ตอนที่ 480 น้องสาวคนเก่ง
การตายของฟู่อี้หานเป็นเรื่องผิดคาด นางคิดไม่ถึงว่าจูอวี้ซิ่วจะเด็ดเดี่ยวปานนี้
พอนึกถึงเรื่องนี้ นางก็พูดเตือนมู่หยางด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “พี่รอง ต่อไปต้องระวัง ถ้าไม่มีธุระอะไรอย่าออกไปข้างนอก”
“ซือซือ เจ้ากลัวอะไร? จวนซิ่นอ๋องมีคนตายเกี่ยวอะไรกับพวกเรา? หรือจะเอาความแค้นมาให้พวกเรา”
มู่หยางไม่ใส่ใจ “นี่เป็นบัญชาสวรรค์ จวนซิ่นอ๋องมักจะวางอำนาจบาตรใหญ่ ฟู่อี้หานก็เป็นอย่างนี้ คนพวกนี้สวรรค์ควรจัดการตั้งนานแล้ว”
“พี่รอง พวกเขาต้องเอาความแค้นมาให้ตระกูลมู่แน่ นางรำเมียน้อยของฟู่อี้หานเป็นคนที่ฟู่เฉินหรงส่งไป เป็นหน่วยกล้าตายขององครักษ์อุทยานตะวันออก มีภารกิจเฉพาะ แม้นางจะพ้นผิด
แต่ฟู่เยว่อี้ฉลาด นางต้องสงสัยพวกเราแน่ เจ้าต้องระวังตัว เดี๋ยวข้าจะไปหาท่านพ่อ
มู่หยางตะลึง เขาไม่ได้หูฝาดหรือนี่! นางรำเป็นคนที่ฟู่เฉินหรงส่งไป การตายของฟู่อี้หานกับจูอวี้ซิ่วเป็นเรื่องที่พวกเขาทำขึ้น?
“ซือซือ เรื่องนี้เจ้าก็รู้หรือ?”
ซูจิ่วซือไม่ปิดบัง พยักหน้า “เรื่องนี้ข้าเป็นคนวางแผนเอง”
“ซือซือ เจ้า…”
มู่หยางรู้สึกตกใจ ซูจิ่วซือรอบคอบปานนี้ วางแผนครั้งเดียวก็ทำให้ฟู่อี้หานกับจูอวี้ซิ่วถึงตายได้ และยังถอยออกมาอย่างปลอดภัย
ไม่มีหลักฐานแม้แต่น้อยว่านางเข้าร่วมเหตุการณ์ เล่ห์เหลี่ยมน่ากลัวจริงๆ เขานึกไม่ถึงว่าซูจิ่วซือจะยอมรับอย่างเปิดเผย
“พี่รองตกใจหรือ?” ซูจิ่วซือสงบเป็นพิเศษ “พี่รอง ข้าไม่ใช่คนดีอะไร”
“การต่อสู้กับจวนซิ่นอ๋อง ไม่ต้องการคนดี ซือซือ ข้าเพียงแต่นึกไม่ถึงว่าน้องสาวข้าจะเก่งอย่างนี้”
ซูจิ่วซืออดหัวเราะไม่ได้ “พี่รองชมหรือด่าข้า”
“ข้าชมเจ้า ข้าจะระวัง ซือซือ เราไปหาท่านพ่อด้วยกัน”
ซูจิ่วซือพยักหน้า นางจำเป็นต้องเตือนมู่อวิ๋นชาง นางไม่กลัวอะไร กลัวแต่ว่าจะเกิดเรื่องกับตระกูลมู่ สองพี่น้องออกไปจากห้องด้วยกัน เดินเคียงกันไปที่ห้องหนังสือของมู่อวิ๋นชาง จากนั้นมู่หย่งก็เข้าไปด้วย
จนกระทั่งบ่าย ทั้งหมดจึงออกจากห้องหนังสือ พวกเขาหารือกันตลอดเช้า
การตายของฟู่อี้หานทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ทั่วตูเฉิง ไม่มีใครคิดว่าฟู่อี้หานผู้โอหังจะตายในห้องพร้อมกับชายา จวนซิ่นอ๋องมีการรักษาการณ์อย่างเข้มงวดไม่น่าจะเกิดเรื่องขึ้น
แม้แต่ชาวบ้านก็ซุบซิบไปทั่ว ชื่อเสียงของฟู่อี้หานในตูเฉิงไม่ดีอยู่แล้ว พอเขาตาย คนที่สมน้ำหน้าเขาจึงมีไม่น้อย
พระชายาซิ่นอ๋องไม่อาจทนรับความสะเทือนใจได้ พอรู้ข่าวการตายของฟู่อี้หาน นางก็ล้มป่วยทันที
ฟู่จิ่งนั่งบนเก้าอี้ในห้องหนังสือสีหน้าเครียด ลูกชายคนโตของเขา จู่ๆ ก็ตายในจวนอ๋อง เขาเจ็บปวดมาก ช่วงนี้จวนซิ่นอ๋องเกิดเรื่องขึ้นอย่างต่อเนื่อง เมื่อก่อนไม่เคยเป็นอย่างนี้
ฟู่เยว่อี้ยืนอยู่หน้าฟู่จิ่ง สีหน้าเศร้าหมอง “ท่านพ่อ อย่าเศร้าไปเลย”
“นางรำคนนั้นล่ะ?”
“นางรำหายไปไหนไม่รู้ ท่านพ่อวางใจ พี่รองส่งคนไปค้นหาแล้ว ถึงต้องพลิกแผ่นดินก็ต้องตามหาหงหลิงให้ได้
พบศพของเฉี่ยวเชี่ยนแล้ว อยู่ในบ่อ ไม่รู้ว่าฆ่าตัวตายหรือโดนฆ่า เจ้าหน้าที่ชันสูตรตรวจศพแล้ว ไม่พบบาดแผลตามลำตัว”
ฟู่เยว่อี้ยังคงสงบ รายงานเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟู่จิ่งอย่างละเอียด
ฟู่จิ่งทุบกำปั้นลงบนโต๊ะข้างหน้า แรงสะเทือนทำให้น้ำในถ้วยชากระฉอกออกมาหมด “นางรำตัวเล็กๆ หายตัวไม่ได้แน่ ต้องมีคนบงการ”
ตอนที่ 481 มีราชโองการให้เข้าเฝ้า
“ลูกเองก็สงสัย ข้าให้คนไปสืบความเป็นมาของนางรำคนนี้อย่างละเอียด ไม่พบเรื่องราวเกี่ยวกับนาง จู่ๆ ก็ปรากฏตัว แล้วจู่ๆ ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ท่านพ่อ ข้าสงสัยว่าจะเป็นคนของรัชทายาท”
ฟู่จิ่งกำหมัดแน่น “ฟู่เฉินหรงทำกับข้าถึงขั้นนี้”
“ข้ากลับรู้สึกว่าน่าจะเป็นฝีมือของซูจิ่วซือ ซูจิ่วซือเป็นคนกรีดหน้าพี่สะใภ้ จากนั้นก็ให้นางรำชื่อหงหลิงมายุให้พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ขัดใจกัน สุดท้าย…”
ฟู่เยว่อี้รู้ดี ฟู่อี้หานไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของเฉี่ยวเชี่ยน คืนนั้นในห้องไม่มีเสียงอะไรเลย และจูอวี้ซิ่วก็อยู่ในห้องตลอด คุกเข่าขอโทษที่พื้น
แม้นางไม่ได้อยู่ในห้องของจูอวี้ซิ่ว เท่าที่นางรู้จักจูอวี้ซิ่ว นางรู้สึกว่าจูอวี้ซิ่วฆ่าฟู่อี้หาน แล้วจึงฆ่าตัวตาย เรื่องที่นางวิตกที่สุดเกิดขึ้นแล้ว
พอคิดอีกที ทั้งหมดนี้เกิดจากการวางแผนอย่างแยบยล เริ่มจากทำให้จูอวี้ซิ่วเสียโฉม การสังเกตผู้หญิงได้แม่นยำอย่างนี้ ทำให้นางสงสัยซูจิ่วซือ ฟู่เฉินหรงเป็นผู้ชาย
“แม่นางคนนี้ร้ายกาจจริงๆ ”
ฟู่จิ่งไม่อยากจะเชื่อว่าซูจิ่วซือมีเล่ห์เหลี่ยมล้ำลึกปานนี้ ทั้งๆ ที่เป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ถูกขับออกจากจวนอันผิงโหว
“ท่านพ่อดูแคลนซูจิ่วซือเกินไป ลูกรู้สึกว่าเรื่องนี้นางเป็นคนวางแผน
ข้าเคยเตือนพี่ใหญ่แล้ว อย่าทำให้พี่สะใภ้โกรธ เสียดายพี่ใหญ่หลงเสน่ห์หงหลิง ไม่ฟังคำเตือนเลย นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องเร็วอย่างนี้ ท่านพ่อ เราเองก็ควรลงมือได้แล้ว”
ดวงตาของฟู่จิ่งฉายแววอำมหิต “ในเมื่อตระกูลมู่เข้ามาแทรกแซง ก็เริ่มจากตระกูลมู่ ต้องมีคนเป็นศพฝังร่วม”
ขณะที่ทั้งสองพูดคุยกัน ก็มีเสียงของเหม่ยพ่านดังเข้ามา “องค์หญิง คุณชายกู้มา บอกว่าต้องการพบองค์หญิง”
“เยว่อี้ เจ้าไปเถอะ! โน้มน้าวกู้จื่อหยวนให้ดี เอาไว้ใช้ได้ก็ดี”
ฟู่เยว่อี้รับปาก แล้วออกจากห้องหนังสือทันที
พอฟู่เยว่อี้ไปแล้ว ฟู่จิ่งก็กำหมัดแน่น เอ็นบนมือปูดออกมา สักวันหนึ่ง เขาจะสับฟู่เฉินหรงให้เป็นชิ้นๆ และพวกตระกูลมู่ พอถึงตอนนั้นต้องให้หมดทั้งตระกูล จึงจะหายแค้น
แคว้นเจียงเป็นของจวนซิ่นอ๋องอยู่ก่อนแล้ว ใครจะเอาไปไม่ได้ ซุ่นตี้จะยกแคว้นเจียงให้ฟู่เฉินหรง ไม่มีทาง
หลังจากฟู่อี้หานตาย จู่ๆ ซุ่นตี้ก็มีพระบัญชาให้ซูจิ่วซือเข้าเฝ้า นี่เป็นครั้งแรกที่ซูจิ่วซือเข้าเฝ้าซุ่นตี้ หลังจากมาที่ตูเฉิง
การเข้าวังครั้งนี้ ซูจิ่วซือให้ความสำคัญมาก ซุ่นตี้ให้นางเข้าเฝ้า แสดงว่าพระองค์เริ่มยอมรับความสามารถของนาง นางรู้ว่าซุ่นตี้เคยส่งคนไปสังหารนาง แต่ไม่คิดแค้นพระองค์ พระองค์ต้องการสังหารนาง ว่าไปแล้วก็เพื่อฟู่เฉินหรง
เรื่องในราชตระกูล กล่าวโดยรวมแล้ว ไม่มีอะไรผิดหรือถูก อย่างเช่นซุ่นตี้แม้เป็นคนสังหารบิดาของฟู่เฉินหรง แต่ฟู่เฉินหรงก็ไม่แก้แค้นซุ่นตี้
ไม่แก้แค้น ไม่ใกล้ชิด เป็นความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับขุนนาง
ซูจิ่วซือให้ปิงซินแต่งตัวให้อย่างพิถีพิถัน สวมเสื้อสีฟ้างามวิจิตร ทำจากผ้าชั้นดี ดูเรียบร้อยงามสง่า ท่าทางหนักแน่น สีหน้าทะนงตนอยู่ลึกๆ
นางนั่งรถม้าเข้าวังทันที เวลานี้ ซุ่นตี้ประทับอยู่ที่ห้องทรงพระอักษร
หลังจากถวายบังคม ซุ่นตี้ทรงโบกพระหัตถ์ แสดงพระกิริยาให้ซูจิ่วซือลุกขึ้น ซูจิ่วซือยืนเบื้องพระพักตร์ซุ่นตี้ ประสานพระเนตรซุ่นตี้ที่ทรงมองอย่างพิจารณา
นี่เป็นครั้งแรกที่ซุ่นตี้ทรงเห็นซูจิ่วซือ เป็นแม่นางที่มีความหนักแน่นและมีลักษณะของคนตระกูลใหญ่ มิน่าฟู่เฉินหรงถึงได้ชมนางไม่ขาดปาก
“เฉินหรงพูดถึงเจ้าให้เจิ้นฟังบ่อยๆ เจิ้นอยากเห็นเจ้านานแล้ว แม่นางมู่ เจ้าไม่ทำให้เจิ้นผิดหวัง”