ตอนที่ 586 ข้าอยากฟังความจริง
“รวมพันสิ่ง”
สีหน้าของมั่วชิงยิ่งตึงเครียดขึ้น
เมื่อได้ยินชื่อนี้แล้ว เซียวเหยี่ยนยังสีหน้าเปลี่ยน หลิงอวี้จื้อไม่รู้ว่าพิษรวมพันสิ่งคือพิษอะไร จากสีหน้าของทั้งสองคนสามารถวิเคราะห์ได้ว่าเป็นพิษที่ร้ายแรงชนิดหนึ่ง
แสดงว่า บัวหิมะสีน้ำเงินต้นนั้นต้องมีพิษแน่นอน
บัวหิมะสีน้ำเงินต้นนั้นเธอป้อนให้เซียวเหยี่ยนกินเองกับมือ เธอมอบยาพิษเข้าปากเซียวเหยี่ยนด้วยมือของตนเอง คิดถึงตรงนี้ หลิงอวี้จื้อก็รู้สึกช้ำใจ มู่หรงนี่อวิ๋นไปจากเธอแล้ว เซียวเหยี่ยนจะเป็นอะไรไปอีกคนไม่ได้
“อวี้จื้อ เจ้าไม่ต้องกังวล ถึงแม้พิษรวมพันสิ่งจะร้ายแรง แต่ก็ไม่ใช่จะไม่มียาถอนพิษ”
เซียวเหยี่ยนเห็นหลิงอวี้จื้อหน้าขาวซีด ก็ยื่นมือไปตบไหล่หลิงอวี้จื้อเบา ๆ และยังยิ้มให้หลิงอวี้จื้อด้วย อยากให้หลิงอวี้จื้อทำใจให้สบาย
แต่ขณะนี้หลิงอวี้จื้อไม่เชื่อคำพูดของเซียวเหยี่ยนเลย หากผ่อนคลายสบายใจอย่างที่เซียวเหยี่ยนพูดจริง มั่วชิงคงไม่แสดงสีหน้าเช่นนี้
หลิงอวี้จื้อมองมั่วชิง ไม่กระพริบตา นัยน์ตาฉ่ำน้ำทั้งคู่นั้นเต็มไปด้วยความกังวล
“มั่วชิง ข้าอยากฟังความจริง”
มั่วชิงลำบากใจแล้ว หลิงอวี้จื้ออยากฟังความจริง แต่เซียวเหยี่ยนไม่อยากให้ตนเองพูดความจริง ทันใดนั้นนางตกไปอยู่ที่นั่งลำบาก เหมือนว่าตัวเองจะพูดหรือไม่พูดก็ผิดไปหมด นางจึงก้มหน้าเงียบกริบทันที
เห็นมั่วชิงเงียบ หลิงอวี้จื้อก็ยิ่งร้อนใจ ลางร้ายยิ่งก่อตัวเข้มข้นอยู่ในใจ เมื่อครู่เตรียมจะซักไซ้ต่อ เซียวเหยี่ยนก็ห้ามเธอไว้ โบกมือ
“มั่วชิง เจ้าออกไปก่อน”
มั่วชิงเหมือนได้รับการนิรโทษกรรม หากอยู่ในห้องนี้ต่อไป นางก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรจริง ๆ นางไม่ใช่คนโกหกเก่งอยู่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อเผชิญหน้ากับแววตาที่มองสำรวจและเร่งเร้าของหลิงอวี้จื้อ คำพูดที่ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น นางพูดไม่ออก ให้เซียวเหยี่ยนพูดเองดีกว่า
เมื่อมั่วชิงออกไปแล้ว หลิงอวี้จื้อก็จับมือเซียวเหยี่ยนแน่น ราวกับใช้แรงทั้งหมด ข้อนิ้วขาวซีด เส้นเลือดปูดโปนออกมา
“อาเหยี่ยน ท่านบอกข้าสิ รวมพันสิ่งคืออะไรกันแน่”
เซียวเหยี่ยนกุมมือหลิงอวี้จื้อไว้ พยายามทำให้เธอสงบลง พูดเสียงต่ำ
“อวี้จื้อ ยังมีวิธี”
“ท่านบอกว่าข้าก่อนว่าคือพิษอะไร ห้ามหลอกข้านะ อาเหยี่ยน ท่านเคยพูดเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราต้องช่วยกันฟันฝ่า ข้าอยากฟังความจริง ท่านวางใจเถิด ข้ารับได้”
เห็นหลิงอวี้จื้อเป็นเช่นนี้ เซียวเหยี่ยนก็ปวดใจ เขารู้ว่าถึงแม้ตัวเองจะไม่พูดความจริงกับหลิงอวี้จื้อ เธอก็จะไปสืบถามจากที่อื่นได้ แม้แต่เฉินเสี้ยวหรูเองก็จะบอกให้เธอรับรู้
ถึงแม้เขาจะไม่อยากบอกหลิงอวี้จื้อ แต่ก็รู้ดีว่า เรื่องนี้ปิดได้ไม่นาน ดังนั้นจึงยื่นมือทั้งสองข้างไปโอบอุ้มใบหน้าของหลิงอวี้จื้อ น้ำเสียงนิ่งสงบมาก
“รวมพันสิ่งเป็นพิษที่ร้ายแรงที่สุดของสำนักอู๋จี๋ มีส่วนผสมของทุกสิ่งที่มีพิษร้ายที่สุดบนโลกใบนี้ เมื่อโดนพิษนี้แล้ว ไม่มีทางรักษา”
รวมพันสิ่งรวบรวมเอาสิ่งมีพิษที่ร้ายแรงที่สุดในโลกมาผสมกัน ด้วยเหตุนี้จะระงับพิษรวมพันสิ่งนั้นไม่ง่ายอย่างยิ่ง พิษนี้ไม่มียาถอน ไม่ว่าสิ่งใดก็ไม่สามารถระงับความเป็นพิษของมันได้ สามารถพูดได้ว่าเมื่อโดนยาพิษนี้จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่มีทางเอาชีวิตรอดกลับมาได้
เซียวเหยี่ยนเคยได้ยินมาเท่านั้น แต่ไม่เคยเห็นจริง ๆ เฉินเสี้ยวหรูหลอกใช้หลิงอวี้จื้อให้มาวางยา มิหนำซ้ำยังใช้พิษรวมพันสิ่ง ก็เพื่อจะเอาชีวิตของตน
เซียวเหยี่ยนยังมีเรื่องอีกมากมายที่ยังทำไม่เสร็จ และยังมีคนรักที่ต้องคอยดูแลไปทั้งชีวิต เขาย่อมไม่ยินยอมจะจากโลกไปเช่นนี้ ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องอยู่ต่อไป มิเช่นนั้นหลิงอวี้จื้อจะทำอย่างไร เขาทำใจไม่ได้ ทำใจไม่ได้จริง ๆ
หลิงอวี้จื้อเข้าใจแล้ว คราวนี้พวกเขามุ่งมั่นจะเอาชีวิตเซียวเหยี่ยนจริง ๆ ด้วยเหตุนี้จึงไม่เหลือทางเอาไว้ให้เลย ขณะนี้ เธอเกลียดเฉินเสี้ยวหรูอย่างยิ่ง แทบอยากจะเข้าไปฆ่าเขาทันที ด้านหนึ่งปากก็พูดไปว่าอยากเป็นเพื่อนกับเธอ อีกด้านหนึ่งก็หลอกใช้เธอซ้ำแล้วซ้ำอีก คราวนี้ถึงกับให้เธอป้อนยาพิษให้เซียวเหยี่ยนกินด้วยมือตัวเอง
ตอนที่ 587 ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป
“อวี้จื้อ เจ้าอย่าร้อนใจ ตอนนี้พิษยังไม่ออกฤทธิ์ ยังมีวิธี ข้าเคยรับปากเจ้า จะอยู่กับเจ้าไปจนแก่เฒ่า ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็ไม่มีทางผิดสัญญา”
หลิงอวี้จื้อกอดเซียวเหยี่ยนแน่น ควบคุมน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว
“อาเหยี่ยน ขอโทษนะ ข้าไม่ดีเอง ข้าโง่เกินไป ข้า…”
หลิงอวี้จื้อสะอึกสะอื้นจนพูดต่อไม่ได้ น้ำตาเปียกบริเวณอกเสื้อของเซียวเหยี่ยน ยิ่งร้องไห้ยิ่งเสียใจ
เซียวเหยี่ยนตบหลังเธอเบา ๆ พูดปลอบเบา ๆ ว่า
“อวี้จื้อ ไม่ต้องร้องแล้ว เราไม่สามารถป้องกันได้ทุกอย่าง ข้ากับเจ้าก็มิใช่เซียน ย่อมมีวันที่ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว เพียงแต่ข้าจะไม่ยอมตายง่าย ๆ ขนาดนั้น หลายปีมานี้ ข้าฝ่าประตูผีออกมาหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้ก็ไม่เว้น เชื่อข้า”
เซียวเหยี่ยนได้รับบาดเจ็บหลายครั้งจริง ๆ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ในใจเธอหวาดกลัวเหลือเกิน เธอจินตนาการไม่ออกเลยจริง ๆ หากสูญเสียเซียวเหยี่ยนไปคราวนี้ เธอจะเป็นอย่างไร
แผนในอนาคตของเธอ มีเซียวเหยี่ยนคอยเคียงข้างอยู่ตลอด สองคนอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ไม่เคยคิดว่าเซียวเหยี่ยนจะจากไปเลย เธอแยกกับเซียวเหยี่ยนไม่ได้เลย และไม่มีวันรับการจากไปของเซียวเหยี่ยนได้ นี่เป็นคนที่สำคัญกว่าชีวิตของเธอเสียอีก
หลิงอวี้จื้อเงยหน้า น้ำตานองหน้า
“เราเกี่ยวก้อยกัน ท่านห้ามไปจากข้าเด็ดขาดนะ”
“ได้ เกี่ยวก้อย”
แม้จะเป็นการกระทำที่เหมือนเด็กน้อยมาก แต่เพื่อให้หลิงอวี้จื้อสบายใจ เซียวเหยี่ยนก็ยังยื่นมือออกมาเกี่ยวก้อยกับหลิงอวี้จื้อ
หลิงอวี้จื้อกอดเซียวเหยี่ยนแน่น
“ข้าจะไม่เอาอะไรเลยก็ได้ แต่ท่านจะต้องอยู่ ไม่มีอะไรสำคัญกว่าชีวิตท่าน พวกเรามีหินอาตมันอยู่ เจียงสือต้องการสิ่งนี้มาตลอด พวกเราสามารถเอาสิ่งนี้ไปแลกกับเจียงสือ นี่เป็นพิษที่นางคิดค้นขึ้นมาเอง จะต้องมีวิธีถอนพิษแน่นอน อาเหยี่ยน อยู่ต่อไปนะ ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ ข้าอยากให้ท่านอยู่ต่อไปเท่านั้น”
“ไม่ต้องกลัว ข้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างดี หินอาตมันสำคัญกับเจียงสือมก นางจะมาหาพวกเราแน่”
เซียวเหยี่ยนได้แต่ปลอบใจหลิงอวี้จื้อเช่นนี้ เขารู้ดี เฉินเสี้ยวหรูต้องการชีวิตของตน คราวนี้ไม่มีเงื่อนไขแลกเปลี่ยนใด ๆ เพียงแต่คำพูดเหล่านี้ไม่สามารถบอกหลิงอวี้จื้อได้ มิเช่นนั้นเธอคงรับไม่ได้แน่ ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องให้ความหวังกับหลิงอวี้จื้อ เพื่อไม่ให้เธอทำเรื่องโง่ ๆ
หลิงอวี้จื้อไม่พูดอะไร รู้สึกเพียงแต่ว่าจิตใจว้าวุ่นสับสน เธอหาเจียงสือไม่ได้ แต่ไปหาเฉินเสี้ยวหรูได้ ในเมื่อเฉินเสี้ยวหรูติดต่อกับสำนักอู๋จี๋อยู่ เช่นนั้นเฉินเสี้ยวหรูก็ต้องมีวิธีช่วยเซียวเหยี่ยน ใจเธอมีแผนแล้ว เพียงแต่ไม่กล้าบอกเซียวเหยี่ยน หากเขารู้ จะต้องคัดค้านแน่นอน
เซียวเหยี่ยนกอดเธอไว้เนิ่นนาน หลิงอวี้จื้ออยู่ในอ้อมแขนเซียวเหยี่ยนไม่ยอมไปไหน จู่ ๆ หลิงอวี้จื้อก็เงยหน้าขึ้นถามประโยคหนึ่ง
“อาเหยี่ยน อีกนานเท่าใดพิษนี้ถึงจะออกฤทธิ์”
“ได้ยินมาว่าภายในสิบวัน พวกเรายังมีเวลา ไม่ต้องกังวล”
หลิงอวี้จื้อพยักหน้า เธอจะไม่กังวลได้อย่างไร ตกใจจนไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว เพิ่งจะส่งมู่หรงนี่อวิ๋นไป ไม่ง่ายเลยกว่าจะกลับมามีชีวิตชีวา นึกไม่ถึงว่าเซียวเหยี่ยนจะมาเกิดเรื่องอีก
คราวนี้เป็นความผิดพลาดของเธอเอง ฟางฮุ่ยหรูไม่ธรรมดาจริง ๆ ทุ่มเทวางแผนทำมานาน ก็เพื่อวันนี้ เธอนับว่าเป็นคนที่ระมัดระวังคนอื่นสูงแล้ว แต่ก็หนีไม่พ้นเกมของฟางฮุ่ยหรู เป็นฝ่ายกระโจนเข้าไปเอง
ช่วงระยะเวลานี้ สวรรค์ไม่ประทานเวลาให้เธอได้พักหายใจหายคอสักนิดเลย เส้นทางนี้อันตรายกว่าที่เธอคิดไว้หลายขุม อกสั่นขวัญแขวนทุกย่างก้าวจริง ๆ
คืนนี้ หลิงอวี้จื้อนอนไม่หลับ เพียงแต่กลัวว่าจะทำให้เซียวเหยี่ยนตื่น เธออิงแอบในอ้อมกอดของเซียวเหยี่ยน ไม่ขยับเขยื้อน เบิกตาโพลงจนฟ้าสว่าง เซียวเหยี่ยนกอดเธอไว้ตลอด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ครุ่นคิดว่าต่อไปจะทำอย่างไรดี