มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 645
ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็กำลังเล่นละครด้วยกันกับกีย่าได้เนียนมาก
กีย่าเองก็ดูเหมือนจะโกหกต่อพ่อแม่ของเธอ
เมื่อรู้แบบนี้ เจอรัลด์ก็พบว่ามันน่าอึดอัดมากขึ้นที่จะสร้างภาพต่อไปได้ ดังนั้น ตอนนี้เขาจึงพยายามหาข้ออ้างที่จะจากไปอยู่แล้ว
เมื่อเธอเห็นแบบนี้ กีย่าก็จับแขนของเจอรัลด์ไว้อย่างสนิทสนมก่อนจะพูดขึ้นมา “แม่คะ พ่อ หนูจะไปส่งเขาก่อน หนูจัดการเองได้ดังนั้นพ่อกับแม่แค่อยู่ที่นี่ก็พอ!”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็เดินออกไปจากห้องโถงด้วยกัน
เมื่อมองเห็นทางเข้าของโรงแรม เจอรัลด์ก็พูดขึ้นมาทันที “ถึงเวลาซะทีที่เธอต้องคืนโทรศัพท์ของฉันให้ฉัน!”
ก่อนหน้านี้ เจอรัลด์เอาแต่มองไปที่โทรศัพท์ของเขาอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่เขากำลังพูดคุยกับคนอื่น ๆ เพื่อรักษาภาพพจน์ของความสนิทสนมระหว่างเขาและกีย่า ควาร์ริงตันคนอื่นจึงยึดโทรศัพท์ของเขาไว้ชั่วคราว
พวกเขาเสริมว่าเขาไม่ควรเล่นโทรศัพท์ เพื่อที่เขาจะได้จดจ่ออยู่กับบทสนทนากับพวกเขาอย่างเหมาะสม
เจอรัลด์ก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนั้น
หลังจากนั้น พวกเขาก็พูดคุยกันต่อไปสักพักขณะที่ทานอาหารของพวกเขากัน ไม่นานจึงนำมาสู่สถานการณ์ปัจจุบันนี้
“ตอนนี้นั่นคือน้ำเสียงแบบไหนกัน?” กีย่าตอบกลับ ขณะที่เธอวางโทรศัพท์ไว้ในมือของเจอรัลด์ แขนอีกข้างหนึ่งของเธอก็ยังคงล็อกไว้ด้วยกันกับเขาอยู่
“ทำไมเธอถึงปิดเครื่องโทรศัพท์ของฉัน…?” เจอรัลด์พูดอย่างหมดหนทาง ขณะที่เขาพยายามดึงแขนของเขากลับ
อย่างไรก็ตาม เธอปฏิเสธที่จะปล่อยเขาไป ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอสะท้อนความดื้อรั้นของเธออย่างชัดเจน และไม่เต็มใจที่จะตัดใจจากเขา
ท้ายที่สุดแล้ว กีย่าก็ตกลงว่าหลังจากวันนี้ พวกเขาทั้งคู่จะยุติที่จะมีความสัมพันธ์รูปแบบใด ๆ ก็ตามต่อกัน อย่างดีที่สุด พวกเขาก็เพียงคงความเป็นเพื่อนได้เท่านั้น
กีย่าจะแค่เต็มใจยอมรับแบบนั้นได้ยังไงกัน?
แม้จะรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมปล่อยไป เจอรัลด์ก็ไม่อยากจะรักษาความสัมพันธ์ที่คลุมเครือเช่นนี้กับเธอต่อไปแล้ว นี่คือเหตุผลที่ทำไมเขาถึงแน่วแน่และเด็ดเดี่ยวขนาดนี้กับเรื่องนี้
“ฉันไม่อยากปล่อย!” กีย่ากล่าว
“เจอรัลด์!”
เมื่อเจอรัลด์เงยหน้าขึ้นเพื่อดูว่าใครตะโกนชื่อของเขา เขาก็ตกตะลึง
“…มีล่า? เธอ…เธอกลับมาเมื่อไหร่กัน?”
หัวใจของเจอรัลด์จมดิ่งอยู่ในความสิ้นหวังในขณะนั้น
แม้เขาจะทั้งเซอร์ไพรส์และยินดีที่เห็นมีล่า แต่สถานการณ์ที่เขาอยู่ตอนนี้ทำให้การกลับมาพบกันใหม่ของพวกเขาน่าอึดอัดอย่างเหลือเชื่อ
“นาย…นายกำลังทำอะไรอยู่?” มีล่ากล่าว ขณะที่เธอหยิกฝ่ามือของเธออย่างแรง เธอหวังว่าความเจ็บปวดจะช่วยให้เธอควบคุมน้ำตาของเธอจากการไหลออกมาได้ทุกเมื่อนี้ได้
ในทางกลับกัน มอลลี่และเพื่อนคนอื่นของเธอกำลังจ้องมองเจอรัลด์อย่างดุร้ายกัน
ระหว่างทางมาที่นี่ พวกเธอปลอบใจมีล่าอย่างไม่ลดละว่าเจอรัลด์ไม่ใช่คนเช่นนั้น พวกเธอยังบอกเธอให้เชื่อมั่นในตัวเขาอีกด้วยซ้ำ
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเธอก็เคยแอบฟังบทสนทนาของเจอรัลด์และมีล่ามาก่อน จากการฟังจนถึงวิธีที่เจอรัลด์โต้กลับนั้น พวกเธอบอกได้เลยว่าเขาเป็นผู้ชายที่จริงใจและไร้เดียงสา
อย่างน้อยพวกเธอก็มั่นใจว่าเขาไม่ใช่ทายาทร่ำรวยที่เจ้าชู้แบบนั้น
แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ที่พวกเขาเห็นฉากนี้ มอลลี่และคนอื่น ๆ ก็ประหลาดใจเกินกว่าจะพูดได้ ช่างเลวทรามอะไรอย่างงี้!
“มีล่า! ทั้งหมดมันคือเรื่องเข้าใจผิด!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขากระชากแขนของเขาให้เป็นอิสระจากการจับของกีย่าได้ในที่สุด
“ฉันได้ยินมาว่านายจะหมั้นกับบางคนในวันนี้…นั่นคือเรื่องจริงหรือเปล่า?” มีล่าถาม
“ไม่! โปรดฟังคำอธิบายของฉันก่อน!”
เจอรัลด์รู้สึกวิตกกังวลอย่างที่สุด ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าความสัมพันธ์ของเขากับมีล่าจะถูกทำลายลงเพราะเรื่องไม่เป็นสาระเช่นนี้ เจอรัลด์รู้ดีว่าเขาจะลงเอยด้วยการเต็มไปด้วยความสำนึกผิดแน่
“เธอคือมีล่าเหรอ?” นี่คือทั้งหมดที่กีย่าพูดออกมาได้ ท้ายที่สุดแล้ว การมาถึงของมีล่าก็กระทันหันอย่างมาก
เมื่อมองมีล่าผ่าน ๆ จากหัวจรดเท้า กีย่าก็เห็นได้ว่ามีล่าเป็นคนที่งดงามตามธรรมชาติ นิสัยของเธอก็มีเสน่ห์มากเช่นกัน
ไม่แปลกที่เจอรัลด์รักเธอมากขนาดนี้