้หลับตาเลย ราชาเทพผู้ลึกลับคนนั้น ดูเหมือนจะหายไปจากโลก กระทั่งตอนนี้ก็ยังไร้ซึ่งข่าวคราว
อย่างน้อยเขาก็เตรียมการมาเรียบร้อยแล้ว เตรียมใช้มาตรการรับมือแบบพิเศษ
มาตรการพิเศษนั้นคือถ้าหากว่าเฉินเอ้อร์กั่วและกลุ่มคนอันตรายเหล่านั้น กล้าสร้างปัญหาขึ้นมาจริงๆ เช่นนั้นเขาก็ทำได้เพียงแค่ใช้กำลังในการจับกุม
แต่ทว่า การจับกุมคนเหล่านี้นั้นไม่ง่ายดาย องค์กรมากมายที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขาทั่วทุกมุมโลกจะต้องเอาคืนอย่างแน่นอน
ผลลัพธ์ที่ตามมาเช่นนั้น อย่าได้เอ่ยถึงเขตของเทพลักซ่อนเลย ต่อให้เป็นทั่วทั้งประเทศของเขาก็ยังยากที่จะทนรับมือได้
สามารถกล่าวได้ว่าความสามารถในการรับมือของโมริโอ ชิชิมะนั้นได้ถึงขีดจำกัดแล้ว
ในเวลานี้ ฉับพลันเขาเห็นซาโต้วิ่งเข้ามาด้วยท่าทีตื่นตระหนก เขาตกใจจนแทบสิ้นใจอย่างกะทันหัน
“โง่เง่า!”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“หรือว่าองค์กรเหล่านั้นริเริ่มลงมือก่อเหตุการณ์ร้ายขึ้นงั้นเหรอ?” เขาเอ่ยถามด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว
“นั่นยังไม่ใช่—” ซาโต้สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด พยายามสงบจิตใจที่กำลังปั่นป่วน รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “ผมเพิ่งไปเจอราชาหมาแห่งวิหารเทพมา”
“เขานำกลุ่มคนมุ่งตรงไปยังเชิงเขาโทยามะ”
“เขาบอกผม พวกเขาจะรออยู่ที่นั่นเป็นเวลาสองชั่วโมง หลังจากสองชั่วโม�