ตอนที่ 1712 ช่วยชีวิต (1)
จูเก๋ออินรู้สึกว่ามีเหตุผลจึงพยักหน้าโดยไม่ได้สังเกตเห็นรอยยิ้มบางๆที่น่าสงสัยตรงมุมปากของเฟยเหยียนเลย
อีกด้านหนึ่งจวินอู๋เสียพาพวกจื่อจินกลับไปที่ห้องของนาง
จื่อจินประคองเยว่อี้ที่กึ่งหมดสติมาตลอดทางตัวของนางเปื้อนเลือดของเยว่อี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า กลิ่นคาวเลือดทำให้เด็กสาวตัวเล็กๆที่ไร้เดียงสาน้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบๆ ขณะเดินตามจวินอู๋เสียกลับไปที่ห้องของนาง
หลังจากกลับห้องจื่อจินก็วางเยว่อี้ลงบนเตียงทันที จากนั้นก็ยืนจ้องมือที่เปื้อนเลือดของนาง ตัวแข็งนิ่งอยู่ข้างเตียง
นางไม่เคยเห็นเลือดมากขนาดนี้มาก่อน
วิหารหยกวิญญาณมักจะซ่อนตัวอยู่ในภูเขาฝูเหยาศิษย์ของพวกเขาแทบจะไม่กล้าออกไปข้างนอก สำหรับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นภายนอกนั้น พวกเขารู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเพียงการคาดเดาเอาเอง พวกเขาไม่เคยเห็นด้วยตาตนเองเลย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้มันกะทันหันเกินไป ทำให้จื่อจินรับมือไม่ทัน
ตอนที่เยว่อี้ถูกบังคับให้ก้าวขึ้นสู่เวทีประลองนางไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี และไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่ยืนกังวลอยู่ด้านล่างเวทีประลองอย่างเงียบๆ
นางยังจำความเด็ดเดี่ยวในแววตาเยว่อี้ตอนที่เขายืนอยู่หน้าเวทีประลองได้
แม้ว่าความสัมพันธ์ของนางกับเยว่อี้จะเป็นเพียงการร่วมมือกันแต่ในช่วงที่พวกเขาอยู่ด้วยกันนั้น มันทำให้เด็กสาวใสซื่ออย่างนางมองเยว่อี้เป็นเพื่อน เมื่อเห็นกับตาว่าเยว่อี้โดนทรมานอย่างหนักเช่นนั้น และนางไม่สามารถทำอะไรได้เลย หัวใจนางก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่เป็นเหมือนเปลวไฟแผดเผาใจนาง
แต่ในขณะนั้นไม่มีใครมีเวลาปลอบใจเด็กสาวที่เพิ่งได้เห็นความโหดร้ายของโลกเป็นครั้งแรก
การเสียเลือดจำนวนมากทำให้เยว่อี้ซีดขาวราวกับกระดาษจวินอู๋เสียตรวจอาการบาดเจ็บของเยว่อี้อยู่ข้างเตียง และป้อนยาต่อชีวิตให้เขาเพื่อรักษาเส้นลมปราณของหัวใจให้คงที่ ป้องกันไม่ให้เสียชีวิตก่อนที่จะได้รับการรักษา
หลังจากประเมินอาการบาดเจ็บของเยว่อี้แล้วความโกรธที่จวินอู๋เสียข่มกลั้นเอาไว้ก็แทบจะระเบิดออกมา
บาดแผลทั้งใหญ่และเล็กบนร่างกายของเยว่อี้มีจำนวนมากเกินจะนับได้และเป็นบาดแผลที่ไม่ได้ทำให้เสียชีวิตในทันที แต่เป็นบาดแผลที่มีจุดมุ่งหมายให้เจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส การบาดเจ็บนั้นรุนแรงมาก ถ้าเป็นคนอื่น แม้ว่าจะสามารถรักษาชีวิตของเยว่อี้เอาไว้ได้ แต่ก็ไม่สามารถรักษาพลังวิญญาณในร่างของเขาได้
จูเก๋ออินไม่เพียงทำร้ายอวัยวะภายในของเยว่อี้เท่านั้นแต่ยังเล็งที่จะทำให้เส้นลมปราณของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงด้วย จูเก๋ออินพยายามจะทำลายรากฐานของเยว่อี้จนถึงแก่นเลยทีเดียว!
เมื่อร่างกายได้รับบาดเจ็บก็สามารถรักษาให้หายกลับมาได้
แม้ว่าพลังวิญญาณจะหายไปหมดแต่ตราบใดที่เส้นลมปราณยังคงอยู่ ก็ยังสามารถใช้เวลาฝึกฝนให้กลับมาได้อีกครั้งขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ของคนผู้นั้น แต่หากเส้นลมปราณถูกทำลาย มันจะทำลายรากฐานของคนผู้นั้นด้วย แม้ว่าจะรักษาร่างกายให้กลับมาแข็งแรงได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะฝึกฝนพลังวิญญาณได้อีก
วิธีการที่โหดร้ายเช่นนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกขนลุกจริงๆ
เห็นได้ชัดว่าจูเก๋ออินอยากฆ่าเยว่อี้อยู่แล้วแต่เขายังพยายามทำลายความหวังทั้งหมดของเยว่อี้อย่างโหดร้าย
ดวงตาของจวินอู๋เสียวาววับเป็นพิเศษจากความโทสะที่ลุกโหมอยู่ในใจนางไม่เอ่ยปากพูดอะไรสักคำ แต่หยิบเอากระเป๋าเข็มและยาออกมาจากกระเป๋ามิติของนางอย่างเงียบๆ
เข็มเงินยาวถูกแทงลงบนจุดสำคัญทั่วร่างกายของเยว่อี้ผนึกเส้นลมปราณของเขาที่ไหลย้อนกลับเอาไว้ ป้องกันไม่ให้พลังที่แข็งแกร่งนั้นสร้างความเสียหายไปมากกว่านี้