เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวผู้นี้เข้าใจระดับของตัวเองแล้ว จึงทั้งตกตะลึงระคนโกรธเกรี้ยว
แม้ว่าพวกเขาสามคนไม่ว่าผู้ใดก็ไม่ได้เอ่ยอันใด แต่เห็นได้ชัดว่าผู้ใดไปถึงวิหารก่อน แน่นอนว่าย่อมต้องแย่งชิงสมบัติไปก่อน
หากเป็นเช่นนั้นละก็ หญิงสาวผู้นี้ก็มั่นใจว่าตนเองไม่มีโอกาสมากนักเมื่อเทียบกับสือคุนและพวกอีกสองคน
ทว่าแม้ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้หลิวสุ่ยเอ๋อร์ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธีอันใดเลย
นางแค่ครุ่นคิดเล็กน้อยก็พลิกฝ่ามือ หว่างนิ้วมียันต์หลากสีสันปรากฏขึ้น
สีเหลือง สีเงิน และยังมีสีแดงสด
เสียง “ฟิ้ว” ดังขึ้น ชั่วพริบตานั้นยันต์วิเศษสามแผ่นพลันตบไปร่างอรชนอ้อนแอ้นของหญิงสาว ระเบิดลำแสงหลากสีสันสามดวงออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ทันใดนั้นลำแสงสีเหลือง เงิน แดง สามสีพลันซัดออกมาจากร่างของหลิวสุ่ยเอ๋อร์ และแผ่แรงกดที่น่าตกตะลึงออกมา
ยันต์วิเศษสามแผ่นนั้นคาดไม่ถึงว่าจะเป็นยันต์ช่วยเสริมสามชนิดที่ไม่เหมือนกัน สามารถเพิ่มระดับความแข็งแกร่งของกายเนื้อจากพลังชีพจรในด้านที่ไม่เหมือนกัน
มีอิทธิฤทธิ์ทั้งสามชนิดคอยเสริม หญิงสาวผู้นี้เองก็ไม่ลังเลอีก พลางสาวเท้าขึ้นไปบนภูเขา
หานลี่มองเห็นฉากนี้ใบหน้าไม่ได้เผยสีหน้าแปลกประหลาดใดๆ ออกมา
แม้ว่ายันต์วิเศษช่วยเสริมจะมหัศจรรย์มาก แต่สำหรับพวกเขาที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับสูงนั้น ความจริงแล้วก็เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยเท่านั้น
ผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดาๆ ที่ฝึกฝนพลังปราณเป็นหลัก แน่นอนว่าย่อมไม่สนใจยันต์วิเศษเพิ่มความแข็งแกร่งของกายเนื้ออยู่แล้ว ปกติแล้วยามต่อกรกับศัตรูก็ไม่ต้องใช้สิ่งช่วยเสริมใดๆ
สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรที่ฝึกตนเป็นหลักนั้น ยันต์ช่วยเสริมประเภท ‘ยันต์วัชระ’ สำหรับผู้ที่มีร่างกายแข็งแกร่งอยู่แล้วนั้นก็ไม่มีประโยชน์
ถึงอย่างไรเสียผู้ฝึกตนก็เป็นการเพิ่มความแข็งแกร่งของกายเนื้ออยู่แล้ว จึงมีขอบเขตกว้างมาก ต่อให้ใช้ยันต์วิเศษช่วยเสริมที่สูงส่งแค่ไหน ก็ไม่มีทางมียันต์วิเศษที่เพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกาย และเพิ่มความแข็งแกร่งของกายเนื้อไปสองสามเท่าได้
แม้ว่ายันต์ช่วยเสริมระดับสูงจะหายากแค่ไหน สามารถเพิ่มระดับของผู้ฝึกฝนได้ขั้นสองขั้น ก็นับว่าเป็นเรื่องที่หายากแล้ว
ดังนั้นผู้บำเพ็ญเพียรปกติแม้ว่าจะแปะยันต์ช่วยเสริมมากแค่ไหน ผลที่ได้ก็ไม่สู้กายเนื้อที่แข็งแกร่งของผู้ฝึกตน
หานลี่เองก็เชี่ยวชาญด้านยันต์วิเศษ แน่นอนว่าจึงเข้าใจทั้งหมด ดังนั้นจึงไม่สนใจสิ่งนี้ ยังคงเดินขึ้นไปบันไดไปต่อทีละขั้นๆ
หลังจากทั้งสามคนเดินตามกันไปเรื่อยๆ ทุกคนก็เริ่มมีระยะห่างจากยอดเขาแตกต่างกัน
ยามแรกแม้ว่าพลังต้องห้ามบนขั้นบันไดหินจะมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่หลิวสุ่ยเอ๋อร์และสือคุนรู้ว่าขอแค่หยุดอยู่ชั่วครู่ก็จะทำให้พลังแรงดูดลดลงแล้ว แต่กลับไม่มีท่าทีจะหยุดพักเลยสักนิด
เวลาผ่านไปทั้งสามคนจึงเดินขึ้นมาหนึ่งในสามส่วนของทางเดินแล้ว
ทว่าสถานการณ์ของยามนี้หานลี่และพวกในยามนี้กลับไม่เหมือนกันแล้ว
สือคุนที่อยู่ด้านหน้าสุด เท้าทั้งสองข้างยังคงมั่นคง เดินขึ้นไปด้านบน แต่ทรวงอกกลับสั่นกระเพื่อมเบาๆ และยิ่งไปกว่านั้นหน้าผากยังเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา
หานลี่ที่อยู่ตรงกลาง ผิวหนังเริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองอ่อน แต่สีหน้ายังคงสงบนิ่ง ดูไม่ออกว่ากินแรงเลยสักนิด
ส่วนหญิงสาวสวมงอบที่อยู่คนสุดท้าย แม้ว่าจะมองสีหน้าไม่ออก แต่เห็นได้ชัดว่าฝีเท้าของนางเชื่องช้าลงเรื่อยๆ และยิ่งไปกว่านั้นทุกครั้งที่สาวเท้าไป ร่างกายอรชนอ้อนแอ้นก็จะสั่นเทาเบาๆ ลำแสงสามสีบนเรือนร่างเดี๋ยวเปล่งแสงเจิดจ้าเดี๋ยวมืดหม่น ราวกับว่าจะพังทลายลงได้ตลอดเวลา
เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าหญิงสาวผู้นี้จะมียันต์วิเศษแปะอยู่บนเรือนร่าง แต่ก็ไม่อาจยืนหยัดได้นานนัก
หลิวสุ่ยเอ๋อร์เองก็รู้เรื่องนี้ดี แววตางดงามฉายแววจนปัญญา
ในที่สุดหลังจากที่ปีนขึ้นมาได้สองสามร้อยขั้น หญิงสาวผู้นี้พลันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วหยุดชะงักฝีเท้าอยู่ที่เดิม
หานลี่ไม่ได้หันกลับมา จิตสัมผัสสัมผัสทุกอย่างได้ ใบหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย แต่ฝีเท้ายังคงไม่มีท่าทีจะหยุดพักเลยสักนิด
จากนั้นสือคุนและหานลี่ก็ก้าวไปด้านหน้า ในที่สุดก็มาถึงตรงกลางทางเดิน
ใบหน้าของสือคุนเริ่มมีเม็ดเหงื่อไหลริน ทุกฝีเท้าที่เหยียบไปบนบันได ทำให้พื้นดินสั่นคลอน ลำแสงสีเหลืองบนร่างเปล่งแสงเรืองๆ สีหน้าไม่ผ่อนคลายลงเลยสักนิด
ชายร่างใหญ่เผ่าศิลารังไหมผู้นี้ใช้จิตสัมผัสตรวจสอบหานลี่ที่อยู่ด้านหลังเช่นกัน
หานลี่ในยามนี้นอกจากจะมีลำแสงสีทองเข้มขึ้นหลายส่วน ไม่ว่าสีหน้าหรือว่าท่าทางก็ยังคงเหมือนกับตอนแรกทุกระเบียบนิ้ว ราวกับว่าไม่ได้รับผลกระทบจากเขตอาคมใต้ฝ่าเท้าเลยสักนิด
“หรือว่าคนผู้นี้เป็นผู้ฝึกตนระดับสูง และยิ่งไปกว่านั้นกายเนื้อยังแข็งแกร่งกว่าตน!” สือคุนเริ่มตกตะลึง
มาถึงหลิวสุ่ยเอ๋อร์คนสุดท้าย หลังจากพักผ่อนชั่วครู่ กินยาลูกกลอนฟื้นกำลัง ก็สาวเท้าเดินขึ้นไปอีกครั้ง
ชายร่างใหญ่ขบคิดอย่างรวดเร็ว รู้สึกว่าสองขาของตนยิ่งเชื่องช้าลงเรื่อยๆ พลังแรงดูดใต้ฝ่าเท้าหนักอึ้งราวกับภูเขาไท่ซานอย่างไรอย่างนั้น และยิ่งไปกว่านั้นโครงกระดูกรอบกายยังส่งเสียงลั่น “แกร๊กๆ” ออกมา แต่เห็นได้ชัดว่ากายเนื้อกำลังรับน้ำหนักมาก
จากนั้นความเร็วในการก้าวไปข้างหน้าของสือคุนก็ลดลง แต่หานลี่กลับสาวเท้าต่อไป ในที่สุดผ่านไปหนึ่งถ้วยน้ำชาชายร่างใหญ่ก็อยู่ระดับเดียวกันกับเขา
หานลี่หันหน้าไป ส่งยิ้มบางๆ ให้สือคุนที่เหงื่อโซมกาย ก้าวเดินผ่านไปด้วยความเร็วที่ไม่ลดลงเลยสักนิด หลังจากสาวเท้าออกไปสองสามก้าวอย่างสบายๆ แล้ว ก็ดึงระยะห่างออกจากชายร่างใหญ่
ชายร่างใหญ่พลันกัดฟัน ร่างกายหยุดชะงัก สองเท้าตรึงแน่นอยู่ที่เดิม จากนั้นสองตาก็จ้องเขม็งไปยังเงาแผ่นหลังของหานลี่ สีหน้าเคร่งขรึมสลับกับสดใส
มองเห็นหานลี่ในยามนี้ เดินออกไปได้ร้อยกว่าขั้นแล้ว แต่เงาร่างยังคงไม่มีท่าทีจะเชื่องช้าลงเลยสักนิด
สือคุนพลันหน้าเขียวคล้ำ
เขาเงยหน้าขึ้นมองวิหารสีม่วงบนยอดเขา แล้วใช้จิตสัมผัสหาหลิวสุ่ยเอ๋อร์ที่กำลังเดินมาอย่างช้าๆ มุมปากกระตุกสองครั้ง ควักขวดสีโลหิตออกมาจากอกเสื้อ
ขวดนั้นเป็นสีแดงโลหิต ผิวของมันมียันต์วิเศษขนาดจิ๋วความยาวสองสามชุ่นแปะอยู่ เผยท่าทีลึกลับออกมา
สือคุนเป่าปากใส่ของในมืออย่างไม่ลังเลเลยสักนิด
ชั่วขณะนั้นหมอกลำแสงสีเหลืองพลันพ่นออกมา ม้วนวนผิวของขวดสีโลหิต ยันต์วิเศษสองสามแผ่นนั้นร่วงลงมาโดยอัตโนมัติ
เสียง “ปัง” ดังขึ้นสองสามครั้ง ยันต์วิเศษเหล่านี้กลายเป็นเปลวเพลิงลำแสงสองสามกลุ่ม สลายหายไปกลางอากาศ
เมื่อยันต์วิเศษถูกกำจัดไป ฝาขวดก็เปิดออกทันที เปลวเพลิงลำแสงสีโลหิตพ่นออกมาจากปากขวด ด้านในมียาลูกกลอนสีโลหิตถูกห่อหุ้มอยู่
สือคุนรู้เรื่องนี้ตั้งนานแล้ว จึงออกแรงดูด
ชั่วขณะนั้นแรงดูดพลันปรากฏขึ้น ชั่วครู่ก็กลืนยาลูกกลอนเม็ดนั้นเข้าไปในปาก แล้วกลืนลงท้องไป
ยาลูกกลอนเม็ดนั้นละลายในพริบตา กลายเป็นความร้อนแรงพุ่งไปยังจุดตันเถียนและตามจุดชีพจรต่างๆ
แม้ว่าหานลี่จะสาวเท้าอยู่ด้านหน้า แต่ก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของสือคุน พลันใจเต้น
ผลคือเห็นชายร่างใหญ่กินยาไปได้ชั่วครู่ ใบหน้าพลันมีสีแดงโลหิตปรากฏขึ้น จากนั้นผิวที่เดิมเป็นสีเทาขาวพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงสด แผ่อุณหภูมิที่ร้อนฉ่าออกมา ลำแสงวิญญาณที่แผ่ออกมาก็เปลี่ยนจากสีเหลืองเป็นสีเหลืองอมแดง
จากนั้นก็เห็นสือคุนร้องตะโกนออกมาเบาๆ หน้าผากมีเส้นเอ็นขนาดใหญ่ปูดโปนขึ้น ลำคอขยายใหญ่ขึ้นสองสามเท่า จากนั้นร่างกายก็ขยายใหญ่ขึ้น จนมีความสูงสี่ห้าจั้ง
สือคุนที่มีร่างกายใหญ่โตสาวเท้าออกไปอย่างไม่ลังเล เสียง “ตูม” ดังขึ้น คาดไม่ถึงว่าจะข้ามไปสองขั้น
เช่นนั้นสือคุนจะสาวเท้าไล่ตามหานลี่มาด้วยความเร็วที่เหนือกว่าตอนแรก
หานลี่เห็นเหตุการณ์เช่นนั้น แววตาพลันฉายแววเปล่งประกาย
เห็นได้ชัดว่าสือคุนใช้เคล็ดวิชาลับทำลายปราณแท้ของตน มิเช่นนั้นหากมีอิทธิฤทธิ์เช่นนี้ เหตุใดถึงไม่ใช้ตั้งแต่แรก จะมาใช้ในตอนนี้ทำไมกัน
เมื่อขบคิดเช่นนั้น ก็ไม่กล้าดูแคลน
ทันใดนั้นพลันสูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง มือหนึ่งพลันร่ายอาคม ลำแสงสีทองเปล่งแสงเจิดจ้า จากนั้นผิวหนังพลันมีเกล็ดสีทองปรากฏขึ้น
สุดท้ายหานลี่พลันยกมือข้างหนึ่งลูบท้ายทอย
หลังจากเสียง “ฟึบ” ดังขึ้น หมอกลำแสงสีทองพลันพุ่งออกมาจากแผ่นหลังของเขา จากนั้นก็แข็งตัวกลายเป็นเงาลวงตาสีทองสามเศียรหกกร
เมื่อเงาลวงตาสีทองปรากฏตัวขึ้น ก็เปล่งแสงสว่างวาบกระโจนเข้าหาร่างของหานลี่ทันที
ชั่วขณะนั้นใบหน้าของเขาพลันเปล่งแสงสีทองสว่างวาบ เกล็ดสีทองบนเรือนร่างมีลำแสงไหลวนโคจร คาดไม่ถึงว่าจะผนึกรวมกันเป็นเกราะลำแสงสีทอง ปกคลุมเรือนร่างของเขาเอาไว้แน่น
จากนั้นหานลี่ก็ขยับฝีเท้า คาดไม่ถึงว่าเคลื่อนไหวรวดเร็วกว่าก่อนหน้าสามส่วน
ยังคงรักษาระยะห่างระหว่างสือคุนที่มีร่างกายใหญ่ยักษ์เอาไว้ได้
ทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังเห็นเช่นนั้น แน่นอนว่าย่อมตกตะลึง ทว่าไม่ว่าสือคุนหรือว่าหลิวสุ่ยเอ๋อร์ที่อยู่ด้านหลังสุดก็สำแดงอิทธิฤทธิ์ออกมาหมดแล้ว จึงทำได้เพียงก้าวขึ้นภูเขาไปทีละก้าวๆ ตามกำลังของตนเอง
หลังจากที่หานลี่ถูกเกราะสีทองซึ่งสร้างมาจากเทวรูปปกคลุม เห็นได้ชัดว่ากายเนื้อถูกกระตุ้นจนอยู่ในระดับที่น่าเหลือเชื่อ แม้ว่าจะไม่อาจกล่าวได้ว่าก้าวได้ดุจเหาะเหิน แต่เมื่อปลายเท้าขยับก็ลอยขึ้นจากบันไดหินชั้นหนึ่งได้อย่างง่ายดาย
แม้ว่าสือคุนที่อยู่ด้านหลังจะร้อนใจ แต่ก็ทำได้เพียงมองเงาแผ่นหลังของหานลี่ค่อยๆ ไกลลับออกไป ดึงระยะห่างออกไปเรื่อยๆ
หลังจากที่หยุดชะงักไปชั่วครู่ ร่างของหานลี่ก็อยู่ห่างกับสือคุนไปสี่ห้าร้อยขั้น สือคุนกลับไม่อาจระดับระดับเดิมได้ ฝีเท้าจำต้องเชื่องช้าลงอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้สือคุนไม่แค่มีเหงื่อโชกบนใบหน้า บนเรือนร่างยังมีไอหมอกสีขาวทะลักออกมา ราวกับว่าร่างทั้งร่างกลายเป็นเตาหลอมอย่างไรอย่างนั้น ดูแล้วน่าตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง
ทว่าไม่ใช่แค่สือคุนที่ฝีเท้าเชื่องช้าลง หานลี่ที่อยู่ตรงหน้าก็ขมวดคิ้ว ในที่สุดก็รับแรงดูดมหาศาลไม่ไหว สองเท้าพลันเชื่องช้าลง
หานลี่ในยามนี้อยู่ห่างจากยอดเขาไปแค่สองสามร้อยขั้นเท่านั้น แต่เขากลับพบความยุ่งยากขึ้นแล้ว ทุกขั้นของบันไดหินด้านล่างล้วนเพิ่มแรงดูดมากกว่าแต่ก่อนมาก
แม้ว่าจะมีกายเนื้อที่แข็งแกร่งในระดับที่น่ากลัวมากกว่าระดับเผ่าศักดิ์สิทธิ์ คาดไม่ถึงว่าจะกินแรงแล้ว
หลังจากที่ก้าวขึ้นไปได้ร้อยกว่าขั้น ร่างกายก็หยุดชะงัก ฝีเท้าเริ่มเชื่องช้าลงอย่างหาที่เปรียบ แทบจะก้าวไปก้าวหนึ่ง ก็ต้องพักให้ร่างกายกลับมามั่นคง ถึงจะก้าวต่อไปได้
และในยามนี้สือคุนและหลิวสุ่ยเอ๋อร์ที่อยู่ด้านหลังก็หยุดอยู่ที่เดิมไปตั้งนานแล้ว ทำได้เพียงมองหานลี่เข้าใกล้ยอดเขาไปทีละก้าวๆ
ในที่สุดเมื่อหานลี่เดินมาถึงสิบขั้นสุดท้าย แรงดูดที่เกิดขึ้นบนพื้นดิน ก็ทำให้หานลี่เริ่มอกสั่นขวัญแขวน เกราะสีทองที่ปกคลุมอยู่เริ่มสั่นเทาไม่หยุด ท่าทางเหมือนจะสลายหายไปได้ตลอดเวลา
ภายใต้ความจนปัญญาของหานลี่ ก็ทำได้เพียงจำใจต้องหยุดลงในขณะที่อยู่ห่างจากยอดเขาไปแค่คืบ