เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 490
เงินหมดแล้วยังสามารถหาใหม่ได้
แต่ชีวิตถ้าไม่เหลือ ก็เท่ากับไม่มีอะไรเหลือแล้วนะ
“อะไรคือโอกาสยากที่จะมีได้”
โจวยี่ไม่เข้าใจ
“หึหึ!”
โจวห้าวหัวเราะเบาๆ : “ครั้งนี้หลันเฟิงตายไปแล้ว ส่วนไอ้เฒ่าหลันเจิ้นก็ทำได้แค่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ตระกูลหลันตอนนี้ไร้ซึ่งผู้นำ! ขอเพียงแค่เราลงมือก่อน เราก็จะสามารถยึดทรัพยากรทั้งหมดของตระกูลหลันมาได้ และแทนที่ตระกูลหลัน ขึ้นเป็นตระกูลที่ใหญ่เป็นอันดับสองตงไห่!”
ในขณะที่พูด
แววตาของโจวห้าวแสดงให้เห็นถึงความทะเยอทะยาน
เขารอวันนี้มานานแล้ว
เขาเป็นสุนัขรับใช้ให้หลันเฟิงสองพ่อลูกสาวมานาน
ก็เพื่อวันนี้ไม่ใช่เหรอ?
เพื่อที่สักวันหนึ่งตระกูลโจวจะเข้ามาแทนที่ตระกูลหลันได้
“ตระกูลหลันยังเหลือหลันจื่อ เธอเป็นภรรยาของลูกนะ…”
โจวยี่มองไปที่ลูกชายของตัวเอง เห็นแววตาทั้งสองค่อยๆเหม่อลอยไป
ลูกชายที่อยู่ตรงหน้านี้
แปลกไปซะจนทำให้เขารู้สึกกลัวเล็กน้อย
โจวห้าวยิ้มและตอบว่า “เมื่อมีผลประโยชน์อยู่ข้างหน้า ความสัมพันธ์สามีภรรยาล้วนไม่มีความหมาย! แม้ว่าหลันจื่อจะเป็นภรรยาของผม แต่หากเธอเข้ามาขวางทาง ผมก็จะฆ่าเธอโดยไม่ลังเล!”
พอพูดจบ
ดวงตาของโจวห้าวปรากฏให้เห็นความดุร้ายถึงขีดสุด!
รังสีความอาฆาตแผ่ออกมาจากตัวเขา
อะไรคือเมีย?
อะไรคือสามีภรรยา?
รอหลังจากที่สังหารหลันจื่อแล้ว
อย่างมากก็แค่หาผู้หญิงมาใหม่อีกสักคน
หาที่ทั้งเด็กกว่า สวยกว่า และอ่อนโยนกว่า
พอคิดถึงจุดนี้
โจวห้าวก็อดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปากตัวเอง
ตกอยู่ในห้วงจินตนาการอันไร้ขอบเขตของตัวเอง
โจวยี่มองไปที่โจวห้าว
จู่ๆก็รู้สึกขึ้นมาว่า
ลูกชายที่อยู่ตรงหน้าเขานี้ เหมือนคนแปลกหน้า
แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อก็ตาม
แต่ก็มองลูกชายตัวเองไม่ออก!
หลังจากที่โจวห้าวสังหารหลันเฟิง
เขาก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
เปลี่ยนกลายเป็นมืดมนหมองหม่นมากขึ้น!
และจิตใจก็ยิ่งชั่วช้าขึ้นไปอีกเช่นกัน
ทันใดนั้น
โจวยี่ก็รู้สึกใจสั่นขึ้นมา!
วันนี้.
โจวห้าวสามารถฆ่าพ่อตาของตัวเองได้
พรุ่งนี้.
เขาก็อาจจะฆ่าได้แม้กระทั่งแต่พ่อแท้ๆคนนี้ของเขา?
โจวยี่ไม่กล้าที่จะคิดเรื่องนี้ต่อ
“ลูกมั่นใจไหม?”
โจวยี่ถามด้วยความกังวล
“พ่อวางใจเถอะ! ในการต่อสู้ที่วิลล่าจวู้เสียน กำลังของตระกูลหลันแทบจะเรียกได้ว่าหายไปอย่างสูญสิ้น ชนชั้นนำเกือบทั้งหมดก็ถูกฆ่าตายในการต่อสู้ครั้งนั้น ตระกูลหลันในตอนนี้ก็คือลูกแกะในกำมือที่รอวันโดนเชือด!”
“ผมได้สั่งให้ไปรวบรวมคนมาแล้ว รอรวบรวมคนครบเมื่อไหร่ ผมจะนำคนบุกไปตระกูลหลัน และทำลายตระกูลให้สิ้นซาก!”
“ฮ่าๆๆ!”
พอพูดจบ
โจวห้าวก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาด้วยความภูมิใจ
หลังจากสังหารหลันเฟิง
เขาก็เริ่มตระตรียมทุกอย่างให้พร้อม!
ตอนนี้รอแค่กำลังคนครบ เพื่อไปทำลายตระกูลหลัน!
ปึ้ง!
ในขณะนั้นเอง
ก็มีเสียงดังสนั่นเกิดขึ้น
เห็นเพียงประตูใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลโจวถูกเตะเปิดออก!
“ใครกันที่กล้ามาเตะประตูใหญ่ของตระกูลโจว?”
โจวห้าวมองออกไปข้างนอกอย่างไม่คาดคิด
ในเวลานี้ ยังจะมีใครกล้ามายั่วยุตระกูลโจวอีกหรือ?
“นายท่าน! นายน้อย! เกิดเรื่องแล้ว!”
เห็นเพียง
พ่อบ้านของตระกูลโจวซึ่งทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด วิ่งกะเผลกเข้ามา
โจวยี่ตกใจ: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ปริ๊ด!
พ่อบ้านกระอักเลือดออกมาและพูดว่า “คนตระกูลหลัน บุกเข้ามาแล้ว…”
พอพูดจบ
ตึง!
พ่อบ้านก็ล้มลงกับพื้น และหมดลมหายใจไป
ซ่า ซ่า ซ่า!
โจวยี่สองพ่อลูกต่างมองออกไปข้างนอกพร้อมกัน ใบหน้าของพวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก!
ตูม!
ตูม!
ตูม!
เห็นแค่เพียง
บอดี้การ์ดของตระกูลโจวโดนซัดกระเด็นบินไปทีละคน
แล้วก็
ล้มลงนอนจมกองเลือด ไม่ขยับเขยื้อน
พริบตาเดียว!
หลันจื่อก็พาคนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาอย่างดุดัน