SPH: บทที่ 272 นักพรตเต๋อนาถา กับค่าขอแปลกประหลาด
สังเกตได้ว่า เย่หยู ทําให้การออกอากาศร้อนเป็นไฟ อาเข่อ กอดแขนของเย่หยูู และพูดด้วยรอยยิ้ม “เย่หยู ช่วยฉันทําอะไรซักอย่างนึง วันนี้เราจะทําการถ่ายทอดสดที่นี่ ด้วยกัน!”
โดยไม่ต้องรอให้เย่หยู ปฏิเสธ อาเข่อ บอกผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดว่า “พวกเรามา เข้าสาระกันต่อดีกว่า!”
“เหตุผล ที่ว่า ทําไมบริเวณนี้ เรียกว่า “จิตรกรรมจองจ่า!!”
อาเข่อ ชี้ไปที่มุมหนึ่งของบริเวณนี้ แล้วพูดกับ เย่หยู ว่า “เหย คุณเห็นนักพรตเต๋า ที่นั่นไหม? เขาเป็นที่มา ของชื่อ สถานที่นี้!”
นักพรตเต๋า?
เย่หยู มองไปในทิศทางที่ อาเข่อชี้
ที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ ของบริเวณนั้น มีนักพรตเต๋า เรียบๆ ที่ไม่โดดเด่น กําลังนั่งขัดสมาธิบนพื้น
นักพรตเต๋า ก้มหัวลง มองไม่เห็นรูปร่างของเขา
ผมยุ่งเหยิงของเขาถูกมัดไว้อย่างไม่เป็นระเบียบ และผูกด้วยไม้
เสื้อคลุมสีเขียวกว้าง คลุมอยู่บนร่างของเขา ทําให้ดูค่อนข้างโทรม ยิ่งกว่านั้น มันถูกปกคลุมด้วยฝุ่นมานาน
เย่หยู เห็นการแสดงออกของ นักพรตเต๋า เขาแทบไม่ได้สังเกตเห็น นักพรตเต๋า ที่นั่งบนแท่น
หลังจากที่ อาเข่อชี้ให้เห็นเท่านั้น เย่หยู ก็สังเกตเห็นการดํารงอยู่ของ นักพรตเต๋า
สายตาของเย่หยู จ้องด้วยความสนใจ เมื่อเขาถาม อาเข่อ”อาเข่อคุณรู้จัก นักพรตเต๋า นี้หรือไม่?”
อาเข่อ พยักหน้า ในเวลาเดียวกัน เธออธิบายกับผู้ชมในห้องออกอากาศว่า “ลัทธิเต๋าคนนี้ มาที่นี่มาหลายปีก่อน เขาอยู่ที่นี่อย่างไม่มีจุดหมาย ทุกวันๆ ทุกคนเรียกเขาว่า นักพรตเต๋าบ้า”
“เมื่อมีคนเอ่ยถามเขา เขาจะชี้ไปที่พื้นตรงหน้าเขา แล้วพูดว่า ตราบใดที่ใครก็ตาม ทําตามคําขอของเขาได้ เขาก็จะมอบไข่มุกให้!”
เย่หยู ได้ยินเรื่องนี้ และหัวเราะเบา ๆ “โอ” ฉันสงสัยว่ามันเป็นคําขอแบบไหน? “
ในห้องถ่ายทอดสด เมื่อผู้ชมหลายคนได้ยิน เย่หยู พวกเขาเริ่มสนใจและถามว่า “คําขออะไร? มีใครทําสําเร็จมั้ย? แล้วได้ไข่มุกจริงๆหรือไม่?”
“ว้าว!” นักพรตเต๋านี้ ดูไม่ธรรมดา และค่อนข้างใจกว้าง! “
“มันไม่มีไข่มุกใด ๆ ฉันเดาว่า นี่เป็นเพียงโฆษณาสําหรับภูเขาชิงเหลียง!”
“ใช่แล้ว! ไม่มีวิหารของลัทธิเต๋ใด ๆบนภูเขานี้ หรืออาจเป็นลัทธิเต๋า ที่อยู่ในวิหารนี้เองก็เป็นได้!”
อาเข่อ ส่ายหัวของเธอ แล้วพูดเบา ๆ “ผิดแล้ว ทุกคน! ฉันไม่รู้ว่า นักพรตเต๋าบ้า คนนี้ มาจากไหน แต่เขาไม่ใช่ผู้นับถือลัทธิเต๋า จากวิหารเมฆขาว”
“เป้าหมายของเขาที่นี่ เพื่อตามหาใครบางคนที่จะสามารถทําตามคําขอของเขา นอกจากนี้นักพรตเต๋บ้านมีไข่มุกจริงๆ!”
“ถ้ามีใครที่ไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น ฉันจะเอาไข่มุกออกมาให้ดู มันดูเงางามและสวยงามมาก!”
เมื่อผู้ชมได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาประหลาดใจ!
“เอ้ อาเข่อ ก้าวมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และให้ดูสิ่งที่พูด”
“ถูกต้อง! เราอาจจะได้ไข่มุกอีกเม็ด”
“ฉันไม่คิดอย่างนั้น!” ถ้ามันเป็นเรื่องง่ายนัก ลัทธิเต๋าคนนี้ จะสามารถนั่งที่นี่ ได้นานหลายปีหรือไม่? “
เย่หยู และ อาเข่อ เดินหน้า นักพรตเต๋า
ในขณะนี้มีคนพยายามที่จะทําตามค่าขอของนักพรตเต๋า แล้ว
เย่หยู ดูมันซักครู่แล้วเข้าใจว่า นักพรตเต๋าบ้า พยายามจะทําอะไร
มันง่ายมาก
บนพื้นดิน ด้านหน้า นักพรตเต๋า มีกิ่งไม้และหินไม่กี่ก้อน
ค่าขอของเขาคือ ใช้กิ่งไม้ และก้อนหินบนพื้นเพื่อดักมด!
ในขณะนี้ มีชายหนุ่มคนหนึ่ง นั่งยองๆบนพื้นดิน เล่นกิ่งไม้และก้อนหิน
เขาก่อวงกลม ล้อมรอบมัน นักพรตเต๋า หยิบมดออกมา แล้ววางลงในวงกลม น่าเสียดายที่มดสามารถปีนออกไปอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มไม่ท้อแท้ และเขาจัดการมันลงใน รูปแบบอื่นๆ แต่มดก็คลานไปอย่างรวดเร็ว
“สิ่งนี้จะเป็นไปได้อย่างไร”
ชายหนุ่มคนนั้น เกาหัวแล้วพูดด้วยความทุกข์
“ให้ฉันทํามัน ให้ฉันทํา!”
คุณปู่ยืนอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะพูด
ชายหนุ่มยืนขึ้น และชายชราก็ล้มตัวลงเล่นกับเขา
เป็นที่น่าเสียดาย ที่คุณปู่คนนี้ยังคงล้มเหลว!
เย่หยู จ้องที่กิ่งก้านและหินที่กระจัดกระจาย และค่อยๆสังเกตเห็นอย่างอื่น
ในสายตาของเย่หยู กิ่งและหินเหล่านี้ เปลี่ยนเป็นเส้นและจุด
อาเข่อ ชักล้องโทรศัพท์ของเธอ ไปที่ด้านหน้าของลัทธิเต๋า
ในห้องถ่ายทอดสด ผู้ชมจํานวนหนึ่ง กําลังรับชมและคิดตาม
ผู้มาเยือนในสวนสาธารณะโดยรอบต่างประหลาดใจ กับคําขอของ นักพรตเต๋าบ้า รู้สึกว่ามันเป็นงาน ที่เป็นไปไม่ได้
“ไม่มีใครสามารถทําได้เลยเหรอ!”
“ใช่แล้ว! เป็นไปได้ไหม ที่เขาจะสามารถดักมดด้วยกิ่งไม้ และก้อนหินเหล่านี้ได้? มันเป็นเรื่องตลก!”
“เห้อ ถึงแม้ว่าเราจะล้อมมดในรูปแบบไหน ก็ยังสามารถคลานออกไปได้ ฉันคิดว่า นักพรตเต๋า แค่ทําให้เราสนุก!”
“ใช่!” อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะมอบไข่มุกให้กับผู้อื่นได้อย่างง่ายดาย! “
บนยอดเขาภูเขาชิงเหลียง
ต่อหน้านักพรตเต๋าาบ้า มีคนมากมาย อยู่รอบตัวเขาแล้ว
คนส่วนใหญ่ ได้ลองไปแล้ว แต่ไม่มีใครสามารถดักมด ด้วยกิ่งไม้และก้อนหินได้เลย
มีหลายคนที่ล้มเหลว ดังนั้นบางคนก็ตั้งคําถาม
“นักพรตเต๋า คําขอของคุณเป็นไปไม่ได้!”
ชายหนุ่มที่ลองครั้งแรก พูดกับนักพรตเต๋บ้า
อีกไม่นาน นักพรตเต๋าก็เงยหน้าขึ้น
นี่เป็นครั้งแรกที่ เย่หยู เห็นการปรากฏตัวของ นักพรตเต๋าที่บ้าคลั่ง
นี่เป็นใบหน้าธรรมดามาก ไม่อ้วนไม่ผอม โดยไม่มีลักษณะพิเศษใด ๆ หากวางไว้ในฝูงชน มันจะถูกลืมในชั่วพริบตา
อย่างไรก็ตาม ดวงตาสีดําสนิทของชาย นักพรตเต๋า กลายเป็นจุดสว่างเพียงใบหน้าเดียวของเขา
“เพียงเพราะทําไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่า คนอื่นทําไม่ได้!”
เสียงของนักพตรเต๋านั้น ค่อนข้างแหบห้าว ราวกับว่าเขาไม่ได้พูดมานาน
น้ําเสียงของชายหนุ่มไม่พอใจ เขาชี้ไปที่กลุ่มนักท่องเที่ยวที่อยู่ข้างหลังเขาและพูดว่า “เราได้ลองไปแล้ว ไม่มีใครสามารถทําได้ คําขอของคุณนั้นไร้สาระ!”
ชายวัยกลางคนที่สวมโซ่สีทองกล่าวต่อว่า “นักพรตเต๋า คุณยังไม่ได้บอกเลยว่า มีไข่มุกหรือไม่ ฉันกลัวว่า คุณจะโกหกเรา!”
นักพรตเต๋า ส่ายหัว “นี่นักบวชผู้นี้ กล่าวว่า ตราบใดที่มีคนทําตามคําขอของนักบวชผู้นี้ได้ พวกเขาก็จะได้ไข่มุก!”
เสียงร้องดังขึ้นจากฝูงชน “ฉันไม่เชื่อเรื่องนี้ จนกว่าคุณจะหยิบไข่มุกออกมา!”
“แน่นอน! ถ้าคุณไม่ หยิบมันออก เราจะไม่เชื่อคุณ!”
“ฉันคิดว่าผู้นับถือลัทธิเต๋าคนนี้กําลังโกหก เนื่องจากเขามีคําขอที่เป็นไปไม่ได้เขาจึงไม่จําเป็นต้องมีไข่มุก!”
ขณะที่ฝูงชนกําลังพูดคุยกัน นักพรตเต๋าบ้า ก็ค่อยๆเอื้อมมือไปที่เสื้อคลุมลัทธิเต๋า
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง นักพรตเต๋า วางก่าปั้นของเขาในมืออีกข้าง
หวืด!
นักพรตเต๋า เปิดฝ่ามือของเขา และมีแสงไฟส่องเข้ามา
เสียงอุทานมาจากฝูงชน “ว้าว มีไข่มุกจริงๆ!”
“จิ๊ๆ!” นักพรตเต๋า คนนี้ไม่ได้โกหก! “
“เรามาดูกันว่า ไข่มุก มันคืออะไร มันคุ้มค่าเงินหรือไม่”
“นักพรตเต๋า ให้ฉันลองอีกครั้ง บางที่ฉันสามารถท่าตามคําขอของคุณได้!”
ในห้องถ่ายทอดสดผู้ชม ทุกคนมองที่ฝ่ามือของลัทธิเต๋า
“อาจารย์ใหญ่: หือ?” ไข่มุกนี้น่าจะเป็นไข่มุกเรืองแสง แม้ว่าคุณภาพของมันจะไม่ดื่มากนัก แต่ก็ยังมีค่ามาก! “
“เรียกผมว่า แบล็กไท่: ท่านอาจารย์ บอกว่าว่ามันมีค่ามาก มันเป็นเงินเท่าไหร่?”
“อาจารย์ใหญ่: หนึ่งล้านหรือมากกว่านั้น!”
“ฉันเชื่อ! ฉันเชื่อ!”
“666 ไอดี!”
อาเข่อ มองที่หน้าจอ ที่กําลังลุกเป็นไฟ ในห้องถ่ายทอดสด และเรียกร้องให้ เย่หยูู ลองดู “เย่หยู ทําไม คุณไม่ลองด้วยตัวเอง?” นี่คือหนึ่งล้านหรือมากกว่านั้นเชียวนะ! “
เย่หยู เปิดเผยรอยยิ้ม “แม้ว่าฉันจะไม่ชอบไข่มุกนี้ แต่คําขอของนักพรตเต๋าบ้านี้ น่าสนใจมาก ลองทําดูก็ได้!”
ในห้องถ่ายทอดสด ผู้ชมทุกคนได้ยินคําพูด ของเย้หยู พวกเขาเงียบไป ก่อนที่จะเยาะเย้ยเขาอย่างบ้าคลั่ง
“666!” “ฉันยอมรับความพ่ายแพ้!”
“สาวสวย แม้ว่าจะไม่สวยเท่าอาเข่อ แต่ขนาดหน้าอกของคุณนั้น ค่อนข้างน่าสนใจ เรามาดูกันดีกว่า!”
“ถึงฉันไม่อยากกินเค้ก มันเยิ้ม แต่กล่องเค้ก มันก็สวยมาก งั้นฉันจะซื้อตอนนี้!” (ของขวัญในโปรแกรม)
“ฮ่าฮ่า…. คนที่นี้เป็นเทพเจ้ากันหมด เราแค่ต้องรอให้เด็กเหลือขอคนนี้ หลอกตัวเอง!”
“ฉันหลงทาง หาทางออกไปไม่เจอ: สามีคุณหล่อมาก! “
“มาเลย! เขาอาจจะหล่อก็จริง แต่ฉันไม่เชื่อว่า เขาสามารถดักมดในกิ่งไม้ และก้อนหินได้!”
ภายใต้สายตาที่ไม่เชื่อของผู้ชม เย่หยู นั่งไขว่ห้างต่อหน้า นักพรตเต๋าบ้า และหยิบกิ่งไม้ขึ้นมา