มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 610
และในขณะที่เจอรัลด์รู้สึกเหมือนว่าเขาตกต่ำสุดขีดแล้ว เขาก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบขึ้นมา ขณะที่มีมือหนึ่งวางอยู่บนไหล่ของเขา
เมื่อเขาหันหลังกลับไป เขาก็เห็นผู้ชายผมยาวเหมือนผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังเขา เจอรัลด์แทบจะรู้สึกกดดันจากการคุกคามมากมายของผู้ชายคนนี้อย่างเดียวได้
“หลีกไป! พวกเธอทุกคนกำลังทำอะไรกันอยู่ที่นี่?” เสียงคนแก่ตะโกนขึ้นมาอย่างกระทันหัน
“พวกเรากำลังทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ? มาทำอะไรที่นี่เนี่ยชายแก่? หยุดผลักคนอื่นไปทั่วได้แล้ว!”
จากนั้นฝูงชนก็เริ่มดุว่าคนที่ตะโกนขึ้นมาในตอนแรก
“ฉันมาที่นี่เพื่อมองหาหลานชายของฉัน! พวกเธอทุกคนกำลังยืนขวางทางอยู่!” เจ้าของเสียงแก่ ๆ นั้นพูดเยาะขณะที่เขาเยียดตัวเองเข้ามาในห้อง
เมื่อเห็นว่าเขาแต่งตัวโกโรโกโสมากแค่ไหน ผู้คนในห้องจึงรีบเปิดทางให้เขา เนื่องจากว่าพวกเขาพยายามหลีกเลี่ยงเขาเหมือนกับโรคระบาด
ในทางกลับกัน ชายผมยาวเพียงถลึงตามองชายชราอย่างเย็นชา ขณะที่เขาหดมือของเขากลับ
“แกกำลังจะทำอะไร? ปล่อยหลานชายของฉันไปซะ!” ชายชราคำราม ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า และผลักเมลิซซ่าไปด้านข้าง
เจอรัลด์แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองได้ เป็นขอทานชราที่คอยแต่ตามรังควานเขานั่นเอง
“เขาคือหลานชายของคุณเหรอ?” เมลิซซ่าถาม รู้สึกตกตะลึง
“ฮึ่ม! อะไร พวกเราดูไม่เหมือนกันเหรอ? หลานชายของฉัน ฉันไปตามหาเธอวันนี้แต่คนกลุ่มนั้นพูดว่าเธอไม่อยู่ที่นั่น! ฉันคิดว่าเธอละทิ้งฉันและมุ่งหน้าไปเมืองซอลฟอร์ดคนเดียวซะอีก! ฉันดีใจที่เธอยังคงยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็ไปกันเถอะ!”
ชายชราไม่แม้แต่จะอยากถามเกี่ยวกับรายละเอียดของเหตุการณ์ที่เจอรัลด์พบว่าตัวเองเกี่ยวข้องอยู่ในนั้นเลยด้วยซ้ำ เขาแค่คว้าแขนของเจอรัลด์ และเริ่มดึงเขาออกไปจากห้อง
“ใครบอกว่าคุณสามารถออกไปได้กัน!” ชายผมยาวคำราม ดวงตาของเขาทั้งเยือกเย็นและดุร้าย ขณะที่เขาพยายามจับแขนอีกข้างของเจอรัลด์ไว้ในทันที
แต่อย่างไรก็ตาม ความพยายามของเขาถูกขัดขวางเมื่อชายชราคว้าเข้าที่ข้อมือของเขาเอาไว้ หลังจากชายชรายกมือของเขาออกจากแขนของเจอรัลด์ ชายผมยาวก็ถูกทำใ้ห้ล่าถอยไปข้างหลังทันที หลังของเขาชนเข้ากับผนัง
ในขณะนั้น คนที่ผมยาวก็เริ่มเหงื่อแตกขึ้นมา ทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ก็คือ จ้องไปที่ชายชราด้วยความตกใจ
เจอรัลด์รู้ว่าวิธีเดียวที่จะหนีไปในขณะนั้นของเขา คือการพึ่งพาชายชราคนนั้น เช่นนั้น เขาจึงเอาแต่นิ่งเงียบ ขณะที่ชายชราเดินนำเขาไปยังทางออก
“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม หลายชายของฉัน?” ชายชราถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้พวกเขากำลังยืนอยู่ข้างริมแม่น้ำในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
“ผมไม่เป็นไร ขอบคุณนะครับ คุณ” เจอรัลด์ตอบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ
ถ้าชายชราคนนนี้ไม่ได้ปรากฏตัวก่อนหน้านี้ เจอรัลด์ก็อาจจะยังคงอยู่ที่นั่นพยายามที่จะอธิบายตัวเองอยู่ มันค่อนข้างชัดเจนว่าเขาจะไม่สามารถจากไปได้ง่าย ๆ แน่
แม้จะรู้สึกขอบคุณ แต่เจอรัลด์ก็กำลังรู้สึกสับสนงุนงงไม่แพ้กัน
‘ชายชราคนนี้สามารถปรากฎตัวโดยบังเอิญอยู่เสมอ เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันเผชิญกับความยากลำบากได้อย่างไรกัน? เขายังช่วยเหลือฉันอย่างอ้อม ๆ อยู่เสมอเช่นกัน…’
‘นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เขารู้ได้ยังไงกันว่าจะตามหาฉันที่โรงแรมนั้นในวันนี้ได้ที่ไหน?’
ขณะที่เจอรัลด์คิดเรื่องนี้ เขาก็มองไปทางชายชราก่อนจะถามขึ้นมา “คุณ วันนี้คุณสามารถตามหาผมได้ยังไงกันแน่? คุณแอบตามผมมาอยู่ตลอดเวลานี้หรือเปล่า?”
ทันทีที่เจอรัลด์ถามไปเช่นนั้น ชายชราก็ดูเหมือนจะค่อนข้างกระดากอายขึ้นมา
“ด้วยความสัตย์จริง ใช่ เธอช่วยเหลือฉันมาก่อน จำไว้ เพราะฉันรู้ว่าเธอกำลังมีปัญหา ฉันจึงไม่สามารถทำเป็นมองไม่เห็นได้! ฉันรู้ว่าฉันต้องช่วยไม่ว่าจะยังไงก็ตาม!”
จากนั้นเขาก็ยิ้มก่อนจะพูดต่อไป “เธออนุญาตให้ฉันได้อาบน้ำ และยังเลี้ยงข้าวฉันอีกด้วยซ้ำเมื่อวานนี้ ฉันคิดว่าตอนนี้พวกเราก็หายกันนะ”
“คุณพูดว่าผมกำลังมีปัญหา…คุณรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ยังไงกันแน่?”
ทันใดนั้นชายชราก็ดูเหมือนจะลึกลับมากขึ้นกว่าที่เจอรัลด์คิดไว้ในตอนแรก
“อืม เธอก็เห็น ฉันนอนหลับอยู่ในโรงรถเมื่อคืนนี้ และฉันก็บังเอิญได้ยินคนสองสามคนหารือวิธีที่จะใส่ร้ายเธอในวันนี้กัน! หลังจากฉันได้ยินแผนการของพวกเขา ฉันจึงวิ่งไปตามหาเธอทันที แต่อย่างที่คาดไว้ เธอก็พลาดท่าให้กับพวกเขา!” ชายชราอธิบาย
จากนั้นชายชราก็อธิบายเพิ่มเติมเล็กน้อย
ในขณะที่เขากำลังมองหาสถานที่ เพื่อพักผ่อนในโรงรถใต้ดิน เขาก็ได้ยินยูนัสต่อสายโทรออก กลายเป็นว่ายูนัสร่วมกันวางแผนอย่างลับ ๆ กับเมลิซซ่า เพื่อจะใส่ร้ายเจอรัลด์ในวันนี้!
ตอนนี้ชิ้นส่วนปริศนาทั้งหมดกำลังปะติดปะต่อเข้าด้วยกัน ทั้งความรักและความแค้นมีส่วนในเหตุการณ์นี้ ไม่แปลกที่เมลิซซ่าพยายามสุดความสามารถของเธอในการชวนเขาไปที่งานสังสรรค์ดังกล่าวที่เธอจัดขึ้นมา ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแผนลับใหญ่โตที่เธอสมคบคิดกันกับยูนัสนั่นเอง!
ทุกขั้นตอนได้ถูกวางแผนเอาไว้อย่างละเอียดรอบคอบ
แม้แต่ก่อนที่ชายชราจะเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจอรัลด์ก็คิดถึงความเป็นไปได้นี้อยู่แล้ว เพราะมีความบังเอิญมากมายเกินไปเกิดขึ้นในคืนเดียวกัน เกินกว่าที่เหตุการณ์จะดูเหมือนเป็นปกติ
ตอนนี้อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์กำลังเผชิญอยู่กับสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
‘แล้วทำไมเมลิซซ่าถึงต้องการจะใส่ร้ายฉันด้วยล่ะ? พวกเราไม่ได้ถือโทษโกรธแค้นใด ๆ ต่อกันกันด้วยซ้ำ!’
“ฮึ่ม เจ้าเด็กโง่…เธอมั่งคั่งกว่าพวกเขามากขนาดนี้ แต่เธอใจดีมากเกินไปน่ะสิ พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลที่ใช้ได้ในการวางแผนต่อต้านเธอหรอก” ชายชรากล่าวด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา
“อีกอย่าง เหตุการณ์นี้ร้ายแรงมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้มาก ถ้าฉันไม่ลากเธอออกไป เส้นเอ็นของเธอก็จะคงถูกทำลายลงแล้วตอนนี้ เขาตั้งใจที่จะทำมันอย่างจงใจแน่นอน และเขาก็คงจะดำเนินการทำร้ายเส้นเอ็นอย่างซ้ำ ๆ อีกหลาย ๆ ครั้งอย่างแน่นอนถ้าฉันไม่ช่วยเธอไว้!” ชายคนนั้นพูดตามสิ่งที่เขาเห็นได้ก่อนหน้านี้
หลังจากได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็เต็มไปด้วยความตระหนกตกใจอย่ามาก
ก่อนหน้านี้ ปัญหาส่วนใหญ่ที่เขาเผชิญส่วนใหญ่ก็เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ต่าง ๆ เขาไม่เต็มใจที่จะทำให้มันเป็นเรื่องจากสำหรับคนอื่น ๆ เพื่อที่เขาจะไม่ถูกมองว่าเป็นคนโหดร้าย หรือโหดเหี้ยม
ตอนนี้อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจสิ่งที่พี่สาวของเขาหมายถึงแล้ว ถ้าบุคคลไม่โหดร้ายพอ พวกเขาก็จะไม่สามารถยืนหยัดอยู่ได้
แม้ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นทายาทที่มีอิทธิพลและมีอำนาจก็ตาม พวกเขาก็ยังคงสามารถถูกทำลายลงได้ง่าย ๆ ถ้าพวกเขาไม่ได้แสดงออกถึงออร่าที่โหดเหี้ยมและแข็งแกร่งพอ
หลังจากการถอนหายใจยาว สายตาของเจอรัลด์จึงค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นขึ้นมา