บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 697
เธอคิดว่าเจเรมี่จะคล้อยไปตามเฟลิซิตี้ แต่เขากลับยกแก้วไวน์ในมือของเขาและสาดสิ่งที่อยู่ในแก้วลงบนใบหน้าของเธอ
เมเรดิธกรีดร้องโวยวาย ไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะทำเช่นนั้น
เธออึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยของเหลวสีแดง เธอมองด้วยความสยดสยอง ขณะที่ชายตรงหน้าก็เธอลุกขึ้นอย่างช้า ๆ “เจเรมี่ ทะ ทำไมคุณถึงสาดไวน์ฉันล่ะ?”
เจเรมี่ไม่อยากแม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขาเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ “ไวน์แดงไม่ใช่แค่เพียงช่วยทำให้ผ่อนคลายนะ แต่มันยังสามารถปลุกคนบางคนให้ตื่นได้อีกด้วย”
น้ำเสียงของเขาช่างเย้ายวน แต่กลับฟังดูเยือกเย็น “ตอนนี้คุณตื่นได้หรือยัง?”
“…” เมเรดิธทำหน้างง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังถามด้วยความไร้เดียงสา “เจเรมี่ เป็นอะไรไป? ฉันทำไปก็เพื่อช่วยให้คุณได้กลับมามองเห็นได้เร็วขึ้น นี่เป็นวิธีบำบัดทางจิตวิทยาวิธีหนึ่งนะ”
“ช่างเป็นวิธีที่แปลกดีจริง ๆ” เมเดลีนเดินเข้าไปพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาช้า ๆ
เมเรดิธต้องการออดอ้อนเจเรมี่ให้มากกว่านั้นในตอนที่เธอได้ยินเสียงของเมเดลีน เธอหันกลับมาและเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาหาเธออย่างสง่างาม
“เมเดลีน?” เมเรดิธตกใจมาก ถึงอย่างไรก็ตามเธอเปลี่ยนวิธีการพูดกับเมเดลีนทันที “คุณมอนต์โกเมอรี คุณมาที่นี่ทำไมคะ? แล้วนี่คุณเข้ามาได้ยังไง?”
“ฉันมาที่นี่ เพื่อจะมาดูว่านักจิตวิทยาอย่างคุณจะลงมือรักษาคนไข้อย่างไรไงคะ” เมเดลีนยิ้มด้วยความสนใจ ก่อนจะสำรวจดูชุดของเมเรดิธ
“โอ้ นี่คุณต้องสวมชุดนอนที่บางกว่ากระดาษตอนคุณรักษาคนไข้ของคุณเหรอคะ? คุณต้องฟังเพลงและดื่มไวน์ด้วยหรือเปล่า?”
“…” เมเรดิธดูเหมือนจะเสียอาการ จากนั้นเธอก็มองไปที่เจเรมี่ “เจเรมี่คะ คุณมอนต์โกเมอรีเธอแค่พูดเรื่องไร้สาระ ฉันเล่นดนตรีและให้คุณดื่มไวน์ก็เพื่อช่วยให้คุณผ่อนคลาย นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้สวมชุดนอน ฉันมีความเป็นมืออาชีพและจริงจังเวลารักษาคนไข้ของฉันเสมอ ฉัน ไม่เคยทำอะไรที่มันผิดศีลธรรมและผิดจรรยาบรรณทางการแพทย์ของฉันทั้งนั้น!”
เมเรดิธปฏิเสธอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเธอฟังดูมั่นใจด้วยความถูกต้อง แม้ว่าเธอจะทำหน้าบึ้งตึงและพูดจาข่มขู่ดูถูกใส่เมเดลีน
เธอคิดว่าเจเรมี่มองไม่เห็น เธอจึงไม่ได้ปิดบังสีหน้าของเธอ
“คุณมอนต์โกเมอรี คุณกำลังพยายามยุยงให้ฉันกับเจเรมี่ทะเลาะกันด้วยคำพูดเหล่านั้นของคุณอย่างนั้นเหรอคะ? นี่คุณกำลังพยายามทำลายภาพลักษณ์ของฉันในหัวใจของเจเรมี่หรือเปล่า? ฉันหวังว่าคุณจะจำได้ระว่าคุณเป็นแค่อดีตภรรยาของเขา ในทางกลับกันฉันคือ แฟนคนปัจจุบันของเขา”
เธอเน้นคำว่า ‘แฟนปัจจุบัน’ ด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของเธอ
แล้วหลังจากนั้นรอยยิ้มของเธอก็พังทลายในทันทีเมื่อเจเรมี่เปิดปากพูด
“ผมคิดว่าคุณคิดมากเกินไปเองแล้วล่ะ คุณไม่ได้มีจุดยืนในใจของผมนะ และคุณไม่เคยทำให้ผมประทับใจในตัวคุณเลย”
อะไรนะ?
เมเรดิธมองเจเรมี่ด้วยความอึ้ง
จากนั้น เธอเห็นเขาเดินเข้าไปหาเมเดลีนได้อย่างง่ายดาย นัยน์ตาลึกของเขาเปล่งประกายเบา ๆ ยามที่มองเมเดลีนอย่างใจจดใจจ่อ
“คนเดียวที่ฉันสนใจคือลินนี่ และมีแค่ลินนี่เท่านั้น”
เมเดลีนรู้สึกหดหู่ใจหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่ละคำทำร้ายเมเรดิธอย่างแรง
ว่าแต่เธอจะยอมรับมันได้อย่างไร? เธอวางแผนอย่างพิถีพิถันเพื่อสนุกสนานในค่ำคืนนี้ไปกับเจเรมี่ แต่แผนของเธอกลับพังทลายหมดเมื่อเมเดลีนปรากฏตัวขึ้น
เมเรดิธพยายามควบคุมความโกรธและความไม่พอใจที่อยู่ข้างในใจของเธอ เธอต้องการที่จะทำให้เจเรมี่อยู่ต่อ ในขณะนั้นเธอเห็นสายตาที่เฉียบคมกำลังเพ่งเล็งมาที่ใบหน้าเธอ
“อย่าได้คิดพยายามจะมีอะไรกับผม ผมไม่รู้สึกอะไรหรอก ถึงแม้ว่าคุณจะแก้ผ้ายืนอยู่ตรงหน้าผมก็ตาม”
“…” เมเรดิธชะงักทันที ประโยคนั้นตบเข้าที่หน้าเธออย่างแรง
แต่ถึงอย่างไรเจเรมี่ก็ไม่ได้สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไงอยู่แล้ว เขาจับมือเมเดลีนแล้วเดินหันหลังออกมา
เมเรดิธยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ใบหน้าของเธอรู้สึกเหมือนถูกแผดเผาด้วยความอับอาย
เธอหันกลับมาด้วยความโกรธจัดและปัดไวน์ที่วางอยู่บนบาร์ลงที่พื้น