ตอนที่ 496 เอากู้จื่อหยวนมาฝังกับเฟิงหยวน
เผยปิงปิงหัวเราะ “นี่เจ้าปลอบใจข้าหรือ”
“ข้าพูดความจริง แม้ไม่ใช้มือขวา คนทั่วไปก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของเจ้าอยู่แล้ว เจ้าควรจะให้โอกาสหลียวนได้ปกป้องเจ้าบ้าง”
“เขาสู้ข้าไม่ได้”
“ถึงจะสู้ได้ เขาก็ไม่สู้กับเจ้า”
“ใช่ เขาหรือจะกล้า”
พอได้ยินซูจิ่วซือพูด เผยปิงปิงก็อารมณ์ดีขึ้นมาก ทั้งสองพูดคุยกันอีกครู่หนึ่ง เผยปิงปิงจึงออกจากห้องของซูจิ่วซือ
พอเผยปิงปิงไปแล้ว ซูจิ่วซือก็รีบให้องครักษ์แฝงไปส่งจดหมาย คืนนั้นฟู่เฉินหรงก็มาที่ห้องของซูจิ่วซือ ทั้งสองปรึกษากันอยู่นาน ฟู่เฉินหรงจึงออกจากห้องของซูจิ่วซืออย่างอาวรณ์
ยามสามคืนนั้น ทั้งตูเฉิงเงียบสงัด ขณะที่ยามรักษาการณ์ที่ว่าการเมืองกำลังหลับใหล คนชุดดำกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้ายามรักษาการณ์อย่างไร้สุ้มเสียง
ปิงอวิ๋นนำกำลังองครักษ์พิทักษ์อุทยานตะวันออกไปปล้นคุกด้วยตัวเอง เหตุเกิดอย่างกะทันหัน ยามรักษาการณ์ที่ว่าการเมืองไม่ใช่คู่ต่อการขององครักษ์พิทักษ์อุทยานตะวันออก จึงบาดเจ็บล้มตายอย่างหนัก ส่วนองครักษ์พิทักษ์อุทยานตะวันออกได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย พามู่หยางออกไปอย่างรวดเร็ว
เวลานี้มู่หยางเป็นคนร้ายที่มีหมายจับ องครักษ์พิทักษ์อุทยานตะวันออกไม่ได้พามู่หยางไปที่ตระกูลมู่ แต่ให้อยู่เรือนชาวบ้านหลังหนึ่งในตูเฉิง พอจัดการเสร็จ ปิงอวิ๋นจึงรีบกลับไปรายงานฟู่เฉินหรง
รุ่งเช้าซูจิ่วซือก็ได้รับข่าว
พอรู้ว่ามู่หยางออกจากคุกหลวงอย่างปลอดภัย ซูจิ่วซือก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เรื่องนี้คงทำให้จวนซิ่นอ๋องกับตระกูลเฟิงตื่นตระหนก พวกนั้นต้องส่งคนมาเฝ้าดูตระกูลมู่แน่ เพื่อความปลอดภัยของมู่หยาง เวลานี้จึงไม่สะดวกที่จะไปเยี่ยมมู่หยาง
เฟิงชิงสุ่ยได้ข่าวนี้เป็นคนแรก พอรู้ว่ามู่หยางถูกชิงตัวไป เฟิงชิงสุ่ยก็สีหน้าโกรธเกรี้ยว ผุดลุกจากเตียงทันที “เจ้าพวกไร้ความสามารถ ปล่อยให้พวกนั้นชิงคนไปอย่างเปิดเผย”
“คุณหนูอย่าโกรธ ปล้นคุกชิงตัวคุณชายมู่น่าจะเป็นฝีมือคนจวนตระกูลมู่ จะไปค้นจวนตระกูลมู่หรือไม่?”
ชิวซูอยู่ข้างๆ ถามขึ้นอย่างระมัดระวัง
“คนตระกูลมู่บังอาจปล้นคุก เป็นไปได้อย่างไรที่จะเอาคนไปซ่อนไว้ในจวนอย่างเปิดเผย เรื่องนี้คงเป็นการกระทำขององค์รัชทายาท เพราะมีองครักษ์พิทักษ์อุทยานตะวันออกอยู่ในมือ คนตระกูลมู่ไม่มีความสามารถปานนั้น”
เฟิงชิงสุ่ยลุกขึ้น นางยังอยู่ในชุดนอนสีขาว ผมสีดำสยายลงปรกไหล่ “เขาเอาใจซูจิ่วซือจริงๆ ถึงกับส่งองครักษ์พิทักษ์อุทยานตะวันออกไปทำเรื่องนี้ เอาคนเก่งไปทำงานเล็ก”
“แล้วพวกเราจะทำอย่างไร?”
ชิวซูถามต่อ
เฟิงชิงสุ่ยสงบลงแล้ว นางครุ่นคิด แล้วตอบ “พวกเราไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เรื่องราวหลังจากนี้ให้จวนซิ่นอ๋องไปจัดการ เดิมทีมู่หยางก็ไม่ได้ฆ่าเฟิงหยวนอยู่แล้ว เวลานี้พวกเราไม่อาจแก้แค้นจวนซิ่นอ๋องได้ แต่สามารถฆ่ากู้จื่อหยวน”
เฟิงชิงสุ่ยรู้ว่าเวลานี้นางไม่สามารถแก้แค้นจวนซิ่นอ๋อง
แม้จะรู้ชัดว่าพวกนั้นเป็นฆาตกรที่ไม่เผยตัว เวลานี้ก็ได้แต่ทำเป็นไม่รู้ ในเมื่อมู่หยางถูกชิงตัวไปแล้ว กู้จื่อหยวนซึ่งร่วมในเหตุการณ์นี้ก็ไม่จำเป็นต้องเอาไว้ นางต้องการเอาชีวิตกู้จื่อหยวน มาฝังร่วมกับเฟิงหยวน
“คุณหนู คุณชายกู้เป็นทูตแคว้นเว่ย…”
เฟิงชิงสุ่ยนั่งหน้ากระจกสัมฤทธิ์ หยิบหวีไม้จันทน์บนโต๊ะมาหวีผม “แล้วจะเป็นอย่างไร? เวลานี้สถานการณ์ยังไม่สุกงอม แคว้นเว่ยไม่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับแคว้นเจียงเพราะกู้จื่อหยวนคนที่ไม่มีความสำคัญอย่างนี้
ถ้าสองแคว้นนี้จะรบกันจริงๆ ไม่ว่าเหตุการณ์อะไรก็เอามาอ้างได้ทั้งนั้น เวลานี้สถานการณ์ยังไม่สุกงอม ถึงแคว้นเจียงจะยึดครองเมืองของแคว้นเว่ยได้ แคว้นเว่ยก็ไม่ถือโอกาสประกาศสงคราม กู้จื่อหยวนเข้าร่วมในเหตุการณ์ฆ่าเฟิงหยวน เขาต้องตายแน่นอน
ตอนที่ 497 แผนการของฟู่เยว่อี้
เดิมทีเฟิงชิงสุ่ยก็ไม่คิดจะปล่อยกู้จื่อหยวนอยู่แล้ว เพียงแต่อยากอาศัยกู้จื่อหยวนมาสร้างความยุ่งยากให้ซูจิ่วซือบ้าง
นางรู้ว่า คำให้การของกู้จื่อหยวนชี้ขาดคดี ซูจิ่วซือจะต้องไปหากู้จื่อหยวน แต่ปรากฏว่าตั้งแต่ต้นจนจบซูจิ่วซือไม่เผยตัวเลย แต่กลับใช้วิธีปล้นคุก
ซูจิ่วซือไม่เคยคิดจะไปหากู้จื่อหยวน การปล้นคุกแม้จะเสี่ยง แต่เป็นวิธีง่ายที่สุด
ครั้งนี้นางคาดผิด เดิมทีนางคิดว่าซูจิ่วซือจะหาทางล้างมลทินให้มูหยาง การปล้นคุกเป็นหนทางสุดท้าย แต่ปรากฏว่าซูจิ่วซือลงมืออย่างรวดเร็ว จนพวกนางรับมือไม่ทัน
นางคิดว่านางเข้าใจซูจิ่วซือ แต่กลับพบว่านางไม่เข้าใจซูจิ่วซือแม้แต่น้อย
ความคิดของซูจิ่วซือล้ำลึกกว่าที่นางคาด
หลังจากนี้นางจะไม่ทำอะไร นางรู้ว่าสักวันหนึ่งซูจิ่วซือจะมาคุกเข่าขอร้องนาง และวันนั้นไม่น่าจะให้นางรอนาน
จวนซิ่นอ๋อง
ฟู่เยว่อี้อยู่ในห้องหนังสือของฟู่จิ่ง ฟู่จิ่งสีหน้าเครียด เพิ่งจัดการงานศพฟู่อี้หาน มู่หยางก็ถูกชิงตัวจากคุก มู่หยางเพิ่งถูกขังวันเดียว พวกนั้นก็ตัดสินใจปล้นคุก เป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิด
จางอิ่งอยู่รับใช้ใกล้ชิด ฟู่จิ่งถามเสียงเครียด “พบมู่หยางหรือไม่?”
“หลังจากคุณชายมู่ถูกชิงตัวไป ที่ว่าการเมืองก็สืบหาคุณชายมู่ในตูเฉิงทันที เวลานี้ยังไม่ได้ข่าว ไม่รู้ว่าคุณชายมู่ออกจากตูเฉิงหรือไม่”
จางอิ่งรีบรายงาน
“เมื่อคืนประตูเมืองไม่ได้เปิด วันนี้เริ่มสืบค้นแต่เช้า มู่หยางจะออกจากตูเฉิงไม่ใช่เรื่องง่าย ท่านพ่อ ลูกรู้สึกว่ามู่หยางคงอยู่ที่ตูเฉิง”
“ตูเฉิงกว้างขวาง ถ้าจะค้นก็ไม่ใช่ง่าย ไม่ว่าอย่างไรต้องเอาชีวิตมู่หยางให้ได้ เยว่อี้ เจ้ามีแผนอะไรหรือไม่” ช่วงนี้ฟู่จิ่งคิดอะไรไม่ออก เขามองฟู่เยว่อี้ รอให้ฟู่เยว่อี้หาทาง เรื่องนี้เดิมทีก็เป็นแผนการของฟู่เยว่อี้ เวลานี้เกิดปัญหาขึ้น เขาหวังว่าฟู่เยว่อี้จะสามารถพลิกสถานการณ์ได้ ไม่เช่นนั้นจวนซิ่นอ๋องก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
พอรู้ข่าวว่าหมู่หยางถูกชิงตัวไป ฟู่เยว่อี้ก็ครุ่นคิดหาทางรับมือ “ยามคับขันอย่างนี้ คนตระกูลมู่คงไม่ไปพบมู่หยางแน่ ในเมื่อสืบหามู่หยางไม่เจอ เราก็หลอกล่อมู่หยางให้เข้ามา
มู่หยางเป็นคนกตัญญูและมีน้ำใจ หากรู้ข่าว ต้องออกมาแน่ เรื่องนี้ลูกจัดการเอง”
ฟู่จิ่งพยักหน้า “เยว่อี้ คราวนี้อย่าให้เกิดปัญหาอีก ช่วงนี้จวนซิ่นอ๋องเกิดเรื่องมากมาย พ่อไม่เคยสงสัยในความสามารถของเจ้า อย่าให้พ่อผิดหวังอีก”
“ลูกเข้าใจ ท่านพ่อวางใจ คราวนี้มู่หยางต้องตายแน่”
ฟู่จิ่งพยักหน้า การตายของฟู่หานอี้ทำให้เขาไม่สบายใจมาก ถึงอย่างไร เขาต้องกำจัดใครสักคน ไม่งั้นความแค้นในใจไม่ได้ระบายออก จัดการคนอื่นทำได้ยาก เขาจึงเลือกตระกูลมู่ และเลือกที่จะลงมือกับตระกูลมู่
ซูจิ่วซือรู้ว่าข้างนอกมีคนคอยเฝ้าดูการกระทำทุกอย่างของจวนตระกูลมู่ ที่ว่าการเมืองส่งคนมาค้นจวนตระกูลมู่ นางจึงไม่ออกจากจวน คนอื่นก็เช่นกัน ทุกคนในตระกูลมู่อยู่อย่างเรียบง่าย จึงใช้ชีวิตตามปกติ
ทุกวันซูจิ่วซือจะพูดคุยเล่นหมากล้อมกับกู้หลียวนและเผยปิงปิง วันเวลาผ่านไปอย่างราบรื่น
วันนี้ ขณะที่ซูจิ่วซือเล่นหมากล้อมกับกู้หลียวนที่ลานบ้าน เผยปิงปิงเป็นคนดู จู่ๆ มู่หย่งก็เข้ามา หลังจากเห็นความสามารถของซูจิ่วซือแล้ว เวลานี้พอมีเรื่องอะไรเขาชอบมาปรึกษาซูจิ่วซือ
“ซือซือ ข้าเพิ่งกลับจากข้างนอก ได้ยินคนข้างนอกพูดกันเรื่องท่านแม่ป่วยหนักเพราะเรื่องของน้องรอง ข่าวลือนี้ถ้าน้องรองได้ยินเข้าคงร้อนใจ เกรงว่าจะหนีกลับมา”
มู่หย่งพูดอย่างวิตก