RC:บทที่ 631 กลุ่มแสงประหลาด
รอยดำไหม้เกรียมจากไฟวนยังคงปรากฏหลงเหลืออยู่บนสนาม ปีศาจที่ถูกโจมตีไม่สามารถลุกขึ้นมายืนได้และไม่มีใครขยับเขยื้อนเลย
นี่คือทักษะวิญญาณที่หลินเฟิงเพิ่งเรียนรู้มาใหม่ซึ่งทรงพลังมาก นอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรกที่เขาได้ใช้มันในการต่อสู้จริง
เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงแก้มือลูกน้องของเขาแบบนี้ หัวหน้าปีศาจก็โกรธมาก ลมปราณของเขาลุกโชนขึ้นทันที
แม้จะขึ้นมาถึงขั้นสูงสุดแต่ก็เป็นเพียงดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้วก็หยุดลง
เขาเหวี่ยงมีดแล่เนื้อไปใส่หลินเฟิง หลินเฟิงประหลาดใจในตอนแรกที่คู่ต่อสู้มีระดับความสามารถเช่นนี้
เขาจับหอกทองคำรับการโจมตีจากปีศาจ เกิดเสียงเคร้งดังสนั่นไปทั่วสนามในทันที
กีบม้าของปีศาจถูกยกขึ้นสูง เขาส่งเสียงคำรามผสานกับเสียงร้องของม้า แล้วมีดเล่มต่อมาก็ถูกเขวี้ยงใส่หลินเฟิง
หลินเฟิงจึงกระตุ้นพลังวิญญาณ บังคับพลังทั้งหมดให้เชื่อมต่อเข้าด้วยกัน
พลังของปีศาจนั้นแข็งแกร่งมาก เสียงของการกวัดแกว่งมีดแล่เนื้อนั้นน่าเกรงขาม การปะทะกันของมีดแล่เนื้อกับหอกทองคำทำให้เกิดแสงสว่างและประกายไฟในยามค่ำคืน
เสียงการต่อสู้ดังไปตามลม หลินเฟิงกังวลว่าการต่อสู้ในครั้งนี้จะนำไปเจอกับปีศาจจำนวนมากกว่าเดิม ดังนั้นเขาจึงไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับชายคนนี้มากเกินไป
“เสี่ยวเฮย รวมร่างสัตว์!” เขาร้องขึ้นในใจ
เปลวไฟสีดำราวกับไฟจากนรกแผดเผาไปทั่วร่างของเขา ในเวลาเดียวกันนั้นสายตาของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นดุร้ายมาก
“กรงเล็บเผาวิญญาณ!”
ในขณะที่เฉียดผ่านปีศาจ เขาก็ตวัดหอกยาวอย่างรวดเร็ว ลำหอกสั่นสะท้านและที่ปลายหอกก็มีเปลวไฟสีดำซึ่งถูกส่งไปยังปีศาจในทันที
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นแค่ปลายหอก แต่กลับมีรอยกรงเล็บสองรอยปรากฏขึ้นที่อกของปีศาจ และเปลวไฟสีดำก็ยังลุกไหม้อยู่ที่รอยกรงเล็บนั้นราวกับต้นอ่อนที่เติบโตในช่องว่าง
หลินเฟิงเดินผ่านปีศาจตนนี้ไปโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปมอง แล้วตรงไปหาราชินีมังกร
ดาบของปีศาจหล่นลง เกราะอกระเบิดออกเผยให้เห็นผิวหนังสีเทาอมน้ำเงิน จากนั้นร่างก็ร่วงหล่นลงมา
“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?” เขานั่งลงยองๆ แล้วช่วยเหลือราชีนีมังกร
ใบหน้าของราชีนีมังกรซีดเซียวเล็กน้อย: “ได้พักครู่นึง ข้าดีขึ้นแล้ว”
“ดีที่เจ้ามาในเวลานี้ ไม่อย่างนั้น สภาพในตอนนี้ของข้าเกรงว่าจะสู้ไม่ไหว”
หลิงเฟิงถาม “เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ท่านมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร?”
ชางหลงถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เป็นข้าที่ประมาทเอง ข้าไม่คิดว่าพื้นที่ทะเลที่ไร้จุดสิ้นสุดจะกลายเป็นจุดผนึก “
“ผนึกคงจะคลายออกในตอนที่สงครามเริ่มต้นขึ้น”
“แล้วพอเราเอาวงแหวนผนึกเวทย์ออก จึงไปกระตุ้นให้มันเปิดช่องว่างแล้วพาเรามายังโลกแห่งนี้ “
หลินเฟิงไม่ค่อยเข้าใจนัก: “ไม่สิ ก่อนที่ท่านจะเข้าร่วมสงคราม ท่านจะไม่รู้จุดผนึกได้อย่างไร?”
ราชินีมังกรส่ายหัว: “ในตอนเริ่มแรก ทั่วทั้งโลกกำลังต่อต้านการรุกรานจากปีศาจนอกโลก ผู้มีพลังเกือบทั้งหมดต้องเข้าร่วมสงครามแล้วเราจะไปรู้ข้อมูลทั้งหมดได้อย่างไร?”
“แม้ว่าเราจะเป็นราชามังกร แต่ในเวลานั้นตรงหน้าเป็นถึงผู้อยู่ในดินแดนพระเจ้า เราไม่ถือเป็นสิ่งใดได้เลย”
เธอมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วกล่าว “ข้าคิดว่า สถานที่แห่งนี้จะต้องสร้างโดยปรมาจารย์ดินแดนพระเจ้าธาตุพื้นที่”
หลินเฟิงประหลาดใจ: “โลกใหญ่เช่นนี้กลับถูกสร้างโดยมนุษย์ มหัศจรรย์จริง ๆ “
ทีนี้ ความปรารถนาถึงขั้นดินแดนพระเจ้าก็เพิ่มมาอีกเป้าหมายนึง
แล้วอะไรคือความแตกต่างระหว่างการมีพลังนี้กับเป็นผู้สร้างกันนะ?
จากนั้นเขาก็ถามขึ้น “เราจะออกไปได้อย่างไร? ท่านอยู่ที่นี่ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ”
ราชีนีมังกรตอบ: “จะต้องมีสักหนทาง โลกในวงแหวนนี้ไม่เสถียรนัก อีกไม่นานประตูคงจะฉีกขาดแล้วเจ้าก็ค่อยออกไป”
เมื่อกล่าวเช่นนี้ ดวงตาของราชินีมังกรจึงเปลี่ยนเป็นลุ่มลึก “หากเวลานั้นเป็นจริงเมื่อไหร่ ข้าจะไม่ปล่อยให้ประตูเปิดออก”
เมื่อรู้ถึงความตั้งใจจากคำพูดของราชีนีมังกร หลินเฟิงก็ชะงักและเข้าใจความหมายได้ในทันที
ขณะที่ประตูถูกเปิด ปีศาจก็จะพุ่งตามออกไปและเป็นภัยคุกคามต่อโลกภายนอก
นี่ถือเป็นเรื่องร้ายแรงมาก ดังนั้นจุดยืนของราชีนีมังกรก็คือเราจะต้องทำลายมันลง! หลินเฟิงอดสงสัยไม่ได้ว่าจะทำลายอย่างไร?
ทั้งสองเงียบไปสักพัก แล้วราชินีมังกรก็ถอนหายใจ: “เท่าที่ข้ารู้มา หัวหน้าปีศาจเทียบได้กับดินแดนพระเจ้า ข้าก็หวังให้มันลดลงมา”
ดินแดนพระเจ้า!
หลินเฟิงตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ราชินีมังกรกล่าว “ผู้สร้างพื้นที่แห่งนี้คงจะตายลงที่นี่แล้ว”
ความรู้สึกสยดสยองของหลินเฟิงลดลงทันทีและหันมารับรู้ถึงความหนักใจแทน
ในตอนนั้น เพื่อปกป้องโลกมีวีรบุรุษต้องตายไปมากแค่ไหนนะ?
เรื่องนี้มันหนักหนาเกินไปจริง ๆ ผ่านไปครู่หนึ่ง หลินเฟิงก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง “แล้วราชามังกรแห่งกาลเวลาไม่ได้อยู่กับท่านหรอกหรือ?”
ราชีนีมังกรแสดงสีหน้ากังวลออกมา: “พวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน และจากสถานการณ์ในตอนนี้ เขาน่าจะอยู่ในอันตราย”
“หา?” หลินเฟิงชะงัก
ราชินีมังกรอธิบาย “เจ้าไม่ได้ยินที่ปีศาจนั่นกล่าวหรอกเหรอ? มันระบุว่าข้าคือราชามังกรอีกคน แสดงว่ามันต้องเคยเจอน้องชายของข้ามาก่อนหน้านี้”
หลินเฟิงตื่นตะลึง: “ข้าควรทำอย่างไรดี? คนพวกนี้ยิ่งไม่ใช่คนดี หากไปอยู่ในมือพวกเขาคงไม่ดีแน่! “
ราชินีมังกรถอนหายใจ: “ใช่ ดังนั้นเราต้องรีบแล้ว”
“แต่ที่นี่กว้างมาก แล้วเราก็ยังไม่มีเงื่อนงำ ควรทำอย่างไรดี?”
“แต่ถึงอย่างไรที่นี่ก็หาไม่เจอ” หลินเฟิงกล่าว “เอ่อ ท่านไปไหวรึยัง?”
“ดีขึ้นเล็กน้อยแล้ว” ราชินีมังกรกล่าวแล้วลุกขึ้นยืน
ทั้งสองคนตามหาราชามังกรแห่งกาลเวลาอย่างไร้จุดหมาย
จากนั้นไม่นาน พวกเขาก็เห็นปีศาจสองคนวิ่งไปยังทิศทางหนึ่ง
จากท่าทางที่เห็น ดูเหมือนจะรีบเร่งมาก
พวกเขารู้ได้ว่าจะต้องมีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น ดังนั้นหลินเฟิงจึงแบกราชินีมังกรไว้บนหลังและติดตามไป
ขณะวิ่งไป พอก้าวสู่สนามหญ้า หลินเฟิงก็หยุดลงทันที
“เจ้าเป็นอะไรไปหรือ?” ราชินีมังกรงุนงง
“รอเดี๋ยว” หลินเฟิงมองไปที่เท้าของเขา “ข้ารู้สึกแปลก ๆ”
เพราะงั้นเขาจึงไม่ได้ไล่ตามปีศาจต่อ เขาก้าวถอยหลังมาสองก้าวแล้ววางราชินีมังกรลง จากนั้นสายตาของเขาก็เหลือบมองไปตรงที่ยืนอยู่เมื่อครู่
ตู้ม!
หลุมเล็ก ๆ ระเบิดออกมาจากพื้นท่ามกลางสายตาประหลาดใจของพวกเขา จากนั้นบอลแสงลูกหนึ่งค่อย ๆ ลอยขึ้นมา