ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 664
ในขณะที่ไซม่อน ซิมเมอร์กำลังอธิบายสติของเขาก็ค่อย ๆ กลับมา จากนั้นเขาก็พูดออกมาด้วยเสียงดัง “พ่อเข้าใจแล้ว พ่อถูกจัดฉากและเพื่อนทุกคนของพ่อก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย!”
แมนดี้ ซิมเมอร์และลิเลียน เยตส์มองหน้ากันและพยักหน้าพร้อมเพรียงกัน
“ต้องใช่แน่ ๆ !”
“มีแค่สองทางเท่านั้นที่สามารถแก้ปัญหาได้…”
“คืนเงินพวกเขาไป!”
“หรือไม่เราก็ต้องหาคนที่เกี่ยวข้องกับการจัดฉากใส่ร้ายคุณและแก้ไขปัญหาให้ได้!”
“แต่ผมแนะนำตัวเลือกที่สองในตอนนี้ เราต้องหาทางแก้ไขสถานการณ์ก่อนที่จะคิดเรื่องที่จะคืนเงินพวกเขา!”
ฮาร์วีย์ ยอร์กแนะนำทางออกให้พวกเขา
ไซม่อนขึงตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใส่ฮาร์วีย์และตำหนิเขา “นายพูดจริงเหรอ? ผู้ชายคนนั้นบอกว่าทุกครั้งที่เราถ่วงเวลา ฉันจะโดนตัดนิ้วนะ!”
“นายคิดว่านายเป็นใครกันแน่? เชอร์ล็อค โฮล์มส์เหรอ?!”
“นายจะไม่คืนเงิน แต่นายจะหาความจริงแทนอย่างนั้นเหรอ?!”
“ในวันที่นายหาความจริงได้ นิ้วเท้าของฉันคงโดนตัดทิ้งไปหมดแล้ว!”
“เอาล่ะ เอาล่ะ หยุดทะเลาะกันสักที เราจะหาทางออกอีกทีตอนเช้า!” ลิเลียนตำหนิ
“เราจะยืมเงินจากน้องสาวของฉันก่อน จากนั้นเราจะจัดการกับปัญหาอื่นทีหลัง…”
ฮาร์วีย์และแมนดี้มองหน้ากันและกลับออกมาหลังจากที่เห็นว่าพ่อแม่ของพวกเขากำลังพักผ่อน
แมนดี้คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงออกไปที่บริษัทเพื่อคิดหาทางออก ในด้านของฮาร์วีย์ก็ออกจากบ้านไปอย่างเงียบ ๆ
***
วันถัดมา
ภายในคฤหาสน์ซิมเมอร์ทุกคนยังคงนอนหลับอยู่
ในขณะนั้นได้มีเสียงดังขึ้นมาจากประตูหน้าที่โดนเตะพังลงมาทันทีทันใด ทำให้เกิดเสียงดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่
นักเลงหลายสิบคนพุ่งเข้ามาด้านในของคฤหาสน์ แต่ละคนมีท่าทางนักเลง
พวกเขารีบเข้ามาภายในห้องโถงของคฤหาสน์ซิมเมอร์ พร้อมกับทุบทำลายข้าวของราคาแพงทุกชิ้นที่พวกเขาต้องการ
ผู้อาวุโสซิมเมอร์และคนอื่น ๆ ภายในตระกูลรีบวิ่งไปดูเหตุการณ์หลังจากที่พวกเขาตกใจ พวกเขาตัวสั่นสะท้านหลังจากที่เห็นนักเลงหลายคนอยู่ภายในห้องโถง
บัควู้ดเทียบไม่ได้กับนิอัมมี่ อันธพาลที่อาศัยอยู่ที่นี่ต่างมีกองทัพหรือข้าราชการคอยหนุนหลังอยู่ พวกเขาคงจะไม่สามารถรอดพ้นได้ถ้าไม่ใช่เพราะสถานภาพของพวกเขา
แต่ผู้อาวุโสซิมเมอร์ยังสงบสติอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่และสูดหายใจเข้าลึก
“มาที่นี่ต้องการอะไร? อย่ามาก่อความวุ่นวายที่นี่! นี่เป็นการบุกรุกนะ! ทั้งหมดที่ทำอยู่เป็นการผิดกฎหมายนะ!” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ด่าทอพวกเขา
ไทเกอร์ เรย์หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา จากนั้นก็โยนกองเอกสารหนี้สิน
ผู้อาวุโสซิมเมอร์และคนอื่น ๆ เดินมาและมองไปที่กองเอกสาร เมื่อพวกเขาเห็นพวกเขาต่างตกตะลึงเป็นอย่างมาก
“อะไรกัน? ไซม่อน ซิมเมอร์ติดเงินนายสิบสี่ล้านดอลลาร์เหรอ? และเขายังเอาทรัพสินและหุ้นของตระกูลซิมเมอร์ไปเป็นหลักประกันเหรอ?”
เมื่อผู้อาวุโสซิมเมอร์มองไปยังกระดาษที่ถูกเขียนลงเป็นขาวดำ ทำให้เขาเกือบจะเป็นลม
ไทเกอร์ เรย์ยิ้มเยาะเย้ยอย่างภูมิใจ
“ทรัพสินของตระกูลของพวกคุณถูกจำนองกับฉันไว้แล้ว! รวมถึงคฤหาสน์หลังนี้ด้วย…”
“ไซม่อน ซิมเมอร์เป็นคนเอาเอกสารทั้งหมดมาให้กับเราเอง…”
“ทั้งหมดเป็นไปตามกระบวนการกฏหมาย…”
ใบหน้าของไซม่อน ซิมเมอร์ได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วในช่วงเวลานั้น จากนั้นเขาจึงรีบไปหาเอกสารและใบหุ้นทั้งหมดที่อยู่ภายในบ้าน
แต่ทุกอย่างกลับโดนขโมยไปหมดแล้ว!
“ฉันคิดว่าพวกเราโดนโจรขโมยไปแล้วล่ะเมื่อคืน ใครจะคาดคิดว่าการป้องกันโจรเป็นพัน ๆ คนจะง่ายกว่าป้องกันโจรคนเดียวในบ้าน…” ฌอน ซิมเมอร์พูดออกมาอย่างฉุนเฉียว
“ตอนนี้ ทรัพย์สินและทรัพย์สมบัติทั้งหมดของคุณอยู่ที่พวกเราแล้ว…”
“รีบจ่ายทุกอย่างที่พวกคุณติดไว้มาได้แล้ว!”
“ถ้าไม่ เราจะยึดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ที่นี่!”
“เมื่อถึงตอนนั้น อย่ามาโทษฉันสำหรับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป…” ไทเกอร์ เรย์พูดพร้อมกับยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาดูเหมือนปีศาจร้ายสำหรับตระกูลซิมเมอร์
ผู้อาวุโสซิมเมอร์พูดไม่ออก
เพราะว่าเอกสารสำคัญต่าง ๆ หลักฐานทรัพย์สินรวมถึงใบหุ้นได้ตกอยู่ในมือของพวกเขาทั้งหมด…
“ไซม่อน ซิมเมอร์ ไอ้สารเลว…”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์กำลังเดือดดาลไปด้วยความโกรธจนถึงขั้นกระอักเลือกและกำลังจะเป็นลมหมดสติลงไป