SPH: บทที่ 288 เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนกับผู้ใต้บังคับบัญชาคนใหม่
หวิด!
ในใจของเย่หยู วงล้อเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว
“หยุด!”
ในที่สุด เข็มเรียวก็ ชี้ไปที่วัตถุ
“บ” “ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่าง ที่ได้รับกระดานชนวนหินโชคชะตาชิ้นหนึ่ง”
“นี่คือ..”
เย่หย รู้สึกว่ามีสิ่งของปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาในทันที และอุทานออกมาอย่างนุ่มนวล “กระดานชนวนหินโชคชะตา”
รายการที่สามารถจับได้ปรากฏในมือของเย่หยู มันเป็นกระดานหินสีน้ําตาลอมเทา หินมีความหนาประมาณนิ้วมือ และขนาดของมันเท่าฝ่ามือเป็นรูปสามเหลี่ยมพอประมาณ
สิ่งที่ทําให้เย่หยู อยากรู้อยากเห็นก็คือ ด้านข้าง2ด้านของแผ่นหินสามเหลี่ยมนั้นเรียบตรง แต่อีกด้านขรุขระมาก
กระดานรูปสามเหลี่ยมนี้ ดูเหมือนจะแตกจากแผ่นหินก้อนใหญ่
“นี่เป็นรางวัล น่าจะไม่ใช่ กระดานชนวนหินธรรมดาๆ ทั่วไปแน่นอน!”
เย่หยูเงียบกริบ ขณะที่นิ้วของเขาถูลงบนพื้นผิว
หม?
เย่หยูตกตะลึง นิ้วที่ละเอียดอ่อนของเขา แตะพื้นผิวของหิน และพบรอยบางอย่าง มันดูเหมือนจะเป็นข้อความบางอย่าง?
ใบหน้าของเยี่หยู มีสีหน้าจริงจัง กระดานชนวนนี้ ดูเหมือนจะไม่ธรรมดา!
ด้วยการเคลื่อนไหวนิ้วของเขาเล็กน้อย เขาก็เริ่มที่จะสแกนกระดานชนวนทีละคํา
ความรู้สึกกระตือรือร้น ทําให้ดําบนแผ่นหินนั้น ปรากฏในใจของเย่หยูอย่างชัดเจน
มันถูกเขียนขึ้นจริงๆ แต่คําที่มันแสดงดูไม่คุ้นเคยมากนัก ดูเหมือนจะเป็นคําพูดของอารยธรรมมายา ที่หายสาปสูญไป!
หากเย่หยูไม่มีความสามารถ ในการเป็นปรมาจารย์ด้านวรรณกรรม เขาจะไม่สามารถ เข้าใจคําหล่านี้ได้
“วัฏจักรของโชคชะตาชีวิตได้เริ่มขึ้นแล้ว เทพเจ้าทั้งหลาย ได้กลับหวนมา เกิดภัยพิบัติขึ้น จากการสืบทอดเชื้อสายแห่งการเปิดเผยความลับสวรรค์!”
นิ้วของเย่หยู แตะขอบแผ่นหินและบันทึกคําเหล่านั้นไว้ เย่หยูทบทวนอยู่ในใจของเขา
“นั่นหมายความว่าอย่างไร?”
ใบหน้าของเย่หยู เผยให้เห็นถึงการแสดงออกอย่างเคร่งขรึม เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เขียนบนกระดานชนวนหิน เป็นเรื่องจริงหรือไม่
แต่ถ้ามันเป็นความจริง การเปิดเผยและการกลับมาของเหล่าทวยเทพ สิ่งนี้มีความหมายอย่างไร
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เย่หยูส่ายหัว ราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และเก็บหินก้อนนั้นไว้กับแหวนมิติเลิฟซึกของเขา
ในเวลาเดียวกัน โบสถ์แห่งแสงสว่าง โบสถ์กางเขนศักดิ์สิทธิ์
นักบุญเซย่า แห่งโบสถ์แห่งแสงสว่างยืนอยู่ด้านหน้ารูปปั้นเทพเจ้าแห่งแสงสว่างภายในโบสถ์ โดยที่เขาหลับตาอยู่
แสงสุดท้ายก่อน พระอาทิตย์ตกดิน ส่องผ่านกระจกใสๆ สะท้อนไปที่นักบุญเซย่า
แสงแดดสีทองดูเหมือนจะปกคลุมร่างกายของเขาด้วยชั้นของแสงศักดิ์สิทธิ์
ตึกๆๆ. …
เสียงเดินที่ชัดเจน ฟังได้ชัดจากพื้นหินอ่อน
บาทหลวงสวมเสื้อคลุมสีแดงเข้มยืนอยู่ด้านหลัง นักบุญเซย่าและกล่าวขึ้นด้วยความเคารพ
“ท่านนักบุญเซย่า มีคนได้ส่งข่าวว่ากระดานชนวนหินโชคชะตามีการเคลื่อนไหว!”
นักบุญ เซย่า ค่อยๆลืมตา เขาอายุเกือบ100ปีแล้ว แต่ดวงตาของเขาไม่ขุ่นมัวเลย ในทางตรงกันข้าม ดวงตาของเขาสดใสและมีชีวิตชีวา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสดใสและเต็มไปด้วยวิญญาณ
“มันเริ่มต้นแล้วหรือ? ฉันสงสัยว่านี่จะเป็นคําอวยพร หรือค่าสาปสําหรับเรากันแน่! “
เสียงของนักบุญเซย่า ต่ําและนุ่มลึกมาก ทําให้รู้สึกอยากใกล้ชิดกับเขา
ที่ด้านบนสุดของโบสถ์กางเขนศักดิ์สิทธิ์หินสีน้ําตาลเทา วางอยู่บนแท่นบูชา
แผ่นหินเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส แต่มีชิ้นส่วนที่หายไป มันเป็นชิ้นขนาดเท่าฝ่ามือ ตําแหน่งของมันเคยอยู่มุมขวาล่าง
บนพื้นผิวของแผ่นหิน จะเห็นรอยบุบจาง ๆ ท่าให้เกิดรูปร่างแปลก ๆ
ชายชราที่มีผมยาว และเคราสีขาว คุกเข่าต่อหน้าแผ่นหิน สวดภาวนา ด้วยสีหน้าศรัทธา
“ท่านนักบุญสูงสุด มีการตรัสรู้จากหินโชคชะตาบ้างหรือไม่”
นักบุญเซย่า ยืนอยู่ข้างหลัง นักบุญสูงสุด และถามขึ้น
หลังจากนั้นไม่นาน นักบวชชั้นสูงก็พูดขึ้น เสียงของเขาแหบห้าว ราวกับว่าเขาไม่ได้พูดมานาน
“ตอนนี้ กระดานชนวนหินโชคชะตาที่หายไปปรากฏขึ้นแล้ว!”
“อะไรนะ?!”
นักบุญเซย่า อุทาน “มันอยู่ที่ไหน!
“ทางตะวันออก”
หลังจากนั้นไม่นาน นักบุญเซย่า ก็ถอนหายใจ “ช่างน่าเสียดาย!”
“ยังมีโอกาส!”
“นายน้อย…นายน้อย…”
ในทางตรงกันข้าม เย่หยูดูเหมือนจะได้ยินเสียงตะโกนอย่างชัดเจน
เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาเห็นหญิงสาวสวยสวมเสื้อคลุมสีแดงสด ปรากฏตัวต่อหน้าเย่หยู
“เสี่ยวเชี่ยน! คุณทํามันได้สําเร็จ! “
เย่หมูลุกขึ้นนั่ง บนเตียง แล้วร้องอุทาน กับเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน
เนี่ เสี่ยวเชียน ยิ้มอย่างงดงามและพูดอย่างไพเราะกับเย่หยู “นายท่านข้าได้หลอมรวมไข่มุกเพลิง อย่างสมบูรณ์แล้ว!”
เย่หยูพยักหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุข “ดีจัง!”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนหันไปรอบ ๆ ชุดสีแดงของเธอพลิ้วไหวไปตามสายลม
“นายท่าน ดูสิข้าเป็น ปีศาจสาวชุดแดงแล้ว!”
“ผีสาวชุดแดง?” เย่หยูบ่นพึมพํากับตัวเอง
“เธอสามารถเอาชนะนักรบแห่ง ดินแดนเทพเจ้าระดับเจ็ดได้หรือไม่”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน ส่ายหัวของเธอ “ไม่ใช่ตอนนี้! เมื่อขากลายเป็นขุนพลผี และพัฒนาศิลปะศักดิ์สิทธิ์ของข้า ข้าสามารถต่อสู้กับนักสู้ ระดับเจ็ดได้ อย่างสบายๆ “
ดวงตาของเสี่ยวเชียนนั้น เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
“ข้าจะฝึกฝนอย่างหนัก เพื่อที่จะกลายเป็นขุนพลผี!”
เย่หยูยื่นมือของเขา และลูบผมของเสี่ยวเชียน แล้วแหย่เธอ
“ถ้างั้น เจ้านายคนนี้ คงต้องให้เสี่ยวเชี่ยน คอยปกป้องแล้วล่ะ!”
“มม!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน พยักหน้าของเธอ แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ข้าอยู่ที่นี่ ใครอย่าแม้แต่จะคิดทําร้ายนายท่าน!”
ปากของเย่หยู เผยรอยยิ้ม และกําลังจะพูดอะไรบางอย่าง เมื่อเขาค้นพบว่าร่างกายทั้งหมดของเสียวเชียน ดูเหมือนจะมีเนื้อหนัง ไม่เหมือนกับตอนแรกๆ เสียวเชียน ทําไมร่างกายของเธอ เหมือนคนธรรมดาคนหนึ่ง เธอไม่ได้เป็นผีแล้วเหรอ?
ร่องรอยของความสงสัยส่องประกายผ่านดวงตาของเย่หยูในขณะที่เขาถาม เนี่ยเสี่ยวเชียน
“นายท่าน เมื่อข้าได้ สวมชุดสีแดง ร่างกายจะเป็นเหมือนคนปกติ แต่มันจะไม่สามารถดํารงอยู่ได้นาน หากปราศจากความช่วยเหลือภายนอก!”
ดวงตาของเย่หยู เป็นประกายด้วยความกระจ่าง ” ที่แห่งนั้นไงล่ะ”
“ใช่แล้ว เนี่ยเสียวเชียน มีสถานที่ที่ฉันคิดว่าเหมาะสมกับเธอมาก และฉันจะพาเธอไปทุกที่เพื่อติดตามฉัน!”
ดวงตาของเนี่ยเสี่ยวเชียนส่องสว่าง “ที่ไหน? ข้าจะไปและติดตามนายน้อยตลอดเวลา! “
“ฝ่ามือของฉัน!”
เย่หยู เหยียดมือขวายิ้มเบา ๆ แล้วพูดขึ้น
“ฝ่ามือ?” เนียเสียวเชียนเงยศีรษะของเธอ และถามด้วยความงุนงงว่า “นายท่านต้องการให้ข้าแนบตัวติดกับฝ่ามือของท่านหรือ?”
“ไม่ใช่แบบนั้น!” เย่หยูส่ายหัวของเขา “ฉันมีทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่า” ฝ่ามือเอกภพ ” “
“ฝ่ามือของฉัน เชื่อมต่อกับส่วนหนึ่งของทะเลเลือด ซึ่งสามารถใช้เป็นสถานที่พักผ่อนได้!”
หลังจากเย่หยูพูดจบแล้ว เขาก็เปิดใช้งานทักษะศักดิ์สิทธิ์ของเขา และคลื่นพลังงานที่มองไม่เห็น ห่อหุ้มร่างกายของ เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน
“เสี่ยวเชี่ยน เข้าไปดูสิ!”
“เจ้าค่ะ!”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน ตอบเบา ๆ เธอเปลี่ยนเป็นแสงสีแดง และหายไปในฝ่ามือของเย่หยู
“เอ๊ะนายน้อยที่นี่เหมาะกับข้ามาก!”
เสียงประหลาดใจของเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน ดังขึ้นในใจของเย่หยู
“พลังงานในพื้นที่นี้มีความหนาแน่นสูงมาก และมีกระแสคลื่นพลังที่ไม่รู้จบ ข้าจะทะลวงเข้าสู่อาณาจักรของขุนพลผู้ให้ได้
“อา!” นอกจากนี้ยังมี อะไรแปลก ๆ ที่นี่น่าสนใจมาก! “
ภายในทะเลเลือดนั้น เนี่ยเสียวเชียน กําลังวนเวียนอยู่รอบ ๆ เทวทูตโลหิตที่น่าสนใจ
“เสี่ยวเชี่ยน นี่คือสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากทะเลเลือดต่อไปนี้ เธอช่วยดูแลมันด้วย !”
ในทะเลเลือดเสียงของเย่หยูนั้นมาจากทุกทิศทุกทาง
“เยี่ยมมาก! ขอบคุณ นายน้อย! ข้ามีผู้ใต้บังคับบัญชาแล้ว!”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน ยืนอยู่ต่อหน้าเทวทูตโลหิต และออกค่าสัง
“แค่กๆ! ข้าสั่งให้เจ้าคุกเข่าลง!”
แปะ!
เทวทูตโลหิต หมอบลงทันที
“ยืนขึ้น!”
หวิด!
เทวทูตโลหิต ยืนขึ้นอีกครั้ง
“ฮ่าฮ่า … มันน่าสนใจมาก!”
ดูเหมือนเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน จะพบของเล่นที่ถูกใจ “อืม…ข้าต้องตั้งชื่อให้เจ้า ข้าจะเรียกเจ้าว่าเงาโลหิต!”