บทที่ 501 ชีวิตและความตาย
ภายในป่าดำที่ดูเหมือนจะห่างไกลจากหุบเขามรณะ แต่อันที่จริงแล้วถ้าเดินทางเป็นเส้นตรงมันก็อยู่ใกล้มาก
ลูเซียนและนาตาชากำลังสังเกตท้องฟ้าที่ถูกบดบังด้วยเมฆผ่านใบไม้ในคืนนี้ มันมืดมากกระทั่งมองแทบไม่เห็นนิ้วมือของตนเอง ไม่มีแม้กระทั่งดวงดาวและพระจันทร์สีเงิน ความกลัวและความตื่นตระหนกกำลังก่อตัวขึ้น
“เราถูกจำกัดพื้นที่ให้แคบลงเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าเราจำเป็นที่จะต้องกลับไปที่หุบเขามรณะ” นาตาชายืนพิงต้นไม้ และถอนหายใจโดยมีลูเซียนอยู่ข้างๆ นาง “เกือบจะเช้าแล้ว ท่านป้าคามิลน่าจะมาถึง ‘โอเอซิสเมทาริน’ แล้ว น่าเสียดายที่เราต้องรออีกหนึ่งวันก่อนที่กำลังเสริมจะมาถึง ข้าสงสัยว่าพวกเรายังจะได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นอีกหรือไม่”
ประมาณหนึ่งวันหลังจากนั้น ทั้งสองคนก็ถูกคอนกัสไล่ตามมาทัน จากนั้นพวกเขาก็ลงมือฆ่า และบังคับให้เขาใช้เวลามากกว่าหนึ่งวันหรือวันครึ่งเพื่อสร้างร่างกายของเขาขึ้นมาใหม่ และกลับสู่โลกแห่งวัตถุหลัก หลังจากนั้นพวกเขาก็ซ่อนตัวอยู่รอบๆ หุบเขามรณะนานกว่าครึ่งวัน ตอนนี้เป็นเวลากว่าสามวันแล้วที่พวกเขาแยกจากคามิล แม้ว่าการฟื้นตัวจะใช้เวลาแต่นางก็น่าจะมาถึง ‘โอเอซิสเมทาริน’ แล้ว
“เราจะได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันอย่างแน่นอน” บนใบหน้าของลูเซียนไม่มีร่องรอยของความหงุดหงิดใดๆ ยิ่งมีอันตรายมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งมีสมาธิมากยิ่งขึ้นเท่านั้น เขายังคงยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
นาตาชาเป็นคนประเภทเดียวกัน ในไม่ช้านางก็จับดาบยาวของนางขึ้นมาได้อย่างเด็ดเดี่ยว และมั่นใจเช่นเคย
นางมองไปที่มือซ้ายของลูเซียนด้วยรอยยิ้ม “เมื่อยามเช้ามาเยือน เศษเสี้ยววิญญาณของสิ่งมีชีวิตลึกลับจากโลกแห่งวิญญาณคงจะถูกพระเจ้าแห่งจันทราสีเงินควบคุมได้ทั้งหมด อัตราการสูญเสียการควบคุมน้อยลงเรื่อยๆ บางทีอาจจะเป็นในภายหลัง ถ้าเราสามารถหนีจาก ‘เทพอสูรจอมเวท-ลิช’ ได้ในครั้งนี้ เขาก็จะไม่สามารถหาพวกเราพบได้อีกแม้ว่าเราจะไม่ทำอะไรนอกจากการซ่อมตัวก็ตาม
ตั้งแต่ตอนเช้าจนถึงตอนนี้เศษเสี้ยววิญญาณของสิ่งมีชีวิตลึกลับจากโลกแห่งวิญญาณ ก็ได้มีการอาละวาดครั้งใหญ่ที่สุด ลูเซียนไม่เพียงแต่ถูกแช่แข็ง แม้แต่นาตาชาที่อยู่ข้างๆ เขาก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน นางรู้สึกว่าเวลาราวกับผ่านไปสองปี โชคดีที่มันเป็นเพียงแค่สองนาทีเท่านั้นและก็โชคดีที่ไม่มีเหตุอันใดเกิดขึ้น นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาช่องว่างระหว่างการสูญเสียการควบคุมก็ยาวนานขึ้นเรื่อยๆ และการสูญเสียการควบคุมครั้งสุดท้ายคือในตอนเช้าที่ได้เปิดเผยตำแหน่งของพวกเขาออกไป และทำให้คอนกัส ลดขอบเขตการค้นหาลง
“อัลเทอร์นาบอกว่าช่วงที่เลวร้ายที่สุดของการตอบโต้ได้ผ่านพ้นไปแล้ว ต่อไปก็เป็นเรื่องง่าย แต่ว่าสิ่งมีชีวิตลึกลับจาก ‘โลกแห่งวิญญาณ’ ก็ยังอ่อนแรงไม่ใช่หรือ? ขนาดยังไม่ฟื้นคืนสติ แต่เขาก็ยังค่อนข้างเปราะบาง เพราะถูกผู้มีพลังระดับเดียวกันดูดพลังอยู่ถึงเจ็ดวัน” ลูเซียนแสดงความสับสนของเขาออกมา
นาตาชาสูดหายใจ” อย่างนั้นหรือ? หากเขายังคงอยู่หาต่ออีกสองสามวัน เราก็จะถูกคอนกัสส่งไปยังโลกแห่งวิญญาณในฐานะอสุรกาย อัลเทอร์นารู้เรื่องของเทพอสูรจอมเวทมากกว่าที่เจ้าคิด ถ้านางบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่น่ามีปัญหา”
ลูเซียนกำลังจะตอบกลับเมื่อแสงสุดท้ายในป่ามืดลง มันจมลงไปในความมืดที่บริสุทธิ์ที่สุด
“แสดงตัวออกมา ออกมาอย่างเชื่อฟัง และข้าทำให้เจ้าตายอย่างสงบสุข” เสียงของคอนกัสฟังดูเหมือนเสียงลมหนาวจากนรกที่ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของป่ามืด “เจ้าคิดว่าจะซ่อนได้นานแค่ไหน?”
“เขาอยู่ห่างจากเราไม่ถึงหนึ่งพันเมตร” ลูเซียน และนาตาชามองหน้ากัน พวกเขาออกจากต้นไม้อย่างเงียบๆ และกลับไปที่ ‘หุบเขามรณะ’ ตามเส้นทางที่วางแผนไว้ พวกเขาเดินอ้อมทางกลับเพื่อหลีกเลี่ยงภูเขาทั้งลูกที่เป็นทาสเงา
ภาพรอบตัวพวกเขาคือ ‘ภัยพิบัติแห่งความตาย’ อย่างชัดเจน
คอนกัสหัวเราะเยาะเย้ย “ข้ารู้ว่าเจ้าหวังว่า ‘คลื่นสมุทร’ มาถึงโอเอซิสเมทารินแล้วบอกให้เจ้าพายุและแฮททาเวย์มาช่วยเจ้า เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนงี่เง่าและสะเพร่าขนาดนั้นเลยหรือ?”
นาตาชาหน้าซีดลงทันที ท่านป้าคามิล?
“ไม่เป็นไร ถ้าท่านป้าคามิลถูกเขาฆ่า หรือจับตัวไป เขาจะต้องนำมาต่อรองให้พวกเรายอมแล้ว” ลูเซียนตบไหล่นาตาชา และปลอบนางเบาๆ
ในไม่ช้านาตาชาก็รู้ตัว และกลับมามีสติ นางพยักหน้าให้ลูเซียน และเร่งความเร็วขึ้น
เสียงของคอนกัสใกล้เข้ามาเรื่อยๆ “ข้ารีบร้อนมากเกินไปที่จะจับหนูสองตัวเพื่อจัดการกับ ‘คลื่นสมุด’ ข้าก็ได้สับเปลี่ยนผู้ติดตามใน ‘โอเอซิสเมทาริน’ เรเฮาร์เป็นคนของข้ามาตลอด เจ้าคิดว่าการร้องขอความช่วยเหลือของเจ้าจะสามารถส่งไปยังอีกฟากหนึ่งของมหาสมุทรได้หรือ?”
สีหน้าของลูเซียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย กว่าสองเดือนแล้วที่คอนกัสเริ่มเฝ้าติดตามเขา เขาต้องเตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว แม้ว่าเขาจะสูญเสียความหวังแต่เขาก็ยังไม่สิ้นหวัง เช่นเดียวกับที่นาตาชาพูด หากพวกเขาสามารถกำจัดเขาได้ในครั้งนี้ เศษเสี้ยววิญญาณของสิ่งมีชีวิตลึกลับก็จะควบคุมไม่ได้ง่ายๆ และพวกเขาจะปลอดภัยอีกครั้ง เมื่ออัลเทอร์นาฟื้นขึ้นมาบทบาทของนักล่า และผู้ถูกล่าจะเปลี่ยนไป
นาตาชาหายใจอย่างโล่งอก นางส่งกระแสจิตพูดกับลูเซียนด้วยรอยยิ้มว่า “เขาจับท่านป้าคามิลไม่สำเร็จ เนื่องจากท่านยายแฮททาเวย์ และเจ้าแห่งวายุขอให้ข้าค้นหาเจ้าในพื้นที่ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของศาสนจักร พวกเขาต้องส่งผู้ติดต่อลับโดยเฉพาะมา”
ดีแล้วลูเซียนก็ยิ้มเช่นกัน
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทั้งสองคนคงอยู่รอบๆ บริเวณนี้ คอนกัสข่มขู่พวกเขาด้วยคำพูด และทันใดนั้นก็กลายเป็นควันสีเทาที่เต็มไปด้วยแมลงแปลกๆ นับไม่ถ้วน
แมลงมีสีเดียวกับควัน แต่หัวของพวกมันเป็นใบหน้าของมนุษย์ที่บิดเบี้ยวดูเหมือนว่าพวกมันจะสร้างมาจากวิญญาณ พวกมันบินกระจายตัวออกมาจากหมอกสีเทา และไม่นานก็เข้าปกคลุมพื้นที่ ในเวลาไม่ถึงยี่สิบวินาทีพวกมันก็ทำการค้นหาในพื้นที่บริเวณนี้เสร็จสิ้น จากนั้นควันก็ลอยไปข้างหน้า และปกคลุมพื้นที่ใหม่อีกครั้ง
เมื่อเห็นเช่นนั้นลูเซียน และนาตาชาก็เร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง พวกเขาผ่านถ้ำลับ และกลับไปที่ทางเข้า ‘หุบเขามรณะ’ ทิ้งร่างเงาที่ขุ่นมัวไว้ข้างหลัง จากนั้นพวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปในหุบเขา
“ฮึบ! ฮึบ! ฮึ่ม!” ทันใดนั้นเสียงรบกวนของแมลงก็ดังขึ้น
“อึ!” ลูเซียนแอบอุทาน เขารีบดึงนาตาชาไปทางข้างๆ ด้วยมือซ้าย จากนั้นทั้งสองก็กะพริบตาและหายไป
นักเวทระดับตำนานมีวิธีการที่แปลกประหลาดมากเกินไป เขาเจอทั้งสองคนล่วงหน้าเสียแล้ว!
ภาพรังสีสีเขียวที่ก่อนหน้านี้พวกเขาช้าไปเพียงวินาทีเดียว ก้อนหิน โคลน และต้นไม้ทั้งหมดกลายเป็นจุดแสงสีเขียว และหลุมขนาดมหึมาที่ใหญ่เพียงพอที่จะฝังร่างของคนได้หลายสิบคนก็ปรากฏขึ้น
คอนกัส ตะโกนเสียงดัง “มีหนูสองตัว! มาดูกันว่าครั้งนี้เจ้าจะหนีไปได้อย่างไร!”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง นี้เป็นความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ ‘เทพอสูรจอมเวท-ลิช’ เคยพบเจอ นั้นคือการถูกพวก ‘เด็กน้อย’ ที่ยังไม่ถึงระดับเก้าฆ่าไปครั้งหนึ่ง!
เมื่อเคลื่อนย้ายไปยัง ‘หุบเขามรณะ’ ลูเซียน และนาตาชาก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเต็มพิกัด และพุ่งผ่านความมืดมิดมาถึงพื้นที่ที่พวกเขาเตรียมไว้ล่วงหน้า
“เขตแดนเทพ?” คอนกัสลอยตัวอยู่เหนือหุบเขามรณะ เขาไม่แสดงความประมาทในครั้งนี้ “เจ้าร่วมมือกับพระเจ้าเทียมเท็จเพื่อจัดการกับข้า และทำให้ข้าอ่อนแอ และขัดขวางข้าด้วยการเพิ่มพลังของเขตแดนเทพ และวงแหวนเวทมนตร์ที่เจ้าร่ายไว้ล่วงหน้าใช้หรือไม่?”
“ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่านักเวทควรเป็นอย่างไร!”
คอนกัสยกมือขึ้น และอุกกาบาตเล็กๆ เจ็ดก้อนที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวไฟก็ตกลงมาจากท้องฟ้า แสงเปลวเพลิงส่องสว่างในคืนที่มืดมิดที่พวกเขาได้เข้าไปในหุบเขามรณะ
“ไอ้บ้า! การโจมตีครั้งใหญ่!” ในขณะที่ลูเซียนถูกรั้งไว้เขาก็ยังคงตกใจกับความระมัดระวัง และความเด็ดขาดของคอนกัสในครั้งนี้ พร้อมทั้งสาปแช่งเขา ในกระแสจิตนาตาชาอุทานในแบบที่ไม่คาดคิดว่าจะมี ‘ความเป็นสุภาพสตรี’ ด้วย
“ซ่อน!” ลูเซียนและนาตาชารีบไปยังสถานที่ที่พวกเขาเตรียมไว้ พร้อมทั้งพวกเขาขอให้แอล และทูตสวรรค์ตัวปลอมที่อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขาหลบซ่อน
ภายใต้การเสริมการป้องกันของเทพปรากฏขึ้นทันที ในเวลาเดียวกัน อุกกาบาตก็เกือบจะชนกับหุบเขามรณะแล้ว แต่ในไม่ช้าพวกมันก็จะถูก ‘ฝนดาวตก’ ทำลาย หลังจากการโจมตีการป้องกันของเขตแดนเทพก็ได้รับความเสียหายไปด้วย
แต่อย่างไรก็ตามคอนกัสกลับหยุดได้ เขายกมือขึ้นอีกครั้ง และอุกกาบาตอีกเจ็ดลูกก็ตกลงมาพร้อมกัน
หลังจากเมฆรูปเห็ดลอยขึ้นมาจากหุบเขา เวลาดูเหมือนจะหยุดลงเล็กน้อย ควันที่หนาแน่นทำให้พื้นที่โดยรอบห่างไกลจากสีเดิมไปหลายร้อยกิโลเมตร
ภายในเขตแดนเทพเมืองที่ประดับประดาด้วยหินโมรา และหยกเสียหายกว่าครึ่งจากการระเบิด พื้นที่ที่ถูกแรงระเบิดโดยตรงพังทลายลง เถาวัลย์ที่ขวางท้องฟ้าในอดีตก็หักโค่น และถูกไฟเผา วิญญาณ และเทวดาที่บริสุทธิ์ถูกคลื่นลมป่าพัดหายไปไม่พบเห็นอีก รัศมีศักดิ์สิทธิ์ถูกบดบังด้วยฝุ่นคลุ้ง วงแหวนเวทที่นำมาใช้งานก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยหลุม และสิ่งเดียวที่สามารถมองเห็นได้คือกำแพงที่ทรุดลง
‘ฝนดาวตก’ ถูกใช้ติดต่อกันถึงห้าครั้ง ก่อนที่คอนกัส ‘เทพอสูรจอมเวท-ลิช’ จะลงมา และค้นหาลูเซียน กับนาตาชา
ข้างใต้พื้นดินของ ‘เขตแดนเทพ’ ลูเซียน และนาตาชาซ่อนตัวอยู่ใน ‘ป้อมปราการ’ ในขณะที่พวกเขาก็ฟังการโจมตีอย่างต่อเนื่องด้านนอก
“โชคดีที่เจ้าเตรียมที่หลบระเบิดนี้ไว้ล่วงหน้า” พวกเขารู้สึกถึงการสั่นสะเทือนที่รุนแรง และฝุ่นละอองที่ตกลงมาจากเพดานนาตาชาก็ยกนิ้วโป้งให้ลูเซียน
ลูเซียนยิ้ม และกล่าวอย่างชาญฉลาดว่า “เป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องเตรียมพร้อมสำหรับรับมือจากการโจมตีทางอากาศ ดีที่พวกมันเป็นเพียงอุกกาบาตขนาดเล็ก”
“แต่กับดักเวทมนตร์ที่เจ้าตั้งไว้นั้นก็ไร้ประโยชน์” นาตาชาดูเคร่งขรึม
ลูเซียนพยักหน้า “ส่วนใหญ่ก็ใช่ แต่ส่วนเล็กๆ ของพวกมันก็มีรากฐานมาจาก ‘เขตแดนเทพ’ ที่จะไม่ถูกทำลายทั้งหมดตราบเท่าที่แอลยังไม่ตาย ข้าหวังว่าจะยังเหลือบางส่วนให้ใช้งานได้”
การระเบิดด้านนอกหยุดลงแล้ว ลูเซียนรีบติดต่อหาแอล และยืนยันตำแหน่งของพวกเขาสำหรับการรับมือที่จะเกิดขึ้น
คอนกัสร่อนลงที่หุบเขามรณะ เขามองไปที่ซากปรักหักพังและค้นหาลูเซียน กับนาตาชาด้วยการใช้เวทมนตร์ ในขณะเดียวกันเนื่องจากรัศมีศักดิ์สิทธิ์ยังไม่หายไปโดยสิ้นเชิง เขาจึงทราบว่าเจ้านายของ ‘เขตแดนเทพ’ ยังไม่ตาย ดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังมากขึ้น
‘ยุงแห่งวิญญาณ’ บินออกมาจากตัวเขา และกระจายออกไป ทันใดนั้นเงาร่างหนึ่งก็พุ่งออกมาจากอาคารที่ถล่มพร้อมกับดาบยาวทั่วไปในมือของนาง
ด้วยแสงสะท้อนจากไฟและรัศมีศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่รายรอบ ดาบยาวเล่มนี้นำพามาด้วยกลิ่นอายแห่งความศักดิ์สิทธิ์ เงาดำก็ดูเหมือนจะหลอมรวมเข้ากับดาบยาว ภายในช่องว่างระหว่างภาพมายาสองภาพ นาตาชาจ้วงแทงคอนกัส
คอนกัสไม่ได้ใช้เวทมนตร์ในตำนานที่ต้องใช้เวทมนตร์บทสั้นๆ เข้าด้วยกัน ในตอนที่เจ้าแห่งเขตแดนเทพโจมตีเขาด้วยแหวนเมื่อเขาร่ายคาถา เขายกมือขึ้น และสีสันทั้งหมดรอบๆ นาตาชาก็จางหายไปแทนที่ด้วยสีเทาที่ว่างเปล่า การเคลื่อนไหวของนาตาชาหยุดชะงักลงภายใต้ ‘การหยุดเวลา’ ดาบยาวของนางถูกแช่แข็งกลางอากาศ
เมื่อคอนกัสกำลังจะสกัดวิญญาณของนาตาชา คนอีกคนก็ลุกขึ้นจากด้านหลังของเขา เขามี ‘คทาแห่งตะวัน’ อยู่ในมือขวาที่เตรียมจะ ‘ขัง’ นาตาชาในเขาวงกตเมื่อจำเป็น และในมือซ้ายของเขาเปล่งประกายสีเงินในขณะที่เขายกมือขึ้นสูงใส่ศัตรู
“เจ้าจะโกงอีกหรือ” คอนกัสอัญเชิญมวลพลังสีดำที่ดูว่างเปล่าออกมาตรงหน้ากะโหลกของเขาและกำลังจะยิงใส่ลูเซียน โดยไม่สนใจจันทราสีเงินบนมือซ้ายของลูเซียน และไม่แยแสนาตาชาที่อยู่ในเขต ‘หยุดเวลา’
‘เวทวงโคตรทำลายล้างขั้นสูงสุด’ เวทวงที่เก้า!
“เขาไม่ได้ใช้เวทมนตร์ในตำนานใดๆ ทั้งนั้นเขาระวังแอลอย่างมาก” ลูเซียนสั่งให้แอลโจมตีด้วยความยินดี
แต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนองจากคำสั่งของเขา