บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 699
ก่อนที่เมเดลีนจะได้เอ่ยพยางค์สุดท้าย เจเรมี่ก็ก้มลงและประกบริมฝีปากของเมเดลีนไว้กับปากของเขา
ภายในรถที่คับแคบมีแสงสลัว
เมเดลีนเบิกตากว้างและมองด้วยความตกตะลึง ขณะที่ชายหนุ่มจู่ ๆ ก็จูบเธอ ตาของเขาปิดลงและสีหน้าเขาก็จดจ่อ ในช่วงเวลานั้นดูเหมือนว่าเขาจะสนุกกับการจูบเธอมากขึ้นไปอีก
ใบหน้าของเธอสัมผัสได้กับลมหายใจของเจเรมี่ และกลิ่นอายของเขาทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว
เมเดลีนดึงสติตัวเองกลับสู่ความเป็นจริงอย่างรวดเร็ว เธอพยายามผลักเจเรมี่ออกไป มีแค่เพียงชายหนุ่มที่ดึงเธอเข้ามาใกล้ชิดกับเขา
การขัดขืนของเธอทำให้เขาต้องการจะครอบครองเธอมากยิ่งขึ้น
นิ้วของเมเดลีนจับแขนเสื้อของเจเรมี่ไว้อย่างแน่นหนาและเธอพยายามจะผลักเขาออกไป
เมื่อเธอเห็นว่าเจเรมี่ไม่ได้มีท่าทีจะปล่อยเธอไป เธอจึงตัดสินใจกัดเขา
อาการเจ็บปวดจากความแหลมคมทำให้เจเรมี่หยุดสิ่งที่เขาทำอยู่ ในขณะที่รสโลหะของเลือดเริ่มคลุ้งไปทั่วปากของเขาทันที
จากนั้นเขาก็ปล่อยเมเดลีนไปอย่างไม่เต็มใจ เมื่อเขาเห็นเลือดบนริมฝีปากของเธอ เขาก็ก้มลงจูบเธอเบา ๆ อีกครั้ง แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็โดนตบเข้าอย่างแรง
เธอจ้องมองเขา ดวงตาที่งดงามของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ
แม้จะรู้ตัวว่าก่อนหน้านี้เขาได้แสดงความหุนหันพลันแล่นใส่เธอ แต่เจเรมี่ก็ไม่เสียใจกับมันเลย
“ผมไม่อนุญาตให้คุณพูดว่าคุณรักเขา” ทันใดนั้นเขาก็เน้นเรื่องนี้ด้วยน้ำเสียงดื้อรั้นแบบเด็ก ๆ นัยน์ตาลึกของเขาเติมเต็มไปด้วยความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างรุนแรงและความอคติที่มีต่อเธอ
“เจเรมี่ คุณเป็นใครเหรอ ถึงไม่อนุญาตให้ฉันทำแบบนั้น?” เธอถามเขาด้วยสายตาที่จริงจังกว่าเขา “คุณเคยเห็นคุณค่าฉันไหม ตอนที่ฉันรักคุณ? ในตอนนี้คุณเป็นใครถึงมาห้ามฉันไม่ให้รักผู้ชายคนอื่น? คุณคิดว่าคุณสามารถลบล้างความเจ็บปวดทั้งหมดที่คุณเคยทำกับฉันด้วยคำว่าขอโทษแค่นั้นเหรอ?” เมเดลีนเอ่ยถามด้วยความโกรธจัด ในขณะที่เธอกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ของเธอลง
“คุณพูดถูก ฉันจำอะไรได้ไม่มากหรอก แต่แม่ของคุณบอกกับฉัน เรื่องที่คุณทำให้ฉันตาบอดและเสียโฉมก็เพื่อเมเรดิธ! และถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ทำให้ฉันเสียโฉม หรือทำให้ฉันตาบอด แต่คุณก็ยังเป็นคนที่ทำให้เมเรดิธมีเจตนาชั่วร้ายแบบนั้นได้อยู่ดี!”
“ออกไปซะ”
เธอไล่เขาออกไปอีกครั้ง
เจเรมี่มองดูสายตาอันเยือกเย็นของเมเดลีนและในที่สุดก็ยอมลงจากรถ
เมเดลีนขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งให้เจเรมี่ยืนอยู่ที่เดิม
เขายังคงรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากการตบของเมเดลีน และความแสบจากการกัดของเธอเมื่อกี้นี้ได้ แต่เขาไม่เจ็บปวดอีกแล้ว
ในทางกลับกัน เขารู้สึกค่อนข้างพอใจ
ความพึงพอใจนี้ไม่ได้มาจากการจูบเมื่อกี้ แต่มาจากการที่เขาสัมผัสได้ว่าเมเดลีนสนใจและห่วงใยเขาจริง ๆ
ถ้าไม่อย่างนั้น ก่อนหน้านี้เธอคงไม่ตามเขามา
…
ระหว่างทางกลับบ้าน เมเดลีนยังคงวนเวียนอยู่กับคำพูดของเขาก่อนหน้านี้ และการที่เขาจู่โจมเข้าจูบเธอในทันที
“ลินนี่ หยุดโกหกตัวเองเถอะ คุณยังรักผมอยู่”
เสียงที่ชัดเจนและมีเสน่ห์ของผู้ชายคนนี้ยังติดตรึงอยู่ในหูของเธอ
เธอส่ายหัวและบังคับตัวเองให้หยุดคิดเรื่องนี้
ในตอนนั้นเอง เธอได้รับโทรศัพท์จากเฟลิเป้ เขาบอกว่าเขาเพิ่งลงจากเครื่องบินและถามเมเดลีนว่าสามารถไปรับเขาได้หรือไม่
เมเดลีนขับรถมุ่งหน้าไปที่ สนามบินเกลนเดล และตอนที่เธอพบกับเฟลิเป้ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ เขา เธอขาวสวยและยังมีขายาว ๆ คู่หนึ่งอีกด้วย
เฟลิเป้พาดแขนบนไหล่ของเมเดลีนและได้แนะนำให้หญิงสาวคนนั้นให้เธอรู้จัก “เคธี่ นี่คือภรรยาของฉัน เอวลีน”
เมื่อหญิงสาวได้ยินอย่างนั้น แววตาของเธอก็บ่งบอกถึงความผิดหวัง จากนั้นเธอก็แนะนำตัวเองอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่ะ เอวลีน ฉันเป็นน้องสาวของเฟลิเป้ เรียกฉันว่าเคธี่ก็ได้ค่ะ”
“น้องสาว?”