ตอนที่ 554: ทางกลับ
จินเฟิงและจ้าวเฉวียนพากันลากสังหารไปยังมุมห้อง แม้ว่าจะไม่มีแขนและขาอย่างละข้าง แต่ก็มีขาอีกข้างอยู่ จึงพอจะใช้แขนอีกข้างยันร่างไปข้างหน้าได้ทีละน้อย ดังนั้น จึงทิ้งรอยเลือดเป็นทางยาวกับพื้น ดูแล้วน่าตกใจ
ความเจ็บปวดบนร่างกาย ล้วนแต่ถูกความรู้สึกหวาดกลัวกลืนกินไป ทําให้เหลือเพียงความรู้สึกเจ็บแปลบเล็กๆ พร้อมกับพยายามทําทุกอย่างเพื่อเคลื่อนไปข้างหน้า หวังที่จะหนีไปจากที่นี่
“ไป!”
และในขณะที่กําลังเข้าใกล้กําแพงนั้น จินเฟิงกับพวกก็ตบพื้นเสียงดัง แม้ว่าแขนจะบาดเจ็บแต่ก็ยังออกแรงตบอย่างไม่กลัว พร้อมกับพุ่งออกไปนอกกําแพง
แม้ว่าจะมีมหาค่ายกลผนึกอยู่ แต่พวกเขาก็รู้ว่าทางออกอยู่ที่ไหน ดังนั้นจึงสามารถออกไปได้
จากนั้นไม่นานก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา พร้อมกับตวัดกระบี่เข้าใส่ ลําแสงกระบี่วิ่งผ่านร่างพวกเขาไปเบาๆ ขณะที่นัยน์ตาแข็งค้าง ก่อนที่จะชักกระตุกอยู่บนพื้น
เห็นเพียงรอยกระบี่ลึกอยู่คอของพวกเขา พร้อมกับเลือดที่ฉีดพุ่งออกมาไม่หยุด ถูกกระบี่ตัดคออย่างนี้ พวกเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
“จะ เจ้า”
พวกเขาเบิกตาโพลง จ้องไปยังอี้เทียนหยุน นอกจากคําว่า “เจ้า” แล้ว ก็พูดอย่างอื่นไม่ออกแม้แต่ครึ่งคํา ขณะเดียวกัน พวกเขาก็ได้พากันหมดลมหายใจอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นศพนอนกองกับพื้น
“ตั้ง ท่านสังหารจินเฟิงสําเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 13 ล้าน, ค่าความคลั่ง 4,300, ค่าความชั่ว 300, ค่าความชํานาญในการสลักอาคม 500, ได้รับกระดาษยันต์ทรราช(หายาก), กระบี่เทียนชิง(ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นต่ํา)
“ตั้ง ท่านสังหารจ้าวเฉวียนสําเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 12 ล้าน, ค่าความคลั่ง”
หลังจากสังหารพวกเขาก็ได้ค่าประสบการณ์จํานวนมากมา ส่วนด้านไอเทมนั้น พูดได้แค่ว่าช่างยากจนยิ่งนัก อย่างน้อยหากเทียบพวกเขากับระดับราชาวิญญาณ ก็ถือว่ายากจนอย่างแท้จริงแต่ยังไงก็ตาม ก็ยังมีอุปกรณ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ตกลงมา แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีมันก็ยังมีตกลงมา
ของที่ตกลงมานั้น อาจมีบางส่วนสัมพันธ์กับพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีมันก็ตาม ตัวอย่างเช่น กระดาษยันต์ทรราชนี้ยังไงล่ะ พวกเขาย่อมไม่มีทางมีมันอย่างแน่นอน
“มีของอยู่ไม่กี่ชิ้น แต่ยังดีที่มีกระดาษยันต์ทรราชตกมาด้วย…”
ของสิ่งนี้ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของอาคมขึ้นอย่างน่าตกใจ ก่อนหน้านี้เขาเคยใช้อยู่ครั้งหนึ่งแต่เขาไม่อยากให้มันเสียเปล่า ดังนั้นจึงได้เคยใช้อยู่เพียงครั้งเดียว หากไม่เจออาวุธที่เหมาะ การแปะกระดาษยันต์ทรราชลงไป ย่อมถือเป็นการเสียของอย่างไม่ต้องสงสัย
กระดาษยันต์ทรราชขายอยู่ในร้านค้าด้วยราคาสูงถึง 5 ล้านค่าความคลั่ง แม้ว่าเขาจะ สามารถซื้อได้แต่ก็ไม่อาจใช้มันไปอย่างสูญเปล่า
“ลูกพี่ ในที่สุดท่านก็กลับมา หากว่าท่านมาช้ากว่านี้ บางทีพวกเราอาจอยู่ไม่ถึงตอนที่ท่านกลับมา” พวกเขาพากันมีสีหน้ามีความสุข พวกเขารออยู่ที่นี่เป็นเวลานาน จนแทบจะไม่มีโอกาสได้เจออี้เทียนหยุนอีก
“อืม มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยล่ะ และที่กลับมาในครั้งนี้ก็เพราะมีเรื่องเกิดขึ้น” อี้เทียนหยุนพยักหน้าแต่ว่าเขาก็ไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะว่าถ้าหากพวกเขาถูกโจมตีหรืออะไรก็ตาม ระบบก็จะแจ้งเขาให้ทราบในทันที
เพราะพวกเขาถือเป็นขุนพลของเขา หากว่าขุนพละกําลังจะตาย ระบบจะต้องแจ้งอย่างแน่นอน และเมื่อถึงตอนนั้น เขาก็แค่ใช้ป้ายอัญเชิญขุนพลเรียกพวกเขามา เพราะนี่ถือเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด
“เฮ้อ เรื่องนี้คงต้องโทษพวกเรา หากว่าพวกเราอยู่ที่นี่ดีๆ ก็คงจะไม่ไปเตะตาพวกเขาเข้า” หยางจื้อเหวินถอนหายใจ แม้ว่าอุปกรณ์ระดับศักดิ์สิทธิ์จะดีมาก แต่ก็ง่ายที่จะดึงดูดความอิจฉาของคนอื่น
“มีความหมายอะไรที่ต้องเอาแต่อยู่ที่นี่? วิธีที่ดีที่สุดคือเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตนเองหากมี คนเข้ามาหาเรื่อง ก็แค่จัดการกับพวกมันก็เท่านั้น!” เทียนหยุนพูดอย่างเย็นชา
“ใช่แล้ว!”
ในใจพวกเขารู้สึกสั่นสะเทือน จนหลงเข้าใจผิด ลืมเรื่องสําคัญนี้ไป หากว่าระดับของพวกเขาเพียงพอ ก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีก
“เก็บของเถอะ พวกเราจะกลับโลกมนุษย์กัน” เทียนหยุนยื่นมือออกไป ทําให้อาวุธที่อยู่บนพื้นลอยเข้าไปตกบนมือพวกเขา
พวกเขารับอาวุธพวกนี้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับกอดพวกมันอย่างหวงแหน นี่สําหรับเทียนหยุนอาจจะเป็นแค่ขยะ แต่สําหรับพวกเขาแล้ว ถือว่าเป็นสมบัติที่ล้ําค่าอย่างมาก
“กลับตอนนี้เลยเหรอ?” พวกเขาตาเป็นประกาย
“ใช่ ยิ่งกว่านั้นยังเป็นเรื่องด่วน พวกเราต้องรีบกลับไป เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องที่อาจจะเกิด”เทียนหยุนสีหน้าเย็นชา หากว่าคนของแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนหมิงไปหาเรื่องขุมอํานาจของเขาแล้วล่ะก็อย่ามาโทษหากว่าเขาจะไม่เกรงใจก็แล้วกัน!
อย่างรวดเร็ว พวกเขาก็พากันเก็บของเสร็จ หลังจากออกจากเมืองมา อี้เทียนหยุนก็โบกมือจากนั้นก็มีฟีนิกซ์น้ําแข็งบินมาอย่างรวดเร็ว สร้างความตกใจให้กับพวกเขา
“ฟีนิกซ์” พวกเขาพากันกลืนน้ําอายเอื้อก นี่คือสัตว์เทวะ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นสัตว์ขี่ของ เทียนหยุน!
“ไม่คิดว่าเพียงพริบตา ลูกพี่ก็สยบฟีนิกซ์ซึ่งเป็นสัตว์เทวะได้แล้ว!”
“ใช่ ลูกพี่ร้ายกาจมาก…”
“เอาล่ะ หยุดประจบได้แล้ว ข้ารับไม่ได้หรอก รีบขึ้นมา ความเร็วในการบินของพวกเจ้านั้นช้าเกินไป” อี้เทียนหยุนบอกให้พวกเขาขึ้นไป หากให้พวกเขาบินไป ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะไปถึงจุดหมาย
ความเร็วของฟีนิกซ์น้ําแข็งถือว่าเป็นชั้นหนึ่ง โดยเฉพาะระดับของมันยังแข็งแกร่งกว่าพวกเขาทําให้ความเร็วของมันเหนือกว่าพวกเขาถึง 10 เท่า ซึ่งจะช่วยลดเวลาลงได้มาก
ฟีนิกซ์น้ําแข็งมีท่าทางไม่พอใจที่ต้องให้ขึ้นอื่นขึ้นหลังมัน ตราบเท่าที่ไม่ใช่เจ้านาย มันย่อมมีอาการต่อต้านบ้างเล็กน้อย
“เอาน่า ให้พวกเขาขี่หน่อย ไว้ข้าจะให้โอสถกับเจ้า” เทียนหยุนยิ้มพลางพูดปลอบมัน ฟีนิกซ์น้ําแข็งก็ได้สงบลง แต่ก็ยังมีเสียงร้องไม่พอใจอยู่ดี แค่ดูก็รู้ว่ามันไม่พอใจมาก
ฟินิกซ์น้ําแข็งบินไปอย่างรวดเร็ว ด้วยร่างกายขนาดใหญ่ของมัน หากให้คน 5-6 คนขี่ย่อมไม่มีปัญหา อย่างรวดเร็ว ก็ได้กลายเป็นลําแสงสีฟ้า หายไปกับเส้นขอบฟ้า
เส้นทางไปสู่โลกมนุษย์ อยู่ห่างจากที่นี่ไปค่อนข้างไกล แม้จะเป็นความเร็วของฟีนิกซ์น้ําแข็งก็ ยังจําเป็นต้องใช้เวลาหลายวัน แต่หากให้พวกเขาบินไปกันเองแล้วล่ะก็ อย่างน้อยต้องใช้เวลาเป็นเดือนขึ้นไป
“ถึงแล้ว” เทียนหยุนมองไปด้านหน้าแล้วพูดขึ้น
“ที่นี่เป็นทางไปสู่โลกมนุษย์อย่างงั้นเหรอ? หากเทียบกับขามาแล้ว ถือว่าดีกว่ามาก…”
ที่ข้างหน้าไม่ไกล ได้มีเมืองที่ราวกับสรวงสวรรค์อยู่ ดูแล้วช่างงดงามอย่างมาก ตลอดทางต่างก็ดูราวกับเป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ยังมีหมอกสีขาวล้อมรอบ ดูแล้วให้ความรู้สึกว่าเป็นเมืองสวรรค์ จริงๆ
“เจ้าคิดมากไปแล้ว ใกล้ๆ นั่นคือทางที่เราจะไป” อี้เทียนหยุนชี้ไปยังท้องฟ้าด้านหน้า
ทั้งสามพากันมองไปดู และก็พบว่าที่นั่นมีเมฆปกคลุม พร้อมกับสายฟ้าที่ผ่าลงมาไม่หยุด ผ่าเปรี้ยงลงกับพื้นเสียงดัง พร้อมกับเผาพื้นจนเกรียมไปส่วนหนึ่ง
ต้องพูดว่าพื้นดินตรงส่วนนั้น ต่างก็เต็มไปด้วยรอยไหม้นับไม่ถ้วน ถือเป็นดินแดนที่ไม่ดีเลยขณะที่อีกด้านก็งดงามราวกับสรวงสวรรค์ ช่างต่างกันราวกับสวรรค์และปฐพี่จริงๆ
แท้จริงที่ตรงนี้ก็เคยงดงามมาก่อนเช่นกัน แต่เพราะว่าต้องถูกฟ้าผ่าอยู่เป็นเวลานาน จึงได้เปลี้ยนให้มันกลายมามีสภาพเช่นทุกวันนี้
“นั่นคือทางที่พวกเราจะไป…”
พวกเขาพากันกลืนน้ําลาย เมื่อมองดูดีๆ แล้ว ดูท่าจะอันตรายกว่าขามากมาก… ที่จริง หากเทียบกันแล้วก็ถือว่าธรรมดา เพียงแต่หากเทียบกับระดับของพวกเขาแล้ว ถือว่ายากมาก