บทที่ 502 ทางเข้าใหญ่
“ไม่มีการตอบสนอง?”
“มีบางอย่างผิดปกติ!”
นอกจากความตกใจแล้ว ลูเซียนยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเขาสังหรณ์ใจไว้แล้ว เหมือนกับสิ่งที่รอคอยมานานในที่สุดก็เกิดขึ้น หรือเท้าอีกข้างหนึ่งที่ยกขึ้นไม่นานก็ต้องวางลงบนพื้นอยู่ดี
ไม่พยายามเรียกอีกต่อไป และจะไม่เสียเวลาอีกต่อไป ลูเซียนออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดกับ ‘เทวทูตแห่งฟ้าร้องและสายฟ้า’ ที่ซ่อนตัวอยู่ในที่หลบระเบิดอีกแห่งเพื่อโจมตี!
เมื่อเขาบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ นั้นก็คืออุบัติเหตุเมื่อแอลผิดพลาด!
‘เวทวงโคจรทำลายล้าง’ ที่ดูเหมือนจะสามารถสร้างความว่างเปล่าให้กลายเป็นรูปร่างได้ จุดสีแดงคล้ายเข็มสองจุดบนกะโหลกศีรษะสีขาวของคอนกัส จ้องมองที่ลูเซียน และปิดกั้นเขา ทำให้เขารู้สึกถึงความหนาวเหน็บที่เพิ่มขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ
ทันใดนั้นเงาของอีกคนก็บินออกมาจากด้านหลังฝั่งซ้ายของคอนกัส เขามีหกปีกอยู่บนหลังและล้อมรอบด้วยสายฟ้า และรัศมีศักดิ์สิทธิ์ จากการดึงดูดของบรรยากาศที่เหลืออยู่ใน ‘เขตแดนเทพ’ ทำให้เขาดูเหมือนผู้ปกครองของเขตแดนนี้
ในฐานะเสราฟิมปลอม เขาอยู่ในระดับที่สองของ ‘เขตแดนเทพ’ และสามารถใช้อำนาจส่วนหนึ่งของแอลแทนได้!
เมื่อไม่เห็นสีหน้าบนหัวกะโหลกสีขาวของคอนกัส ‘เวทวงโคจรทำลายล้าง’ ก็กะพริบและโผล่มาอยู่ข้างลูเซียน และเขาเริ่มสวดมนต์ ‘เวทจองจำวิญญาณ’
เขาระแวงว่าผู้ปกครองของ ‘เขตแดนเทพ’ ที่ใกล้จะขึ้นระดับเก้าจะซุ่มโจมตีเขาด้วย ‘แหวนคอนกัส’ ที่มีเวทมนตร์ระดับตำนานอยู่ไม่น้อย!
“วิญญาณ…” เสียงที่ดูสับสนที่ดังขึ้นเกือบจะซ้อนทับกับเวทมนตร์ของคอนกัส และคลื่นเวทมนตร์ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น
ไม่มีเวลาให้ตรวจสอบ ‘ผู้ปกครองเขตแดนเทพ’ ที่กลายเป็นรูปปั้น คอนกัสตกใจที่เห็นลูเซียนมีแหวนประหลาดสีดำที่ดูคุ้นเคยอยู่ที่มือขวา
“เขาเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับสูง โลกแห่งปัญญาของเขาจะถูกทำให้เป็นรูปธรรมได้อย่างไร”
“มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”
ชั่วขณะหนึ่งคอนกัสรู้สึกว่าจิตวิญญาณ และโลกแห่งปัญญาของเขากำลังพังทลาย นี่เป็นการละเมิดสามัญสำนึกอย่างสิ้นเชิง!
“…เวทจองจำ!” เมื่อเวทมนตร์ประหลาดจบลง พลังวิญญาณของลูเซียนใน ‘แหวนคอนกัส’ ก็ล้นปรี่อย่างไม่หยุดหย่อนเหมือนเขื่อนแตก ในทางกลับกันช่วงเวลาที่ ‘เวทวงโคจรทำลายล้าง’ โดนเป้าหมาย กลไกก็เปิดใช้งาน และเคลื่อนย้ายเขาไปยังอีกด้านหนึ่งของสนามรบ เขาอยู่ห่างจากที่ถูกจองจำ และเขาก็มองดูซากปรักหักพังที่กลายเป็นสีดำ
วิญญาณลวงตาปรากฏขึ้นรอบๆ คอนกัส และพยายามเบียดเสียดเข้าไปในร่างของเขา ทันใดนั้นจุดสีแดงคล้ายเข็มสองจุดบนใบหน้าของคอนกัสก็ถูกแช่แข็ง เป็นผลให้พื้นที่ของ ‘การหยุดเวลา’ พังทลายลง และนาตาชาก็กลับมาเป็นอิสระอีกครั้ง ในวินาทีต่อมานางไม่สนใจที่จะมองไปที่คอนกัส แต่เพียงแค่ฟันไปที่มุมหนึ่งในซากปรักหักพัง
จู่ๆ ก็มีคลื่นเวทมนตร์บางๆ แผ่ออกมาจากโครงกระดูกสีขาวที่ล้อมรอบด้วยวิญญาณ คอนกัสหายตัวไปโผล่อยู่อีกมุมหนึ่งภายในพริบตา เขาปลดปล่อยตัวเองจากวิญญาณลวงตาที่ยังไม่ได้เข้าสู่ร่างของเขา แต่ ‘ดาบยุติธรรมจืดจาง’ ก็ฟาดลงตรงกลางหน้าผากของเขาอย่างแม่นยำ!
ลูเซียนประเมินและวางแผนโดยอาศัยพลังจาก ‘เวทพริบตา’ เมื่อสถานที่อื่นๆ ถูกครอบครองโดย ‘เขตแดนเทพ’ ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์มีโอกาสถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ที่จะวิญญาณจะเลือกจุดนี้เพื่อซ่อนตัว!
คอนกัสที่ได้รับผลกระทบจาก ‘เวทจองจำวิญญาณ’ ทำให้เขาไม่สามารถคิดใดๆ ได้ และต้องพึ่งพาเพียงสัญชาตญาณเท่านั้น!
ลวดลายสีสันที่หนักแน่น และอ่อนโยนปรากฏขึ้นบนดาบยาวล้อมรอบด้วยภาพลวงตาและช่องว่างที่น่ากลัว เสื้อคลุมสีดำของคอนกัสถูกตัดออกอย่างกะทันหัน และโครงกระดูกบริสุทธิ์ของเขาก็หลุดออกจากกัน กะโหลกศีรษะทองแตกออกเป็นสามชิ้นโดยมีหูที่แยกออกจากปาก
อย่างไรก็ตามในตอนนั้นกะโหลกศีรษะได้หมุน และถูกปกคลุมไปด้วยการบิดเบือนความรู้สึกของเวลาและพื้นที่
เมื่อทุกอย่างสงบคอนกัส ก็จากไปแล้ว และนาตาชาก็ถูกโจมตีด้วยเสียงที่แผดออกมา
แม้จะใช้ ‘ยุติธรรมจืดจาง’ เพื่อปิดกั้น แต่นางก็ยังถูกคลื่นเสียงที่หน้ากลัวพัดไป นางล้มลงอย่างแรงพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากริมฝีปาก เห็นได้ชัดว่านางบาดเจ็บหนัก
“เทเลพอร์ตวายป่วง… เขายังไม่ถูกฆ่า นักเวทระดับตำนานตายยากจริงๆ” พลังวิญญาณของลูเซียนเกือบจะแห้งเหือด และเขาแทบจะไม่สามารถยกมือขึ้นได้ “ออกไปจากที่นี่กันเร็ว ความสามารถของคอนกัสร้ายกาจจริงๆ”
ร่างกายหลักของ ‘เทพอสูรจอมเวท-ลิช’ คือกะโหลกศีรษะทองคำ โครงกระดูกส่วนใหญ่มีไว้เพื่อรักษาความเสถียรของเวทมนตร์ แม้ว่าโครงกระดูกจะหายไปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะคอนกัสยังคงมีพละกำลังเหลืออยู่อย่างน้อยก็เก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์หลังจากที่เขากลับมา เขาจะระบายความโกรธของเขาผ่านเวทมนตร์ระดับตำนานอย่างแน่นอน ในทางกลับกันลูเซียนที่หมดพลังทางวิญญาณ และนาตาชาก็ได้รับบาดเจ็บหนักเช่นกัน หากพวกเขาไม่ฉวยโอกาสที่จะหนีก็จะไม่มีโอกาสรอดสำหรับพวกเขายกเว้นจะร่วมมือกันทำลายศัตรู
นาตาชาไม่ได้พูดอะไร แต่เดินโซเซไปหาลูเซียนและช่วยพยุงเขาลุกขึ้นยืน พวกเขาพร้อมที่จะออกจาก ‘หุบเขามรณะ’ แล้ว ตอนนี้การสูญเสียการควบคุมของการดำรงอยู่ลึกลับนั้นยาวนานขึ้นเรื่อยๆ ตราบใดที่พวกเขาวิ่งออกไปหนึ่งกิโลก่อนที่คอนกัสจะกลับมา เขาก็จะไม่สามารถค้นหาทั้งสองคนได้ง่ายเหมือนเมื่อก่อน ในที่สุดโอกาสในการอยู่รอดของพวกเขาก็ไม่ได้ลดน้อยลงในตอนนี้!
“แม้ว่าข้าจะบาดเจ็บหนัก แต่ข้าก็ยังรักษาความเร็วนี้ไว้ได้ ตราบใดจากจุดที่คอนกัสอยู่ไกลพอ เราก็จะปลอดภัย” นาตาชาปลอบโยนลูเซียนด้วยความยินดี และสังเกตสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง นางไม่ต้องการให้ลูเซียนเตือนว่ามีบางอย่างผิดปกติกับแอลหลังจากเห็นว่านั้นคือ ‘เทวทูตแห่งฟ้าร้องและสายฟ้า’ ก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างตกตะลึง
ทันทีที่เธอพูดจบทุกอย่างก็เปลี่ยนไป อาคารที่ถล่มก็กลับมาในสภาพเดิมอีกครั้ง และเมืองที่ประดับประดาด้วยหินโมรา และหยกก็กลับมาสมบูรณ์เหมือนเมื่อวาน เสียงสวดที่ไพเราะ และรัศมีอันท่วมท้นก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ที่นี่ตกแต่งสถานที่ราวกับว่าเป็น ‘หุบเขาวิมาน’ จริงๆ แม้ว่าวิญญาณ และเทวดาบริสุทธิ์จะไม่มีให้เห็นอีกแล้ว
แอลบินออกมาจากที่กำบัง เขาสวมพวงมาลัยมะกอก และเสื้อคลุมสีขาว เขายิ้มให้ลูเซียน และนาตาชาที่ชูดาบยาวขึ้น “พวกเจ้าคนหนึ่งหมดพลังทางวิญญาณ และอีกคนก็บาดเจ็บหนัก แม้ว่าเจ้าจะมีแหวนระดับตำนาน และดาบยาวที่มีคุณสมบัติเทียบเท่ากับระดับตำนาน แต่ก็ยังไม่สามารถต้านทานได้”
…
กลิ่นอายของเขาไม่สามารถคาดเดาได้ และค่อนข้างน่ากลัว แต่นาตาชาปฏิเสธที่จะรอความตาย นางกำลังจะใช้ดาบโจมตี
จากนั้นลูเซียนก็แอบตบแขนของนางอย่างลับๆ และพูดด้วยกระแสจิตทุติยภูมิ “รอสักครู่ ยังมีโอกาส หลังจากนั้นท่านก็วิ่งถอยหลังให้เร็วที่สุด อย่ามองย้อนกลับไป”
“เจ้าอยากตายไปพร้อมกับศัตรูหรือ?” เสียงของนาตาชาสั่น
ลูเซียนยิ้ม “ยังมีโอกาสที่ข้าจะรอด ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเศษเสี้ยววิญญาณของสิ่งมีชีวิตลึกลับจากโลกแห่งวิญญาณอ่อนแอลงอย่างมาก ไม่ว่าอัลเทอร์นาจะปล่อยหรือโจมตีศัตรู แต่ก็มีโอกาสที่ร่างกายของข้าจะสลายไปได้ แต่ข้าสามารถซ่อนวิญญาณของข้าไว้ในเสื้อคลุมเวทมนตร์ของ ‘บัลลังก์อมตะ’ ได้ อุปกรณ์พิเศษจะไม่เสียหายได้ง่าย ข้าจะต้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าแล้ว นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับนักเวทที่จะเปลี่ยนร่าง”
“แต่…” นาตาชาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เพราะเป็นเพียงการอนุมานของลูเซียนเท่านั้น หากพลังที่เหลืออยู่ในซากศพนั้นเกินความคาดหมายของเขา อุปกรณ์ และวิญญาณของเขาก็จะสลายไปด้วยกัน
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก นี่เป็นวิธีที่มีโอกาสดีมากกว่าที่เจ้าจะสู้กับเขา เจ้าไม่แน่ใจว่าควรเลือกสิ่งใดงั้นหรือ? “ลูเซียนวิจารณ์ความลังเลของนาตาชา” ในใจของข้า เจ้าเป็นอัศวินที่เด็ดเดี่ยวมาโดยตลอด เจ้าจะตัดสินใจโดยปราศจากอารมณ์ อย่าทำให้ข้าผิดหวัง”
เมื่อเห็นความเคร่งขรึมผิดปกติบนใบหน้าของลูเซียน นาตาชาจึงกัดริมฝีปาก และพยักหน้าอย่างหนักแน่น ดวงตาสีเงิน และสีม่วงของนางถูกปกคลุมไปด้วยหมอก จากนั้นนางก็ถอยออกมาเล็กน้อย และยืนถัดจากขวามือของลูเซียน
การสนทนาด้วยกระแสจิตใช้เวลาไม่นานนัก ในตอนนี้เองแอลก็ลอยอยู่ไม่ไกล และพูดขึ้นมาขณะมองไปที่มือซ้ายของลูเซียน “หลังจากที่ข้าฆ่าเจ้า ข้ายังจะมีเวลาอีกมากที่จะกลับไปที่ ‘โลกแห่งวิญญาณ’ ก่อนที่ ‘เทพอสูรจอมเวท-ลิช’ จะมา”
โลกแห่งวิญญาณ? ทั้งลูเซียน และนาตาชามองเขาด้วยความประหลาดใจ
แอลสนุกกับความประหลาดใจ และหัวเราะ “เจ้ายังจำไม่ได้ว่าข้าเป็นใคร”
สีดำขาว และเทาปรากฏขึ้นในดวงตาทั้งสองข้างของเขา
“การดำรงอยู่อย่างลึกลับของโลกแห่งวิญญาณ? เจ้า…” ลูเซียนแปลกใจในตอนแรกแล้วมองไปที่มือซ้ายของเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมมันอ่อนแอลง มันหนีกลับไปที่แอลใช่หรือไม่?
“แอลยิ้ม” ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอัลเทอร์นาคือนางไม่ได้คิดว่าส่วนหนึ่งของจิตสำนึกหลักของข้าได้ถูกปลุกขึ้นมาล่วงหน้า นางถูกข้าขัดขวางให้พลังลดลง จนกว่าพลังจะถูกดูดซับเต็มที่นางจะถูกกลืนกินหากนางฟุ้งซ่าน และโจมตีใครก็ตาม ในระหว่างนี้ร่างกายปัจจุบันของข้าก็ไม่เลวเลย พลังแห่งศรัทธามากมายทำให้ข้ากลับไปอยู่ในระดับเก้าได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าตอนนี้ข้าไม่สามารถจัดการกับ ‘เทพอสูรจอมเวท-ลิช’ ได้ แต่พวกเจ้าทั้งคู่ในตอนนี้ก็เพียงพอให้ข้าจัดการได้แล้ว?”
“งั้น ไปลงนรกได้แล้ว” แอลเรียกพลังของเขตแดนเทพขึ้นมา รัศมีศักดิ์สิทธิ์แปล่งแสงกว่าที่เคยเป็นมา เนื่องจากการขัดขวางของร่างกาย นั้นจึงไม่ขัดแย้งกับการดำรงอยู่อย่างลึกลับของโลกแห่งวิญญาณเลย
เติมพลังด้วย ‘หุบเขาวิมาน’ และล้อมรอบด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ เขาดูเหมือนพระเจ้าแห่งสัจธรรมที่แท้จริง
หัวใจของลูเซียนเริ่มหนักอึ้ง เขาเริ่มคุยกับนาตาชาเกี่ยวกับเวลาที่จะวิ่ง ในระหว่างนั้นเขาคุยกับอัลเทอร์นา และขอให้นางโจมตีแม้จะมีความเสี่ยงก็ตาม
ทันใดนั้นเพลงสวด และคำสรรเสริญที่ไพเราะกว่าหลายพันเท่าทำให้ลูเซียน และนาตาชารู้สึกว่าจิตใจของพวกเขาได้รับการชำระล้าง ในทางกลับกันแอลก็รู้สึกตกตะลึง แต่ก็ยังเปล่งประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา
“เกิดอะไรขึ้นกับเขา? ลูเซียนถามด้วยความสับสน
นาตาชาส่ายหัวอย่างไม่รู้ตัว
“ฮึ ฮึ ในที่สุด” เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากทางเข้าของหุบเขามรณะ ฟรานซิสในชุดคลุมธรรมดา และมีปีกลวงตาหกปีกค่อยๆ เดินเข้ามาดู ‘แอล’ อย่างกระตือรือร้นราวกับว่าเขากำลังชื่นชมผลงานศิลปะชิ้นหนึ่งที่เขาเพิ่งทำเสร็จ
ดวงตาของนาตาชาจ้องเขม็ง “ฟรานซิส เจ้าทำอะไรลงไป”
ฟรานซิสดูมีความสุขมากในตอนนี้ทั้งลูเซียน และนาตาชาไม่ได้คุกคามเขา ดังนั้นเขาจึงตอบอย่างอวดดีว่า “ศรัทธาถูกรวบรวมตามคำอธิษฐานที่แตกต่างกัน และเข้าสู่ความเป็นพระเจ้า เจ้าน่าจะรู้จักมันในชื่อ ‘เลเวียธาน’ อยู่แล้ว”
“เจ้ารู้ว่า?” ลูเซียนไม่คิดว่าฟรานซิสจะจำเขาได้
ฟรานซิสหัวเราะ “ข้าไม่เห็นมัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีสิ่งนี้อยู่ ข้าเพิ่งเรียนรู้เมื่อไม่กี่วันก่อนตอนที่เจ้าบาดเจ็บหนัก”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ยังคงพูดต่อไป “อย่างไรก็ตามเนื่องจากความเป็นพระเจ้าเป็นการรวมกันของความเชื่อ และแสดงถึงความปรารถนาอันแรงกล้าของวิญญาณที่แตกต่างกัน สิ่งมีชีวิตปกติจะทนได้อย่างไร? พระเจ้าเทียมเท็จแอล อะวันโด อาซิน และแอนทานาส กลายเป็นคนดื้อรั้นมากขึ้นสุดขีด และบ้าคลั่งเพราะอิทธิพลของความเป็นพระเจ้า ผู้คนนับไม่ถ้วนต้องร้องไห้ ดังนั้นสำหรับพระเจ้าเทียมเท็จยิ่งพวกเขาอยู่ในระดับสูงมากขึ้น ศรัทธาที่พวกเขาได้รับก็มากขึ้น พวกเขาก็จะยิ่งบ้าคลั่ง และอันตรายมากขึ้น มีพระเจ้าเทียมเท็จไม่กี่คนที่สามารถก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งตำนานได้”
“มันเกี่ยวกับสิ่งที่เจ้ากำลังทำอยู่หรือเปล่า” เมื่อเห็นว่าฟรานซิสสงบมากจนดูเหมือนว่าเขาจะลืมไปว่า ‘เทพอสูรจอมเวท-ลิช’ กำลังกลับมา ลูเซียนจึงถามด้วยความสับสน
“โอ้ ไม่ใช่เรื่องนี้” เมื่อมองไปที่แอลด้วยความเคารพ ฟรานซิสจึงกล่าวว่า “ถ้าพระเจ้าเทียมเท็จมีหลักคำสอน นักบวช พิธีกรรม และคำอธิษฐานของพระเจ้า และผู้ศรัทธาของเขานมัสการพระองค์ในฐานะผู้รอบรู้ และมีอำนาจทุกอย่างเหมือนพระเจ้า เจ้าคิดว่าเขาจะเข้าใกล้ความเป็นพระเจ้ามากขึ้นอีกนิดไหม และยังใกล้ชิดพระเจ้าได้มากขึ้น?”
“เจ้าจะวิงวอนพระเจ้าได้อย่างไร? สิ่งที่เจ้ากำลังทำคือการดูหมิ่นศาสนาอย่างแท้จริง!” นาตาชาตำหนิเขามากกว่าโกรธ
ฟรานซิสระเบิดเสียงหัวเราะ “หมิ่นได้อย่างไร? ท่านคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อความเป็นพระเจ้าของเขาเป็นเหมือนพระเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ”
แทนที่จะรอให้ลูเซียน และนาตาชาตอบกลับ เขาหันกลับไปหาแอล และพูดอย่างจริงใจว่า “ท่านเป็นหนึ่งเดียวกันกับทุกคน ท่านคือจุดเริ่มต้นและจุดจบ ท่านคือปัจจุบันและตลอดไป”
บูม! ขั้นตอนสุดท้ายของพิธีกรรมดูเหมือนจะเสร็จสิ้นแล้ว แสงศักดิ์สิทธิ์ไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งออกมาจากแอล กลืนกินการดำรงอยู่อย่างลึกลับของโลกแห่งวิญญาณภายในร่างกายของเขา เสียงสวดที่ไม่อาจคาดเดาได้บนท้องฟ้าได้ดังขึ้นอีกครั้ง กลุ่มแสงลวงตาขนาดมหึมาที่แบ่งออกเป็นเจ็ดชั้นปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาด ตั้งแต่ชั้นแรกถึงชั้นที่ห้ามีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ และเทวดาที่มีเครื่องดนตรีทุกชนิด มีความสุข และสันติ บนชั้นที่หกมี ‘ทูตสวรรค์เสราฟิม’ หกตน กำลังบูชาแสงที่ไม่สามารถอธิบายที่สาดส่องลงมาจากชั้นเจ็ด
“‘หุบเขาวิมาน’…” นาตาชาแทบไม่อยากจะเชื่อ
ในทางกลับกันลูเซียนรู้สึกตะลึง
ราวกับว่าถูกพลังมหาศาลดึงดูด ยิ่งแอลเชื่อมต่อมากขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มเหมือนกับแสงของชั้นที่เจ็ด ในท้ายที่สุดด้วยจิตสำนึกหลักของการมีอยู่ลึกลับของโลกแห่งวิญญาณ เขาบินไปสู่แสงสว่างที่ไม่มีที่สิ้นสุด และเท้าของเขาก็ถูกทูตสวรรค์โอบกอด
ฟรานซิสประกาศอย่างลนลานว่า “พระเจ้าเทียมเท็จงี่เง่าเช่นนี้จะต้านทานการกลืนกินของพระเจ้าผู้ทรงอำนาจได้อย่างไร”
“สิ่งที่ข้าบูชา และเทศนาคือพระเจ้าเสมอมา จะดูหมิ่นได้อย่างไร”
“อาณาจักรของท่านมาแล้ว ความตั้งใจของท่านจะสำเร็จบนโลกที่เหมือนในสวรรค์” ฟรานซิสวาดไม้กางเขนบนหน้าอกอย่างศรัทธาแถบแนวตั้งสั้นลงและแถบแนวนอนยาวขึ้น!
ในทางกลับกันลูเซียนได้ยินเพียงเสียงเดียว “ยินดีต้อนรับสู่วิทยุเอฟเอ็ม XXX นี่คือ ‘พระเจ้าแห่งสัจธรรม’”