ตอนที่ 438 อัจฉริยะที่แท้จริง
“นี่มันคัมภีร์ที่เกิดมาเพื่อเราโดยเฉพาะเลยนี่นา”
หลินเป่ยเฉินพูดกับตนเองอย่างมีความสุข
แต่ด้วยไฟล์ที่มีขนาดใหญ่ถึง 1,000 GB ความสุขของเขาก็หายไปในพริบตา
“เอาไว้ค่อยดาวน์โหลดทีหลังก็ได้วะ”
เด็กหนุ่มหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนล้มเลิกความตั้งใจที่จะติดตั้งแอปพลิเคชัน
หลังจากแปลงไฟล์เป็นแอปพลิเคชันเรียบร้อยแล้ว เขาก็เก็บแอปมัจจุราชขาวดำและหมอกเขียวพิฆาตเข้าไว้ในหมวดแอปพลิเคชันที่รอการดาวน์โหลด
เมื่อรวมเข้ากับค่าโฆษณาและเงินที่ไป๋ชินหยุนให้ยืมมา ยอดเงินในบัญชีวีแชทของหลินเป่ยเฉินบัดนี้ก็มีอยู่ที่ 150,000 เหรียญทองคำ
ยังขาดอีก 150,000 เหรียญเพื่อเป็นค่าดำเนินการให้เทพีกระบี่ช่วยเหลือเขา
แต่จากการพูดคุยกับเทพีกระบี่ครั้งที่แล้ว ดูเหมือนว่านางจะมีความสนิทสนมกับเทพีกระบี่หิมะไร้นามไม่น้อยทีเดียว ไม่แน่ถ้าลองเจรจา นางอาจจะช่วยลดราคาให้เขาบ้างก็ได้กระมัง?
หลินเป่ยเฉินลองพิมพ์ข้อความไปหาเทพีกระบี่หิมะไร้นามในแอปวีแชทอีกครั้ง
แต่ก็ยังไม่มีการตอบกลับมาเช่นเคย
คราวนี้ ข้อความของเขาสามารถส่งไปได้ปกติ
หมายความว่าอีกฝ่ายไม่ได้บล็อกหลินเป่ยเฉิน
เพียงแต่ไม่ยอมตอบข้อความเท่านั้นเอง…
คิดหลบหน้ากันอีกแล้วอย่างนั้นหรือ?
หลินเป่ยเฉินพยายามส่งข้อความไปรัวๆ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับมา
สุดท้าย เขาก็เลิกล้มความคิดนี้ชั่วคราว
“ถึงเจียงจี้หลิวจะหล่อสู้เราไม่ได้ แต่มันมีพลังอยู่ในขั้นยอดปรมาจารย์ระดับ 4 แถมมีประสบการณ์ต่อสู้มากกว่าเราอีก เทียบกันแล้ว เฉาพั่วเถียนกลายเป็นอัจฉริยะตัวปลอมไปเลยทันที ต่อให้เราใช้ท่าไม้ตายทั้งหมดออกมา ก็เกรงว่ายังคงอยู่ห่างจากชัยชนะอีกไกลนัก…”
หลินเป่ยเฉินคิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าการต่อสู้วันพรุ่งนี้ช่างเป็นอันตรายต่อชีวิตเหลือเกิน
เขาจำเป็นต้องมีตัวช่วย
บัดนี้ สู้ด้วยตัวเองเพียงลำพังคงไม่ได้การแล้ว
คงต้องฝากความหวังไว้ที่อย่างอื่น
หลังจากลองคิดทบทวนดูอีกหลายตลบ…
หลินเป่ยเฉินก็เปิดแอป Taobao
เขาค้นหาในหมวดหมู่อาวุธ
และกดเข้าไปในร้านค้า
เมื่อตรวจดูจนแน่ใจแล้ว หลินเป่ยเฉินก็กดเลือกปืนเวทมนตร์กระบอกหนึ่งลงในรถเข็นของตนเอง มันเป็นปืนที่มีชื่อว่าอินทรีหิมะ
คำอธิบายสินค้าบอกไว้ว่าปืนรุ่นนี้มีอานุภาพรุนแรงมากกว่าปืนรุ่นที่ถูกที่สุดถึงสองเท่า
แต่แน่นอนว่าราคาก็แพงมากกว่าเช่นกัน
ปืนอินทรีหิมะมีราคาถึง 100,000 เหรียญทองคำ
นอกจากนี้ ยังมี ‘ค่าขนส่งด่วนพิเศษ’ อีก 20,000 เหรียญทองคำอีกด้วย
รวมทั้งหมดแล้ว หลินเป่ยเฉินต้องจ่ายเป็นจำนวนเงินทั้งสิ้น 120,000 เหรียญทองคำ
เพียงพริบตาเดียว เงินที่หลินเป่ยเฉินหามาได้อย่างยากลำบากก็จะหายวับไปกับตาอีกแล้ว
และส่วนใหญ่ในเงินจำนวนนี้ ก็เป็นเงินที่ยืมมาจากไป๋ชินหยุนทั้งสิ้น
“เฮ้อ ทำไมถึงได้เหมือนกันแบบนี้หนอ”
หลินเป่ยเฉินอดนึกถึงวันวานในอดีตตอนที่เขายังอยู่บนโลกมนุษย์ไม่ได้
บรรยากาศเปลี่ยนไป แต่รสชาติยังเหมือนเดิม
หลังจากนี้ เขาคงต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ไป๋ชินหยุนเสียแล้วสิ
ก็ได้แต่หวังว่าปืนอินทรีหิมะจะคุ้มค่าเงินก็แล้วกันนะ
แต่ในขณะนี้ หลินเป่ยเฉินไม่มีทางเลือก นอกจากซื้ออาวุธจากแอป Taobao
ก็ใครใช้ให้เทพีกระบี่หิมะไร้นามไม่ยอมตอบข้อความเขาล่ะ
‘กรุณากรอกที่อยู่ของท่านให้ถูกต้อง’
เมื่อดำเนินการมาถึงหน้าขนส่งสินค้า ข้อความแจ้งเตือนก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ
หืม?
จะเขียนว่ายังไงดีหว่า?
เขาลองพิมพ์ชื่อแผ่นดินตงเต้าลงไปในช่องค้นหา
แล้วแอป Taobao ก็ช่วยระบุตำแหน่งคร่าวๆ ให้โดยอัตโนมัติ
ทั้งหมดที่เด็กหนุ่มต้องทำ ก็คือตรวจสอบที่อยู่ทั้งหมดให้ถูกต้อง
‘โลกมนุษย์แดนตะวันออกชั้นนอก เขตปกครองพิเศษดินแดนทวยเทพหมายเลข 128 แผ่นดินตงเต้า จักรวรรดิเป่ยไห่ มณฑลเฟิงอวี่…’
หลินเป่ยเฉินถึงกับพูดอะไรไม่ออกเมื่ออ่านข้อความที่อยู่ยาวเหยียดเหล่านั้น
ถ้าให้พิมพ์กรอกเองนี่ได้มีมือหงิกแน่ๆ
การขนส่งพัสดุในโลกมนุษย์ เพียงต้องกรอกบ้านเลขที่และตำบลที่อยู่ให้ถูกต้องเท่านั้นก็ใช้ได้แล้ว…
ไม่เห็นต้องละเอียดขนาดนี้เลย…
เอ่อ
สรุปว่าสถานะของแผ่นดินตงเต้ามีค่าเท่ากับตำบลที่อยู่ในการขนส่งไปรษณีย์ของโลกมนุษย์อย่างนั้นหรือ?
ส่วนจักรวรรดิเป่ยไห่ก็มีสถานะเหมือนคอนโดมิเนียมหลังหนึ่ง
มณฑลเฟิงอวี่เป็นเหมือนชั้นชั้นหนึ่งในคอนโดมิเนียมหลังนั้น
แต่เมืองหยุนเมิ่งมีขนาดกว้างใหญ่มาก และจักรวรรดิเป่ยไห่ก็มีมณฑลใหญ่อยู่ถึง 9 มณฑล พื้นที่คงไม่ได้เล็กไปกว่าประเทศจีนที่เขาจากมาแน่นอน…
แล้วโลกจอมยุทธ์แห่งนี้มีความกว้างใหญ่ขนาดไหนกันนะ?
หลินเป่ยเฉินคิดไปคิดมาก็รู้สึกขนลุกด้วยความมหัศจรรย์ใจ
สมแล้วที่ที่นี่เป็นโลกที่มีเทพเจ้าอยู่จริงๆ
ไม่ว่าอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
มันเกือบจะเหมือนโลกแฟนตาซีในนิยายที่หลินเป่ยเฉินเคยอ่านในเน็ตสมัยยังอยู่โลกมนุษย์ไม่มีผิด
เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความคิดถึงบ้าน ก่อนที่จะตั้งสติ รวบรวมสมาธิและตรวจสอบว่าชื่อที่อยู่เหล่านั้นถูกต้องแล้ว
หลังจากระบุตำแหน่งแผ่นดินตงเต้าได้เป็นอย่างแรก หลังจากนั้น การกรอกที่อยู่ก็ง่ายขึ้นเยอะ
สุดท้าย หลินเป่ยเฉินก็เลิอกจุดรับของคือเมืองหยุนเมิ่ง
เมื่อกรอกที่อยู่เสร็จเรียบร้อย เด็กหนุ่มก็สามารถตรวจสอบสถานะการขนส่งสินค้าได้ในทันที
หลินเป่ยเฉินแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเมื่อพบว่าปืนอินทรีหิมะจะถูกส่งมอบให้เขาภายในบ่ายวันพรุ่งนี้
“แล้วจะส่งมายังไงละเนี่ย?”
“จะส่งมาทันก่อนที่เราขึ้นประลองหรือเปล่า?”
“แล้วปืนกระบอกนี้จะมีอานุภาพทำลายล้างมากแค่ไหน?”
“สมมุติว่าถ้าปืนกระบอกนี้หล่นลงมาจากท้องฟ้า เราก็จะโม้บอกทุกคนไปเลยว่า นี่เป็นอาวุธสวรรค์ที่เทพเจ้ามอบให้เรา”
หลินเป่ยเฉินหยุดชะงักเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็กดปุ่มชำระเงิน
ติ๊ง!
เสียงที่น่าปวดใจดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ เพราะว่าเงิน 120,000 เหรียญทองคำ ได้หายลับไปจากบัญชีของหลินเป่ยเฉินเรียบร้อยแล้ว
หลินเป่ยเฉินทิ้งตัวนอนส่งเสียงครวญครางอยู่บนเตียงต่อไป
หัวใจของเขาแหลกสลายด้วยความเจ็บปวด
…
วันต่อมา
ดวงตะวันสาดแสงสว่างไสว บรรยากาศอบอุ่นมีชีวิตชีวา
การแข่งขันจตุรมิตรสามัคคีดำเนินต่อไปอีกครั้ง
หกผู้เข้าแข่งขัน สามคู่ประลองผ่านไปด้วยความดุเดือด สุดท้ายก็ถึงคราวของหลินเป่ยเฉินต้องขึ้นเวที
และบนเวทีนั้น
“หลินเป่ยเฉิน นับเป็นโชคร้ายของเจ้าที่ต้องมาเผชิญหน้ากับข้า เส้นทางในการแข่งขันของเจ้าคงจบลงแต่เพียงเท่านี้”
หนึ่งในยอดอัจฉริยะจากมณฑลใหญ่กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความมั่นใจ
เขามีนามว่าเกาตี้ผิงเป็นตัวแทนจากเมืองที่ใหญ่ที่สุดในแคว้นไห่อัน มีร่างกายสูงเท่ากับมนุษย์โลกที่เกือบ 4 ศอก ช่วงไหล่กว้าง หน้าอกกำยำ ลักษณะเหมือนตัวละครที่หลุดมาจากบทบรรยายในนิยายสามก๊กอย่างไรอย่างนั้น คิ้วหนาสีดำราวกับน้ำหมึก พลังปราณธาตุทองคำ ช่วยเสริมสร้างรูปแบบการต่อสู้ให้ป่าเถื่อนรุนแรง
สองรอบประลองก่อนหน้านี้ เกาตี้ผิงสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย ไม่ต่างไปจากเจียงจี้หลิว
และเขาก็ได้เปิดเผยให้ทุกคนทราบว่ามีพลังอยู่ในขั้นปรมาจารย์ระดับที่ 5
แต่หลายคนเชื่อว่าเด็กหนุ่มร่างสูงคนนี้น่าจะปกปิดพลังที่แท้จริงของตนเองอยู่ต่างหาก
การต่อสู้รอบนี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนได้เป็นจำนวนมาก
อัตราการเดิมพันในบ่อนพนันถึงกับปั่นป่วนอีกครั้ง
พูดอย่างตรงไปตรงมาก็คือ มีคนจำนวนมากมั่นใจว่าเกาตี้ผิงจะต้องเป็นฝ่ายชนะ
“อย่าสร้างปัญหาให้แก่ตนเองเลย”
หลินเป่ยเฉินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ข้าต้องเป็นคนเดียวที่ได้รับเงินรางวัลของผู้ชนะเท่านั้น”
พูดจบเด็กหนุ่มก็พลิกฝ่ามือ
กระบี่สีเงินปรากฏขึ้นในมือของเขา
นี่คือกระบี่เล่มใหม่ที่หลินเป่ยเฉินรีบไปซื้อมาจากร้านหัวค้อนเหล็กเมื่อเช้านี้ เพราะตั้งใจจะเอามาฝึกฝนวิชากระบี่ 17 คาบสมุทร
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าพูดจริงหรือ? ข้าจะใช้ความแข็งแกร่งของข้า ทำลายความมั่นใจของเจ้าให้ย่อยยับเอง”
เกาตี้ผิงระเบิดเสียงหัวเราะ
ในจังหวะต่อมา…
วูบ!
เด็กหนุ่มร่างสูงพลันระเบิดพลังลมปราณสีทองคำแผ่กระจายไปในอากาศด้วยความหนักหน่วงรุนแรง พร้อมกับที่พื้นเวทีประลองเกิดความสั่นสะเทือนครืนครัน
บรรดาผู้ชมที่อยู่โดยรอบหน้าเปลี่ยนสีไปทันที
“นี่มัน… พลังของผู้อยู่ในขั้นปรมาจารย์ระดับ 7 นี่นา?”
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาปิดบังพลังที่แท้จริงของตัวเองจริงๆ ด้วย”
“เห็นไหมล่ะ! ข้าบอกแล้วว่าเขาไม่ได้มีพลังแค่นั้น”
เกิดเสียงฮือฮาดังขึ้นตลอดเวลา
อย่าว่าแต่กับกลุ่มคนดูเลย แม้แต่ผู้เข้าร่วมการแข่งขันด้วยกันเองก็ยังอดตกตะลึงไม่ได้
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคู่แข่งที่น่ากลัวอีกคนหนึ่งได้ปรากฏตัวออกมาแล้ว
ในการคว้าตำแหน่งผู้มีพรสวรรค์ประจำเมืองของตนเอง เกาตี้ผิงสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างราบคาบ ซึ่งเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ดีว่าเขามีความแข็งแกร่งเหนือธรรมดา
แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เด็กหนุ่มร่างสูงยังไม่ได้แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมาเลยสักครั้ง
“ทีนี้เจ้าเข้าใจช่องว่างระหว่างพวกเราแล้วหรือยัง?”
เกาตี้ผิงมีร่างกายปกคลุมด้วยม่านพลังสีทองคำ เสียงพูดของเขาดังกังวานไปทั่วเวที รัศมีสีทองเปล่งประกายเรืองรองในอากาศ ดูสวยงามและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน