บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 673
เมเดลีนขับรถตรงไปยังคาเฟ่แห่งหนึ่งซึ่งเธอนัดเจอกับแดเนียลที่นั่น
หลังจากที่รับรู้ข้อมูลสำคัญทั้งหมดแล้ว เมเดลีนรู้สึกเสียสติไปขณะหนึ่ง
รถที่เฟลิซิตี้ขับอยู่ตอนนี้เป็นของเฟลิเป้
เฟลิซิตี้กับเฟลิเป้รู้จักกัน
ผู้หญิงที่มีหน้าตาเหมือนกับเธอกลายเป็นแฟนสาวของเจเรมี่ อย่างนั้นเหรอ?
ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนแบบนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญเสียแล้ว
แดเนียลจ้องมองเมเดลีนอีกครั้ง แต่เศษเสี้ยวของความหลังที่เขาเคยรู้สึกกับก่อนหน้านี้หายไปแล้ว ความรู้สึกห่วงใยที่เขามีให้เธอตอนนี้เป็นความรู้สึกของเพื่อนแท้คนหนึ่งเท่านั้น
เมื่อเห็นท่าทีที่เคร่งขรึมและจริงจังของเธอ เขาจึงเอ่ยถามอย่างเป็นกังวล “ เมเดลีน การที่คุณให้ผมตรวจสอบแบบนี้ มีอะไรเกิดขึ้นกับรถของเฟลิเป้รึเปล่า?
เมเดลีนดึงตัวเองกลับออกมาจากห้วงความคิด แต่เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายความคิดเหล่านี้ออกมาอย่างไรดี ตอนนี้เธอได้เห็นตัวตนอีกด้านหนึ่งของเฟลิเป้ชายที่เธอเชื่อใจเสมอมาด้วยตาตัวเอง และในขณะเดียวกัน เจเรมี่ที่เธอตั้งแง่มาตลอด แสดงออกอย่างเย็นชา และหวังว่าเขาจะใช้ชีวิตอย่างไม่เป็นสุข กลับกลายเป็นคนที่เสียสละตนเองเพื่อปกป้องเธออย่างเงียบ ๆ
“จริงสิ หลังจากที่คุณกับเอวาไปดื่มกับวันนั้น พวกคุณได้เจอกันอีกไหม?” ในขณะที่เอ่ยถาม แดเนียลก็จับแก้วขึ้นมาพลางแสดงท่าทีรู้สึกผิดออกมา
เมเดลีนหยุดความคิดของเธอเอาไว้ตรงนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของแดเนียล “พวกเราไม่ได้เจอกันตั้งแต่วันที่เอวาเมานั้นแหละ ถามทำไมเหรอ แดน?”
“เปล่า ไม่มีอะไร” แดเนียลรีบบอกปัด “ผมแค่ถาม”
เมเดลีนพยักหน้าตอบรับ แต่สังเกตว่าท่าทีของแดเนียลดูแปลกตาออกไปจากตอนปกติ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไอร้อนจากกาแฟรึเปล่า เธอสังเกตเห็นสีแดงระเรื่อบนใบหน้าอันหล่อเหลาของแดเนียล
เธอครุ่นคิดไปชั่วครู่ก่อนพูดขึ้น “ฉันก็มีแค่เอวากับคุณเท่านั้นแหละ พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในเมืองเกลนเดลนี้เลยนะ แม้ว่าฉันจะจำอะไรไม่ได้ แต่เมื่อคิดว่าฉันสามารถเอาชีวิตรอดมาจากความยากลำบากตอนนั้นได้ ก็เป็นเพราะความช่วยของพวกเธอทั้งนั้นแหละ”
เมเดลีนยิ้มและพูดแนะนำบางอย่าง “ฉันอยู่ที่นี่อีกสักพักหนึ่ง ทำไมพวกเราไม่ไปเที่ยวด้วยกันหน่อยล่ะ?”
แดเนียลรีบตอบรับคำชวนเธอ “ไปสิ คืนนี้ไปเลย!”
เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของแดเนียล สัมผัสที่หกของเธอบอกว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างแดเนียลกับเอวาแน่
ตอนนั้น เมเดลีนได้รับข้อความจากเฟลิเป้
ก่อนหน้าวันนี้ เมเดลีนรู้สึกสบายใจทุกครั้งเมื่อได้เจอหน้าเฟลิเป้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทำให้เมเดลีนรู้สึกแตกต่างออกไป
น้ำเสียงของเฟลิเป้ที่มีให้เมเดลีนยังคงอ่อนโยนราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ เขาบอกว่าเขาจำเป็นต้องไปจัดการงานด่วนที่ต่างประเทศเดี๋ยวนี้เลย
เมเดลีนบอกลาเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่จะวางสายไป
หลังจากแยกกับแดเนียล เมเดลีนกลับมาหาเจเรมี่ที่วิลล่า
ทันทีที่เดินมาถึงประตูทางเข้า เมเดลีนได้ยินเสียงของคาเลนและเฟลิซิตี้มาแต่ไกล พวกเขากำลังพูดคุยและหัวเราะกันอยู่ด้านใน
“คุณป้าคะ ช่วงนี้อากาศค่อนข้างเย็นแล้วก็แห้งด้วยนะคะ เครื่องประทินผิวที่มีส่วนผสมของฟักทองตัวนี้ต้องดีกับคุณป้าแน่ค่ะ” เฟลิซิตี้มีเจตนาประจบประแจงอย่างเห็นได้ชัด
คาเลนชื่นชอบการประจบประแจงแบบนี้มาก พลางยิ้มรับของขวัญ “เฟลิซิตี้ หนูนี่มีไหวพริบดีจริง ๆ เลยนะ ในที่สุด เจเรมี่ก็หาลูกสะใภ้ที่ถูกใจฉันมาจนได้”
“คุณป้าคะ ภรรยาเก่าของเจเรมี่เป็นคนไม่ดีเหรอคะ?”
“ใช่น่ะสิ เป็นคนไม่ดีเลย! ยัยผู้หญิงคนนั้นไม่เคยลงรอยกับฉันเลยสักครั้ง! ฉันล่ะเกลียดขี้หน้ามันทุกครั้งที่เห็นเลยแหละ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าอะไรทำให้เจเรมี่หลงมันได้ขนาดนั้น” คาเลนบ่นออกมาพร้อมกับความรู้สึกไม่พอใจ
รอยยิ้มของเฟลิซิตี้กว้างขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อได้ยินแบบนั้น จากนั้นเธอจึงถามเพื่อลองเชิงบางอย่าง “ฉันได้ยินมาว่ายังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เจเรเมี่เคยคบก่อนหน้าเมเดลีนนี่คะ เห็นว่าชื่อเมเรดิธ เธอคนนั้นก็ไม่ถูกใจคุณเหมือนกันเหรอคะ?”
“พอ พอเลย อย่าได้พูดชื่อยัยผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาเลย” คาเลนไม่พอใจ “เจเรมี่ไม่เคยชอบพออะไรกับยัยเมเรดิธอะไรนั่นเลย นังตัวดีนั่นเอาแต่คิดเองเออเองตั้งแต่ต้นนั่นแหละ!”
“จะบอกอะไรให้ฟังนะ แผนการที่นังคนนั้นวางไว้ว่าแย่แล้วนะ จิตใจของมันกลับแย่ยิ่งกว่ามาก! เสียแรงจริง ๆ ที่ฉันเคยเชื่อใจมันมาก ฉันไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเลวได้มากจนถึงขั้นกล้าฆ่าคนได้ ตอนนี้มันก็ตายไปแล้ว มันสมควรโดนแบบนี้แล้วแหละ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ความรู้สึกของเฟลิซิตี้ก็พังทลายลงมา
ความรู้สึกขุ่นเคืองทวีคูณขึ้น แต่เธอจำเป็นต้องดึงความรู้สึกไม่ดีเหล่านั้นกลับเข้าไปเมื่อเหลือบมองไปเห็นร่างสูงโปร่งร่างหนึ่งกำลังเดินเข้ามาอย่างสง่างาม
เฟลิซิตี้รีบโยนความรู้สึกไม่พอใจทั้งหลายออกไปจากดวงตาของเธอ เธอแสร้งทำเป็นตกใจและพูดขึ้น “คุณครอว์ฟอร์ด?”
เมเดลีนยกริมฝีปากขึ้นก่อนจะพูด “ชื่อของฉันคือ เอวลีน มอนต์โกเมอรี คุณเรียกฉันว่า คุณมอนต์โกเมอรี ก็ได้นะคะ”
คาเลนหันหน้ามาเธอทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น “เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด? แกมาทำอะไรที่นี่มิทราบ?” เธอเปิดปากถามพร้อมกับท่าทีที่ไม่พอใจ
เมเดลีนเดินเข้ามาอย่างสบาย ๆ โดยไม่ได้สนใจคาเลนกับเฟลิซิตี้ที่เอ่ยถาม “ฉันมาที่นี่ก็เพราะต้องการจะมาหาสามีเก่าที่ต้องกลายเป็นคนตาบอดเพราะฉันค่ะ ฉันไม่ได้มาหาคุณ เพราะฉะนั้น ควรเงียบปากเอาไว้ดีกว่านะคะ”
“แก…” คาเลนหน้าถอดสีเพราะความโกรธ
เฟลิซิตี้ตอบโต้ทันควัน “คุณมอนต์โกเมอรี คุณพูดแบบนั้นกับคุณป้าได้ยังไงคะ? อีกอย่าง คุณก็เป็นภรรยาเก่าของเจเรมี่ด้วย”