ภายใต้คำแนะนำของฮั่วเยี่ยนจื่อ ซูเจิ้งไห่และเหลียงเหวินเห้าก็เห็นพ้องต้องกันว่าให้เย่เทียนเป็นผู้ตัดสินราคาประมูล
เพราะว่า พวกเขามารวมตัวกันได้เพราะเย่เทียน และเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยที่จะให้เย่เทียนเป็นคนตัดสินใจ
อย่างไรก็ตาม เย่เทียนที่หมดหนทางทำได้เพียงหยิบปากกามา กำลังจะเสนอราคาที่กำหนดไว้บนกระดาษ แต่เสียงเตือนของต่งเจ๋อเชาดังขึ้นก่อน
“ทุกท่าน ตอนนี้ผ่านไปห้านาทีแล้ว”
วินาทีถัดมา ในที่สุดก็มีคนแสดงความไม่พอใจขึ้นมา
“หัวหน้าต่งเราเพิ่งคุยกันและรู้สึกว่าวิธีประมูลนี้ไม่เหมาะสมจริงๆ”
คนที่ตะโกนคำเหล่านี้คือตู้เฉี่ยวเฉี่ยวจากเมืองจิน
แม้ว่าตระกูลตู้จะไม่ได้ถือว่าเป็นตระกูลอันดับต้นๆในเมืองจิน แต่ในจ๊กกลาง ถือว่าเป็นยักษ์ใหญ่ระดับต้นๆ!
เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ตระกูลตู้มีโอกาสสูงสุดที่จะได้รับสิทธิ์ในการขุดแร่ หากเป็นการประมูลในรูปแบบของการประมูลแบบอังกฤษ
“คุณตู้ ทำไมคุณถึงคิดว่ามันไม่เหมาะสมล่ะ?”
ต่งเจ๋อเชาก็ไม่ได้โกรธ และถามอย่างสุภาพด้วยรอยยิ้ม
“หัวหน้าต่ง ฉันไม่กล้าพูดว่าพวกเขาได้มีการเจรจาเป็นการส่วนตัว แต่ยังไงแล้ว พวกเขาทั้งหมดเป็นชาวจ๊กกลาง และพวกเขาต้องมีความเข้าใจทั่วไปเกี่ยวกับสถานการณ์ของกันและกัน บางทีพวกเขาทั้งหมดอาจรู้สภาพการเงินของกันและกัน ดังนั้น จึงทราบการเสนอราคาของอีกฝ่าย”
“แต่ฉันแตกต่างออกไป ฉันมาจากเมืองจิน เทียบกับพวกเขาแล้ว ฉันเป็นคนนอกและไม่รู้จักใครเลย นี่มันยุติธรรมไหม?”
ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวลุกขึ้นยืน ชี้ไปที่อีกสามฝ่ายและพูดอย่างมีเหตุผล
“หัวหน้าต่งผมว่าสิ่งที่คุณตู้พูดไม่ผิด”
“ตระกูลหยางของเรา ฮั่ว หลี่ และซู ล้วนแต่เป็นบริษัทท้องถิ่นที่อยู่จ๊กกลาง ไม่กลัวคุณหัวเราะเยาะ พวกเราได้รู้จักกันและกันอยู่บ้าง”
“เมื่อเทียบกันแล้ว ถือว่าคุณตู้ก็เสียเปรียบอยู่บ้าง”
ก่อนที่ต่งเจ๋อเชาจะพูด หยางหย่งซินก็ลุกขึ้นยืน เห็นด้วยกับมุมมองของตู้เฉี่ยวเฉี่ยว
แต่ทุกคนในที่เกิดเหตุรู้ดีว่า นี่เป็นเพียงข้ออ้าง จริงๆคืออยากให้เปลี่ยนวิธีการประมูล
“ใช่! คุณตู้เป็นคนจากเมืองจิน แม้ว่าเธอโชคดี ได้รับสิทธิ์ในการขุดแร่ แต่เธอก็อาจจะไม่สามารถเริ่มขุดได้อย่างราบรื่น!”
หลี่เฟิงยิ้มอย่างมีความหมาย ไม่ว่าใครก็สามารถฟังออกการเสียดสีในคำพูดของเขา
สามารถประมูลได้หรือไม่เป็นอีกเรื่อง แต่การที่คุณจะขุดได้นั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง!
เพราะยังไงแล้ว รากฐานของตระกูลตู้นั้นอยู่ที่เมืองจิน และพวกเขาไม่ได้เลือกที่จะร่วมมือกับกองกำลังที่อยู่จ๊กกลาง แม้ว่าจะประมูลเหมืองแร่ได้สำเร็จ อยากจะขุดก็เป็นเรื่องยาก
ยกตัวอย่างง่ายๆ ในการขุดเหมืองแร่หยกต้องใช้คนใช่ไหม? รับสมัครคนในจ๊กกลางสะดวกกว่าใช่ไหม? หากหลายกองกำลังร่วมกันสกัดกั้น คาดว่าคงไม่มีใครกล้าไปสมัคร
“ไม่ว่าจะเป็นใคร เมื่อได้รับสิทธิ์ในการขุดแร่ ก้จะได้รับการคุ้มครองจากเราอย่างแน่นอน!”
“ถ้าใครกล้าขวาง รับรองจะซวยแน่นอน!”
สีหน้าของต่งเจ๋อเชาเริ่มเย็นชา เขามองไปที่หลี่เฉียนคุนและพูดอย่างเย็นชา
แน่นอนเขาเป็นคนใหญ่คนโต แต่เขายอมลดตัวมาในฐานะผู้ประมูล จริงๆแล้วจุดประสงค์นั้นง่ายมาก
แม้ว่าหลี่เฟิงจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ แต่เขารู้ดีว่าผู้ที่พ่ายแพ้อาจไม่ยอม ถึงตอนนั้นพวกเขาจะแอบทำอะไนไม่ดี ใช้วิธีต่ำๆ
ตามคำกล่าวที่ว่า เวลาเจอปัญหา ไปหาคนยศสูงยังไม่ได้ผลเท่าหาคนมาจัดการโดยตรง!
กองกำลังเหล่านี้อยู่ในจ๊กกลางมาเป็นเวลาหลายปี และแทบทุกสายต้องไว้หน้าพวกเขา
เขามาที่นี่ด้วยตัวเอง เพียงเพื่อเตือนพวกเขาว่า เรื่องนี้สำคัญมาก และใครก็ตามที่กล้านอกลู่นอกทาง จะถูกกดขี่อย่างแน่นอน
สีหน้าของหลี่เฟิงก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย และเขามองไปที่ต่งเจ๋อเชาอย่างเคร่งขรึม แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก
ดวงตาที่ลึกล้ำของต่งเจ๋อเชา เหลือบมองผู้คนจากทุกทิศทุกทาง และพูดอย่างเคร่งขรึม “ผมสามารถตอบตกลงที่จะเปลี่ยนวิธีการเสนอราคา และแม้กระทั่ง ผมสามารถทำตามแบบที่พวกคุณพูดได้”
“อย่างไรก็ตาม พวกคุณต้องสัญญากับผมว่า ไม่ว่าใครจะประมูลได้ ส่วนที่เหลือห้ามไปขัดขวางในภายหลังเด็ดขาด”
“ได้!”
ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวเป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและเห็นด้วย
ในความเป็นจริง ถ้าเธอไม่มีความชัดเจนในใจ เธอคงคิดว่าต่งเจ๋อเชากำลังช่วยเธอโดยเจตนา
นี่เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ ใครให้เธอเป็นคนเดียวที่ไม่ใช่คนพื้นที่จ๊กกลางล่ะ?
“ผมไม่มีความเห็น”
หลังจากชั่งน้ำหนักแล้ว หยางหย่งซินก็ลุกขึ้นยืน
“ผมเห็นด้วย!”
หลี่เฟิงก็แสดงการสนับสนุนของเขา
“พวกเราก็ยอมรับเช่นกัน”
ฮั่วเยี่ยนจื่อซึ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นตัวแทนก็พยักหน้าเห็นด้วย
นี่เป็นสิ่งที่ช่วยไม่ได้จริงๆ เพราะการประมูลแบบปิดมันไม่น่าเชื่อถือจริงๆ มันทำให้คนไม่รู้อะไรเลย
เมื่อเห็นว่าทุกคนไม่มีปัญหา ต่งเจ๋อเชาจึงนั่งลงอย่างมีมารยาท
“บอกมา! พวกคุณต้องการเสนอราคาอย่างไร?”
“ผมขอบอกไว้ก่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นวิธีใด เวลาที่กำหนดให้คือคืนนี้ และราคาขั้นต่ำคือ 5 พันล้าน”
คราวนี้ หยางหย่งซินเหลือบมองไปที่ทั้งสามกองกำลัง และก็พูดออกมา
“มีคำกล่าวไว้ตั้งแต่สมัยโบราณว่า หมัดใหญ่เป็นคำตอบ!”
“ผมขอแนะนำว่า เราควรจะใช้รูปแบบของการแข่งขันต่อสู้บนเวที ใครก็ตามที่ยืนหยัดถึงวินาทีสุดท้ายถือเป็นผู้ชนะ!”
“แน่นอน หัวหน้าต่งมีเหตุผลมากขนาดนี้ และเราจะไม่ทำให้มันยากสำหรับคุณ ไม่ว่าใครจะชนะสิทธิ์การขุดแร่ เราจะจ่ายจำนวนการประมูล 6 พันล้าน”
เสียงของหยางหย่งซินลดลง และหลี่เฟิงก็แทบรอไม่ไหวที่จะแสดงการสนับสนุน
“ผมคิดว่าข้อเสนอของเถ้าแก่หยางนั้นดีมาก และผมเห็นด้วย!”
“ฉันก็เห็นด้วย”
ตู้เฉี่ยวเฉี่ยวไม่มีความเห็นอื่น
สิ่งนี้ทำให้สีหน้าเย่เทียนเริ่มแปลก ทั้งสามฝ่ายเห็นด้วยขนาดนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความมั่นใจอย่างมากในความแข็งแกร่งของตัวเอง!
อย่างไรก็ตาม เย่เทียนไม่ได้กังวลมากนัก หากจะบอกว่าก่อนหน้านี้เขายังจะลังเลอยู่บ้างเมื่อเขาเพิ่งฝึกพลังชั้นห้า แต่ตอนนี้เขาประสบความสำเร็จถึงฝึกพลังชั้นหก และสามารถฆ่าระดับดินได้ เขายังคงต้องกลัวอะไรล่ะ ?
“แล้วพวกคุณล่ะ?”
ต่งเจ๋อเชาหันความสนใจไปที่กลุ่มของเย่เทียน
“ไม่มีปัญหา”
ฮั่วเยี่ยนจื่อเหลือบมองเย่เทียนอย่างระมัดระวัง และเมื่อเธอเห็นว่าเขาพยักหน้าเบาๆ เธอก็เปิดปากเพื่อแสดงความคิดเห็นของเธอ
“ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย เรามาเปลี่ยนสถานที่กันเถอะ ที่นี่เล็กเกินไป”
ดูเหมือนต่งเจ๋อเชาเดาได้นานแล้วว่าพวกเขาจะใช้กำลังแก้ปัญหา ดังนั้นเขาจึงทิ้งประโยคไว้เบาๆ แล้วหันหลังเดินออกไป
กองกำลังที่เหลือตามหลังอย่างเป็นธรรมชาติ รวมๆแล้วเกือบ 70 คน ซึ่งติดตามต่งเจ๋อเชาไปยังลานจอดรถกลางแจ้งของศูนย์ที่ดินแห่งชาติ
“ย้ายยานพาหนะทั้งหมดของพวกคุณไปด้านข้างและสร้างที่ว่าง!”
พื้นที่จอดรถนั้นไม่เล็ก อย่างน้อยก็ต้องใหญ่พอๆกับสนามฟุตบอล ตอนกลางวันอาจจะมีรถจอดเต็มไปหมด แต่ตอนนี้คือตอนกลางคืน นอกจากรถที่มาจากทุกทิศทุกทางแล้ว ก็มีเพียงรถคันอื่นๆไม่กี่คัน ณ เวลานี้ใช้สถานที่นี้แข่งขันก็ไม่เลว
สายตาของเย่เทียนที่มองไปที่ต่งเจ๋อเชาก็เริ่มแปลก
เขามีการคาดการณ์ที่ชัดเจนว่าการประมูลครั้งนี้น่าจะเป็นเพียงเพื่อให้คำอธิบายแก่โลกภายนอกคนข้างบนนี้อาจรู้มานานแล้วว่าพวกเขาจะเลือกใช้การต่อสู้ในการประมูล ไม่เช่นนั้นทำไมพวกเขาถึงเลือกในเวลากลางคืนที่มืดมิดล่ะ ..