จิ้งจอกน้อยโผล่หัวออกมาจากแขนเสื้อของจิ่วหรง มันกระโดดลงบนพื้นและเดินเข้าไปหาสัตว์เทพกิเลน
เหมือนมันจะได้รับผลกระทบทางอารมณ์จากสัตว์เทพกิเลน ‘จี๊ด… ’ จิ้งจอกน้อยร้องเสียงต่ำ ก่อนจะค่อยๆ หมอบลงนอนข้างสัตว์เทพกิเลน
ด้วยเหตุนี้ สัตว์เทพกิเลนที่สูงสง่ากับจิ้งจอกน้อยสัตว์เลี้ยงน่ารักจึงคอยคุ้มครองอยู่ข้างเตียงนอนซูจิ่นซีตลอดทั้งคืน
คุณชายจิ่วที่มีราศีดั่งเทพเซียน นั่งจัดระเบียบคัมภีร์ไม้ไผ่อยู่บนตั่งผ้าไหมด้วยท่วงท่าสง่างาม
ดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้นบนขอบฟ้าอย่างเชื่องช้า ความมืดและความเงียบสงัดค่อยๆ จางหายไป ท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่างเริ่มสว่าง จิ่วหรงโบกมือ ทันใดนั้น คัมภีร์ไม้ไผ่ที่ตั้งกองสูงอยู่บนโต๊ะก็หายไป
จากนั้น จิ่วหรงก็เดินเข้าไปหาสัตว์ทั้งสองตัวที่กำลังนอนหลับฝันหวาน
จิ้งจอกน้อยน่ารักรับรู้ถึงลมหายใจของนายท่าน มันร้อง ‘จี๊ด’ ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและค่อยๆ ลืมตาขึ้น
รอยยิ้มของจิ่วหรงยังคงอบอุ่นงดงาม เขายื่นมือไปทางจิ้งจอกน้อย “พวกเราไปกันเถิด! ”
จิ้งจอกน้อยหันไปมองท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่าง ก่อนจะหันไปมองซูจิ่นซีที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง และสัตว์เทพกิเลนที่อยู่ด้านข้าง แววตาของจิ้งจอกน้อยเผยให้เห็นความอาลัยอาวรณ์
“ไปได้แล้ว รอให้นางกลับไปยังสำนักแพทย์เทียนอี เจ้าก็มีโอกาสอยู่กับนาง”
“จี๊ด… ”
จิ้งจอกน้อยร้องเรียกสัตว์เทพกิเลนที่กำลังนอนหลับ
สัตว์เทพกิเลนลืมตาขึ้น เมื่อเห็นจิ่วหรงกับจิ้งจอกน้อยคล้ายจะเดินจากไป ทันใดนั้นมันก็น้ำตารื้น
อาลัยอาวรณ์ มันไม่ต้องการจากไปจริงๆ !
ฟ้าใกล้สว่างแล้ว หากสามารถหยุดเวลายามค่ำคืนไว้ได้คงดีไม่น้อย?
กิเลนจะได้อยู่กับนายน้อยตลอดไป คุณชายก็สามารถอยู่ข้างกายนายน้อยได้ตลอดเวลา
ไม่ต้อง… แยกจากกัน
สัตว์เทพกิเลนหมอบอยู่ข้างเตียงซูจิ่นซี มันใช้ศีรษะถูไถบนผ้าห่มของนาง
ไปได้แล้ว!
อย่าอืดอาด!
ตามที่ข้าบอก ซูจิ่นซี สตรีนางนี้ ช้าเร็วก็ต้องกลับสำนักแพทย์เทียนอีอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้น พวกเราจะได้อยู่กับนางตลอดไป
มองอนาคตสิ อย่ายึดติดกับปัจจุบัน
“จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด… ”
จิ้งจอกน้อยร้องเรียกสัตว์เทพกิเลนด้วยน้ำเสียงขึงขัง ทั้งยังกัดหางของสัตว์เทพกิเลนและดึงรั้งอย่างรุนแรง
แม้หลังจากแปลงร่างแล้ว ตัวของสัตว์เทพกิเลนจะมีขนาดเล็กกว่าที่เป็นอยู่ ทว่ามันยังคงมีเรี่ยวแรงมหาศาล ไม่ว่าจิ้งจอกน้อยจะออกแรงดึงหางมันอย่างไร สัตว์เทพกิเลนก็ไม่มีท่าทีขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
“จี๊ด จี๊ด… ”
เจ้าจะไปหรือไม่ไป?
จิ้งจอกน้อยเริ่มโมโห ทันใดนั้นมันก็คลายปากออกและกระโดดถอยหลังยืนสองขา มองหางของสัตว์เทพกิเลน
“โฮก โฮก… ”
สัตว์เทพกิเลนหันไปมองจิ่วหรงด้วยสายตาอ้อนวอน
อีกเดี๋ยว… รออีกเดี๋ยวได้หรือไม่?
ให้ข้าได้มองหน้านายน้อยอีกครั้ง ได้อยู่ข้างกายนางอีกสักครู่
จากกันในวันนี้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้พบนางอีกเมื่อไร
จิ่วหรงเหมือนจะเข้าใจท่าทางของสัตว์เทพกิเลน ทั้งยังมองเหตุการณ์ได้ทะลุปรุโปร่ง เข้าใจถึงความคิดของมัน
รอยยิ้มของจิ่วหรงยังคงอบอุ่น
“ตอนนี้นางฟื้นตัวพอสมควรแล้ว ร่างกายสามารถแบกรับพลังของเจ้าได้ นอกจากนั้นในอนาคต หากนางต้องการฟื้นฟูพลังเทพ ยังต้องให้เจ้าคอยช่วยเหลือ เช่นนั้นเจ้าก็คอยอยู่เคียงข้างนางเถิด! ไม่ต้องกลับไปกับข้าแล้ว”
โอ้ จริงหรือ?
แววตาสัตว์เทพกิเลนเปล่งประกาย มันดีใจอย่างมากจนกระโดดวนไปรอบๆ จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปหาซูจิ่นซี ใช้ศีรษะถูไถร่างกายของนาง
ว้าว!
ไม่ต้องไปแล้ว ไม่ต้องไปแล้ว!
ไม่ต้องไปแล้ว!
ในที่สุด มันก็สามารถอยู่ข้างกายนายน้อยได้ตลอดเวลา!
สัตว์เทพกิเลนได้กลับมาอยู่ข้างกายนายน้อยแล้ว
สัตว์เทพกิเลนดีใจอย่างมากที่ได้กลับมาอยู่กับซูจิ่นซีอีกครั้ง ทว่าจิ้งจอกน้อยกลับมีท่าทีผิดหวังอย่างไม่ทราบสาเหตุ มิหนำซ้ำมันยังขุ่นเคืองเล็กน้อย
“จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… ”
จิ้งจอกน้อยรั้งแขนเสื้อจิ่วหรง ทั้งยังร้องเรียกหลายครั้งเพื่อแสดงท่าทีต่อต้าน มันกระโดดขึ้นไปหาสัตว์เทพกิเลนบนเตียงอีกครั้ง
“เลิกเอะอะได้แล้ว นางกำลังนอนหลับ! ”
จิ่วหรงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขายกมือขึ้นและดึงจิ้งจอกน้อยเข้ามาไว้ในแขนเสื้อ
จากนั้นจึงโน้มตัวลง ใช้นิ้วเรียวยาวลูบไล้บริเวณไรผมยุ่งเหยิงของซูจิ่นซีด้วยความอ่อนโยน พลางแย้มยิ้มสดใสให้ซูจิ่นซีที่กำลังนอนหลับใหล ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องทันที
จิ้งจอกน้อยกระสับกระส่ายอยู่ในแขนเสื้อของจิ่วหรง มันปีนขึ้นไปบนหัวไหล่จิ่วหรงด้วยความยากลำบาก พลางจ้องมองและร้องเรียกสัตว์เทพกิเลนที่ค่อยๆ ห่างไกลจากตนเข้าไปทุกที
สัตว์เทพกิเลนหันกลับไปมอง
เมื่อเห็นดังนั้น มันก็กระโดดลงจากเตียง เดินวนไปมาสามรอบและสะบัดหาง ทั้งยังโบกมือให้จิ้งจอกน้อย
ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ชาย พี่ชายเป็นสัตว์เทพ เป็นตำนาน เป็นของนายน้อยเรา! ลาก่อน…
“จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… ”
เจ้ามันกิเลนเหม็นเน่า กิเลนชั่วร้าย กิเลนงี่เง่า
จิ้งจอกน้อยมองท่าทางยียวนของสัตว์เทพกิเลน ยิ่งมองก็ยิ่งโมโห จนไม่ทันได้สังเกตว่ามันทำให้เสื้อผ้าของคุณชายยับย่น
จิ่วหรงขมวดคิ้วและยื่นมือออกไปจับจิ้งจอกน้อยยัดกลับเข้าไปในแขนเสื้อ
แม้พวกเจ้าจะเป็นสัตว์เหมือนกัน ทว่าแตกต่างสายพันธุ์
ดังนั้นเจ้าไม่ต้องเสียใจให้มากเกินควร!
ตัวหนึ่งเป็นสัตว์เทพจากยุคโบราณ อีกตัวเป็นจิ้งจอก ย่อมไม่ส่งผลดี
หลังฟ้าสว่างได้ไม่นาน ซูจิ่นซีก็ตื่นขึ้น
ดูเหมือนนางจะฝัน ทั้งยังเป็นความฝันที่ยาวนาน นางฝันเห็นจิ่วหรง ฝันเห็นจิ้งจอกน้อยจอมซุกซนที่อยู่ข้างกายจิ่วหรง และยังฝันเห็นสัตว์เทพกิเลน
ซูจิ่นซีส่ายศีรษะ ทั้งยังอดแย้มยิ้มอย่างเสียไม่ได้
นางเข้าใจว่าตนคงคิดมากไป
ผู้ที่กำลังโดดเดี่ยวย่อมคิดมากเป็นธรรมดา ย่อมฝันถึงเรื่องเก่าๆ มากมายไม่หยุด
วันนี้ร่างกายของนางดีขึ้นกว่าเมื่อวาน อาการปวดเมื่อยตามร่างกายก็หายไปแล้ว
ทว่า… ด้วยฤทธิ์ยาที่นางทานเข้าไป คงไม่มีประสิทธิภาพที่รวดเร็วเช่นนี้…
ซูจิ่นซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็สรุปเหตุผลว่าเป็น ‘การผสมผสานระหว่างยาจีนกับยาแผนตะวันตก’
บิดาของจงรุ่ยอันให้นางทานยาจีน ส่วนนางก็ทานยาเม็ดของตนเอง
อาจเป็นประสิทธิภาพของการผสมผสานระหว่างยาจีนกับยาแผนตะวันตกก็เป็นได้ ผู้ใดจะรู้
ช่างเถิด อย่าได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้เลย
ซูจิ่นซีหันไปมองอากาศปลอดโปร่งด้านนอกหน้าต่าง นางเตรียมตัวลุกขึ้น ถือโอกาสที่ร่างกายดีขึ้นมากแล้วเพื่อออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์
ทว่าตอนที่กำลังขยับตัว ซูจิ่นซีก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นางรวบรวมสมาธิและครุ่นคิดถึงมัน ทันใดนั้นนางก็แสดงท่าทีดีใจ
ซูจิ่นซีโบกมือ สัตว์เทพกิเลนออกมาจากอาคมกำไลปี่อั้นและตกลงบนผ้าห่มของนาง
สัตว์เทพกิเลนกลับมาแล้ว???
“โฮก โฮก… โฮก โฮก… ”
สัตว์เทพกิเลนรีบปีนขึ้นไปในอ้อมกอดของซูจิ่นซี มันใช้ศีรษะถูไถคลอเคลียที่หน้าอกของซูจิ่นซี
นายน้อย ข้ากลับมาหาท่านแล้ว ข้ากลับมาแล้ว!
ข้าคิดถึงท่านยิ่งนัก ท่านคิดถึงข้าบ้างหรือไม่!
ซูจิ่นซีถูกสัตว์เทพกิเลนกระโจนเข้าใส่จนตัวเอนไปด้านหลังเล็กน้อย นางใช้มือดึงสัตว์เทพกิเลนออกจากบริเวณหน้าอกด้วยท่าทีรังเกียจและจับมันโยนลงบนพื้น
“อย่าวุ่นวาย! ”
ทว่าสัตว์เทพกิเลนสนใจเรื่องเช่นนี้ที่ใดกัน?
มันลุกขึ้นและกระโจนไปที่หน้าอกของซูจิ่นซีอีกครั้ง พลางถูไถไปทั่วตัวจนซูจิ่นซีรู้สึกจั๊กจี้
ซูจิ่นซีคว้าสัตว์เทพกิเลนและยกขึ้นมาในระดับสายตา
“เจ้าสัตว์เทพน้อย ไม่พบกันหลายวัน ช่างกล้ายิ่งนัก หลายวันมานี้เจ้าไปที่ใด? ไปอาศัยอยู่กับผู้ใด? ไม่คิดว่ากลับมาครั้งนี้เจ้าจะเปลี่ยนไปมากทีเดียว กระทั่งข้าเอง เจ้ายังกล้าลวนลาม” จากนั้นซูจิ่นซีก็ชี้ไปที่หน้าอกขาวนวลของตนด้วยสีหน้าบึ้งตึง “ตำแหน่งนี้ ไม่อนุญาตให้เจ้าถูไถไปมาตามอำเภอใจ เข้าใจหรือไม่? ”