เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 608
เกิดเสียงดังชิ้ง กระบี่หนักไร้คมของลู่ฝาน แค่ทำให้เถาวัลย์สีม่วงเป็นรอยยุบลงไป แต่ไม่ได้ทำให้มันขาด
ประกายไฟกระจายไปทั่ว เถาวัลย์สีม่วงที่โดนโจมตีขดตัวอย่างรวดเร็ว เจ้าดำส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดอีกครั้ง
“เถาวัลย์แข็งแกร่งมาก!”
ลู่ฝานเพิ่งเคยเห็นเถาวัลย์ที่ทนทานขนาดนี้เป็นครั้งแรก ขณะนั้นเจ้าดำทนไม่ไหว หันหน้าพ่นเปลวไฟดำออกมา เผาเถาวัลย์ไหม้จนหมด
เพียงพริบตาเปลวไฟสีดำกลายเป็นทะเลเพลิง แต่ขณะนั้น เห็นเถาวัลย์พวกนี้หดตัวเอง หลังจากนั้นพ่นของเหลวสีดำออกมาข้างนอก
ของเหลวนี้เก่งกาจกว่าน้ำธรรมดา อย่างน้อยน้ำธรรมดาไม่สามารถดับเปลวไฟดำของเจ้าดำได้
แต่เมื่อพ่นของเหลวนี้ออกมา เปลวไฟโดนควบคุมทันที
เจ้าดำยังพ่นไฟออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ แต่กลับไม่ได้ผลสักนิด
เถาวัลย์รอบๆ เริ่มเลื้อยเป็นวงกว้าง เหมือนทั้งป่ามีชีวิตขึ้นมา
“เกิดอะไรขึ้น”
เจิงหยงกับอวี้เสี้ยวเอ๋อร์ยืนด้านหลังลู่ฝาน แล้วเอาอาวุธออกมา
ลู่ฝานตะโกนอยู่ในใจ “ไอ้เก้า นี่มันอะไรกัน”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรไม่ทำให้ลู่ฝานผิดหวัง มันเป็นสิ่งที่อยู่มาหลายร้อยปีอย่างแท้จริง ความรู้กว้างขวาง มันพูดออกมาทันที
“เถาวัลย์ปีศาจ พระเจ้า ทำไมที่นี่ถึงมีสิ่งชั่วร้ายขนาดนี้ สิ่งนี้มันควรสูญพันธุ์ไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ”
เถาวัลย์ปีศาจรอบๆ ดับเปลวไฟสีดำ เริ่มพุ่งเข้าไปหาลู่ฝานและคนอื่น เห็นเถาวัลย์มากมาย เจ้าดำเหมือนเจอศึกหนัก เจิงหยงกับอวี้เสี้ยวเอ๋อร์ปล่อยเสื้อปราณออกมา เตรียมสู้สุดชีวิต
ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “จะรับมือเถาวัลย์ปีศาจพวกนี้ยังไง”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “หึหึ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สำหรับคนอื่น เถาวัลย์ปีศาจพวกนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวและน่าขยะแขยงมาก แต่สำหรับฉัน ไม่นับประสาอะไร เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันยืมพลังเจ้านายหน่อยได้ไหม”
“ยืมไปเลย! รีบจัดการ”
ปราณชี่เคลื่อนไหวเอง ตอนนี้บนมือลู่ฝานมีเงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ขึ้นมา
หลังจากนั้นบนตัวเจดีย์ มีแรงกระเพื่อมออกมา
ทันใดนั้น เหมือนเถาวัลย์ปีศาจปะทะกับสิ่งที่น่ากลัว ถอยกลับไปทั้งหมด
เจิงหยงกับอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์มองภาพนี้อย่างอึ้งๆ
ลู่ฝานถามในใจว่า “ไอ้เก้า แกทำได้ยังไง”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก ช่วงนี้ฉันฟื้นฟูพลังเจดีย์ชั้นแรกได้แล้วไง หึหึ ฉันสามารถขจัดพิษและควบคุมพิษได้แล้ว จึงปล่อยสารพิษอันแข็งแกร่งออกมาได้”
“เถาวัลย์พิษพวกนี้ มีชีวิตอยู่ได้ด้วยพิษ พวกมันสามารถเปลี่ยนอะไรก็ได้ ให้กลายเป็นพิษที่ทำให้พวกมันรอดได้ แต่เมื่อเจอสิ่งที่เป็นพิษกว่า พวกมันจะล่าถอย ไม่กล้าเข้าใกล้ ดังนั้นต่อไปถ้าเจ้านายเจอของพวกนี้อีก เจ้านายเอายาพิษติดตัวไว้ก็พอแล้ว แค่สาดพิษออกมา ไอ้พวกนี้ก็ไม่กล้าเข้าใกล้เจ้านายแล้ว”
ลู่ฝานแอบตกใจ พืชระดับนี้เหมือนมีสติปัญญาจริงๆ รู้จักมุ่งหาผลประโยชน์ หลีกเลี่ยงอันตรายด้วย
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าลู่ฝาน พอใจกับผลงานของไอ้เก้ามาก แต่รอยยิ้มของเขาในสายตาอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กับเจิงหยง ดูมีเสน่ห์มาก
เห็นเถาวัลย์ออกไปทั้งหมด อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ทำได้ยังไง”
ลู่ฝานเก็บเงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร แล้วพูดว่า “วิธีนิดหน่อย เอ๊ะ นั่นอะไร”