มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 611
ในขณะที่เรื่องนั้นกำลังเกิดขึ้น…
“คุณหลง ผมขออภัยด้วยแต่ผมล้มเหลว!”
“ว่าไงนะ? นายล้มเหลวได้ยังไงกัน สกอร์เปียนส์? นายล้มคนอย่างเจอรัลด์ไม่ได้งั้นเหรอ?” ยูนัสพูดผ่านโทรศัพท์ รู้สึกตะลึงงัน เขาอยู่ในห้องน้ำตอนที่เขารับโทรศัพท์จากสกอร์เปียนส์
“ผมขอโทษครับ แต่ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งช่วยให้เขาหนีไปได้! ถ้าผมหดแขนกลับไม่ทันล่ะก็ ผมก็คงแขนหักไปแล้วตอนนี้!” สกอร์เปียนส์ตอบกลับขณะที่เขาถือโทรศัพท์ด้วยมือข้างที่ปกติของเขา เขากำลังโทรศัพท์จากภายในรถ
แขนของสกอร์เปียนส์ ซึ่งวางอยู่บนพื้นผิวราบ ตอนนี้กำลังสั่นสะเทือนอยู่ เส้นเอ็นของเขาถลนออกมาและแดงไปหมด มันเกือบจะดูเหมือนว่าหนอนตัวเป็น ๆ ปกคลุมทั้งแขนของเขาอยู่ ในตอนนั้น เขาไม่แม้แต่จะขยับมันได้ด้วยซ้ำ
หน้าผากของเขาปกคลุมไปด้วยเหงื่อจากความกลัว และเขาก็รู้สึกค่อนข้างอ่อนแรง
“โธ่เว้ย! ไอ้บ้านั่นแม่งโชคดีจริง ๆ! แต่ยังไงก็ตาม พวกเราก็เริ่มได้ดีแล้ว! เมื่อข่าวพาดหัวออกสู่สาธารณะวันพรุ่งนี้ เขาก็จะกลายเป็นคนเสียชื่อเสียงอย่างที่สุดแน่นอน! พวกโอเวนส์จะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ และครอบครัวของฉันก็จะช่วยเหลือพวกเขาจากนั้น! มันเรื่องของเวลาสำหรับพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะทำลายเขาให้สิ้นซาก! อีกอย่าง ไปพักผ่อนบ้างเถอะสำหรับตอนนี้ สกอร์เปียนส์!” ยูนัสกล่าวก่อนจะวางสายไป
ทันทีที่การโทรสิ้นสุดลง ยูนัสก็เห็นว่าเมลิซซ่ากำลังโทรหาเขาอยู่ตอนนี้
“เฮ้ ยูนัส? วันนี้ไม่ได้วุ่นวายมากเกินไปหน่อยเหรอ? คุณแค่บอกให้ฉันใช้เล่ห์เหลี่ยมกับเขา และพาเขาเข้าไปในห้องใช่ไหม? ฉันจำได้ชัดเจนว่าคุณพูดว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันจะไม่เจ็บปวดจากการสูญเสียใด ๆ ในเรื่องนี้ ทำไมคุณถึงลงเอยด้วยการทำแบบนั้นล่ะ?” เมลิซซ่าถามอย่างค่อนข้างวิตกกังวล
“สูญเสียอะไรกัน? โรซาลีไม่ได้ประสบกับเรื่องพวกนั้นสักหน่อย เธอไม่ได้ถูกทำให้อับอายด้วยซ้ำ! สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือว่าพวกเราได้ผลลัพธ์ที่พวกเราต้องการ นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดหรอกเหรอ?” ยูนัสตอบด้วยโทนเสียงชวนใจ
“ฮึ่ม! คุณพูดมาได้ยังไงว่าเธอไม่ได้ถูกทำให้อับอายภายใต้สถานการณ์เหล่านั้น? สุดท้ายแล้วเธอก็เปลือยครึ่งตัวอยู่ดี! อย่าลืมว่าเธอคือ โอเวนส์! พวกเราจำเป็นต้องจัดการเรื่องนี้กันอย่างรวดเร็ว ไม่อย่างงั้นมันจะเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายเรื่องทั้งหมดนี้ให้กับครอบครัวของพวกเรา!” เมลิซซ่ากล่าว ก่อนจะถอนหายใจ
“ฉันเสียใจจริง ๆ ที่ช่วยเหลือคุณในตอนนี้…คุณไม่รู้ว่ามีปัญหามากมายแค่ไหนที่ฉันจะต้องเผชิญ ฉันอยู่เป็นเพื่อนและให้ความสนุกสนานกับเจอรัลด์ตั้งแต่คืนก่อนแล้ว รู้ไหม! ฉันกลัวมากที่เขาจะปฏิเสธที่จะเข้าร่วมการสังสรรค์ของฉัน ถ้าเขาลงเอยด้วยการทำแบบนั้นจริง ๆ ล่ะก็ ฉันก็คงจะต้องคิดวิธีอื่นที่จะพาเขาไปที่นั่น!”
“นอกจากนี้ฉันหวังว่าคุณจะตระหนักได้ว่า ฉันได้ทำให้ทายาทที่ร่ำรวยในเมย์เบอร์รี่ต้องขุ่นเคืองใจอย่างเป็นทางการก็เพราะคุณ ความมั่งคั่งของเขาและพี่สาวของเขาไม่ได้ไกลกันจากสิ่งที่ตระกูลหลงมี! ฉันพลาดโอกาสที่ดีที่จะเป็นเพื่อนกับคนหนุ่มที่ร่ำรวยก็เพราะคุณ!”
จากนั้นยูนัสก็ระเบิดหัวเราะออกมาก่อนจะพูดขึ้น “เธอกำลังเสียใจเกี่ยวกับเรื่องอะไรกันแน่? เธอมีตระกูลหลงแห่งยานเคนคอยหนุนหลังเธออยู่ตอนนี้! มันก็เหมือนกับว่าเธอเพิ่งได้คนที่มีอำนาจและมีอิทธิพลมากที่สุดมาอยู่ข้างเธอ! ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนในเวสตัน ทุกที่ที่นั่นก็อยู่ภายใต้อิทธิพลของครอบครัวของฉัน! ฉันหวังว่าเธอจะตระหนักได้ว่าเจอรัลด์มีอิทธิพลเพียงแค่ที่นี่ในเมย์เบอร์รี่เท่านั้น! เอาล่ะ เนื่องจากว่าเธอช่วยเหลือฉันให้ได้ กีย่ามาในครั้งนี้ ฉันสัญญาว่าจะให้เธอสมปรารถนาด้วยเหมือนกัน!” ยูนัสตอบกลับ ขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่นด้วยการยอมจำนน
หลังจากพูดไปแบบนั้น เขาถึงสามารถค่อย ๆ เกลี้ยกล่อมและทำให้เมลิซซ่าสงบลงได้
ในขณะเดียวกันนี้ เจอรัลด์ก็เพิ่งกลับมาที่โรงแรมของเขา แต่อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างชัดเจนในตอนนี้ ทั้งโรงแรมถูกปิดล้อมไว้
แซค ไมเคิล และคู่หูเดรกกับไทสันต่างก็กำลังรอเขาอยู่ด้านในกันแล้ว
พวกเขาได้รับข่าวบางอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้ ซึ่งทำให้พวกเขาให้ความสนใจเป็นส่วนใหญ่กับเรื่องนี้กัน
ตอนแรก พวกเขาคิดว่าตระกูลหลงคงจะลังเลใจ และไม่กล้าพอที่จะลงมือกับเจอรัลด์กันจริง ๆ อย่างไรก็ตาม กลับกลายเป็นว่าการคาดคะเนของทุกคนผิดพลาดไปอย่างชัดเจน
“พวกเราจับผู้อำนวยการข่าวไว้แล้ว คุณคลอฟอร์ด! ไอ้เลวนั่นเตรียมการพาดหัวข้อข่าวเอาไว้ที่บ้านสำหรับพรุ่งนี้แล้ว!” ทั้งเดรกและไทสันพูดขึ้นมา ขณะที่พวกเขารีบเข้าไปในห้องส่วนตัวกัน
“พาเขาเข้ามา!” เจอรัลด์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ขณะที่เขานั่งลงบนเก้าอี้ของเจ้านาย
เขาทนไม่ไหวแล้ว เพราะยูนัสใช้ความพยายามมากขนาดนั้นที่จะใส่ร้ายเขา เขาก็จำเป็นต้องแก้ปัญหาเรื่องข่าวก่อน การใส่ร้ายป้ายสีของยูนัสต่อเจอรัลด์ไม่สามารถเปิดเผยได้ไม่ว่าจะภายใต้สถานการณ์ใด ๆ ก็ตาม
“พวกคุณทุกคนกำลังจะทำอะไร? ปล่อยแขนผม!” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ถูกลากเข้ามาในห้องโดยบอดี้การ์ดสองสามคนตะโกนขึ้นมา
ผู้ชายคนที่ว่านี้ก็คือ ผู้อำนวยการข่าวที่ได้รับการติดสินบนโดยยูนัส เขามีชื่อว่าลีช
“ยินดีที่ได้พบคุณนะคุณลีช ผมมั่นใจว่าคุณก็รู้อยู่แล้วว่าทำไมผมถึงพาคุณมาที่นี่ในวันนี้ สิ่งที่ลูกน้องของคุณถ่ายไปได้ในวันนี้อยู่ไหนกันล่ะ?” เจอรัลด์ถาม
“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเปรยอะไรอยู่ คุณคลอฟอร์ด อีอย่าง ถ้าจะให้พูด คุณควรทบทวนสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้จะดีกว่า! มันเพียงเป็นเรื่องยุติธรรม ถูกต้อง และเหมาะสมที่ลูกน้องของผมจะถ่ายภาพเอาไว้! ผมจะไม่มีวันส่งมอบรูปถ่ายใด ๆ ที่พวกเขาถ่ายมาไม่ว่าคุณจะทำอะไรกับผมก็ตาม!”