Chapter 462 : แคว้นโอนิ
หมู่บ้านอาเมะ
สํานักงาน อาเมะคาเงะ
ซึนาเดะ มองดูเอกสานที่อยู่บนโต๊ะ เอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“ชักจะยุ่งอีกแล้วสิ”
สักพัก ซึนาเดะ ก็หยิบถ้วยที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา ถอนหายใจแล้วส่ายหัวหลังจากดื่ม
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าโลกนี้จะวุ่นวายกับใคร มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อ หมู่บ้านอาเมะ อย่างน้อยก็ในมุมมองของ ซึนาเดะ แม้แต่หมู่บ้านใหญ่ก็จะไม่กล้าพูดถึง หมู่บ้านอาเมะ
“ท่านซึนาเดะ ตอนนี้มีผู้ลี้ภัยจํานวนมากเดินทางเข้ามาใน แคว้นแห่งฝน มากขึ้นเรื่อย ๆ ท่านไม่คิดว่าเราควรหาทางแก้ไขเรื่องนี้เหรอคะ?”
ชิซึเนะ ที่ยืนอยู่ข้าง ซึนาเดะ หยิบกาน้ำชาขึ้นมาแล้วเติมชาให้ ซึนาเดะ แล้วถามด้วยเสียงต่ำ
ซึนาเดะ ส่ายหัวและพูดว่า “เราไม่สามารถห้ามพวกเขาไม่ให้เข้ามาใน แคว้นแห่งฝน ได้ มันคงโหดร้ายเกินไป แต่เธอก็พูดถูก เราปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้”
จู่ ๆ ประตูก็เปิดออก และ โคนัน ก็เดินเข้ามาพร้อมกับเอกสาร จากนั้นก็วางลงบนโต๊ะหน้า ซึนาเดะ ด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“มีปัญหาเกิดขึ้นใน แคว้นโอนิ และพวกเขาก็ขอความช่วยเหลือจากเรามาค่ะ”
“มีอะไรอีกล่ะ?”
ซึนาเดะ ดูไม่ประหลาดใจ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทุกวัน และนี่ไม่ใช่แคว้นเล็กแคว้นแรกที่มาขอความช่วยเหลือจาก อาเมะ อย่างไรก็ตาม โคนัน ก็เป็นคนเอาเอกสารเหล่านี้มาด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นจริง ๆ
ซึนาเดะ หยิบเอกสารขึ้นมาดู จากนั้นสีหน้าของเธอก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นจริงจัง
แคว้นโอน และ แคว้นนูมะ ถือได้ว่าเป็นผืนดินผืนใหญ่ผืนเดียวกัน แต่ทั้ง 2 แคว้นก็ถูกแยกจากกันด้วยพรมแดน
2 แคว้นนี้ไม่มีหมู่บ้านนินจาอยู่
อย่างไรก็ตาม ผู้นําสูงสุดของดินแดนนี้คือนักบวชหญิงที่ชื่อ ชิออน ว่ากันว่าเธอสามารถทํานายอนาคตและมีความสามารถในการผนึกปีศาจ
ปีศาจ ไม่ใช่สัตว์ประหลาด ดูเหมือนว่าพวกมันจะมาจากโลกอื่น พลังของพวกมันไม่ควรถูกมองข้าม และพวกมันก็สามารถสร้างหุ่นเชิดจํานวนมากที่สามารถฟื้นคืนชีพได้ตลอดเวลา แม้ว่าพวกมันจะไม่เพียงพอที่จะคุกคามหมู่บ้านใหญ่ แต่ก็อาจเป็นปัญหาใหญ่สําหรับหมู่บ้านเล็ก ๆ
ในตอนแรกที่ ปีศาจ ปรากฏขึ้นมาบนโลก มันอาละวาดและทําลายโลกนินจา และหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 ก็ตื่นตระหนกและเตรียมกําลังที่จะหยุดพวกมัน แต่นักบวชหญิงคนแรกก็ปรากฏตัวขึ้นและผนึกปีศาจเอาไว้
ในรายงานระบุว่า ปีศาจได้ทําลายผนึกออกมาแล้ว และพวกมันก็เรียกกองทัพผีออกมา
“ปีศาจ..ถึงพวกมันจะไม่แข็งแกร่งเท่าสัตว์หาง แต่ก็ไม่สามารถประเมินพลังของมันต่ำเกินไปได้” หลังจากอ่านข้อมูลแล้ว ซึนาเดะ ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าให้โคนัน และพูดว่า “ไหน ๆ เธอก็มาแล้ว ฉันขอมอบภารกิจนี้ให้เธอทําก็แล้วกัน”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
โคนัน พยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง “มันใกล้กับแคว้นของเรามากเกินไป และมีความเป็นไปได้ที่มันจะเป็นภัยคุกคามกับเรา ถ้า แคว้นโอนิ กับ แคว้นนูมะ ล่มสลายลง หนูคิดว่ามันจะต้องมาถึงแคว้นของเราทันที”
ซึนาเดะ พยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “เอาล่ะ เราต้องจัดการเรื่องนี้ แล้วถ้าเรื่องนี้จบลงแล้ว แคว้นโอนิ กับ แคว้นนูมะ รวมเข้ากับ แคว้นแห่งฝน ละก็”
เมื่อมาถึงจุดนี้ จู่ ๆ ซึนาเดะ ก็ยิ้มและพูดว่า “ปัญหาเรื่องผู้ลี้ภัยก็จะหมดไป และเราก็จะมีโอกาสที่จะขยายอาณาเขตของเราให้เป็นแผ่นดินทองคําได้”
ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ ซึนาเดะ คงไม่คิดที่จะรวมแคว้นเข้าด้วยกัน แต่คราวนี้คําขอของ แคว้นโอนิ ดูเหมือนจะเร่งด่วนอย่างยิ่ง นั่นเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าพวกเขาจะเต็มใจยอมรับเงื่อนไขทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ พูดอีกอย่างก็คือต่อให้พวกเขาต้องยกแคว้นให้อยู่ภายใต้การปกครองของ แคว้นแห่งฝน พวกเขาก็จะไม่ปฏิเสธ
ด้วยความโกลาหลในโลกนินจา แคว้นเล็ก ๆ ทั้งหมดก็ตกอยู่ในสภาพที่ปั่นป่วน น่ากลัว และ ไม่ปลอดภัย และส่วนใหญ่ก็หมดหวังที่จะเป็นพันธมิตรกับหมู่บ้านใหญ่ ๆ
ยิ่งไปกว่านั้นสําหรับแคว้นที่ไม่มีนินจา พวกเขาก็ยิ่งไม่มีไม่มีคุณสมบัติในการต่อรองเป็นพันธมิตรได้
“เยี่ยมไปเลยค่ะ”
โคนัน พยักหน้าเล็กน้อยให้ ซึนาเดะ จากนั้นก็หยิบเอกสารบนโต๊ะแล้วหันหลังกลับ และเตรียมที่จะออกจาก อาเมะ และมุ่งหน้าไปยัง แคว้นโอนิ
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอหันหลังกลับ เอกสารในมือของเธอก็ถูกใครบางคนที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอกระชากไป
โคนัน ตกใจในตอนแรก แล้วเธอก็ตอบสนอง
“อาจารย์ไนโตะ”
เธอไม่จําเป็นต้องเห็นหน้าเขา เพราะถ้าจะมีใครมาโผล่มาข้างหลังเธอได้โดยที่เธอไม่สังเกตเห็น ก็คงไม่มีใครนอกจาก ไนโตะ แม้แต่ คุชินะ ก็ทําไม่ได้
“ทํานายอนาคต”
เมื่อเหลือบมองเอกสารในมือ ไนโตะ ก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วส่งคืนให้ โคนัน และพูดว่า “เดี๋ยวฉันไปเอง”
เมื่อได้ยินคําพูดของ ไนโตะ ทั้ง โคนัน และ ซึนาเดะ ก็ดูประหลาดใจ
มันก็แค่สัตว์ประหลาดที่สามารถสร้างกองทัพหุ่นเชิดได้ มันอ่อนแอกว่าสัตว์หางด้วยซ้ำ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่า ไนโตะ จะสนใจเรื่องนี้ถึงขั้นต้องการไปที่นั่นด้วยตัวเอง
ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดอะไรออกมา ร่างของ ไนโตะ ก็สั่น จากนั้นก็หายวับไปจากสํานักงาน
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทางตกใจอะไร เพราะท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็เคยชินกับพลังเหนือธรรมชาติของไนโตะ
“งั้น โคนัน เธอกลับไปทํางานของเธอเถอะ”
“ค่ะ”
โคนัน พยักหน้าแล้วหันหลังและเดินออกไป
ซึนาเดะ และ โคนัน ไม่กังวลเรื่อง แคว้นโอนิ อีกต่อไป เพราะ ไนโตะ ไปที่นั่นด้วยตัวเอง ต่อให้ปีศาจ 10 ตัวก็ทําอะไรเขาไม่ได้
แคว้นโอนิ
ในวังที่ ชิออน อยู่ ทหารองครักษ์จํานวนมากรวมตัวกันด้วยสีหน้าวิตกกังวลและตื่นตระหนก
นอกวัง ทหารจํานวนมากก็มีท่าที่ไม่สบายใจเช่นกัน ดวงตาของพวกเขากะพริบ เหงื่อเย็นเฉียบไหลออกมาเต็มหน้าผาก และอาวุธในมือของพวกเขาก็สั่น
“นินจายังไม่มาอีกเหรอ?!”
“หุ่นพวกนั้นใกล้จะมาถึงแล้วนะ!”
ในวัง พวกเขาตื่นตระหนกมากขึ้นทุกวินาที
ชิออน นั่งอยู่บนเบาะที่ด้านบน ผิวขาวและอ่อนโยนของเธอทําให้เธอดูเหมือนตุ๊กตา ร่างกายที่เพรียวบางของเธอทําให้เธอดูเหมือนไม่ได้พลังใดๆ
ยากที่จะบอกได้ว่าผู้หญิงคนนี้สามารถผนึกปีศาจได้จริง
เธอนั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบและไตร่ตรองโดยที่ไม่สนใจคําพูดที่ตื่นตระหนกของทหาร
“เราได้ขอความช่วยเหลือไปยังทุกหมู่บ้านนินจาทุกแห่งแล้ว แต่ก็ยังไม่มีคําตอบใด ๆ กลับมาจนถึงตอนนี้”
“พวกนินจาไม่รู้เหรอว่าถ้าหยุดมันไม่ได้ โลกก็จะถูกทําลายด้วยมือของสัตว์ประหลาดตัวนั้น!”
ขณะที่ทหารหลายคนกําลังตื่นตระหนก ทันใดนั้นแผ่นดินก็เริ่มสั่นเล็กอย่างเป็นจังหวะ
ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง!
พื้นดินสั่นสะเทือนเหมือนคนจํานวนมากกําลังเดินอย่างเป็นจังหวะ มันเบามากในตอนแรกจนแทบจะไม่มีใครในวังได้ยิน แต่หลังจากนั้นมันก็ค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ และทุกคนก็ได้ยินและตื่นตระหนก
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง วังก็วุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง