ตอนที่ 330 จงใจสืบข่าว
อย่างไรลั่วอิงก็เป็นเด็ก เมื่อได้ยินว่าคุณย่าสามารถช่วยตัวเองตามหาถังโจวโจวได้ ก็รีบพูดในสิ่งที่เธอรู้ออกมาทันที เมื่อเมิ่งชิงซีฟังจนจบ ไม่ได้ข่าวที่ได้เรื่องได้ราวเลยสักนิด
เมื่อลั่วอิงพูดจบก็รีบโผเข้าสู่อ้อมแขนของคุณย่าทันที “คุณย่าคะ เมื่อกี้คุณย่ารับปากแล้วว่าจะช่วยหนูตามหาคุณแม่โจวโจวนะคะ”
คุณย่าของเธอรีบดึงตัวเธอออกไป “เมื่อกี้ย่าไม่ได้พูดสักหน่อย อีกอย่างเมื่อกี้ชิงซีก็บอกว่าถ้าย่าดีใจนี่นา ตอนนี้ย่าไม่ดีใจเลยสักนิด” ถังโจวโจวจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร เวลานี้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน ดูเหมือนว่าจะต้องถามจากเซ่าเซินแล้ว
ตอนนี้เมิ่งชิงซียิ้มออกมาแทบไม่ทัน ถ้าถังโจวโจวตายไป อย่างนั้นเรื่องระหว่างเธอกับเซ่าเซินต่อจากนี้ก็จะเป็นไปตามแผนทั้งหมด แต่ถ้าแธอยังไม่ตายล่ะ?
อย่างนั้นเธอก็จะตามหลอกหลอนไปไม่จบไม่สิ้น เวลานี้เมิ่งชิงซีอดจะต่อว่าคนที่ลงมือไม่ได้ ทำไมถึงไม่จัดการให้เรียบร้อยไปเลยนะ ยังให้เธอต้องพลอยกังวลเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปด้วยอีก
“คุณย่า พวกคุณโกหกหนู…ฮือๆ…” ลั่วอิงวิ่งเตลิดกลับไปที่ห้องของตัวเอง ที่แท้ที่คุณย่ากับเมิ่งชิงซีทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าอยากรู้ความเป็นไปของคุณแม่โจวโจว ลั่วอิงไม่คิดว่าแม้แต่ตัวเธอเองก็จะโดนพวกเธอหลอกเอาได้ ต่อไปจะไม่มีวันเชื่อพวกเธออีกแล้ว
“คุณป้าคะ พวกเราทำยังไงกันดีคะ?” เวลานี้เมิ่งชิงซีร้อนใจอยากรู้ว่าถังโจวโจวเป็นหรือตายกันแน่ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?
“ชิงซี เธอพูดแบบหมายความว่าถังโจวโจวตายแล้วจริงๆ เหรอ?” เมื่อกี้นี้ลั่วอิงพูดจาฟังไม่ได้ศัพท์ อาจเป็นเพราะระหว่างที่ผู้ใหญ่คุยกันหลีกเลี่ยงคำพูดไม่ให้เธอรู้ ฉะนั้นเธอถึงได้รู้อะไรไม่มาก รู้เพียงแค่ว่าถังโจวโจวหายตัวไป อีกอย่างตอนที่เธอถูกส่งตัวมาที่บ้านตระกูลลั่วก็ยังหาตัวถังโจวโจวไม่พบ
นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ก็ไม่รู้ว่าเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง แม่ของเซ่าเซินคิดว่าถ้าถังโจวโจวตายไป อย่างนั้นก็งานแต่งงานระหว่างเธอกับเซ่าเซินก็เป็นอันล้มเลิก อย่างนี้ชิงซีก็เสียบเข้ามาเป็นสะใภ้ของบ้านลั่วได้เลย
“คุณป้าคะ เรื่องนี้หนูเองก็ไม่รู้ ถามพี่เซ่าเซินดูไหมคะ? ไม่แน่ว่าตอนนี้พี่เซ่าเซินอาจจะกำลังตามหาเธออยู่ก็ได้” เมิ่งชิงซีหยั่งเชิงถาม
น่าเสียดายที่แม่ของเซ่าเซินส่ายหน้าในทันที “ไม่ได้หรอก ตั้งแต่คราวก่อนที่ป้าให้เซ่าเซินหย่ากับถังโจวโจว ถึงเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่แค่ดูสีหน้าก็รู้แล้วว่าไม่ยินยอม ไม่แน่ว่าตอนนี้อาจจะโทษป้าอยู่ในใจก็ได้ พูดเรื่องนี้ตอนนี้ไม่เหมาะเท่าไหร่ รอดูไปก่อนก็แล้วกัน”
เมิ่งชิงซีเห็นแม่ของเซ่าเซินทำตัวเป็นเต่าหดหัว ไม่เหมาะอะไรกัน แค่กลัวที่จะถามก็เท่านั้น คิดถึงลูกชายไปพลาง พะวงอยากให้ได้เธอมาเป็นสะใภ้ไปพลาง บนโลกนี้ช่างมีเรื่องดีๆ มากมายเหลือเกิน! แล้วเธอก็ไม่กลัวว่าตัวเองจะจมกองความสุขนี้ตายเสียด้วย!
“คุณป้า พี่เซ่าเซินอาจจะตามหาถังโจวโจวอยู่ก็ได้นะคะ? เราโทรหาพี่เขากันเถอะค่ะ ถ้าหาไม่เจอ คุณป้าก็ปลอบเขาดีๆ ถ้าหาเจอแล้ว เพื่อแสดงความจริงใจ คุณป้าก็ยังไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลได้นะคะ!”
“จะดีเหรอ? เซ่าเซินจะไม่คิดว่าป้าจงใจถามข่าวคราวหรอกใช่ไหม?” แม่ของเซ่าเซินถามด้วยความกังวล
“ไม่หรอกค่ะ คุณป้า คุณป้าเป็นแม่แท้ๆ ของพี่เซ่าเซิน พี่เขาจะคิดแบบนั้นกับใครก็ได้แต่ไม่ใช่คุณป้าค่ะ! คุณป้าวางใจได้” ที่เมิ่งชิงซีมั่นใจได้ขนาดนี้ เพราะรู้ดีว่า ไม่ว่าจะหาถังโจวโจวเจอหรือไม่ ตอนนี้ความคิดของลั่วเซ่าเซินก็จดจ่ออยู่ที่เธอคนเดียวเท่านั้น
ไม่มีเวลามาสงสัยหรอกว่าแม่ของเขาจงใจสืบข่าวหรือเปล่า เขาไม่คิดมากขนาดนั้นหรอก คุณป้าคิดมากเกินไปถึงได้กังวลอยู่อย่างนี้ ทำอะไรชักช้าไปหมด!
ตอนที่ 331 คุกเข่า
“คุณป้า คุณป้าเชื่อหนูเถอะนะคะ หนูเคยโกหกคุณป้าที่ไหนกัน!” เมิงชิงซีตบหน้าอกเป็นการยืนยัน แม่ของเซ่าเซินถึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ไม่มีคนรับ” แม่ของเซ่าเซินโทรเข้าโทรศัพท์ของลั่วเซ่าเซิน แต่มีเสียงตอบรับว่าไม่มีคนรับสาย คราวนี้เธอเองก็จนปัญญา ความจริงแล้วเธอรู้สึกโล่งอกด้วยซ้ำไป อย่างไรใจจริงของเธอก็ไม่ได้ยินดีทำเรื่องนี้สักเท่าไหร่
“คุณป้าคะ ลองโทรอีกครั้งสิคะ!” เมื่อเห็นว่าแม่ของเซ่าเซินมองเธออยู่ เมิ่งชิงซีถึงได้รู้สึกตัวว่าเธอใจร้อนเกินไป อย่าทำตัวให้แม่ของเซ่าเซินสงสัยจะดีกว่า
“คุณป้า หนูหมายความว่า…”
“ชิงซี เธอไม่ต้องอธิบายแล้ว ป้ารู้ว่าตอนนี้เธอเป็นห่วงเซ่าเซิน ใจป้าก็ห่วงเขาอยู่เหมือนกัน แต่เขาไม่รับโทรศัพท์ แสดงว่าต้องทำอะไรอยู่แน่ๆ พวกเรารอไปก่อนเถอะนะ”
“ค่ะ คุณป้า หนูเชื่อคุณป้าค่ะ พวกเรานั่งลงกันเถอะนะคะ หนูจะปอกส้มให้คุณป้าเอง” เมิ่งชิงซีทำได้เพียงใจเย็นๆ อย่างไรก็รอมาจนถึงขนาดนี้แล้ว อีกไม่นานก็จะไปถึงฝั่งฝัน เธอจะต้องไม่พลาดโอกาสสำคัญนี้
“ชิงซี ไม่ต้องใจร้อนไปหรอกนะ อีกสองวันป้าจะให้อาเซินกลับมา ถึงตอนนั้นเราค่อยถามให้รู้เรื่อง” แม่ของเซ่าเซินไม่ยั่วโมโหเขาขณะที่เขากำลังร้อนใจ นี่จะทำให้ความสัมพันธ์แม่ลูกของเธอที่เบาบางอยู่แล้วยิ่งบางลงอีก นี่ไม่ใช้ผลลัพธ์ที่เธอต้องการ
เธออยากให้เมิ่งชิงซีเป็นลูกสะใภ้ของเธอไม่ผิดแน่ แต่จะตัดสินใจแทนเขาทั้งหมดก็ไม่ไป ขอแค่ถังโจวโจวเกิดเรื่องขึ้น ก็ทำให้เธอออกไปจากบ้านลั่วได้เช่นกัน
“คุณป้าคะ เมื่อกี้เพราะหนูเป็นห่วงพี่เซ่าเซินมากไปหน่อย ก็เลยใจร้อนเร่งเร้าคุณป้า เมื่อกี้หนูทำไม่ถูก หนูควรจะเข้าใจถึงความร้อนใจของคุณป้า พี่เซ่าเซินคงมีธุระเลยไม่ได้รับสายน่ะค่ะ”
เมิ่งชิงซีไม่รามือง่ายๆ แบบนี้หรอก การปลอบใจแม่ของเซ่าเซินเป็นความรับผิดชอบหลักของเธอในเวลานี้ เธอไม่ยอมให้แม่ของเซ่าเซินกลายเป็นศัตรูของเธอเด็ดขาด เธอรอได้ รอจนกว่าจะได้ตัวลั่วเซ่าเซินมาอยู่ในมือ
…
ลั่วเซ่าเซินไม่กล้าไปเจอหน้าพ่อแม่ของถังโจวโจว เรื่องถังโจวโจวเองก็ยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลย เขาไม่มีหน้าไปเจอพวกท่าน แต่ถึงอย่างไรวันนี้ก็ต้องมาถึงอยู่ดี ลั่วเซ่าเซินเคาะประตูใหญ่ของบ้านถัง หลินเหยาเป็นคนเปิดประตู
“ในที่สุดก็มาสักทีนะ ถ้าฟางหยวนไม่มาบอก ฉันก็คิดว่าคุณหายตัวไปด้วยอีกคน!”
หลินเหยาพูดอย่างไม่เกรงใจ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าลั่วเซ่าเซินไม่ได้ข่าวของถังโจวโจว เขาเองก็เสียใจมาก แต่จะกินเหล้าเมามายไม่ได้สิ! พอเมาได้ก็เป็นวัน เวลาและโอกาสดีๆ สิ้นเปลืองไปเพราะเขาเป็นแบบนี้
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
“ฉันไม่ได้เอ้อระเหยอย่างคุณนี่ ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนคุณลุงกับคุณป้า ตอนนี้โจวโจวไม่อยู่ ฉันก็ต้องรับหน้าที่แทนเธอ ยังไงฉันก็ไม่มีญาติสนิทคนอื่นๆ อยู่แล้ว” ประโยคสุดท้ายหลินเหยาพึมพำเบาๆ ก็ไม่รู้ว่าลั่วเซ่าเซินได้ยินหรือเปล่า
“เซ่าเซินมาแล้วเหรอ?” เสียงของพ่อโจวโจวดังมาจากห้องรับแขก หลินเหยาจึงเบี่ยงตัวให้ลั่วเซ่าเซินเข้าบ้าน
“คุณพ่อคุณแม่ ผมมาเยี่ยมครับ” ในมือของลั่วเซ่าเซินถือของฝากที่ซื้อมาให้พ่อแม่ของโจวโจว
“เซ่าเซิน มาแค่ตัวก็พอแล้ว ทำไมยังต้องเอาของมาฝากอีก” แม่ของโจวโจวส่งแก้วชาให้เขา “รีบดื่มชาก่อนเร็วเข้า”
เซ่าเซินรับแก้วชามาแล้ววางไว้บนโต๊ะ “คุณพ่อคุณแม่ เป็นความผิดของผมเอง ผมทำตามที่รับปากเอาไว้ไม่ได้ ผมหาตัวโจวโจวไม่เจอ…”
ลั่วเซ่าเซินคุกเข่าลงตรงหน้าพ่อแม่ของโจวโจว พวกเขาอดที่จะตกใจไม่ได้ แม้แต่หลินเหยาเองก็ตกใจเช่นกัน นี่ไม่เล่นใหญ่ไปหน่อยหรือไง?