มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 609
“อะไรนะ? พี่สาวโอเวนส์คือเหยื่องั้นเหรอ?” ยูนัสถาม ตกตะลึงไป
“ใช่!” เมลิซซ่าตอบก่อนจะอธิบายทุกอย่างที่เธอรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ โรซาลีก็ค่อย ๆ มีสติขึ้นมาในตอนนั้น
แม้จะเวียนหัว เธอก็ยังคงจ้องเขม็งไปที่เจอรัลด์ด้วยความขุ่นเคืองใจ แม้เธอจะเมาหนักมากก่อนหน้านี้ก็ตาม เธอทราบพอที่จะรู้ว่าเป็นเจอรัลด์และลูกพี่ลูกน้องของเธอที่ช่วยพาเธอเข้ามาในห้อง
ขณะที่เธอยังคงงุนงงอยู่ มีใครบางคนพยายามบังคับถอดเสื้อผ้าของเธอออก! ใครจะทำแบบนั้นกันถ้าไม่ใช่เจอรัลด์? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้จึงทำให้น้ำตารื้อขึ้นมาในตาของโรซาลี
“คุณช่างกล้าเสียจริง! ผมหวังว่าคุณจะรู้ไว้ว่าตระกูลหลงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลโอเวนส์มาหลายรุ่นแล้ว! คุณกล้าทำบางอย่างที่ไม่เหมาะสมขนาดนี้กับพี่สาวโอเวนส์ได้ยังไงกัน? ไม่เกรงกลัวเลยสินะ! ตระกูลหลงแห่งยานเคนจะทำให้คุณชดใช้สำหรับเรื่องนี้อย่างแน่นอน โดยไม่ว่าคุณจะมีอำนาจมากแค่ไหนก็ตาม!” ยูนัสกล่าวอย่างเย็นชา
“ห๋า? ตระกูลหลงแห่งยานเคนงั้นเหรอ? บ้าไปแล้ว เป็นคุณหลง! นี่กลายมาเป็นเรื่องใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมแล้วตอนนี้! ไม่เพียงแต่ตระกูลโอเวนส์ที่เกี่ยวข้อง แต่ยังมีตระกูลหลงอีกด้วย!”
“ให้ตายเถอะ แม้คุณคลอฟอร์ดจะค่อนข้างมีอำนาจ แต่เขาจะรอดจากความกริ้วโกรธจากทั้งคุณหลง และพวกโอเวนส์ได้ยังไง? สถานการณ์นี้เริ่ม…”
กลุ่มคนที่นั่นเริ่มกระซิบกระซาบในหมู่กันเองหลังจากได้ยินทั้งหมดนั้น
“ยูนัส โปรดมองหาความยุติธรรมในนามของลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย! เธอเกือบจะถูกทำให้อับอายขายหน้าโดยคนเลวคนนี้แล้ว!” เมลิซซ่าตะโกนขึ้นมา
“โอ้ไม่ต้องกังวลไป ฉันวางแผนที่จะทำแบบนั้นอยู่แล้ว!” ยูนัสตอบ ขณะที่เขายิ้มชั่วร้าย
หลังจากกล่าวไปเข่นนั้น เขาก็เตะเจอรัลด์อย่างรวดเร็วทันที
“ซ้อมเขา! ฉันไม่สนว่าเขาจะร่ำรวยมากแค่ไหน! เขาอาจหาญพอที่จะทำให้ตระกูลโอเวนส์อับอาย ใช่ไหม? ทุบตีเขาโดยไม่ต้องปราณีใด ๆ!” ยูนัสตะโกน
เมื่อได้ยินคำสั่ง บอดี้การ์ดสองสามคนก็รีบเข้าหาและรุมล้อมเจอรัลด์เอาไว้ทันที หนุ่มสาวที่อยู่ที่นั่นก็ไม่ได้กลัวเจอรัลด์อีกต่อไปเหมือนกันเพราะยูนัสอยู่ข้างพวกเขา
และในขณะที่พวกเขากำลังจะทำร้ายเขา ทันใดนั้นกีย่าก็ตะโกนขึ้นมา “หยุดนะ!”
เธอน้ำตาไหลขณะที่เธอตะโกนออกมา
“กีย่าเหรอ? ทำไมเธอถึงอยู่นี่?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกตกตะลึงไปเมื่อเขาเห็นเธอ
แม้เธอไม่ได้ตอบด้วยวาจา เธอหันไปมองเจอรัลด์ ความผิดหวังที่สุดของเธอปรากฎให้เห็นในสายตาของเธอ
จากนั้นเธอก็พูดกับยูนัส “คุณหลง โปรดปล่อยเขาไปเถอะ ฉันขอร้อง…”
“ปล่อยเขาไปเหรอ? ฮึ่ม! กีย่า มันไม่เหมือนกับว่าฉันไม่อยากช่วยเหลือเธอนะ แต่คน ๆ นี้ชั่วร้ายมากเกินกว่าที่จะปล่อยไปได้โดยไม่ถูกสอนบทเรียน! ฉันจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับตระกูลโอเวนส์และคนอื่น ๆ ได้ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลยในตอนนี้! อย่ายุ่งกับเรื่องนี้!” ยูนัสตอบอย่างเย็นชา
“ฉันขอร้องคุณ! แต่ปล่อยเขาไปซะ!” กีย่าร้องขอ
กีย่าตกอยู่ในความสิ้นหวัง เพราะเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ เมื่อคิดว่าคนที่เธอตกหลุมรักด้วยจะกลับกลายมาเป็นคนที่น่ารังเกียจเช่นนี้ไปได้ เธอแค่ไม่สามารถยอมรับมันได้
แต่อย่างไรก็ตาม มันยิ่งยากกว่าสำหรับเธอที่จะแค่เฝ้ามองเจอรัลด์ถูกทุบตีต่อหน้าต่อตาของเธอ เธอรู้สึกได้ว่าตัวเองพร้อมที่จะปล่อยโฮออกมาได้ทุกเมื่อ
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ ยูนัสจึงส่งรอยยิ้มจาง ๆ ให้
“ก็ได้ ถ้างั้นกีย่า เพราะเธอขอร้องหนักขนาดนี้ ฉันจะไม่สอนบทเรียนให้เขาเป็นการส่วนตัว แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่าเขาก่อเรื่องขึ้นมามากขนาดนี้ คนอื่น ๆ ก็ยังคงมีอิสระที่จะทำแบบนั้นอยู่!”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เขาก็โบกมือให้ลูกน้องของเขาและพวกเขาก็ล่าถอยจากที่เกิดเหตุกันทันที
“กีย่า! ฉันไม่ได้ทำเรื่องพวกนี้เลย! เธอต้องเชื่อฉัน!”
เจอรัลด์ตอนนี้กำลังเริ่มตระหนักถึงบางอย่างขึ้นมาได้
‘มีความบังเอิญมากมายมากเกินไปเกิดขึ้นในคืนนี้ ทำไมคน ๆ นั้นถึงอยู่ในห้องนั้นล่ะ?’
‘แล้วยูนัสจะบังเอิญมาที่นี่ในช่วงเวลาได้ยังไงกัน?’
ความคิดสามอย่างเหล่านี้หมุนวนอยู่ในใจของเจอรัลด์ขณะที่เขาสรุปได้ว่าเขากำลังถูกจัดฉากใส่ร้ายอยู่ เป้าหมายเฉพาะที่จะถูกทำให้โค่นลง
แม้เขาจะตระหนักได้ ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ เขาก็จะยังคงไม่สามารถอธิบายตัวเองได้อยู่ดี
“ฉันจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น!” กีย่าตะโกนใส่ ขณะที่เธอขึงตามองเจอรัลด์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะผลักคนอื่น ๆ ไปด้านข้างและวิ่งลงบันไดไป
“กีย่า!”
ก่อนที่เขาจะจากไปพร้อมกับบอดี้การ์ดของเขาเพื่อตามกีย่าให้ทัน ยูนัสส่งสายตาเป็นสัญญาณไปทางเจอรัลด์ ขณะที่เขาเดินผ่านผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดดำ ผู้ชายผมยาวที่มีใบหน้าซีดเซียวสุด ๆ ยืนอยู่ตรงมุมห้องมาโดยตลอดเวลานี้
“คุณไม่ได้รับอนุญาตให้จากไป เจอรัลด์! คุณติดค้างคำอธิบายกับลูกพี่ลูกน้องของฉันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้!” เมลิซซ่าตะเบ็งเสียงใส่
กลุ่มคนขัดขวางเจอรัลด์อย่างกระตือรือร้นจากการออกไปจากที่เกิดเหตุ