เธอแค่ต้องเขียนคำตอบที่มีอยู่แล้วในใจ ไม่จำเป็นต้องลองคิดก่อนด้วยซ้ำ เธอแก้โจทย์คณิตศาสตร์แต่ละข้อทีละขั้นตอน และเขียนคำตอบ แม้แต่ผู้อำนวยการเจียงก็ยังตะลึงกับความเร็วของเธอ ท่านมองถังซีด้วยความประหลาดใจ เธอไม่จำเป็นต้องคิดหรือทดเลขนอกข้อก่อนเลย สายตาท่านเต็มไปด้วยความชื่นชม
ในไม่ช้าถังซีก็แก้โจทย์คณิตศาสตร์ทั้งห้าข้อเสร็จ เธอวางชอล์กลง หันไปมองผู้อำนวยการเจียงและยิ้ม “ผู้อำนวยการเจียงคะ คำตอบของหนูถูกต้องไหมคะ”
ผู้อำนวยการเจียงพยักหน้า ดวงตาเป็นประกายด้วยความชื่นชม “ถูกต้อง คำตอบของเธอถูกต้องทุกข้อ แต่วิธีการแก้โจทย์ของเธอง่ายกว่าของครู ถูกต้องและเข้าใจง่ายกว่า ครูต้องบอกเลยว่าเธอคือผู้มีความเชี่ยวชาญพิเศษทางคณิตศาสตร์!”
“เฮ้ เสร็จหรือยัง เผิงอวี้” จู่ๆ ก็มีคนถามขึ้น
เผิงอวี้ซึ่งเพิ่งแก้โจทย์ไปได้ข้อเดียว ตัวแข็งทื่อ เงยหน้าขึ้นมองถังซี ดวงตาเธอมีประกายขุ่นเคือง ถังซีไม่ใส่ใจจริงจังกับความโกรธและความอิจฉาของเผิงอวี้ เธอเลิกคิ้วมองเผิงอวี้ ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เผิงอวี้ ฉันแก้โจทย์คณิตศาสตร์เสร็จหมดทุกข้อแล้ว เธอเสร็จหรือยัง ถ้ายังไม่เสร็จก็ลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าชั้นเรียนได้แล้ว ไม่ว่ายังไง… คนที่จะรับผิดชอบหน้าที่หัวหน้าชั้นเรียนก็ควรจะเรียนเก่งนะ”
สีหน้าเผิงอวี้บึ้งตึง เธอจ้องถังซีเขม็ง และผุดลุกขึ้นทันที “เธอ…”
“อะไรเหรอ” ถังซียิ้มมองไปทางนักเรียนทุกคนและถามว่า “เพื่อนๆ ทุกคน ฉันเป็นคนเริ่มความขัดแย้งนี้ใช่หรือเปล่า”
“ไม่ใช่” นักเรียนส่งเสียงอื้ออึงต่อเนื่องกัน อันที่จริงพวกเขาไม่ชอบเผิงอวี้อยู่แล้วเช่นกัน เผิงอวี้คิดเสมอว่าเธอเป็นนักเรียนที่เก่งที่สุดในชั้นเรียน หากใครได้คะแนนสูงกว่าเธอในการสอบวิชาใดก็ตาม เธอจะกล่าวหาว่านักเรียนคนนั้นโกง และรายงานคุณครู ซึ่งน่าโมโหจริงๆ! แต่เธอเป็นหัวหน้าชั้นเรียน พวกเขาทำอะไรเป็นการตอบโต้เธอกลับไม่ได้เลย ทำได้อย่างมากที่สุดคือไม่คบเธอ ปล่อยให้เธอโดดเดี่ยว วันนี้จึงเป็นวันแห่งความสุขของทุกคน เมื่อเธอหาเรื่องผิดคน พวกเขามีความสุขที่ได้เห็นเธอสูญเสียตำแหน่งหัวหน้าชั้นเรียน
ก่อนจะชนะเดิมพันมีเพียงไม่กี่คนที่ยืนอยู่ข้างถังซี เพราะแต่ละคนกลัวว่าเผิงอวี้อาจหาทางลงโทษพวกเขาในอนาคต แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เผิงอวี้ไม่ได้เป็นหัวหน้าชั้นเรียนอีกต่อไป พวกเขาไม่ต้องกลัวเธอแล้ว ทุกคนจึงเข้าข้างถังซี
“ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าเธอไม่เคยเห็นโจทย์คณิตศาสตร์พวกนี้มาก่อน” เผิงอวี้จ้องมองถังซี เธอไม่เชื่อว่าเด็กบ้านนอกอย่างเซียวโหรวจะรู้วิธีแก้โจทย์เหล่านี้!
ถังซีเลิกคิ้วมองเผิงอวี้ แล้วหันไปมองผู้อำนวยการเจียงอย่างมีความหมาย ขณะถามเผิงอวี้ว่า “เธอคิดว่าฉันสมรู้ร่วมคิดกับผู้อำนวยการเจียงเหรอ หรือเธอคิดว่าฉันสมรู้ร่วมคิดกับอาจารย์ของโรงเรียนมัธยมตี้กั่ว ฉันมีอิทธิพลมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เมื่อเห็นผู้อำนวยการเจียงทำหน้าบึ้ง ถังซีก็ชะงัก แล้วจึงกล่าวต่อไป “แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย”
อันที่จริงถังซีต้องการแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเธอคือผู้มาใหม่ และเผิงอวี้หาเรื่องเธอ แต่ล้มเหลว ผู้อำนวยการเจียงเข้าใจว่าเธอหมายความว่าอย่างไร ท่านมองหน้าถังซี ขมวดคิ้วถามว่า “เธอสองคนมีเดิมพันกันใช่ไหม”
ถังซียักไหล่ มองผู้อำนวยการเจียงด้วยรอยยิ้มน้อยๆ “เป็นเดิมพันโง่ๆ น่ะค่ะ หนูไม่อยากพูดถึงอีก ถ้าอาจารย์อยากทราบจริงๆ ก็ถามเพื่อนๆ นักเรียนเถอะค่ะ หนูคิดว่าพวกเขาจะยินดีบอกอาจารย์ ว่าจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น หนูหวังว่าผู้อำนวยการเจียงจะให้ความยุติธรรมกับหนูได้ ที่สำคัญคือหนูเคยถูกครูหัวหน้าระดับชั้นรังแกมาแล้วครั้งหนึ่งก่อนหน้านี้ ตอนที่หนูเพิ่งเข้าโรงเรียนใหม่ๆ ตอนนี้หนูเรียนอย่างหนักเพื่อจะสอบข้ามชั้นขึ้นมาเรียนมัธยมปลายปีที่สาม แต่หนูก็ถูกตัวแทนนักเรียนที่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าชั้นเรียน ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะรังแกอีก! ทำให้หนูรู้สึกเจ็บปวดจริงๆ ค่ะ หนูไม่คิดว่าจะทนกับเรื่องนี้ได้
“และ…” ถังซีทำหน้าน่าสงสาร หายใจเข้าลึกๆ กล่าวว่า “พี่ๆ ของหนูบอกหนูว่า ถ้าใครรังแกหนู ให้บอกพวกเขาทันทีโดยไม่ลังเล แต่หนูไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ค่ะ”
ผู้อำนวยการเจียงอึ้ง “…”
ถังซีมองผู้อำนวยการเจียงกับผูกั๋วชิ่งแล้วยิ้มจืดๆ เธอไม่ยอมปล่อยเผิงอวี้ไปง่ายๆ หรอก ถ้าคนที่เผิงอวี้รังแกเป็นเด็กผู้หญิงจากชนบทจริงๆ หรือเป็นเซียวโหรวตัวจริง เผิงอวี้อาจทำสำเร็จ! แล้วหลังจากนั้น… นักเรียนคนอื่นๆ ก็จะดูถูกนักเรียนใหม่คนนี้ เพราะฉะนั้นเธอจึงต้องให้เผิงอวี้ได้รับโทษอันสมควร เนื่องจากเผิงอวี้ตกลงไว้แล้วว่าจะลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าชั้นเรียน หากเธอแพ้พนัน เธอจึงต้องลาออกทันที!
ไม่อย่างนั้นเธอก็คงไปรังแกคนอื่นอีก!
“อะแฮ่ม” ผู้อำนวยการเจียงกระแอม มองหน้าเผิงอวี้และกล่าวอย่างจริงจัง “ในเมื่อเธอตกลงที่จะเดิมพันแล้ว เธอควรรักษาคำพูดของเธอ ลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าชั้นเรียน และเซียวโหรวจะเป็นหัวหน้าชั้นเรียนคนใหม่ของห้องเรียนทดลองมัธยมปลายปีที่สามแทน”
“อาจารย์คะ หนู…”
“อาจารย์คะ หนูไม่ต้องการเป็นหัวหน้าห้องค่ะ” ถังซียิ้ม ขัดจังหวะเผิงอวี้ “แต่หนูอยากเสนอคนคนหนึ่งค่ะ”
“อ้อ อย่างนั้นหรือ” ผู้อำนวยการเจียงเลิกคิ้วมองถังซี ขณะถามว่า “เธออยากเสนอใครล่ะ เท่าที่ครูรู้ วันนี้เป็นวันแรกที่เธอมาเรียนที่ชั้นเรียนนี้ มีใครในชั้นเรียนที่เธอรู้จักอยู่ก่อนแล้วหรือ”
ถังซีส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ค่ะ แต่หนูแน่ใจว่าทุกคนรู้จักนักเรียนที่หนูอยากเสนอ”
เผิงอวี้จ้องมองถังซีราวกับอยากแผดเผาเธอให้ตายด้วยสายตา ผูกั๋วชิ่งมองถังซีและถามว่า “นักเรียนคนนั้นเป็นใคร ไหน พูดออกมาซิ”
“หนิงเคอค่ะ” ถังซีมองไปที่หนิงเคอและยิ้ม ขณะอธิบาย “หนูคิดว่าหนิงเคอมีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับตำแหน่งนี้ เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของหนูในชั้นมัธยมปลายปีที่หนึ่ง เท่าที่หนูรู้ เขาเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยมมาก หนูจึงอยากเสนอเขาให้เป็นหัวหน้าชั้นเรียน เพื่อเป็นตัวแทนคอยดูแลนักเรียนค่ะ” ถังซีหยุดไปชั่วครู่ จากนั้นจึงพูดต่อ “นอกจากนี้หนิงเคอยังแก้โจทย์คณิตศาสตร์พวกนี้ได้ด้วย จริงไหม”
เธอคิดว่าเธอเห็นหนิงเคอแก้โจทย์คณิตศาสตร์เมื่อกี้นี้ ถ้าเธอเดาถูกหนิงเคอจะต้องแก้โจทย์พวกนี้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่นั่งสบายๆ อยู่เฉยๆ มองดูเธอออกโรงเองหรอก
หนิงเคอเลิกคิ้วอย่างลังเล อันที่จริงเขาแค่ต้องการตั้งใจเรียน และไม่อยากเป็นหัวหน้าชั้น แต่ในเมื่อเซียวโหรวเป็นคนเสนอชื่อเขา… ถ้าเขาปฏิเสธเธอก็จะต้องเสียหน้า