ตอนที่ 328 หายตัวไป
“อาเซินอยู่ที่ชั้นบน เขาคงนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว”
“เป็นแบบนี้ก็สมน้ำหน้าแล้ว ใครให้เขาใจคอโลเลตั้งแต่แรกล่ะ ทั้งหมดนี้เขาทำตัวเองทั้งนั้น”
“โธ่ อย่าพูดอย่างนั้นเลย อาเซินเองก็อยากหาตัวโจวโจวให้เจอเร็วๆ เหมือนกันนั่นแหละ แต่วิธีไหนเราก็ลองมาหมดแล้ว ก็ยังไม่ได้ข่าวของเธอสักนิด อย่างกับว่าหายตัวไปอย่างนั้นล่ะ!”
ถึงแม้ฟางหยวนจะรู้สึกว่าระหว่างลั่วเซ่าเซินกับถังโจวโจวจะคลาดกันอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก แต่ว่าคำพูดพวกนี้ก็ไม่เหมาะที่พวกเขาจะพูด ทำได้เพียงให้ลั่วเซ่าเซินกับถังโจวโจวเจ้าตัวเป็นคนอธิบายออกมาเอง
ความทุกข์ที่พวกเขามองเห็น ในสายตาของพวกเขาคือความสวยงาม ไม่ว่าใครก็ผ่านความทุกข์มาก่อนถึงได้พบพานกับความสุขสม การผ่านความทุกข์ทนเท่านั้นที่ทำให้รู้ว่าต้องรักษาเวลานี้เอาไว้ ถึงได้เข้าใจถึงความสุขที่มีคนรักอยู่เคียงข้าง
“จะหายตัวไปได้ยังไง โจวโจวต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่ๆ แค่พวกคุณยังหาไม่เจอเท่านั้น” หลินเหยารู้สึกว่านี่เป็นแค่ข้ออ้างของพวกเขาเท่านั้น ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้โจวโจวเป็นยังไงบ้าง
“พวกเราแทบจะพลิกหาทั้งเมือง A อยู่แล้ว” ฟางหยวนอธิบายอย่างจนใจ เขารู้ว่าหลินเหยาไม่เชื่อสิ่งที่เห็นทั้งหมดในตอนนี้ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เรื่องที่ถังโจวโจวหายตัวไปเป็นความจริง
เมิ่งชิงซีเห็นลั่วอิงปรากฏตัวในบ้านตระกูลลั่ว ในดวงตาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ลั่วอิง มาได้ยังไงจ๊ะเนี่ย?”
“ทำไมคะ ที่นี่บ้านของหนู ทำไมหนูจะมาไม่ได้? หนูน่าจะถามคุณมากกว่าว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” ตอนนี้ลั่วอิงอารมณ์เสียอย่างรุนแรง ไม่รู้ว่าถังโจวโจวไปอยู่ที่ไหน แล้วเธอก็ต้องมาเจอเมิ่งชิงชีผู้หญิงร้ายอาจคนนี้อีก ทำให้เธอไม่พอใจเป็นที่สุด
“คุณป้าคะ วันนี้หนูตั้งใจเอารังนกมาเยี่ยมคะ นี่เป็นรังนกที่คุณแม่ให้หนูเอามาให้คุณป้าบำรุงร่างกาย”
แม่ของเซ่าเซินมองรังนกที่อยู่ในกล่องปราดหนึ่ง “ชิงซี นี่เป็นเลือดนกชั้นยอดเลยนี่จ๊ะ ทำให้แม่ของหนูต้องสิ้นเปลืองแล้ว!”
แม่ของเซ่าเชินชื่นชอบรังนกที่อยู่ในกล่องเป็นอย่างมาก ในเมื่อของฝากที่เมิ่งชิงซีให้ในครั้งนี้มีค่ามหาศาล และก็เพราะว่าเธอชื่นชอบรังนกมาก ของที่เมิงชิงซีให้ตรงกับใจของเธอพอดี
“คุณป้า หนูเป็นเกียรติมากที่ได้เอามาให้ค่ะ ลั่วอิง วันนี้ป้าไม่รู้ว่าหนูจะมาที่นี่ ไม่อย่างนั้นก็จะเอาของขวัญมาให้ด้วย เมื่อกี้หนูถามว่าป้ามาทำไมใช่ไหม ป้าก็มาเยี่ยมคุณย่าของหลานไงจ๊ะ!”
ที่เมิ่งชิงซีมาที่นี้ก็เพื่อเตือนแม่ของเซ่าเชินเรื่องสัญญาหมั้นหมาย ตอนนี้ถังโจวโจวไม่มีทางเป็นก้อนหินที่ขวางทางเธอได้อีกแล้ว เธอสามารถรอคอยการแต่งงานกับพี่เซ่าเซินได้อย่างสบายใจ
“ใครจะรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่? หนูไม่อยากได้ของที่คุณให้หรอก!” ลั่วอิงเบะปากขึ้นสูง เธอไม่ได้ต้องการของที่เมิ่งชิงซีให้เธอซักหน่อย ต่อให้เธอได้ของขวัญตอนนี้เธอก็ไม่ดีใจ เธออยากให้คุณแม่โจวโจวกลับมา!
“ลั่วอิง พูดอะไรของหลานน่ะ ชิงซีเป็นผู้ใหญ่ หลานพูดกับผู้ใหญ่อย่างนี้ได้ยังไง?” ความเข้มงวดของคุณย่ายิ่งทำให้เธอต่อต้านมากกว่าเก่า
เธอร้องเสียงดัง “คุณย่า! ทำไมคุณย่าต้องช่วยผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ทุกทีเลยคะ ทั้งๆ ที่เธอคิดไม่ดีกับคุณพ่อ คุณพ่อมีคุณแม่โจวโจวแล้ว ไม่มีทางชอบผู้หญิงร้ายกาจคนนี้เด็ดขาด ตัดใจซะเถอะค่ะ!”
คำพูดของลั่วอิงคราวนี้ทำให้เมิงชิงซีเจ็บช้ำน้ำใจไม่น้อย เธอทนฟังว่าลั่วเซ่าเซินไม่มีทางคบกับเธอไม่ได้ อีกอย่างลั่วอิงยังเปรียบเทียบเธอกับถังโจวโจวคนนั้นอีก!
“คุณป้า” ชิงซีร้องออกมาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ เธออยากสั่งสอนลั่วอิงสักหน่อย แต่เห็นว่าคราวนี้ไม่ใช่โอกาสที่ดีนัก ไว้รอให้เธอได้เป็นคุณนายลั่วก่อนค่อยว่ากัน ถึงตอนนั้นเธอก็จะจัดการลั่วอิงได้อย่างเต็มที่
ตอนที่ 329 ซักไซ้
“ชิงซี อย่าเสียใจไปเลยนะจ๊ะ ป้าจะช่วยพูดกับลั่วอิงให้นะ” แม่ของเซ่าเซินหันกลับมา กวักมือเรียกลั่วอิง “มานี่ซิ มาหาย่าตรงนี้”
ย่าของเธอสะกดอารมณ์เอาไว้ ลั่วอิงก้าวร้าวเกินไปแล้ว ไม่ฟังแม้แต่คำพูดของเธอด้วยซ้ำ ถังโจวโจวที่อยู่ข้างเธอจะต้องเป็นคนพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนี้ออกมาแน่ ถึงทำให้หลานสาวที่แสนดีของเธอกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ดูเหมือนว่าเธอจะต้องไล่ผู้หญิงคนนี้ไปให้พ้นๆ เสียที
“หนูไม่ไปค่ะ คุณย่าจะตีหนู แล้วก็จะดุหนูด้วย คุณย่าเอาแต่เข้าข้างคุณป้า ที่หนูพูดไม่ได้ผิดเลยสักนิด!” ลั่วอิงไม่เพียงไม่ก้าวไปข้างหน้า แต่กลับถอยไปอีกหลายก้าว เธอกลัวว่าคุณย่าจะตีเธอจริงๆ
เธอเคยเห็นคุณย่าตบตีถังโจวโจวมาก่อน เธอกลัวว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง ตอนนี้คุณพ่อไม่อยู่ และผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ก็ต้องอยากเห็นละครฉากนี้แน่ เธอไม่ยอมให้ป้าคนนี้หัวเราะเยาะเธอหรอก!
“ลั่วอิง ฟังย่านะ ย่าจะตีหลานได้ยังไงล่ะ ย่าแค่จะอธิบายเหตุผลให้หลานฟังเท่านั้นเอง”
“ใช่แล้วจ้ะลั่วอิง หนูจะให้ร้ายคุณย่าไม่ได้นะ คุณย่าบอกเมื่อไหร่ว่าจะตีหนู หรือว่าปกติแล้วโจวโจว…” เมิงชิงซีรีบปิดปากแน่น นึกขึ้นได้ทันควัน “คุณป้า หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะ หนูแค่ไม่ทันระวังเลยพูดความคิดของตัวเองออกมา…”
“คุณป้าพูดถึงคุณแม่ในทางที่ไม่ดีอีกแล้ว ตอนนี้คุณแม่โจวโจวหายตัวไป คุณป้าก็ยังใส่ร้ายเธอลับหลังอีก! คุณป้าเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจที่สุดในโลกจริงๆ ด้วย!” ที่ลั่วอิงรับไม่ได้ที่สุดก็คือเมิ่งชิงลั่วมักชักจูงอารมณ์ของคุณย่าได้อย่างง่ายดาย
ทั้งๆ ที่เธอก็เป็นหลานแท้ๆ ของคุณย่า ทำไมคุณย่าถึงไม่เคยเชื่อคำพูดของเธอเลย เชื่อแต่ผู้หญิงร้ายกาจที่อยู่ตรงหน้าเพียงแค่คนเดียว เธอมีอะไรดีตรงไหนกัน!
ลั่วอิงไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป แต่คุณย่าของเธอก็ได้ยินทั้งหมดแล้ว “ลั่วอิง เมื่อกี้หลานว่ายังไงนะ? ถังโจวโจวหายตัวไปเหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน”
เมิ่งชิงซีเองก็ตกตะลึง ถังโจวโจวน่าจะตายไปแล้วไม่ใช่เหรอไง? วันนี้เธอตั้งใจมาเพื่อหยั่งเชิงถามข่าวคราวดู ทำไมกลายเป็นว่าถังโจวโจวหายตัวไปล่ะ? หรือว่ามีคนพาตัวไป? จะโชคดีขนาดนั้นเชียวเหรอ!
“เปล่าค่ะ หนูไม่ได้พูดอะไร คุณย่า หนูกลับห้องก่อนนะคะ”
“ห้ามไปนะลั่วอิง ชิงซีรีบจับตัวเธอไว้” ได้ยินคำสั่งของแม่เซ่าเซิน เมิ่งชิงซีก็วิ่งออกไปทันที “ลั่วอิง คุณย่าเรียกให้ไปหา หลานต้องเป็นเด็กดีนะจ๊ะ ไม่อย่างนั้นป้ากับคุณย่าจะไม่ชอบหนูแล้วนะ”
“หนูไม่ได้อยากให้พวกคุณมาชอบสักหน่อย หนูมีคุณพ่อกับคุณแม่โจวโจวก็พอแล้ว”
“ลั่วอิง อย่าทำให้ย่าโกรธนะ!” ทุกคำพูดที่ลั่วอิงเอ่ยมามีแต่ถังโจวโจวดีอย่างนั้นอย่างนี้ ย่าของเธออยากให้เธอหยุดพูด แต่ลั่วอิงเองก็เป็นหลานของเธอ บางความคิดของเธอก็ไม่อาจลงมือทำได้ ยังไงเธอก็ต้องคิดถึงลั่วเซ่าเซินด้วย
ลั่วอิงปิดปากเงียบ ใบหน้าน้อยๆ เต็มไปด้วยความดื้อรั้น ดูท่าแล้วจะไม่ยอมลดละ แม้แต่เมิ่งชิงซีก็ยังอดไม่ได้ที่จะนับถือในตัวเด็กน้อยคนนี้ เมื่อเด็กคนหนึ่งเชื่อมั่นในตัวใครสักคนแล้ว ก็จะเชื่อว่าเธอดีหมดทั้งหัวใจ ไม่มีทางสนใจคำพูดของคนอื่น
“ลั่วอิง คุณย่าแค่อยากจะคุยกับหลานเท่านั้นเอง ทำไมหลานต้องหนีด้วย! รีบบอกคุณย่าว่าเกิดเรื่องอะไรกับคุณแม่โจวโจวของหลาน? ไม่แน่ว่าเดี๋ยวคุณย่าอาจจะอารมณ์ดีแล้วออกไปช่วยหลานตามหาเธอก็ได้นะ!”
เมื่อแม่ของเซ่าเซินได้ยินเมิ่งชิงซีออกปากสัญญาก็อยากลุกขึ้นในทันใด เสียดายที่ถูกเมิ่งชิงซีจับมือเอาไว้ เมิ่งชิงซีฉวยโอกาสตอนที่ลั่วอิงก้มหน้าลง พยายามส่ายหน้าให้แม่ของเซ่าเซิน ไม่ให้แม่ของเซ่าเซินหุนหันพลันแล่น