มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 619
“เอาล่ะ…ผมเดาว่าการบอกความจริงคุณตอนนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร ท้ายที่สุดแล้ว มันก็คงจะดีกว่าสำหรับคุณที่จะได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วคุณหลงเป็นคนแบบไหน เพราะคุณจะแต่งงานกับเขาเร็ว ๆ นี้ ผมก็ต้องพูดบ้าง คุณคลอฟอร์ดสะเพร่ามากเกินไป เขาแทบจะไม่มีการ์ดคอยคุ้มกันเขาเลยไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม! คุณหลงรู้เรื่องนี้ดังนั้นเขาจึงมาหาผมในวันหนึ่ง บอกว่าเขามีอย่างอย่างที่จะคุยด้วย…”
เมื่อถึงตอนที่เรื่องของแฮร์รี่จบลง หัวใจของกีย่าก็เต้นรัวอย่างแรงมาก
“เช่นนั้นเขาก็เป็นผู้บริสุทธิ์สินะ! นายทำเรื่องนี้! ทำไมนายต้องจัดฉากใส่ร้ายเขาด้วย?!” กีย่าตะเบ็งเสียงใส่ สายตาของเธอแดงก่ำ
เธอกำลังประสบกับอารมณ์ที่แปรปรวนอย่างมากในใจของเธอ
เธอจะโง่มากขนาดนี้ได้ยังไงกัน?
เธอรู้จักเจอรัลด์มาพักใหญ่แล้วตอนนี้ เขาเคยเป็นคนแบบนั้นที่ยูนัสใส่ความเขาว่าให้เป็นได้อย่างไร?
เจอรัลด์ยังพยายามจะกล่าวแย้งให้ตัวเองอีกด้วยซ้ำ บอกว่าเขาไม่ใช่คนที่ลงมือทำ เขาต้องพยายามพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาต่อเธอ เพราะเขาถือว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น เขายังไปตามหาเธอโดยเฉพาะอีกด้วย แต่เธอทำอะไรไปล่ะ?
เธอไม่แม้แต่จะให้โอกาสเขาได้อธิบายตัวเองเลยด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเรียกเขาว่าไอ้เลวที่น่ารังเกียจอีกด้วย! เขาต้องรู้สึกผิดหวังอย่างมากในตอนนั้น!
เธอคือเพื่อนเพียงคนเดียวของเขา แต่กระนั้นเธอก็ปฏิเสธที่จะเชื่อเขา…
ทำไม…ทำไมเธอถึงขับไล่เขาไปในตอนนั้นด้วย? ทำไมเธอปฏิเสธที่จะให้เขาอธิบายตัวเอง?
“เจอรัลด์…ฉันเข้าใจนายผิดไป…ฉัน…ฉันขอโทษจริง ๆ…!” กีย่ากล่าว ขณะที่นำ้ตาเริ่มไหลลงแก้มของเธอ
“เอาล่ะ พอกันที! ผมไม่สนเกี่ยวกับความเข้าใจของคุณกับเขา! ผมแค่ต้องการเงินของผมแล้ว! เมื่อผมได้มันมา ก็จะไม่มีใครตามหาผมเจอ คุณสามารถต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อไปได้เท่าที่คุณต้องการหลังจากนั้น! ตอนนี้ก็รีบให้เบอร์โทรศัพท์ของเขากับผมมาซะ!” แฮร์รี่สั่ง
“ฉันไม่มี! แม้ว่าฉันจะมี ฉันก็จะไม่ให้มันกับนาย! ฉันจะไม่ปล่อยให้นายทำร้ายเขา!”
“ให้ตายเถอะ โว้ย เธอยังฟังอยู่หรือเปล่า? ฉันจะไม่ทำร้ายเขา! ถ้าจะพูดให้ถูก ฉันจะให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา! แค่ให้เบอร์บ้า ๆ นั้นกับฉันได้แล้ว! อย่ามาโทษฉันละกัน ถ้าฉันหยุดทำตัวเป็นสุภาพบุรุษน่ะ! เธอเชื่อไหมว่าฉันจะจัดการกับเพื่อนของเธอก่อนถ้าเธอวางแผนที่จะทำให้เรื่องนี้ล่าช้าไปกว่านี้?” แฮร์รี่กล่าวขณะที่เขาปลดเข็มขัดของเขา
“ด เดี๋ยว! ไม่! ไม่! ไม่!” แทมมี่ตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจกลัว
“ก กีย่า ดูเหมือนว่าเขาไม่มีเจตนาอื่นใด ๆ นอกเหนือจากการที่จะได้เงินจริง ๆ นะ! ทำไมเธอไม่แค่ให้เบอร์ของเจอรัลด์กับเขาไป เพื่อที่เขาจะสามารถมาช่วยเหลือพวกเราล่ะ?” แทมมี่กล่าว แทบจะร้องไห้ได้อยู่แล้ว
“ฮ่าฮ่า…แทมมี่ แม้ฉันจะบอกว่าพวกเราตกอยู่ในอันตราย เจอรัลด์ก็จะไม่มาช่วยเหลือพวกเราหรอก…ฉันทำร้ายความรู้สึกของเขาอย่างรุนแรงมากเกินไปในครั้งนี้…พวกเราไม่สามารถแม้แต่จะเป็นเพื่อนกันได้อีกต่อไปด้วยซ้ำ!” กีย่าตอบกลับ สายตาของเธอแดงก่ำ
“แม้ว่าเขาจะมา มันก็จะเป็นเพียงเพราะว่าเขาต้องการพิสูจน์ว่าไม่มีความผิดในความยุ่งเหยิงใหญ่โตนี้!”
“โอ๊ย ขอร้องเถอะนะ! แค่เอาเบอร์ให้ฉัน เพื่อที่ฉันจะได้เงินมาและจากไปได้! มันง่ายนิดเดียว!” แฮร์รี่กล่าว น้ำเสียงของเขาเริ่มเหนื่อยใจมากขึ้นทุกนาที
“ฉัน…ฉันมีเบอร์ของเขา! นายเอาไปได้ได้เลย!” แทมมี่กล่าว ในที่สุดก็ยอมแพ้
ครู่สั้น ๆ หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็รับสายโทรศัพท์ก่อนจะถามขึ้นมา “ฮัลโหล? มีอะไร แทมมี่?”
“ฮ่ะ…สวัสดี คุณคลอฟอร์ด ผมเอง แฮร์รี่! คุณเป็นไงบ้าง?”
“แฮร์รี่เหรอ?”
“คุณลืมผมไปแล้วเหรอเนี่ย? พวกเราพบกันสั้น ๆ ตอนบ่ายในโรงแรมไงครับ!”
“เป็นนาย!” เจอรัลด์ตะเบ็งเสียง ขณะที่เขาลุกนั่งบนเตียงของเขาทันที
“ถูกต้องครับ! ผมรู้ว่าคุณค้นหาผมไปทั่วทั้งเมืองเมย์เบอร์รี่มาโดยตลอด เช่นนั้นหลังจากลองคิดดี ๆ แล้ว ผมจึงหวังว่าจะเต็มใจเจรจาต่อรอง และตกลงกันได้กับผม! อีกอย่าง คุณกีย่าและคุณแทมมี่ก็อยู่กับผมตอนนี้ แค่คิดว่าคุณอยากจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้น” แฮร์รี่กล่าว
“นายกล้าแม้แต่ลักพาตัวกีย่าไปด้วยเหรอ? เจตนาของนายคืออะไร?” เจอรัลด์ตอบกลับอย่างเย็นชา
“เอาล่ะ คือเรื่องเป็นงี้ครับ เนื่องจากคุณคลอฟอร์ดมองหาผมมานานก่อนหน้านี้ เอาเป็นว่าผมก็รู้สึกผิดอยู่เล็กน้อยที่จะทิ้งเรื่องต่าง ๆ ไว้แบบนี้ ทำไมพวกเราไม่ทำแบบนี้กันล่ะครับ? เห็นไหม ผมได้บันทึดเหตุการณ์ทั้งหมดไว้แล้วและผมจะเต็มใจมอบหลักฐานทั้งหมดให้คุณตราบใดที่คุณเต็มใจที่จะจัดหาเงินจำนวนหนึ่งให้ผม! เมื่อผมได้เงินนั้นมาแล้ว คุณก็จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณเองได้ไงครับ!”
“ฉันจะถามนายอีกครั้ง ทำไมนายถึงลักพาตัวกีย่าไป!” เจอรัลด์ถามซ้ำ
“โอ้ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเธอครับ ผมรับรองว่าเธอสบายดีอย่างแน่นอน แต่อย่างไรก็ตาม คุณจะต้องมอบเงินให้ผม เป็นการส่วนตัว ผมจะไม่ยอมรับการโอนผ่านธนาคารใด ๆ และคุณไม่ได้รับอนุญาตให้มีบอดี้การ์ดคนไหนอยู่ใกล้ ๆ นี้ด้วย ผมรู้ว่าเดรกและไทสันมีสมรรถภาพสูงมากแค่ไหน!”
ขณะที่เธอได้ยินบทสนทนาของพวกเขา กีย่าก็ทำได้เพียงแค่กัดริมฝีปากล่างของเธอเบา ๆ เท่านั้น
“ก็ได้ ฉันจะมุ่งหน้าไปเดี๋ยวนี้แหละ แต่นายก็ควรจะปล่อยพวกเธอไปทันทีหลังจากนั้น!” เจอรัลด์ตอบกลับโดยไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย
แม้เจอรัลด์จะยังคงรู้สึกผิดหวังกับกีย่าอยู่เล็กน้อย เขารู้ว่าเขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองได้ถ้ากีย่าลงเอยด้วยการเผชิญกับเคราะห์ร้าย เพราะเขาหละหลวมในการกระทำของเขา