RC:บทที่ 634 อาการสั่น
มันเป็นแอ่งน้ำที่ค่อนข้างกว้าง ล้อมรอบไปด้วยปีศาจราวกับกำแพงเหล็ก ราวกับเมฆดำที่ปกคลุมอยู่พื้น คาดว่ามีจำนวนเกือบถึงพันคนซึ่งเต็มไปด้วยลมปราณที่หนักหน่วงและน่ากลัว
“มีเยอะมาก…”
หลินเฟิงรู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่มาถ่วงที่ใจ เขาดึงใจกลับมาแล้วมันก็ร่วงไปอยู่ที่พื้น
ไม่ต้องกล่าวถึงปีศาจที่มากมายอย่างนี้เลย ถึงแม้จะเป็นแค่หมู ก็ยังต้องใช้เวลาไล่จับมากแน่ ๆ ถูกไหม? ยิ่งกว่านั้น เขาก็รู้สึกได้ว่ายังมีอีกหลายตัวที่น่าจะจัดการได้ยาก
จะจัดการกับสถานการณ์ที่ยากเย็นเช่นนี้อย่างไรดี?
หลินเฟิงค่อย ๆ ขยับสายตาด้วยความสงสัย ทันใดนั้นก็ได้เห็นสิ่งที่น่าสะพรึง รูม่านตาของเขาหดตัวอย่างฉับพลัน
ตรงกลางวงล้อมของปีศาจ มีแสงสีม่วงขนาดใหญ่ปรากฏอยู่
รูปร่างของกลุ่มแสงคล้ายกับเปลวไฟที่ลุกไหม้ เผยให้เห็นรสชาติแห่งความลุ่มหลง
โซ่ทองคำสี่เส้นที่ถูกตรึงไว้กับพื้นดิน ทะลุเข้าไปในมวลแสงปิดกั้นเงาสูงที่อยู่ในนั้น
เงานั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าปีศาจ แต่กลับดูคลุมเครือมองเห็นได้ไม่ชัดเลย
พอมองไปที่เงามืด หลินเฟิงก็ใจสั่นขึ้นมา
ลมปราณอันมืดทึบจากเงานั้นทำให้เขาอึดอัดจนหายใจไม่ออก
อีกอย่างราชามังกรแห่งกาลเวลาที่ถูกปีศาจจับตัวไป
ในตอนนี้ ราชามังกรแห่งกาลเวลาถูกบังคับให้คุกเข่าลงตรงหน้ากลุ่มแสงนั้น สองในสามคนที่อยู่ข้าง ๆ เป็นปีศาจที่อยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับสาม
ราชามังกรแห่งกาลเวลาจ้องมองไปที่กลุ่มแสง เปลวไฟสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา
“มันยังไม่ตาย…” ดวงตาของราชินีมังกรเต็มไปด้วยความตกใจ
จากประโยคนี้ หลินเฟิงจึงเข้าใจความหมายของราชินีมังกรได้อย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาแสดงความพ่ายแพ้ในทันที
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเจ้านั่น ราชาปีศาจ!
แต่ในตอนนั้น เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้จะอยู่ไกลออกมาแต่ก็ยังรู้สึกได้ว่าถึงลมปราณของเขาจะน่าตกใจแต่ก็ยังไม่น่ากลัว
หลังรับการทดสอบจากเว่ย เขาจึงยืนยันได้ว่านั่นไม่ใช่ลมปราณที่ปรมาจารย์ขั้นพระเจ้า!
พอเขาบอกสิ่งที่คิดกับราชินีมังกร เขาก็ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ความแข็งแกร่งของเขายังไม่ฟื้นฟูกลับมา แต่จากลมปราณ น่าจะอยู่ขั้นดินแดนนักบุญยิ่งใหญ่”
ดินแดนนักบุญ!
มือของหลินเฟิงสั่นเบา ๆ สำหรับเขาแล้ว ดินแดนนักบุญก็ไม่ต่างจากดินแดนพระเจ้า อีกอย่างก็แค่ถูกฆ่าตายในไม่กี่วินาที
หลินเฟิงพยายามสงบคลื่นในใจและถาม “พวกเขามาทำอะไรที่นี่ คน ๆ นั้นออกมาแล้วเหรอครับ? “
ราชินีมังกรพยักหน้า: “แม้ข้าจะไม่อยากยอมรับ แต่จากผนึกโลกที่ลดลงจึงคาดว่าจะเป็นอย่างนั้น”
หลินเฟิงร่ำร้องขึ้นในใจ แม่เจ้า เขาจะไล่จับทุกตัวยังไงไหว?ท่านอยากให้ข้าตายเหรอ?
เขาถามเสียงค่อย “งั้นก็ได้ มีวิธีอื่นอีกไหม?”
ใบหน้าที่สง่างามของราชินีมังกรไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
เมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงจึงรู้คำตอบ สีหน้าของเขาจึงไม่น่าดูยิ่งกว่าเดิม
ที่กลางแอ่งน้ำ เงาผนึกขนาดใหญ่เริ่มพูดออกมา
เสียงของเขาก้องกังวานไปทั้งแอ่งน้ำราวกับกลองใหญ่
“ราชามังกรแห่งกาลเวลา ข้าไม่ได้เจอเจ้ามาหลายล้านปีแล้ว ดูเจ้าตกต่ำลงนะ”
“เมื่อก่อนเจ้าแข็งแกร่งมาพอที่จะส่งผลกระทบต่อดินแดนพระเจ้า แต่ตอนนี้เจ้ากลับตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ช่างน่าเวทนาจริง ๆ”
พอได้ยินอย่างนี้ หลินเฟิงจึงประหลาดใจ
เขารู้ดีว่าเวลานี้สองราชามังกรไม่ได้อยู่จุดสูงสุด แต่ก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะเคยไปถึงจุดที่ส่งผลกระทบต่อดินแดนพระเจ้า
แต่พอมาคิดดูอีกที ราชามังกรที่มีชีวิตอยู่บนโลกมาอย่างยาวนาน เป็นธรรมดาที่จะมีความแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนั้นไม่ใช่เหรอ?
ราชามังกรแห่งกาลเวลาเงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวอย่างโกรธแค้น “แม้จะเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะหยุดเจ้าให้ได้ในวันนี้อย่างแน่นอน!”
“หากเจ้าจะหนี ข้าขอบอกไว้เลยว่าฝันไปเถอะ!”
เงามืดหัวเราะและกล่าว “มันยากมากจริง ๆ ที่เจ้าในตอนนี้จะสู้ข้าได้”
มันหันไปอีกด้านแล้วพูดขึ้น: “ยากหรือไม่ เจ้าสองคนที่ยอดเขาคือความมั่นใจของเจ้าสินะ?”
“หา?” ราชามังกรแห่งกาลเวลาประหลาดจากนั้นจึงมองไปที่ยอดเขา
ในทิศนั้น หลินเฟิงกับราชินีมังกรก็ตกตะลึงอยู่เช่นกัน
“ถูกเจอแล้ว!” ราชินีมังกรกล่าวอย่างรีบเร่ง “หนีไป”
พอได้ยิน หลินเฟิงจึงรีบวิ่งย้อนไปข้างหลังอย่างไม่ลังเลเลย
“จะไปไหน?” เสียงของเงามืดแผ่ไปทั่วแอ่งน้ำ ทันใดนั้น หลินเฟิงกับราชินีมังกรก็รู้สึกเหมือนถูกอำนาจที่ทรงพลังหนีบเอาไว้ ราวกับพวกเขาถูกมือข้างหนึ่งจับไว้แน่นจนขยับไม่ได้เลย
“ตอนนี้พวกเราได้อยู่พร้อมหน้า มาคุยกันดี ๆ เถอะ “
ขณะที่เสียงเงามืดจบลง หลินเฟิงกับราชินีมังกรก็ถูกพลังดึงกลับไปและตกไปอยู่ข้าง ๆ ราชามังกรแห่งกาลเวลา
ทันใดนั้น ปีศาจนับพันที่ยืนอยู่ก็ก้าวถอยหลังด้วยแรงพลังอันหนักหน่วงและเสียงที่พร้อมเพียงจนดังทะลุไปถึงท้องฟ้า
เงาดำหัวเราะด้วยความประหลาดใจ: “ราชินีมังกร เจ้าตามมาถึงที่นี่ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม?”
จากนั้นสายตาของเขาจึงย้ายไปหลินเฟิง น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นสงสัย: “แล้วเจ้า เจ้าเป็นมนุษย์ไม่ใช่เหรอ? “
ราชามังกรแห่งกาลเวลามองไปที่พวกเขาอย่างตกตะลึง “พวกเจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”
ไม่มีใครตอบออกมาทั้งหลินเฟิงและราชินีมังกร
เงามืดหัวเราะ: “คงไม่ดีที่มีคนปิดบังเจ้าสินะ?”
“ข้าไม่คิดฝันเลยว่าจะสามารถโจมตีสองราชามังกรราชาได้ในทันทีที่พวกเขาปรากฏตัว วันนี้ช่างเป็นวันดีนัก! หากข้ากลืนกินเจ้าทั้งคู่ลงไป คิดว่าคงไม่นานก็จะกลับมาสู่จุดสูงสุดได้สินะ? “
“พอนึกถึงก็ทนรอไม่ไหวแล้ว”
ราชามังกรแห่งกาลเวลาตะโกน: “เพ้อเจ้อ!”
เงามืดส่งเสียงอย่างเย็นชา: “เพ้อเจ้อ? งั้นเจ้าก็เปิดตาให้กว้าง ๆ แล้วมองดูให้ดีซะ”
พอเงาดำเงียบลง หลินเฟิงกับอีกหลาย ๆ คนก็เงียบเช่นกัน
บรรยากาศนิ่งสนิท เหล่าปีศาจต่างเงียบเชียบ แต่ทว่าหลินเฟิงและคนอื่น ๆ กลับอยู่ในความวิตกกังวล
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามดังขึ้นบนท้องฟ้า ที่เหนือแอ่งน้ำไปทางด้านขวา ท้องฟ้าตรงนั้นเริ่มหมุนวนอย่างช้าและปรากฏสายฟ้าที่คล้ายกับมังกรตัวหนึ่งกระโจนอยู่บนนั้น
“ช่องมิติกำลังจะเปิดออก!” ราชามังกรแห่งกาลเวลาพึมพำ
ในเวลานี้ เสียงของเงามืดก็ดังขึ้นอีกครั้ง: “ใกล้ถึงเวลาแล้ว ส่งของเสริมมาให้ข้า!”
ปีศาจสิบคนก้าวออกมาล้อมรอบไฟทันที พวกเขาปลดปล่อยลมปราณของตัวเองออกมา แน่นอนว่าแต่ละคนต่างก็อยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก
บรรยากาศแปลกประหลาดจนทำให้ผู้คนเชื่อมโยงกับคำว่าบูชายัญได้
จากนั้น เปลวไฟก็ยืดยาวออกมาจากหมวกเกราะของปีศาจทั้งสิบ! พอเปลวไฟทั้งสิบพุ่งเข้าไปในแสงไฟ สิบปีศาจจึงสูญสิ้นชีวิตและทิ้งร่างบนพื้น
“อ๊า…”
เงามืดร้องครางราวกับพึงพอใจ จากนั้นร่างของเงาดำก็เคลื่อนไหวทันทีจนเห็นแค่เพียงประกายไฟแว่บผ่านไปบนโซ่ตรวน จากนั้นมันก็แตกออก!
แสงสีม่วงระเบิดออกกลายเป็นควันที่หนาทึบ ภายในควันมีบรรยากาศที่สูงส่งลอยหมุนวนและฟุ้งกระจายอยู่ในนั้น