บัญชามังกรเดือด บทที่ 641 พอใจไหม
หลังจากฟังคำพูดของซูซูกิ โมริโอ ชิชิมะสีหน้าโมโห
ตอนนี้เป็นเวลาไหนแล้ว？ ซูซูกินี่ไม่รู้จักกาลเทศะจริงๆ ยังจะเอานักโทษเล็กๆมารบกวนเขาอีก
“สารเลว!”
เขากำลังอยากขับไล่ซูซูกิ จู่ๆ ก็จับข้อมูลบางอย่างในหัวขึ้นมาเองเลย
“คุณหมายถึง ฉินเทียน?”
“ฉินเทียนแห่งอาณาจักรมังกร?”
ซูซูกิเอาหัวโขกพื้น ร้องทั้งน้ำตาว่า “ใช่แล้ว!”
“ไอ้ฉินที่ควรตาย ทูตพิเศษมังกรซ่อนรูปที่ควรตาย!”
“ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาเลย ควรตาย! ควรตาย!”
“ฉินเทียน แซ่ฉิน มาจากอาณาจักรมังกร……” โมริโอ ชิชิมะพึมพำ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก
เวลานี้ ซาโต้และอินาดะที่อยู่ข้างๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
ซาโต้พูดด้วยความตกใจ “ผู้นำ หรือว่า……เขาก็คือ?”
อินาดะก็ตกใจมากเช่นกัน เขาพูดอย่างโมโห “ซูซูกิ เงยหน้าขึ้น แล้วพูดดีๆ!”
“ฉินเทียนอยู่ในคุก ทำอะไรลงไปบ้าง? เขาเป็นใครกันแน่?”
หื้ม?
เมื่อรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆ ซูซูกิถึงเงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงง
เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเขาบวมแดง บนนั้นดูเหมือนจะมีตัวหนังสีรางๆ เขียนอยู่ ซาโต้ก็อดไม่ได้ที่จะเดินมา
“ซูซูกิคุง หน้าของนายไปโดนอะไรมา?”
“บนนี้คืออะไร?”
ซูซูกิกัดฟันพูดว่า “คือฉินเทียน !”
“เขาใช้อะไรก็ไม่รู้ ตบฉันไปหนึ่งที หัวหน้าต้องแก้แค้นให้ฉันนะ!”
“ต้องปกป้องศักดิ์ศรีของเทพลักซ่อน !”
แต่ตอนนี้ ซาโต้ไม่สนใจอะไรขนาดนั้นแล้ว มองตัวหนังสือบนหน้าของซูซูกิไว้ พึมพำว่า “บัญ……ชา……ราชาเทพ……”
“คือบัญชาราชาเทพ!”
“ผู้นำ คือบัญชาราชาเทพ!”
“ฉินเทียน!”
“ฉินเทียนก็คือเจ้าแห่งวิหารเทพ!”
การค้นพบนี้ ทำให้โลกแตกเป็นเสี่ยงๆจริงๆ!
คำพูดของซาโต้ ราวกับสายฟ้าแลบกลางวัน!
โมริโอ ชิชิมะและอินาดะ รีบพุ่งมา ยืนยันย่างละเอียด พบว่าตัวหนังสือสามตัวบนหน้าซูซูกิ ไม่ผิดเลย มันเป็นบัญชาราชาเทพ!
“บัญชาราชาเทพ!”
“ฉินเทียนก็คือเจ้าแห่งวิหารเทพ!” โมริโอ ชิชิมะสีหน้าขาวซีด ล้มลงไปกับพื้นเลย
วินาทีนี้ แค่รู้สึกว่าโลกหมุนเวียนหัว
จบแล้ว!
จบแล้วจริงๆ!
พวกเขากักขังเจ้าแห่งวิหารเทพโดยไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลย ในช่วงหลายวันที่ซูซูกิเป็นผู้คุมเรือนจำ ไม่ต้องพูดก็รู้ จะต้องหาทุกวิถีทางทรมานฉินเทียนแน่นอน
จบเห่แล้ว
ครั้งนี้คือหายนะจริงๆแล้ว!
ซูซูกิสีหน้ามึนงง เขาไม่เห็นตัวหนังสือบนหน้าตัวเอง พึมพำว่า “พวกคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”
“บัญชาราชาเทพอะไร? มีบัญชาราชาเทพที่ไหน?”
“เป็นไปไม่ได้ที่ฉินเทียนจะเป็นเจ้าของแห่งวิหารเทพ เขาเป็นแค่ไอ้คนเลว!”
“ผู้นำ ฉันขอร้องท่าน สั่งประหารฉินเทียนด้วยตัวเอง!”
เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว โมริโอ ชิชิมะกลับสงบลงลงมา เขาพยักหน้าแล้วพูด “ไปกันเถอะ!”
“พาพวกเราไปที่คุกใต้ดิน”
“ครับ!” ซูซูกิคิดไม่ถึงว่าผู้นำจะไปล้างแค้นให้เขาด้วยตัวเอง ก็ดีใจมาก
ผู้นำออกตัว หัวหน้าสิบคนของเทพลักซ่อนทั้งหมดติดตามไปด้วย รวมถึงอินาดะและปรมาจารย์ต้วนเตาหลิว อำนาจยิ่งใหญ่มาก
ไม่นาน ก็มาถึงเซฟเฮาส์ในแถบชานเมือง
ในคุกใต้ดินนั้น ฉินเทียนนั่งขัดสมาธิบนพื้นไม้ สีหน้าสงบ รอบๆ คาเมดะกับมาซาโอะและคนอื่นๆ สีหน้าต่างดูกังวล
และผู้คุมสิบคนที่ปลอมตัวเป็นนักโทษ ก็ด่าทอไม่หยุด
จู่ๆ มีเสียงดังมาจากข้างนอก
เมื่อเห็นพี่ใหญ่ของเทพลักซ่อนนำพาหัวหน้าสิบคนมาด้วยตนเอง นักโทษเหล่านั้น ต่างเหมือนหนูที่เห็นแมว คุกเข่าลงพื้นตัวสั่นไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเลย
“ผู้นำมาแล้ว!”
“ผู้นำจัดการให้พวกเรา!”
“ฆ่าคนแซ่ฉิน!” ผู้คุมสิบคนนั้นที่ถูกกระทืบจนลุกขึ้นยืนไม่ได้ ก็ดีใจมาก รีบตะโกนเสียงดังขึ้นมาทันที
“ผู้นำของเทพลักซ่อนจริงๆ ฉินเทียน ยังไม่รีบคุกเข่า!” คาเมดะเร่งอย่างใจร้อน
ฉินเทียนเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม มองดูโมริโอ ชิชิมะที่เดินมาอย่างเงียบๆ
“ผู้นำ เขานี่แหละ!”
“เขาก็คือฉินเทียน!”
“โปรดสั่งให้ฆ่าเขาตรงนี้เลย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉินเทียน แกหยิ่งผยองมากไม่ใช่เหรอ? แกต้องการพบผู้นำของพวกเราไม่ใช่เหรอ?”
“ตอนนี้ผู้นำมาจริงๆแล้ว แกรอตายได้เลย!”
“ผู้นำ——”
ซูซูกิต้องการจะพูดบางอย่าง โมริโอ ชิชิมะยกมือขึ้นตบไปหนึ่งที ตบเขากระปลิวออกไปเลย
ซูซูกิที่เต็มไปด้วยความสุข รู้สึกราวกับว่าถูกน้ำเย็นหนึ่งกะละมังราดบนหัว ปิดหน้าด้วยความงุนงง
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมานี้ ยิ่งทำให้เขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
เห็นเพียง เป็นถึงพี่ใหญ่ของเทพลักซ่อนกลับไม่รังเกียจสกปรก ลดตัวเดินเข้าไปในห้องคุกด้วยตนเอง
“ราชาฉิน?” เขามองดูฉินเทียนถามอย่างไม่แน่นอน
ฉินเทียนเย้ยหยัน “ผู้นำขังฉันไว้ที่นี่นานขนาดนี้ งดอาหารน้ำดื่ม หาทุกวิถีทางทรมานฉัน”
“ถึงขนาดให้ผู้คุมปลอมตัวเป็นนักโทษมาฆ่าฉัน”
“ฉันอยากจะถามหน่อย ฉันทำผิดอะไรกันแน่เหรอ?”
“ฉันมีความผิดเหรอ?”
โมริโอ ชิชิมะ ถึงกับหน้าเขียวเลย เขามองไปที่ผู้คุมสิบคนที่ยังคงใส่ชุดนักโทษที่อยู่ข้างๆ เป็นเรื่องจริงที่ทำให้เขาไม่สามารถโต้กลับได้
เป็นไอ้พวกโง่จริงๆ!
เขากัดฟันแล้วพูดเสียงดังว่า “ซาโต้!”
“ครับ!”
“ซูซูกิและผู้คุมเหล่านี้ ไม่มีจรรยาบรรณวิชาชีพ ควรได้รับการลงโทษอย่างหนัก”
“ก็แค่เปิดห้องขังข้างหนึ่งห้อง จำคุกสิบปี!”
“ครับ!” ซาโต้รับคำสั่งด้วยเสียงทุ้ม
จนถึงตอนนี้ ซูซูกิได้ดึงสติกลับมาสักที เขามองฉินเทียนด้วยความมึนงง
ฉินเทียน? หรือว่าเขาจะเป็นเจ้าแห่งวิหารเทพจริงๆ?
คิดถึงตรงนี้ เขาก็ทรุดตัวลงบนพื้นอย่างกับโคลน
โมริโอ ชิชิมะยิ้มอย่างประจบสอพลอแล้วพูด “การจัดการของฉัน ราชาฉินพอใจไหม?”
ฉินเทียนเย้ยหยันแล้วพูด “นี่เป็นเรื่องของเทพลักซ่อนพวกคุณ ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่ง ไม่มีเรื่องอื่น คุณก็ไปได้แล้ว”
“ฉันง่วงนอนแล้ว”
“จะว่าไปห้องขังพวกคุณก็อยู่สบายดีนะ……”
สีหน้าโมริโอ ชิชิมะเขียวซีด แต่ว่าจำเป็นต้องตอบด้วยรอยยิ้ม “ราคาฉินพูดตลกแล้ว”
“นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันจะชดใช้ให้ภายหลังแน่นอน”
“คุณอาจลืมไปว่าหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ คุณเรียกทุกคนมารวมตัวกันที่เชิงเขาโทยามะฉลองวันเกิดราชาท่านหนึ่งของคุณ”
“ก็คือวันนี้นี่เอง”
“ตอนนี้ เถ้าแก่หลายท่านต่างมาถึงเชิงเขาโทยามะแล้ว รอคุณมาคุมสถานการณ์อยู่”
“ในฐานะที่เป็นเจ้าภาพ พวกเราเทพลักซ่อน ก็ได้เตรียมของขวัญอันพิเศษสำหรับราชาท่านนั้น”
“ราชาฉิน ถ้างั้นอย่ารอช้า เราไปที่นั่นพร้อมกันเถอะ?”
ฉินเทียนพูดเบาๆว่า “ปล่อยให้พวกเขาเล่นกันเองเถอะ จู่ๆฉันก็ไม่มีอารมณ์แล้ว”
โมริโอ ชิชิมะกัดฟันพูด “ยังไงราชาฉินถึงจะยอมปล่อย พูดมาตรงๆเถอะ”
ฉินเทียนเย้ยหยันไม่พูด เขาไม่เชื่อว่าโมริโอ ชิชิมะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร
แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องใช่ไหม? ไม่เป็นไร ฉันมีเวลามากมาย
จริงๆแล้ว โมริโอ ชิชิมะลืมไปแล้วจริงๆ หลายวันที่มานี้ ความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่กับเรื่องการตามหาเจ้าวิหารเทพลืมเรื่อง “ฉินเทียน” นี้ไปนานแล้ว
นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยเจอฉินเทียนด้วยซ้ำ
“ฉันรู้!” จู่ๆซูซูกิมีความคิดผุดขึ้นมาตะโกนสียงดัง
เขารู้สึกว่าตัวเองเจอโอกาสที่จะแก้ไขแล้ว คุกเข่าลงบนพื้น พูดคำขอของฉินเทียนในวันนั้นด้วยความกลัว
“ราชาฉินต้องการเอกสารทั้งหมดเกี่ยวกับการสังหารจินหู่และพบกับสมาชิกทุกคนที่มีส่วนร่วมในการสังหาร”
“ถ้ามีข้อสงสัย ราชาเทพหวังว่าพวกเราเทพลักซ่อนสามารถให้ความร่วมมือกับการสืบสวน!”