มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 614
เจอรัลด์ถอนหายใจกับตัวเอง
‘ฉันจะแค่ไปและอธิบายมันกับเธอแล้วกัน…ฉันจะเปิดเผยให้เธอได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วยูนัสเป็นคนแบบไหน!’
“ได้ ฉันจะมุ่งหน้าไปที่นั่นเดี๋ยวนี้แหละ!” เจอรัลด์กล่าว
ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นและคราวนี้ เจอรัลด์ไม่ได้ไปคนเดียว คู่หูเดรกและไทสันติดตามเขาไปจนถึงที่บ้านของกีย่าด้วย
เมื่อพวกเขามาถึงที่ประตูหน้า ทั้งสองก็รออยู่ข้างนอกขณะที่เจอรัลด์เข้าไป
“โอ๋ โอ๋ กีย่า…ขอร้องอย่าเศร้าอีกต่อไปเลย…แม้ว่าฉันไม่ค่อยแน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเธอสองคน แต่วันนี้ก็ยังเป็นวันที่เธอได้รับตำแหน่งนักเรียนที่โดดเด่นมากที่สุดในการแนะนำให้เข้ามหาวิทยาลัยนะ…มันเป็นวันแห่งการฉลอง ไม่ใช่หรือไง?” แทมมี่เกลี้ยกล่อม
“นอกจากนี้ บางทีวันหนึ่งเจอรัลด์ก็จะตระหนักได้เองว่าเธอแสนดีมากแค่ไหน!”
กีย่าเพียงยิ้มเยาะ เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น
“หยุดพยายามโน้มน้าวฉันเถอะ แทมมี่ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันและเจอรัลด์ไม่ได้ธรรมดา… จริง ๆ แล้ว ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันคิดถึงเขาในตอนนี้ ฉันแค่รู้สึกขยะแขยง!” กีย่ากล่าวขณะที่เธอสูดหายใจเข้าลึก
ในขณะนั้น กีย่ารู้สึกค่อนข้างผวาผู้ชายทุกคนทั่วไป ท้ายที่สุดแล้ว ก่อนหน้านี้เธอก็ได้เห็นกับตาตัวเองแล้วว่าไม่ว่าผู้ชายคนหนึ่งจะดูเป็นคนดีมากแค่ไหนก็ตาม ในท้ายที่สุดแล้วเขาก็จะกลายมาเป็นไอ้เลวหยาบช้าอย่างลับ ๆ อยู่ดี
ถ้าเธอไม่ได้เห็นฉากนั้นด้วยตัวเอง เธอก็คงจะไม่เชื่อว่าเจอรัลด์ได้ทำอะไรบางอย่างเช่นนี้ไป เมื่อมาคิดดูว่าคนที่เธอเคยชอบก็ไม่ได้แตกต่างไปจากผู้ชายคนอื่นทั้งหมดนั้น
“เอาล่ะ เอาล่ะ ฉันจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป…แต่อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอควรจะมีความสุขในวันนี้นะ! ฉันยังเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้เธออีกด้วยซ้ำ!” แทมมี่กล่าวขณะที่เธอจิบไวน์แดง
และในขณะที่ทุกคนกลายเป็นอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาว่าเซอร์ไพรส์ที่แทมมี่เตรียมไว้คืออะไร กริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้นมา
“เซอร์ไพรส์อยู่นี่แล้ว! มาแล้ว!” แทมมี่กล่าวอย่างตื่นเต้นขณะที่เธอมุ่งหน้าไปทางประตู
เมื่อรู้สึกว่าเธอไม่ควรแสดงอารมณ์ด้านลบอีกต่อไป กีย่าจึงคลี่ยิ้มจาง ๆ ออกมาขณะที่เธอมองไปที่ประตู
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ที่ประตู รอยยิ้มของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป
แทมมี่หัวเราะออกมาเสียงดังก่อนจะพูดขึ้นมา “อย่างที่พวกเขากล่าวไว้ คนที่เริ่มมันก็ต้องจบมันเอง! ฉันโทรเรียกให้เขามาที่นี่ เพื่อที่เธอสองคนจะได้พูดคุยกัน! เธอสามารถแก้ปัญหาความเข้าใจผิดที่เศร้าใจด้วยกัน และกันได้ในตอนนี้!” แทมมี่กล่าว
“นายมาทำไม?” กีย่าถาม ใบหน้าที่มักจะมีเสน่ห์ของเธอตอนนี้เยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง
“ฉันมาอธิบายเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทั้งหมดมันเป็นแค่การเข้าใจผิดใหญ่หลวง” เจอรัลด์กล่าว
“ฉันไม่อยากได้ยินมันดังนั้นนายไม่ต้องอธิบายอะไร ถ้าไม่มีอะไรอื่นแล้ว คุณคลอฟอร์ด งั้นช่วยจากไปเถอะ เมื่อได้เห็นคนที่น่ารังเกียจเช่นนี้กำลังยืนอยู่ต่อหน้าฉันก็ปวดตาแล้ว!” กีย่าตอบ คำพูดของเธอเย็นชามาก
เจอรัลด์สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดขึ้นมา “ดูเถอะ ฉันแค่อยากจะทำให้ความเข้าใจผิดนี้กระจ่าง…”
“ฉันไม่คิดว่านั่นจำเป็นจริง ๆ คุณคลอฟอร์ด มันไม่ใช่เรื่องสำคัญไม่ว่านายจะอธิบายมันให้ฉันหรือไม่ก็ตาม อีกอย่าง มันก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว มันไม่เหมาะสมที่คุณจะอยู่ที่นี่เพราะที่นี่ก็มีแต่ผู้หญิงกัน ฉันไม่อยากให้ยูนัสคิดว่าฉันยังคงติดต่อกับนายอยู่เช่นกัน! ดังนั้นถ้าไม่มีอะไรอื่นก็ไปได้แล้ว!” กีย่ากล่าวอย่างเย็นชากว่าที่เคย
หลังจากได้ยินแบบนั้น มันก็ชัดเจนมากสำหรับเจอรัลด์
‘ตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน มันช่างค่อนข้างน่าขัน มันไม่จำเป็นเลยที่ฉันจะมาที่นี่เพื่อจะพยายามอธิบายตัวเองตั้งแต่แรก’
‘ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็เรียกเขาว่ายูนัสแล้วแทนที่จะเป็นคุณหลง ฉันคิดว่าในที่สุดเธอก็ค้นพบรักแท้ของเธอ’
“ดีมาก! ฉันจะไม่รบกวนเธออีกต่อไป!” เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่นก่อนจะหันหลังจากไป
“เดี๋ยว!” กีย่าตะโกนขึ้นมาขณะที่เจอรัลด์หยุด
“มีบางอย่างที่ฉันต้องการคืนให้นาย”