มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 646
ขณะที่กีย่ากำลังมองไปที่มีล่า ความอิจฉาสะท้อนอยู่ในสายตาของเธอ อารมณ์ที่รุนแรงมากก็เอ่อล้นอยู่ในหัวใจของมีล่าเช่นกัน
“นาย…นายทำให้ฉันผิดหวัง! นายทำให้ฉันผิดหวังมากเจอรัลด์! ฉันไม่อยากเจอนายอีก!” มีล่าตะเบ็งเสียงใส่ ขณะที่ผลักเจอรัลด์อย่างแรงก่อนจะหันหลังกลับ
จากนั้นมีล่าก็วิ่งหนีไปในพร้อมกับเอามือปิดปากขณะที่วันด้าหน้าบึ้ง “นายมันเศษสวะที่น่ารังเกียจ! แล้วไงล่ะถ้านายร่ำรวยน่ะ?!”
แม้แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะด่าว่าเจอรัลด์แทนมีล่า
ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอทั้งหมดก็คือผู้หญิง พวกเธอจะไม่พอใจคนเลว ๆ อย่างเขาแน่นอน!
เจอรัลด์เองก็หน้าซีดเซียวไปแล้วจากความวิตกกังวล เขาแค่ไม่อาจจินตนาการได้ว่าทำไมมีล่าถึงปรากฏตัวปุปปับ แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนได้
เจอรัลด์เริ่มไล่ตามเธอไปทันที
กีย่าก็กำลังเผชิญกับการโจมตีของอารมณ์ที่ยากจะเข้าใจเช่นกัน เนื่องจากเธอไม่สามารถจัดการทั้งหมดนี้ได้ในคราเดียว เธอจึงเปลี่ยนความรู้สึกทั้งหมดของเธอเป็นความโกรธ
ตอนนี้ที่เจอรัลด์จากไปแล้ว เธอจึงหันหลังกลับและเข้าไปในโรงแรมอีกครั้ง
บางเวลาต่อมาเมื่อมีล่าและเพื่อน ๆ ทั้งหมดของเธอจับกลุ่มด้วยกันในห้องนอนของมีล่า
เมื่อเห็นเจอรัลด์ยืนอยู่ข้างนอก มอลลี่ด็ดึงผ้าม่านกลับเล็กน้อนก่อนจะพูดขึ้นมา “มีล่า โปรดอย่าร้องไห้อีกต่อไปเลย…ผู้ชายคนนั้นก็ยังคงมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่นะ เขารีบมาที่นี่ และตอนนี้เขาก็กำลังยืนอยู่ข้างนอกบ้านของเธอ!”
“แค่บอกให้เขาจากไปได้แล้ว! ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก!” มีล่าร้องไห้คร่ำครวญ ขณะที่เธอกอดเข่าทั้งสองของเธอไว้พร้อมกับร้องไห้อยู่บนเตียง
เพื่อน ๆ ของเธอจึงทำได้เพียงแค่มองกันและกันเท่านั้น แม้พวกเธอทุกคนจะรู้สึกโกรธ แต่พวกเธอก็คิดถึงว่ามีล่าช่างน่าสงสารมากแค่ไหนในเวลาเดียวกัน
ท้ายที่สุดแล้ว มีล่าก็คิดถึงเจอรัลด์มาโดยตลอดเวลานี้ เธอยังอยากจะพบเขาก่อนเหนือสิ่งอื่นใดเมื่อกลับมาที่เมย์เบอร์รี่อีกด้วยซ้ำ! สุดท้าย อย่างไรก็ตาม เธอต้องมาเห็นเหตุการณ์เลวร้ายเช่นนี้ด้วยตาของเธอเอง
“ฮึ่ม! ฉันจะลงไปข้างล่างและเรียกร้องคำอธิบายอย่างชัดเจนจากเขาเอง!” มอลลี่กล่าว น้ำเสียงของเธอกระวนกระวายใจเล็กน้อยขณะที่เธอเดินลงบันไดไป
“นายเลวทรามขนาดนั้นเลยใช่ไหม เจอรัลด์?” มอลลี่ถามอย่างเย็นชา เธอเอามือเท้าสะเอวไว้
“ใช่ มีล่าไม่เป็นไรใช่ไหม? ทุกอย่างที่เธอเห็นเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด!” เจอรัลด์กล่าวเข้าเรื่องทันที
“เข้าใจผิดงั้นเหรอ? พวกเราทุกคนเห็นมันชัดเจน! ผู้หญิงคนนั้นล็อกแขนไว้กับนายอย่างสนิทสนมในโรงแรมก่อนหน้านี้ สิ่งเหล่านั้นจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดได้ยังไง? นายกำลังจะบอกฉันตอนนี้ว่าการหมั้นทั้งหมดของนายกับเธอนั้นเป็นการกุเรื่องขึ้นงั้นเหรอ?”
“ก่อนอื่น เธอคือเพื่อนร่วมงานของมีล่าจากฮ่องกงใช่ไหม? แล้วก็ใช่ ทุกอย่างเป็นเรื่องหลอกลวง เธอช่วยบอกมีล่าเรื่องนั้นได้ไหม?”
“ฉันจะไม่บอกเธออะไรทั้งนั้น ใครจะไปรู้ว่านายกำลังพูดความจริงอยู่หรือเปล่า? อย่าแม้แต่จะพยายามเล่นตลกอะไรเลย ฉันเห็นเล่ห์เหลี่ยมมากมายที่คนเลวใช้มาก่อนแล้ว! โดยไม่คำนึงถึง นายเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด! นายมีแฟนอยู่แล้วแต่นายก็ยังคงอยากได้ผู้หญิงคนอื่นอยู่!”
“เอาตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม ฉันไม่สนว่านายกำลังบอกความจริงหรือไม่ ฉันมั่นใจว่านายรู้เรื่องนี้ดี แต่นายรู้ไหมว่ามีล่าปฏิบัติต่อนายเป็นอย่างดีมากแค่ไหนเจอรัลด์? มีผู้คนนับไม่ถ้วนที่สถานีโทรทัศน์ที่พยายามจะได้รับความรักของเธอ รู้ไหม?”
“อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าเธอมีนาย และเธอก็พอใจและรู้สึกขอบคุณสำหรับสิ่งนั้น เพราะเช่นนั้น เธอจึงระมัดระวังอย่างยิ่งอยู่เสมอเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอจัดการกับคนที่ชื่นชอบเธอ เมื่อไหร่ก็ตามที่ใครก็ตามพยายามจะล้ำเส้นขอบเขตของพวกเขา เธอก็จะปฏิเสธพวกเขาไปอย่างไร้ความปราณีทันที!”
“ฉันมั่นใจว่านายตระหนักดีว่านายอยู่ในความสัมพันธ์ทางไกลกับมีล่ามาโดยตลอด ถ้ามีล่าอยากจะมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้ชายพวกนั้นที่นั่นโดยที่นายไม่รู้ ก็ไม่เหมือนกับว่านายจะสามารถรู้ได้อยู่ดี แต่อย่างไรก็ตาม เธอยึดมั่นในจุดยืนของเธออยู่ทุกครั้ง ตอนนี้ เธอไม่มีเพื่อนผู้ชายแม้แต่คนเดียวที่สถานนีโทรทัศน์ของเราเลย! นายรู้เรื่องพวกนั้นบ้างหรือเปล่า?” มอลลี่อธิบายอย่างโกรธเคือง
แม้จะเป็นเรื่องจริงที่เธอสามารถยับยั้งจากการพูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเหล่านั้นได้ แต่เธอก็พบว่าไม่มีเหตุผลแท้จริงที่จะระงับมันเอาไว้
เธอเพียงรู้สึกว่าสถานการณ์ทั้งหมดนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับมีล่าเลย
“ฉันรู้ดี!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาพยักหน้ารับ
แม้เขาจะรู้อยู่แล้วอย่างแน่นอนว่ามีล่ามีความมุ่งมั่นมากแค่ไหนในฐานะแฟนคนหนึ่ง แต่เมื่อได้ยินว่าเธอให้เกียรติเขามากแค่ไหนจึงทำให้เขารู้สึกซาบซึ้งใจ แต่ในเวลาเดียวกัน มันก็ทำให้เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกตำหนิตัวเองอย่างสุดซึ้งเช่นกัน
สิ่งที่มอลลี่พูดนั้นถูกต้อง มีล่ามักจะปฏิบัติต่อเขาในแบบเดียวกันอยู่เสมอ
ในทางกลับกัน เจอรัลด์เคยล้ำเส้นสองสามครั้งมาก่อนแล้วในระหว่างเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับเขาช่วยเหลือเพื่อนของเขา อย่างไรก็ตาม ซวยซ้ำซวยซาก และแต่ละเหตุการณ์เหล่านั้นก็มักจะลงเอยด้วยการที่เขาหลวมตัวไปไกลอยู่เสมอ
อย่างไรก็ตาม มีล่าสามารถยับยั้งจากการมีเพื่อนผู้ชายคนไหน ๆ ได้ ก็เพื่อเห็นแก่เจอรัลด์
‘ทำไมฉันถึงไม่สามารถติดต่อกับพวกผู้หญิงให้น้อยลงเพื่อเห็นแก่มีล่าเช่นกันได้นะ?’
ในท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด เขาเพียงหวังว่าเขาจะสามารถอธิบายตัวเองได้ดีพอเพื่อที่มีล่าจะให้อภัยเขาได้
“…อย่างไรก็ตาม นั่นก็เป็นการหมั้นปลอม ๆ จริง ๆ…เห็นผู้หญิงคนนั้นก่อนหน้านี้ไหม? เธอเป็นแค่เพื่อนของฉันคนหนึ่ง…”
หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็ค่อย ๆ เล่ารายละเอียดทุกอย่างที่นำมาสู่เหตุการณ์นั้นให้กับมอลลี่
มอลลี่จับจ้องสายตาไปที่ดวงตาของเจอรัลด์อยู่ตลอดเวลา เมื่อเขาอธิบายจบในท้ายที่สุด เธอก็ตระหนักว่าเขาไม่ได้โกหกเลยจริง ๆ
‘เขาอาจจะกำลังบอกความจริงจริง ๆ หรือเปล่า? แต่ก็นั่นแหละ…มีอีกอย่างหนึ่งที่ไม่ได้กล่าวเพิ่ม มาดูกันว่านายจะอธิบายตัวเองจากเรื่องนั้นได้ยังไง’