วันต่อมา ทางด้านหอหมอปีศาจก็เกิดเรื่องขึ้นแล้ว
ปัง!
ถุงผ้าสีดำอันหนึ่งถูกโยนมาที่ประตูหอหมอปีศาจ อีกทั้งด้านบนยังมีหนังสือท้าประลองอีกด้วย!
สีหน้าของเด็กรับใช้ในหอหมอปีศาจพลันเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ “รีบไปรายงานคุณชายจิ่นเร็วเข้า”
“เจ้านาย เป็นไปตามที่ท่านคิดไว้ไม่มีผิด มีคนมาหาเรื่องแล้วจริง ๆ” โม่จิ่นยื่นหนังสือท้าประลองนั้นให้กับมู่เฉียนซี
ทันทีที่มู่เฉียนซีเห็นนางก็ยิ้มมุมปากขึ้น!
“เรียกตัวเองว่าหมอปีศาจ เช่นนั้นก็ช่วยชีวิตคนผู้นั้นให้ได้สิ! หากช่วยไม่ได้ ก็ไสหัวออกไปจากเมืองตงไห่ แล้วปิดหอหมอปีศาจไปซ่ะ!”
“โม่จิ่น ไปรอข้าข้างนอกก่อน”
เพียงประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น หญิงสาวผู้สวยล้ำเลิศที่สุดก็ได้แปลงกายเป็นชายหนุ่มผู้งดงามราวกับภูตผีปีศาจก็มิปาน
โม่จิ่นพึมพำว่า “ความเร็วในการแปลงร่างนี้ รวดเร็วยิ่งนัก!”
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้ามัวแต่บ่นพึมพำอันใด ตามข้ามาได้แล้ว!”
เป็นเพราะว่ามีคนมาก่อเรื่องที่หอหมอปีศาจ ดังนั้นผู้คนจำนวนมากจึงต่างพากันมามุงดู
หลายวันที่ผ่านมานี้ หอหมอปีศาจโอ้อวดเกินไปจริง ๆ แน่นอนว่าสิ่งนี้ทำให้คนอื่นคับแค้นใจกันมาก
ร่างอันงดงามที่ไม่เหมือนมนุษย์นั้นปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน และดวงตาของทุกคนต่างก็เปล่งประกายขึ้น
“หมอปีศาจมาแล้ว!”
“เจ้าของหอมู่มาแล้ว!”
มู่เฉียนซีกล่าว “เปิดออก!”
ซื้ด! ในขณะที่ถุงผ้าสีนั่นเปิดออกมา ผู้คนต่างก็สูดลมหายใจอันอบอวลไปด้วยความเย็นยะเยือกเข้าปอด
คนที่อยู่ด้านในผู้นั้นไม่น่าจะเรียกว่ามนุษย์ได้แล้ว ทั่วทั้งร่างของเขาแห้งเหี่ยวราวกับท่อนไม้ที่เน่าเปื่อยก็มิปาน
“มันน่ากลัวยิ่งนัก!”
“นี่มันคือสิ่งใดกันแน่ ?”
“สวรรค์!”
“คนผู้นี้กลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว จะช่วยยังไงกันหล่ะ ?”
มู่เฉียนซียิ้มเยาะ ก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “ฝีมืออ่อนหัดยิ่งนัก!”
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
เข็มยาหลายเข็มเจาะผ่านผิวหนังที่แห้งเหี่ยวนั้น ภายในชั่วพริบตาเดียวผิวหนังที่เหี่ยวตายนั้นก็ได้ฟื้นคืนสภาพขึ้นมาอีกครั้ง!
ในช่วงเวลาสั้น ๆ พวกเขาดูเหมือนว่าได้เห็นกับปาฏิหาริย์ มันอัศจรรย์ยิ่งนัก!
“คนผู้นี้ รอดตายแล้วงั้นเหรอ ?”
“ดูเหมือนยังไม่ฟื้นขึ้นมานะ!”
จากนั้น ทุกคนก็เห็นบางอย่างที่เลื้อยไปมาอยู่บนใบหน้าของคนผู้นี้!
พรวด พรวด พรวด! แมลงจำนวนมากพุ่งออกมาจากร่างของเขาและบินไปทางมู่เฉียนซี
“เจ้านาย ระวัง!” สีหน้าของโม่จิ่นพลันเปลี่ยนไปทันที
ทันทีที่ปลายนิ้วของนางขยับ เอายาฆ่าแมลงฉีดไปในบริเวณรอบ ๆ แมลงเหล่านั้นก็ได้อันตรธานหายไปโดยสมบูรณ์
อ๊า! เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังสนั่นขึ้น คนที่โดนวางยาพิษผู้ที่เพิ่งกลับมามีเลือดเนื้ออีกครั้งเมื่อครู่ ตอนนี้ได้กลายเป็นกระดูกขาวไปแล้ว
ฝ่ายตรงข้ามวางยาพิษแบบวงแหวนซ้อนวงแหวน คิดจะทำให้มู่เฉียนซีแก้ปัญหาไม่ทัน ทว่า สำหรับการยั่วยุเช่นนี้ กลับไม่ได้อยู่ในสายตาของนางเลยแม้แต่น้อย
ยาเม็ดเม็ดหนึ่งถูกยัดเข้าปากของเขา จากนั้นก็ใช้ผ้าสีขาวพันเอาไว้
ตุบ ตุบ ตุบ! จากนั้นทุกคนดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงหัวใจเต้น
คนผู้นั้นค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา “ขะ ข้ายังมีชีวิตอยู่เหรอ ข้า……”
“ข้ายังมีชีวิตอยู่!”
โม่จิ่นขมวดคิ้วพลางกล่าว “ท่านลุงท่านนี้ ท่านบอกได้หรือไม่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ?”
“เป็นเจ้าสำนักหมอศักดิ์สิทธิ์ เขาบอกกับข้าว่าจะเอายาวิเศษช่วยชีวิตท่านแม่ข้า ให้ข้าแลกมันด้วยชีวิตของข้า ต่อมาตาเฒ่าประหลาดผู้หนึ่งก็บีบบังคับให้ข้ากินยาพิษมากมาย จากนั้นข้าก็เหมือนตายทั้งเป็น ข้าคิดว่า……ข้าคิดว่า……”
“ฮือฮือฮือ!”
ทุกคนก็ต่างก็ส่งเสียงดังเกรียวกราวขึ้น “นึกไม่ถึงเลยว่าสำนักหมอศักดิ์สิทธิ์จะกระทำเรื่องที่ไร้ยางอายเช่นนี้ขึ้น”
“โชคดีที่ปีศาจมีฝีมือทางแพทย์ที่ยอดเยี่ยม มิเช่นนั้นท่านผู้น่าสงสารผู้นี้คงจะอนาถไปแล้ว”
“หมอปีศาจท่านช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก พิษร้ายแรงเช่นนี้ก็สามารถทำให้หายได้อย่างง่ายดาย”
จากนั้น มู่เฉียนซีก็เงยมองไปที่โรงน้ำชาที่อยู่ตรงข้าม และกล่าวว่า “ข้าชนะแล้ว!”
สีหน้าของผู้อาวุโสเซียวพลันเปลี่ยนไปมาก เขาถูกเจ้าเด็กนั่นค้นพบเอาซะแล้ว เป็นไปไม่ได้!
ผู้อาวุโสเซียวพึมพำเสียงต่ำว่า “ความสามารถของเจ้าเด็กผู้นี้ประหลาดเกินไปแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะแก้พิษสามชนิดของข้าได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ข้าต้องกลับไปคิดค้นหาวิธีอื่น!”
เสียงอันน่ารักเสียงหนึ่งดังมาทางด้านหลังของเขา “ตาเฒ่า เจ้าคิดว่านายท่านของข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกงั้นเหรอ ?”
อุ้งเท้าอันแหลมคมข่วนลงไป รอยเลือดก็ปรากฏขึ้นบนร่างของทันที และอู๋ตี้ก็ได้ถีบตาเฒ่าผู้นี้ตกลงมาจากหน้าต่าง
ปัง!
ผู้คนเห็นร่างในชุดดำร่างหนึ่งร่วงลงมาจากโรงน้ำชาฝั่งตรงข้าม และแน่นอนว่ามีคนที่จำเขาได้
“นี่ไม่ใช่หมอศักดิ์สิทธิ์หรอกเหรอ ?”
“หมอศักดิ์สิทธิ์ของสำนักหมอศักดิ์สิทธิ์ นึกไม่ถึงว่าจะแอบดูอยู่ตรงข้าม!”
“ใช้อุบายที่อำมหิตเช่นนี้ยั่วยุหมอปีศาจ สมควรตายยิ่งนัก!”
ผู้อาวุโสเซียวร่วงลงมาจากที่สูง ช่างรู้สึกอับอายอย่างหาที่เปรียบมิได้ เขาลุกขึ้นมาและจ้องมองไปที่มู่เฉียนซี ก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยความโกรธแค้นว่า “เจ้าหนู เจ้ามันดีจริง ๆ! ในฐานะผู้อาวุโส ข้าพยายามอย่างที่สุดเพื่อที่จะชี้ทางสั่งสอนเจ้า นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้าลอบโจมตีข้า”
มู่เฉียนซีจ้องมองผู้อาวุโสเซียวด้วยความดูถูกเหยียดหยาม และกล่าวว่า “ตาเฒ่า อย่าเอาความเป็นผู้อาวุโสกว่ามาเป็นข้ออ้างดูถูกคนอื่นหน่อยเลย ข้านะเหรอ ต้องการให้คนไร้ประโยชน์เช่นเจ้ามาชี้ทางสั่งสอน!”
“นั่นน่ะสิ! ฝีมือของหมอปีศาจ เก่งกาจกว่าเจ้าเป็นไหน ๆ!”
“เมื่อครู่เขาก็น่าจะเห็นเต็มลูกกะตาแล้วนะ! ไม่รู้ว่ายังมีหน้ามาพูดจาเช่นนี้ได้ยังไง!”
“แก่ปูนนี้แล้วยังไม่รู้จักอับอายเอาซะเลย!”
สีหน้าของผู้อาวุโสเซียวตอนนี้หลากสียิ่งกว่าจานสีเสียอีก!
เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างแรง ก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “ข้ามีเรื่องต้องไปจัดการ ขอตัว!”
ร่างสีม่วงแวบผ่านไป โม่จิ่นตอนนี้ได้ขวางหน้าผู้อาวุโสเซียวเอาไว้
“ตาเฒ่า เจ้ามาก่อเรื่องที่หอหมอปีศาจแล้วคิดจะจากไปแต่โดยดีเช่นนี้งั้นเหรอ เจ้าคิดดีเกินไปหน่อยแล้ว”
“พวกเจ้าจะเอาเช่นไร ?” ผู้อาวุโสเซียวกล่าวเสียงขรึม
มู่เฉียนซีกล่าว “ตาเฒ่า ยาพิษของเจ้า มันช่างแย่มากจริง ๆ ข้าคิดจะชี้ทางสั่งสอนเจ้าสักหน่อย แล้วเจ้าก็อย่าได้ปฏิเสธไปเลย!”
เมื่อเห็นร่างสีเขียวใกล้เข้ามา ในใจของผู้อาวุโสเซียวก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว
“เจ้า นี่เจ้ากล้า!”
“ข้าไม่มีเรื่องอันใด ที่จะต้องกลัว!”
“รนหาที่ตาย!”
ยอดฝีมือขั้นจักรพรรดิแห่งภูตระดับเก้าผู้หนึ่ง มู่เฉียนซีคนเดียวรับไม่อาจรับมือได้ แต่โม่จิ่นนั้นไม่ยอมให้ตาเฒ่าผู้เข้าใกล้มู่เฉียนซีแน่นอน
“ตาเฒ่าแก่ เจ้ารนหาที่ตาย!”
ปัง!
พลังทั้งสองได้ปะทะเข้าหากัน ตูม! ผู้อาวุโสเซียวผู้ที่พลังมิอาจเทียบโม่จิ่นได้ แน่นอนว่าร่างของเขาได้กระเด็นลอยไปแล้ว
เขาตกใจเป็นอย่างมาก “มหาจักรพรรดิแห่งภูต! มหาจักรพรรดิแห่งภูตจริง ๆ ด้วย!”
หากรู้ว่าหอหมอปีศาจมีผู้ที่มีพลังขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตคอยสนับสนุนอยู่แล้วล่ะก็ เขาไม่มีทางผลีผลามเช่นนี้แน่
“คุณชายจิ่นอายุยังน้อยเช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นถึงมหาจักรพรรดิแห่งภูตแล้ว!”
“คุณชายจิ่นเป็นเพียงแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาของหมอปีศาจเท่านั้น เช่นนั้นหมอปีศาจท่านนี้ก็ต้องแข็งแกร่งมากเลยหน่ะสิ!”
“อย่างน้อยก็ต้องเป็นขันมหาจักรพรรดิแห่งภูตแน่!”
ผู้อาวุโสเซียวยิ้มพลางกล่าว “มหาจักรพรรดิแห่งภูตแล้วยังไง การปะทะกับข้าเมื่อครู่ ข้าได้ปล่อยยาพิษเข้าตัวของเจ้าแล้ว หากเจ้าฉลาดสักหน่อยก็ปล่อยข้าไป มิเช่นนั้นอย่าหวังว่าจะได้ยาแก้พิษจากข้า”
มู่เฉียนซีกล่าวเย้ยหยันว่า “ตาเฒ่า เจ้าคิดเพ้อฝันเกินไปแล้ว! คนของข้า ข้าต้องเป็นคนแก้พิษให้เขาแน่นอน”
ผู้อาวุโสเซียวกล่าว “เจ้าหนู เจ้าอย่าได้อวดดีเกินไปหน่อยเลย นี่เป็นยาพิษเฉพาะของข้า นอกจากข้าแล้ว ต่อให้เป็นนักปรุงยาระดับสูง ก็อย่าคิดว่าจะแก้พิษนี้ได้!”