บทที่177
ผู้แปล : N.
เฒ่าเซี่ยและเซียวหวัน มองลูชินอย่างสงสัยและพูดว่า: “หัวหน้าซู่ คนนี้คือ?”
ซู่ชิพูดว่า “นี้คือแฟนของลูกสาวฉัน พอดีว่าเขามีความรู้ด้านนี้เช่นกัน ฉันจึงคิดว่าถ้าได้ความคิดเห็นของเขามา มันอาจจะช่วยเรามองภาพรวมนี้ในมุมมองอื่นบ้าง”
“ดังนั้นพวกนายต้องเรียนรู้จักเขาให้มากๆละ”
“ครับ” เฒ่าเซี่ยได้แสดงรอยยิ้มออกมา เขาคิดว่า ‘ชายหนุ่มคนนี้เนี่ยนะที่จะมาช่วยพวกเขา นั่นเป็นเรื่องตลกที่หัวหน้าซู่ทำใช้ไหม?’ เขาคาดว่าลูชินมาที่บริษัทนั้นเพราะกำลังว่างงานและหัวหน้าของเขาต้องการดึงตัวของเขามาทำงานที่บริษัทนี้
เซียวหวันเองก็ไม่เห็นด้วย เขาคิดว่าจะไม่คุยกับลูชินในเรื่องพวกนี้เด็กขาด แม้แต่ในใจของเขาก็ยังดูถูกลูชินไปแล้วมากมาย ต้องการมาช่วย? มันเรื่องล้อเล่นใช้ไหม!
ซู่ชิเหมือนจะอธิบายง่ายๆต่อไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะถามขึ้นว่า “แล้วปัญหาที่เกิดขึ้นละ? ได้รับการแก้ไขแล้วหรือยัง”
“ไม่ครับ” เฒ่าเซี่ยส่ายหัวแล้วพูดว่า “ตอนนี้เรายังไม่สามารถแก้ปัญหาการรับรู้เสียงที่ไม่ถูกต้องได้ครับ จากความคิดเห็นของนักวิจัยพวกนั้นบอกว่าอาจจะเกิดจากการเขียนโปรแกรมครับ”
“แสดงให้ฉันดู “ซู่ชิพูด
พวกเขาได้เดินไปยังห้องปฏิบัติการ ซึ่งในนั้นได้มีห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องอ่านหนังสือ ห้องน้ำ และห้องอื่น ๆ ทั้งหมดได้ทำการติดตั้งอุปกรณ์สมาร์ทเพื่อทดสอบผลของกล่องอัจฉริยะ
กล่องอัจฉริยะสีฟ้าวางอยู่กลางห้องนั่งเล่นเซียวหวันได้เดินไปใกล้ตัวเครื่องก่อนที่จะพูดว่า “เปิดเครื่องปรับอากาศ”
เครื่องปรับอากาศได้เปิด แต่อุณหภูมิกับไม่ได้ถูกควบคุม มันได้เปิดในอุณหภูมิที่ต่ำกว่าปกติ ทันใดนั้นทุกคนในห้องก็รู้สึกเย็น และเมื่อเห็นฉากนี้คิ้วของซู่ชิก็เข้าหากันทันที
เซียวหวันสั่งอย่างต่อเนื่องว่า: “ปิดเครื่องปรับอากาศและเปิดวิทยุ”
คราวนี้กล่องไม่มีการตอบสนอง เซียวหวันจึงต้องทำการพูดอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้น ครั้งนี้มันเริ่มทำงาน เครื่องปรับอากาศปิดแต่มันไม่ได้เปิดวิทยุมันกับเปิดเพลงแบบสุ่มขึ้นมาแทน
เซียวหวันเห็นแบบนั้นก็พูดอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “หัวหน้าจะเห็นได้ว่าเราต้องพูดอย่างน้อยสองหรือสามครั้งก่อนที่ตัวกล่องของเราจะตอบสนอง และถ้าหากมีเสียงรบกวานจากภายนอกผลที่เราได้ก็จะไม่เหมือนสิ่งที่เราต้องการ…”
ซู่ชิได้ส่ายหัวก่อนที่จะพูดว่า: “ปัญหานี้เกิดขึ้นมาประมาณครึ่งปีแล้วและยังไม่มีวิธีแก้ไขมัน! ฉันไม่สามารถอธิบายให้ผู้ถือหุ้นคนอื่นฟังได้เลย”
เซียวหวันแสดงอาการที่ไม่พอใจออกมาเช่นกัน เพราะนี้ก็ไม่ใช้สิ่งที่เขาอยากจะเห็น
เชียหยุนได้ถามขึ้นมาว่า:“ เฒ่าเซี่ย นายมีทางไหม?”
เฒ่าเซี่ยส่ายหัวก่อนที่จะตอบว่า “ตอนนี้โปรแกรมเมอร์ของเราได้ทำการแก้ไขขั้นต้นไปแล้วแต่ไม่มีความคืบหน้าเท่าที่ควร “
” ถ้าเราไม่สามารถซื้อเทคโนโลยีของอเมริกาหรือได้รับข้อมูลทางเทคนิคมา ผมก็ไม่เห็นความหวังว่าจะแก้ไขมันได้เลย ”
ซู่ชิถอนหายใจอย่างหนัก เขารู้สึกถึงพ่ายแพ้อย่างมาก
ระหว่างที่เขากำลังจมอยู่ในความรู้สึกอยู่นั้นลูชินกับพูดว่า: “ผมขอดูโปรแกรมการจดจำเสียงของพวกคุณได้ไหม? เผื่อว่าอาจจะพอปรับปรุงและพัฒนามันได้”
“คุณเหรอ?” เซียวหวันส่ายหัวของเขาก่อนที่จะพูดว่า: “มันซับซ้อนเกินไป และคุณอาจจะไม่เข้าใจโค้ดมันด้วยซ้ำ”
“ลองให้ผมดูก่อน” ลูชินตอบกลับมา
เซียวหวันยิ้มและพูดว่า: “คุณลู ผมไม่สงสัยความสามารถของคุณแต่ข้อมูลนี้ซับซ้อนเกินไป คุณไม่สามารถทำความเข้าใจมันได้โดยใช้เวลาเพียงหนึ่งหรือสองชั่วโมงเท่านั้น แต่ถ้าคุณลูต้องการไปเยี่ยมชนนั้นผมก็สามารถพาคุณไปดูได้”
ที่เซียวหวันพูดแบบนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาไม่เชื่อในความสามารถของลูชิน
ในขณะนี้ซู่ชิพูดว่า “ให้เขาได้เห็นข้อมูลบางส่วนของเรา บางทีเขาอาจจะให้คำแนะนำเราได้” เมื่อเห็นว่าหัวหน้าของตนพูดแบบนี้ เซียวหวันก็ไม่มีทางเลือกที่ต้องพาลูชินได้ดูโค้ดบางส่วน
ลูชินได้เห็นเพียงส่วนน้อยของโค้ดและเขาได้พบปัญหามากมาย : “พวกคุณมีข้อมูลสำคัญจำนวนมากที่ซ่อนอยู่ในข้อมูลเหล่านี้ และยังมีช่องโหว่จำนวนมากเกินไป ฟังก์ชั่นบางตัวก็ไม่สมบูรณ์”
“คุณรู้ได้ยังไง” เซียวหวันถามออกมาด้วยความสงสัย เพื่อปกป้องความลับของบริษัทเขาได้จัดให้ข้อมูลสำคัญหลายอย่างถูกซ่อนไว้ เขาไม่คิดว่าลูชินจะสามารถดูออกทันที
“ มันเป็นเรื่องง่ายๆสำหรับผม ถ้าพวกคุณสามารถให้ข้อมูลที่มากกว่านี้กับผมได้ ผมรับรองว่าจะสามารถแก้โปรแกรมนี้ได้อย่างแน่นอน” ลูชินได้พูดออกมา
“นายสามารถปรับปรุงได้จริงเหรอ?” ประโยคนี้ถูกถามโดยซู่ชิ แต่เดิมเขาต้องการให้ลูชินรับบทเรียนเล็กๆน้อยๆใครจะรู้ว่ากลับเป็นพวกเขาเองที่จะได้รับบทเรียนเสียเอง
“ ครับ ” ลูชินชี้ไปโค้ดบางตัวก่อนที่จะพูดว่า :“ คุณเห็นนี้ไหม นี้คือโค้ดที่มีปัญหา มันจะทำให้การรับรูปด้วยเสียงของอุปกรณ์มีปัญหาได้… ”
หลังจากนั้นลูชินได้ชี้ให้เห็นปัญหาอีกหลายแห่ง น่าแปลกใจที่หลายสิ่งที่ลูชินพูดว่ามีปัญหานั้นคือสิ่งที่พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะมีปัญหาได้
เซียวหวันค่อนข้างเศร้าเพราะความผิดพลาดบางอย่างที่ลูชินพูดมานั้นได้รับการออกแบบหรือดูแลโดยเขา
เซียวหวันพูดอย่างสงสัยว่า: “ผมไม่เห็นด้วยกับมุมมองของคุณ การออกแบบเหล่านี้มีเหตุผลอย่างสมบูรณ์ดังนั้นถ้านายทำการแก้แขมัน มันจะต้องเกิดปัญหาขึ้นกับโค้ดเหล่านี้อย่างแน่นอน!”
ลูชินยิ้มและพูดว่า: “มันก็ไม่ใช้ว่าโค้ดทั้งหมดนี้จะมีปัญหา แต่คุณต้องรู้ว่าภาษาจีนของเรานั้นถ้าแปลความหมายผิดไปนิดเดียว ความหมายของรูปประโยคที่เราได้ก็จะเปลี่ยนแปลงไปอีกแบบหนึ่งอย่างสิ้นเชิง “
” มันสามารถแก้ไขได้หรือไม่? “ซู่ชิยังคงเป็นห่วงปัญหานี้มากที่สุด
“สามารถทำได้ครับ” ลูชินพยักหน้าเป็นการยืนยันและพูดว่า “แต่ผมต้องการข้อมูลหลักของพวกคุณทั้งหมดเพื่อที่ผมจะได้ทำการปรับปรุงได้อย่างเต็มที่”
วิธีที่ลูชินคิดนั้นไม่ใช้วิธีเดี่ยวกับที่เขาใช้ในการสร้างระบบเรทคลาวด์ เขาคิดว่าจะทำเพียงแค่แก้ไขโค้ดบางตัวและเพิ่มประสิทธิ์ภาพของตัวรับสัญญาเท่านั้น
“นี่ … ” เฒ่าเซี่ยมีอะไรจะพูดขึ้นแต่กลับถูกขัดจังหวะโดยอีกคน
“เป็นไปไม่ได้! นั่นคือข้อมูลที่เราทำงานอย่างหนักและมันก็ยังถือว่าเป็นความลับของบริษัทอีกด้วย!” เชียหยุนได้ตอบกลับมาทันที
“ถ้าอย่างนั้นผมก็หมดหนทาง ”
ซู่ชิพูดว่า “ให้เขาดู! มันจะหมดประโยชน์ไปทันทีเมื่อโครงการของเราถูกปิด”
“และฉันเชื่อว่าลูชินจะไม่ทำอะไรที่เป็นการเปิดเผยข้อมูลของเรา ”
ซู่ชิไม่เชื่อว่าลูชินจะใส่ใจกับข้อมูลที่ล้มเหลวเหล่านี้ นอกจากนี้ลูชินไม่ได้ขาดเงินและเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจำข้อมูลเหล่านี้ได้ทั้งหมด
ลูชินพยักหน้าก่อนที่จะพูดขึ้นว่า: “ผมรับรองได้ว่าจะไม่ทำอะไรกับข้อมูลเหล่านี้อย่างแน่นอน”
“โอเค งั้นเราขอไปเตรียมข้อมูลก่อน” เฒ่าเซี่ยพูดกับลูชิน ก่อนที่จะพาเขาไปยังสถานทีจัดกับข้อมูลเหล่านั้น
ซู่ชิมองที่ลูชินและพูดอย่างจริงจังว่า: “ถ้านายสามารถปรับปรุงมันได้ถือว่าฉันเป็นหนี้บุญนายแล้วกัน และฉันจะอนุญาตให้นายพาลูกสาวของฉันไปเที่ยวได้ในวันพรุ่งนี้”
ลูชินรู้สึกผิดเล็กน้อยเพราะเขาคิดว่าเขาได้ทำเรื่องเล็กๆให้พ่อตาเพียงเท่านั้น และก่อนหน้านั้นเขาคิดว่าต้องทำการทดสอบมากกว่านี้ถึงจะได้รับอนุญาตพาซู่จิงไปเที่ยวได้ เขากลับไม่คิดว่าเขาจะผ่านการทดสอบเรียบร้อยแล้ว – มันจะง่ายเกินไปไหม!