ตอนที่ 1709 เล่น (1)
ดูเหมือนไม่มีใครเอาคำพูดของผู้อาวุโสแห่งวิหารจิงหงมาใส่ใจสายตาที่พวกผู้เยาว์มองผู้อาวุโสวิหารจิงหงทำให้ผู้อาวุโสคนนั้นรู้สึกผิดขึ้นมา
ความจริงการกระทำของผู้อาวุโสคนนั้นในมุมมองของวิหารจิงหงก็ไม่มีอะไรผิดวิหารจิงหงไม่มีความคิดจะล่วงเกินวิหารอื่นๆเลย ไม่ว่าจูเก๋ออินจะทำผิดขนาดไหนในวันนี้ แต่วิหารเงาจันทราก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์พิเศษอะไรกับวิหารจิงหง ดังนั้น ท่าทีเป็นกลางของวิหารจิงหงก็เป็นที่เข้าใจได้
ถ้านี่เป็นสถานการณ์ปกติทั่วไปคำพูดพวกนั้นก็อาจจะเป็นที่ยอมรับได้มากกว่านี้
แต่ปัญหาคือจวินอู๋เสียได้กระตุ้นให้ทุกคนต่อต้านการกระทำของจูเก๋ออินไปเมื่อครู่ตอนนี้ผู้เยาว์ทุกคนจึงต่อต้านวิธีการที่โหดร้ายเกินไปของจูเก๋ออิน ผู้อาวุโสวิหารจิงหงที่พยายามไกล่เกลี่ยสถานการณ์จึงทำให้สายตาของทุกคนแปลกไป
มันรู้สึกเหมือนว่าเพราะเขากลัวอำนาจของวิหารมังกรถึงได้เข้าข้างจูเก๋ออิน
พวกผู้เยาว์ต่างรู้สึกหวาดกลัววิธีการของจูเก๋ออินและตอนนี้พวกเขาก็ “ค้นพบ” แล้วว่าวิหารจิงหงเข้าข้างวิหารมังกร นั่นยิ่งเตือนพวกเขาถึงความไม่กลัวอะไรเลยของวิหารมังกรและการนิ่งเฉยของวิหารจิงหง
เมื่อคิดว่าตนจะต้องอยู่ในวิหารจิงหงไปอีกช่วงระยะเวลาหนึ่งเหล่าผู้เยาว์ก็รู้สึกไม่พอใจกับการไม่ทำอะไรเลยของวิหารจิงหง
นี่ไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของพวกเขาได้เลยพวกเขาอยู่ในวิหารจิงหงโดยที่ไม่ได้รับการปกป้องแต่อย่างใด ความรู้สึกต่อต้านจูเก๋ออินจึงแผ่ขยายไปยังวิหารจิงหงด้วย
พอมีความรู้สึกต่อต้านใบหน้าที่พวกผู้เยาว์แสดงออกต่อผู้อาวุโสวิหารจิงหงจึงดูไม่ดีนัก พวกเขาจากไปกันทีละกลุ่ม สายตาก่อนจากไปของพวกเขาทำให้ใบหน้าของผู้อาวุโสวิหารจิงหงแข็งขึ้นเล็กน้อย
เขาไม่ได้โง่ถึงจะได้ไม่เห็นความไม่พอใจที่ผู้เยาว์พวกนี้มีต่อเขา แต่ความไม่พอใจที่ยากแก่การเข้าใจนี้ทำให้ผู้อาวุโสวิหารจิงหงสับสนและรู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม
ง่ายนักนี่ในการจัดเตรียมสิ่งต่างๆให้เด็กพวกนี้แล้วพวกเขาก็ก่อปัญหากันเอง แต่ดันมาโทษวิหารจิงหง สุดท้ายแล้ววิหารจิงหงทำทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไรกัน?
การประลองจบลงอย่างไม่มีความสุขวิหารจิงหงอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก วิหารมังกรไม่ได้เห็นท่าทีเป็นกลางของพวกเขาด้วยซ้ำ แต่ศิษย์วิหารอื่นๆกลับเข้าใจผิดว่าพวกเขายอมจำนนต่ออำนาจของวิหารมังกร
จูเก๋ออินกลับไปที่ห้องอย่างหงุดหงิดอารมณ์เสียภายในใจสับสนวุ่นวาย
บนเวทีประลองเมื่อครู่เขาเห็นสายตาของพวกผู้เยาว์จากวิหารอื่นอย่างชัดเจน ความระแวงในสายตาของพวกเขาทำให้เขาเกิดลางสังหรณ์ที่เลวร้าย เขาไม่คิดเลยว่าช่วงเวลาแห่งความภูมิใจในตัวเองวันนี้จะทำให้วิหารอื่นๆเกิดความไม่พอใจวิหารมังกรของเขา คิดไม่ถึงเลยจริงๆ
การทรมานเยว่อี้เป็นเพียงเรื่องส่วนตัวของเขาแต่สุดท้ายด้วยคำพูดไม่กี่คำของจวินอู๋เสีย ทำให้เรื่องกลายเป็นวิหารมังกรใช้อำนาจข่มเหงรังแกคนอื่น และจูเก๋ออินก็พูดโต้แย้งไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว ตอนอยู่บนเวทีประลองเมื่อครู่ จูเก๋ออินไม่สามารถตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่ระหว่างทางกลับห้อง เขาวิเคราะห์ทุกคำพูดของจวินอู๋เสียกลับไปกลับมาอย่างละเอียด แล้วก็ตระหนักถึงบางสิ่งขึ้นมาได้
เจ้าหมอนั่นแกล้งทำเป็นต่ำต้อยด้อยกว่าและอับจนหนทางความยโสโอหังและกำเริบเสิบสานของเขาจึงยิ่งเห็นได้อย่างชัดเจน ตอนแรกจูเก๋ออินคิดว่าเป็นนิสัยของจวินอู๋เสียที่ขี้ขลาดจนเกินทน แต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันมีบางอย่างทะแม่งๆ
“บัดซบ!ไอ้ระยำนั่นมันเล่นข้า!” จูเก๋ออินพูดด้วยความโกรธขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาทุบกำปั้นลงบนโต๊ะด้วยความหงุดหงิด ทันใดนั้น ผิวหน้าของโต๊ะไม้หงมู่แข็งๆก็เป็นรอยแตกราวกับใยแมงมุม
ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดพวกนั้นและท่าทางอ่อนแอของจวินอู๋เสียคนจากวิหารอื่นจะยุ่งกับเรื่องของวิหารมังกรไปทำไม?