บทที่ 470 เย่เซิ่งเทียนทำอะไรกันแน่?
ใคร?
คนของตระกูลหลี่และแขกทุกคนต่างตกตะลึง
ซาพั่วหยุน ผู้บัญชาการภาคเจียงหนาน?
ล้อเล่นอะไรกันนี่!
เขาคือผู้บัญชาการของห้ามณฑลในเจียงหนาน ซึ่งมีอำนาจทางทหารอยู่ในมือ ถ้าเป็นสมัยโบราณนั้นเป็นแม่ทัพใหญ่!
คนประเภทนี้ ยอมลดฐานะตนเอง มาอวยพรวันเกิดที่ตระกูลหลี่เหรอ?
ล้อเล่นอะไรกันนี่!
แค่การปรากฏตัวของจ่งตูลู่แห่งเมืองโมตูก็ทำให้ทุกคนตกใจแล้ว
ก่อนที่ตำแหน่งนั้นจะได้รับการยืนยัน ถึงแม้ว่าจ่งตูลู่จะเป็นผู้ได้รับคัดเลือกในตำแหน่งของขุนหลวง แต่เขาก็เป็นเพียงหนึ่งในนั้น และมีปัจจัยที่ไม่แน่นอนอีกมากมาย
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่จ่งตูลู่จะมาอวยพรวันเกิด
แต่ซาพั่วหยุน เป็นผู้บัญชาการ?
ตระกูลหลี่มีคุณสมบัติที่จะทำให้คนใหญ่โตมาอวยพรวันเกิดเหรอ?
เป็นเรื่องเพ้อฝันจริง ๆ!
แม้แต่จ่งตูลู่ ก็คิดว่าตนเองฟังผิด
เขาเคยพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับซาพั่วหยุนแล้ว แต่คนใหญ่โตระดับนี้ ตอนนี้ก็ยังไม่ให้เกียรติเขา และไม่ยอมพบหน้าเขาด้วยซ้ำ
แม้แต่เขาก็ไม่ให้เกียรติ แล้วจะให้เกียรติตระกูลหลี่เหรอ?
“เป็นไปไม่ได้มั้ง? ซาพั่วหยุน ผู้บัญชาการมาที่ตระกูลหลี่เหรอ”
“ผมรู้สึกว่านี่เป็นความฝัน ผู้บัญชาการจะมาตระกูลหลี่ได้อย่างไร?”
“เมื่อสักครู่ต้องเป็นเสียงหลอนอย่างแน่นอน”
คนของตระกูลหลี่ต่างส่ายศีรษะ ไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง
มันน่าตกใจมาก!
หลี่กั๋วหรงสั่นไปทั้งตัว เขาคิดว่าตนเองฟังผิด แต่แล้วเขาก็คิดว่าแล้วใครจะกล้าปลอมตัวเป็นผู้บัญชาการซาพั่วหยุน?
และตอนที่คนของตระกูลหลี่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ซาพั่วหยุนก็เดินเข้ามาพร้อมกับทหารสองคนแล้ว
“ผู้บัญชาการซาพั่วหยุน คุณ……คุณ……”
หลี่กั๋วหรงตื่นเต้นจนพูดไม่ออก ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป ต่อในปเมืองโมตูคงจะไม่มีตระกูลไหนกล้าต่อต้านตระกูลหลี่อีกแล้ว?
“คุณคือหลี่กั๋วหรงใช่ไหม? ผมขอให้คุณมีความสุขและอายุมั่นขวัญยืน ขออย่าได้ถือสาที่ผมมาโดยไม่ได้รับเชิญ”
ซาพั่วหยุนกล่าวอย่างสุภาพ
หลี่กั๋วหรงรีบกล่าวว่า “มิกล้า มิกล้า ผู้บัญชาการเชิญนั่งก่อน เชิญนั่งก่อน”
ซาพั่วหยุนหัวเราะและกล่าวว่า “ลู่หรงถิงคุณมาถึงเร็วนี่”
“ผู้บัญชาการซาพั่วหยุน ไม่เจอกันนาน วันนี้พวกเรามาดื่มเหล้ากันเถอะ”
ลู่หรงถิงตอบกลับ
เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าไร้สาระ ผู้บัญชาการซาพั่วหยุนคงไม่ได้มาเพื่อหลี่หลานใช่ไหม?
ความคิดนี้ทำให้พวกเขาตกใจ!
ถ้าหากผู้บัญชาการซาพั่วหยุนมาที่นี่เพราะครอบครัวของหลี่หลาน แล้วต่อไปใครจะกล้าแตะต้องครอบครัวนี้?
ตอนนี้แม้ว่านายหญิงใหญ่อยากบีบบังคับให้ หลี่กั๋วหรงขับไล่ครอบครัวหลี่หลานออกไป มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แล้ว
ต่อไปถ้าใครกล้าหาเรื่องครอบครัวหลี่หลาน เชื่อว่าท่านเฒ่าจะไม่ปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน
“คุณหลี่หลาน คุณปลูกฝังลูกเขยดีให้ประเทศของพวกเรา และวันนี้ผมมาที่นี่ก็เพื่อพบวีรบุรุษคนนี้แหละ”
ซาพั่วหยุนจับมือหลี่หลานและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
หลี่หลานที่ไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร ลืมแม้กระทั่งว่าตนเองอยากจะพูดอะไร
หวางซีที่อยู่ด้านข้างตกตะลึง
เธอรู้ว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นตัวแทนของเจ้าเทพ แต่เธอไม่เคยคิดว่าสถานะตัวแทนของเจ้าเทพจะมีประโยชน์มากขนาดนี้!
“มันเป็นเรื่องสมควร…มันเป็นเรื่องสมควร เซิ่งเทียนเป็นคนที่ฉลาดมาตั้งแต่เด็ก”
เห็นได้ชัดว่าหลี่หลานยังไม่ได้สติ และเธอพูดจาตะกุกตะกัก
ตระกูลหลี่ซึ่งถูกละเลยอยู่ด้านข้าง ตอนนี้พวกเขารู้สึกอิจฉาริษยาจนตาลุกเป็นไฟ
ถ้าหากสายตาสามารถฆ่าคนได้ สายตาเหล่านี้ฆ่าครอบครัวของเย่เซิ่งเทียนตายไปแล้ว
ผู้บัญชาการซาพั่วหยุน มาเพราะหลี่หลานจริง ๆ !
เย่เซิ่งเทียนกำลังทำอะไรอยู่กันแน่? ทำไมคนใหญ่โตเหล่านี้ถึงมาเพราะเขา?
และทำให้อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนพูดเมื่อสักครู่ “คุณแม่กลับมาที่ตระกูลหลี่ นั้นเป็นเกียรติของตระกูลหลี่แล้ว!”