ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 426 เธอยังมีชีวิตอยู่……
เป็นเพราะอะไรกันแน่？
ที่จริงแล้วพูดตรงๆ ก็เป็นอย่างที่เส้นหมี่พูดจริงๆ นั่นเป็นเพียงความคิดอันครอบงำในใจพวกเขา
สุดท้ายคณาธิปก็หยิบขวดยานั้นขึ้นมา จากนั้นจัดยาใหม่อีกครั้ง ที่เส้นหมี่เพิ่งจะปัดออกจากมือของพยาบาล ต่อหน้าเส้นหมี่
ในที่สุดสีหน้าเส้นหมี่ก็ซีดลง เธอเริ่มอยากจะหมุนรถเข็นออกไป
แต่ว่า สถานที่นี้ ที่จริงเธออยากจะหนีก็หนีได้
แต่พอเธอดึง ชายหนุ่มที่ดูน่ากลัว ก็ลากรถเข็นนี้กลับไป
“คุณจะทำอะไร？ปล่อยนะ！”
เส้นหมี่ดิ้นรนอย่างรุนแรงขึ้นมาทันที
แต่ว่า ไม่มีประโยชน์ หลังจากผู้ชายคนนี้ดึงเธอเข้ามา ก็ออกแรงบีบคางของเธอ บังคับให้เธออ้าปาก แล้วยาขวดนั้น ก็กลอกเข้าไปในปากเธอทั้งหมด
“อื้อ……แค่กแค่กแค่ก……”เส้นหมี่ที่ถูกยัดเข้ามากะทันหันก็หน้าแดงไปหมด
คณาธิปเห็น ก็เทน้ำเข้าไปอีก
และครั้งนี้ เสียงของเขา ในที่สุดก็อ่อนโยนอีกครั้ง：“สวยใส คุณพูดถูก ผมกำลังหาข้ออ้างจริงๆ แต่ว่า คุณรู้สาเหตุที่เท้จริงว่าคืออะไรไหม？”
“อื้อ……”
“สาเหตุที่แท้จริง ก็คือคุณ สวยใส คุณรู้ไหมว่าปีนั้น ตอนที่ผมได้ยินว่าคุณที่อายุแค่18 ต้องไปแต่งงานกับเขา ผมเศร้าแค่ไหน？”
ในที่สุดตอนที่เส้นหมี่เงียบลง ชายหนุ่มคนนี้ก็กอดเธอไว้
เขาทำเหมือนถือสมบัติอันมีค่าไว้ หลังจากอุ้มเธอออกมาจากรถเข็น ก็วางเธอลงบนเตียงในห้องนี้อย่างอ่อนโยน จากนั้นนั่งลงที่ข้างขอบเตียงเธอ
สายตานั้น มองเธอ ราวกับว่ารากจะงอก
18 ปีของเส้นหมี่ ตอนนั้น เป็นตอนที่เธอเต็มไปด้วยความสุขที่จะแต่งงานกับตระกูลหิรัญชา อย่างแท้จริง
แต่กลับไม่รู้ว่า ไกลออกไปอีกฟากหนึ่งของมหาสมุทร มีเด็กชายที่อายุมากกว่าเธอสามปี ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมอันยากลำบาก พยายามวาดพิมพ์เขียวชีวิตในอนาคตของพวกเขา
เขาคิดดีแล้ว ถึงตระกูลวชิรนันท์จะล้มลง วันข้างหน้า เขาก็จะประคองมันขึ้นมา
เขาจะให้เธอมีชีวิตความเป็นอยู่อย่างดี และจะให้บ้านที่สุกใสแก่พ่อของเธอมากกว่าเมื่อก่อน ถือเป็นสิ่งตอบแทนที่พวกเขาให้เงินสนับสนุนเขา
แต่ว่า ความสวยงามทั้งหมดนี้ กลับถูกทำลายลง หลังจากที่จู่ๆ ธนากรก็เสนอให้เส้นหมี่แต่งเข้าตระกูลหิรัญชา！
คณาธิปนั่งอยู่ตรงหน้าเตียงนี้อยู่นานมาก
คนที่อยู่ด้านนอกตั้งนานแล้ว ต่างคิดว่าเขาจะคอยเฝ้าเธอไม่หลับไม่นอนอีกครั้ง เหมือนคืนนั้นที่ผู้หญิงคนนี้เพิ่งผ่าตัดเสร็จ สุดท้าย พวกเขาก็เห็นเขาออกมา
“คุณผู้ชาย……”
คนที่อยู่ใกล้ประตูที่สุด คือพยาบาลคนนั้น พอเธอเห็นเขาออกมา ก็ตะโกนออกไปอย่างเขินอายพร้อมกับความคิดเล็กๆ น้อยๆในทันที
น่าเสียดาย คณาธิปกลับไม่มองเธอเลยสักนิด เขาเรียกพ่อบ้านมาที่นี่
“คนที่ผมให้คุณหา หาหรือยัง？”
“หาเจอแล้วครับ แต่ว่าหลังจากตระกูลวชิรนันท์ล้ม เธอก็กลับบ้านเกิด จากที่นั่นมาที่นี่ ค่อนข้างไกลพอสมควร และเธอก็อายุมาก ……”
พ่อบ้านเช็ดเหงื่อแล้วรีบตอบ
คณาธิปจึงพยักหน้าอย่างพอใจ
พ่อบ้านเห็น ก็ลังเลเล็กน้อย แต่ก็พูดออกไปอย่างกล้าหาญว่า：“คุณผู้ชาย ยานั้น……วันนี้หมอโทรมา บอกว่าทางที่ดีอย่าให้คุณสวยใสกินมากไปจะดีกว่านะครับ ถ้ากินเยอะไป กลัวว่าเธอจะ ……”
คำพูดต่อจากนั้น เขาไม่ได้พูดต่อไปอีก แต่ว่า ความหมายใครๆ ก็เข้าใจ
แต่ว่า ที่ทำให้เขาตกใจก็คือ เจ้านายคนนี้ของเขา ดันไม่มีการตอบสนองใดๆ
“กินต่อไป ไม่มีคำสั่งของผม ห้ามหยุด เข้าใจหรือยัง？”
“ครับ เข้าใจแล้ว”
พ่อบ้านได้แต่รีบตอบตกลง
จากนั้น เขาก็มองส่งเจ้านายคนนี้ ……
ยอมให้ขาเธอหัก เพื่อให้เธอมาอยู่ข้างกาย คุณผู้ชาย มีแบบนี้ด้วยหรือ？
——
เมืองA ตึกหิรัญชากรุ๊ป
ห่างหายไปกว่าครึ่งเดือน ในที่สุดแสนรักก็กลับมาที่บริษัท ดูแลหิรัญชากรุ๊ปใหม่อีกครั้ง
สำหรับเรื่องนี้ ถึงแม้ผู้คนในหิรัญชากรุ๊ปจะว่าลับหลัง แต่ก็ไม่มีใครแสดงความไม่พอใจเขา นับประสาอะไรกับการคัดค้าน
เพราะว่า วิธีของคุณท่านกมลภพ ก็ถือว่าดำเนินไปอย่างรวดเร็วและเฉียบขาดเช่นกัน
“ประธาน ที่คุณให้ผมไปตรวจดีเอ็นเอขี้เถ้าสายสัมพันธ์ทางพ่อนั้น ผลออกมาแล้วครับ ศพนั้น ไม่ได้อยู่ในสายสัมพันธ์พ่อเดียวกับปอร์เช่จริงๆ”
เช้าวันนี้ พอเขาเข้ามาห้องทำงาน เคมีก็ถือรายงานฉบับหนึ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น บอกเขาว่า ดีเอ็นเอที่เขาให้เขาไปตรวจหลายวันก่อน ผลคือไม่ใช่
ไม่ใช่？
งั้นก็หมายความว่า ขี้เถ้านั่นไม่ใช่ของผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หรือ？
ความยินดีมหาศาลพุ่งเข้ามา เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ แม้แต่ร่างก็เอียงไปตรงนั้น
“ประธาน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”
เคมีเห็น ก็รีบเข้าไปประคองเขา
แสนรักส่ายหน้า เป็นเวลานานมาก เขาถึงสงบน้ำโหมซัดสาดที่เหมือนคลื่นพายุลงได้ แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปในโต๊ะทำงาน จากนั้นจึงนั่งลง
สถานการณ์นี้ ฉลาดเสียจริง
หลังจากศพถูกกระสุนยิงจนจำไม่ได้ นำกลับมาก็ได้แต่เผา และการเผานี้ ก็ไม่มีเซลล์ร่างกายมนุษย์ ถึงตรวจ DNA ไปยืนยันแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้
ดังนั้น คนที่วางแผนนี้ มีความคิดที่รอบคอบจริงๆ ดูเหมือนเขาจะแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรกับกล่องขี้เถ้านี้แน่ๆ
น่าเสียดาย สุดท้ายโดยเด็กๆ เหล่านี้ทำลาย
แสนรักมีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาดลธีที่ทำงานให้เขาอยู่เช่นกัน
“ประธานครับ ทางด้านผมไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย คณาธิประวังตัวมา ช่วงนี้อยู่ที่ญี่ปุ่นก็ไม่เห็นสิ่งผิดปกติของเขา นอกจากผู้ช่วยคนหนึ่งของเขาที่กลับประเทศ”