ตอนที่ 537 ละเอียดรอบคอบ
ซย่าเสี่ยวมั่วรีบมาจากกุ้ยโจว ไม่ได้หยิบชุดสำหรับใส่เป็นเพื่อนเจ้าสาวมาด้วย ชุดราตรีสีขาวสั้นที่ตนสวมอยู่ตอนนี้ก็เป็นชุดที่สวีอันหรานเอามาให้เธอเมื่อคืน เธอกะว่าแค่ไปร่วมงานก็พอแล้วไม่คิดจะไปยืนเป็นเพื่อนเจ้าสาวอยู่ข้างๆ สวีรั่วชี อีกอย่างรูปร่างหน้าตาของสวีรั่วชี ต่อให้ตนแต่งหน้าก็ยังสู้ไม่ได้หรอก
ตอนนี้สวีอันหรานแทบจะอดทนรอไปรับสวีรั่วชีไม่ไหวแล้ว ขนาดซย่าเสี่ยวมั่วยังรับรู้ได้ถึงความตื่นเต้นดีใจของชายหนุ่ม
ฉินซื่อหลานแกล้งทำเป็นเศร้าเอามือลูบผมซย่าเสี่ยวมั่ว “เห็นไหม ให้เธอคบกับฉันเธอก็ปฏิเสธ ตอนนี้เห็นสวีรั่วชีแต่งงานแล้วอิจฉาใช่ไหมล่ะ”
“ไม่อิจฉา” ซย่าเสี่ยวมั่วหลบมือของชายหนุ่ม “ถ้าเจ้าบ่าวเป็นนายฉันคงไม่ได้มีความสุขเหมือนสวีรั่วชีแน่ๆ”
ฉินซื่อหลานโมโหแทบจะกระอักเลือดกับคำพูดที่ตรงไปตรงมาของหล่อน “เธอพูดดีๆเอาใจฉันสักสองสามประโยค มันจะตายหรือไง”
ซย่าเสี่ยวมั่วหันมองตาขวาง “อย่าพูดจาไม่เป็นมงคล”
ฉินซื่อหลานรีบหุบปาก ซย่าเสี่ยวมั่วไม่ชอบใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นมากเกินไปเมื่ออยู่ต่อหน้าเหยียนเค่อ ถึงแม้ว่าเธอกับเหยียนเค่อจะไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เธอก็ไม่อยากทำลายภาพลักษณ์ของตัวเองขนาดนั้น
“นายไม่ตื่นเต้นเหรอ” เหยียนเค่อเอ่ยปากถามสวีอันหราน
สวีอันหรานพยักหน้า “ตื่นเต้นสิ แต่ดีใจมากกว่า ถ้างานแต่งครั้งนี้มีแค่พวกเราก็ดีสิ”
“อืม” เหยียนเค่อเห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อน
เชิญคนมามากมายขนาดนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร เรื่องที่น่าดีใจที่สุดไม่ใช่การป่าวประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่า ‘ผมรักคุณ’ แต่คือการบอกกับคนที่เรารักที่สุดว่า เขาคือคนที่เรารักต่างหาก
ฉินซื่อหลานคนที่ไม่ต้องกังวลกับเรื่องวุ่นวายซับซ้อนของครอบครัวมากที่สุด เอ่ยขึ้น “ฉันทำได้ ถ้าถึงตาฉันเราก็จัดงานเลี้ยงฉลองกันแค่พวกเราก็พอ”
เหยียนเค่อเอื้อมมือไปต่อยฉินซื่อหลานหนึ่งที แต่ตอนชักมือกลับ หลังมือเฉียดไปโดนไหล่นุ่มลื่นของซย่าเสี่ยวมั่ว ซย่าเสี่ยวมั่วใส่ชุดเปิดไหล่ ทำให้ไหล่ของหล่อนเริ่มเย็นจากการถูกอากาศเป็นเวลานาน
เพียงแค่โดนเฉียดไปนิดเดียว แต่ก็ทำให้ซย่าเสี่ยวมั่วหน้าแดงขึ้นมาอย่างคุมไม่ได้ ดีนะที่เธอทาแป้งทับ ไม่อย่างนั้นไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนจริงๆ
อากาศที่เกาะบาหลีค่อนข้างร้อน แต่เช้ามืดแบบนี้ทำให้อากาศยังหนาวเย็นอยู่
สวีอันหรานที่กำลังสูดหายใจปรับอารมณ์ของตัวเองอยู่ถูกเหยียนเค่อสะกิด แล้วเอ่ยถาม “บนรถมีผ้าห่มไหม”
“มี” สวีอันหรานชี้ไปที่คอนโทรลที่เก็บของด้านหน้ารถ
เหยียนเค่อเพยิดหน้าไปทางซย่าเสี่ยวมั่วเพื่อส่งซิกให้สวีอันหรานรู้ว่าต้องทำอย่างไร จากนั้นทำเป็นว่าตนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เอนตัวพิงเบาะแล้วหลับตาลง
“เสี่ยวมั่ว ตรงนั้นมีผ้าห่มอยู่ ถ้าหนาวก็เอามาห่มก่อน เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
สวีอันหรานเริ่มไม่เข้าใจ สรุปตนกำลังจะแต่งงานหรือมาเป็นพ่อสื่อกันแน่
“ขอบคุณ” ซย่าเสี่ยวมั่วเพิ่งกลับมาเป็นปกติจากเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่เธอก็รู้สึกหนาวจริงๆ จึงเอื้อมไปหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ พอเห็นเหยียนเค่อหลับอยู่ ก็หยิบผ้าห่มผืนยาวอีกผืนส่งให้สวีอันหราน
ความจริงสวีอันหรานจะไม่รับมา กำลังจะบอกว่าตนไม่ใช้ ก็เห็นซย่าเสี่ยวมั่วชี้ไปทางเหยียนเค่อ จึงรับมาพร้อมเอ่ยขอบคุณเบาๆ
สวีอันหรานรับมาแล้วโยนไปให้เหยียนเค่อ ชายหนุ่มลืมตาขึ้น มองผ้าห่มผืนหนาที่วางทับอยู่บนตัว แล้วก็มองไปที่ซย่าเสี่ยวมั่วซึ่งก็ห่มผืนบางอยู่อีกผืน เขาจึงคลี่ผ้าห่มออกมาคลุมตัวบ้างจากนั้นก็เริ่มนอนหลับ
ฉินซื่อหลานมองดูเหตุการณ์ทั้งหมด ในใจลอบยิ้ม เมื่อไหร่ทั้งคู่จะเลิกเล่นอะไรแบบนี้แล้วเปิดเผยความรู้สึกออกมาให้อีกฝ่ายได้รับรู้อย่างชัดเจนกันไปเลย
สวีอันหรานรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ให้ทั้งคู่นั่งรถไปด้วยกันตามลำพังสองคน หากไม่มีพวกเขาอยู่ด้วยเขาไม่เชื่อว่าเหยียนเค่อจะยอมปล่อยให้ซย่าเสี่ยวมั่วนั่งทนหนาวอยู่อย่างนั้น
ตอนที่ 538 เจ็บทั้งตัวและใจ
สวีอันหรานนอนไม่ค่อยหลับ สวีรั่วชีเองก็นอนไม่หลับเช่นกัน หญิงสาวตื่นนอนตั้งแต่เช้า กินอะไรรองท้องนิดหน่อย จากนั้นก็แต่งตัวเปลี่ยนเป็นชุดเจ้าสาว
อันหรานตะลึงอึ้งอยู่ข้างๆ สวีรั่วชีแค่แต่งหน้าอ่อนๆเพียงเท่านั้น ลิปสติกก็ไม่ได้ทาด้วยซ้ำ ยังสวยงามได้ถึงขนาดนี้
“เธอสวยขนาดนี้ ซย่าเสี่ยวมั่วเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้อยู่ข้างเธอมาตั้งนาน” อันหรานช่วยสวีรั่วชีจัดชายกระโปรงให้เรียบร้อย ดีไซน์เนอร์ก็กำลังวุ่นอยู่กับการติดของตกแต่งลงบนชุดแต่งงานของสวีรั่วชี
อันหรานมองดูเข็มหมุดที่วางอยู่ในกล่องบนพื้น รู้สึกว่านิ้วตัวเองโดนทิ่มจนเลือดจะไหลออกหมดตัวแล้ว
“ซย่าเสี่ยวมั่วมั่นใจในตัวเองไง ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนสวยๆอย่างฉันทนอยู่กับหล่อนได้อย่างไร”
สวีรั่วชีพูดค่อนแคะทำลายซย่าเสี่ยวมั่วต่อหน้าคนอื่นได้คล่องอย่างไม่ต้องอาศัยสคริปต์ด้วยซ้ำ
อันหรานรู้สึกว่าที่สวีรั่วชีพูดมามันคือเรื่องจริง คนไม่ละเอียดอ่อนแบบซย่าเสี่ยวมั่ว ทุกครั้งที่แต่งหน้าก็จะเป็นตอนที่หน้าตัวเองซีดจนดูไม่ได้แล้วจริงๆถึงจะยอมแต่ง ทำอย่างกับแต่งหน้ารูปปั้นอย่างนั้น แต่งครั้งเดียวแล้วไม่มีอีก
พวกเขามาถึงที่พักของสวีอันหรานก็เป็นเวลาจวนเจียนแล้ว
“เหลือเวลาไม่มาก ให้พวกนั้นไปกันเลยเถอะ” ฉินซื่อหลานเสนอ
สวีอันหรานเริ่มตื่นเต้น “หน้าฉันดูเป็นอย่างไรบ้าง”
เหยียนเค่อได้ยินเพื่อนถามก็ขำ “หล่อแล้ว” เอื้อมมือไปช่วยจัดเน็คไทให้เข้าที่
“ฉันไปนั่งรถคันหลัง เปลี่ยนคนขับให้ด้วย เดี๋ยวฉันจะอยู่ท้ายขบวน”
“อ้าว ไม่ไปกับฉันเหรอ”
“ฉินซื่อหลานไปกับนาย อีกเดี๋ยวเซ่าหมิงฟ่านกับเสิ่นจิ้งเฉินก็มาแล้ว”
“เออ” สวีอันหรานได้ยินเหยียนเค่อพูดแบบนี้ใจก็เริ่มสงบลง จากนั้นก็ได้ยินฉินซื่อหลานพูดให้ใจแป้วอีก “ฉันกับเซ่าหมิงฟ่านนั่งรถคันที่ตามหลังนาย”
“เสิ่นจิ้งเฉินนั่งกับฉัน” เหยียนเค่อยังคงพูด
สวีอันหรานอยากจะร้องออกมา พวกมันเป็นอะไรกันไปหมด เห็นเขาสติแตกแล้วมีความสุขกันนักใช่ไหม
เหยียนเค่อยอมรับว่าอยากจะแกล้งสวีอันหราน แต่ก็พยายามจะช่วยให้เพื่อนหายตื่นเต้นด้วย
พวกเขาวางแผนกันเสร็จเรียบร้อย ซย่าเสี่ยวมั่วชี้มาที่ตัวเองอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร “แล้วฉันล่ะ”
ความจริงเธอต้องไปอยู่เป็นเพื่อนสวีรั่วชี แต่สรุปดันมาอยู่กับขบวนรถของเพื่อนเจ้าบ่าวแทน
“ไปกับผมแล้วกัน นั่งด้านหน้า”
ซย่าเสี่ยวมั่วส่ายหน้า เธอไม่อยากไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวซะหน่อย เธอไม่มีทางหลงกลสวีอันหรานหรอก
สวีอันหรานเห็นว่าวิธีของตนไม่ได้ผลจึงลองเปลี่ยนวิธี “ช่วยแต่งหน้าให้ผมหน่อย แบบนี้มันดูไม่เป็นทางการ”
ซย่าเสี่ยวมั่วยู่ปาก เธอเคยแต่งหน้าให้ผู้ชายแค่คนเดียวก็คือเหยียนเค่อ ขณะที่เธอกำลังจะเอ่ยปฏิเสธ ก็ได้ยินเหยียนเค่อพูด “สมองนายมีปัญหาหรือไง”
เหยียนเค่อนึกสงสัยว่าสวีอันหรานคงจะดีใจจนเกินไป “นายอยากให้สวีรั่วชีตกใจจนหนีไปหรือไง ถึงไม่อยากแต่งงานแต่ก็ไม่มีใครใช้วิธีการแปลกๆแบบนายหรอกนะ”
สวีอันหรานหันไปจ้องคนที่ทำลายแผนการของตัวเอง เขาจะไปฟ้องสวีรั่วชีว่าเหยียนเค่อไม่ให้ซย่าเสี่ยวมั่วมาเป็นเพื่อนเจ้าสาว
“ฉันไม่แต่งหน้าให้ผู้ชาย อีกอย่างคุณหนูสวีก็เป็นเพื่อนเจ้าสาวเบอร์หนึ่งแล้ว ฉันไปนั่งด้านหน้าคงไม่ดีนัก” ซย่าเสี่ยวมั่วรู้จุดประสงค์ของสวีอันหราน แต่ความสัมพันธ์ระหว่าเธอกับสวีอิ๋งอิ๋งไม่ค่อยดีนัก หากยิ่งทำแบบนี้ ยิ่งจะแย่เข้าไปใหญ่
“ใช่” ฉินซื่อหลานเห็นด้วยกับคำพูดของหญิงสาว
ซย่าเสี่ยวมั่วพูดเพิ่มอีกประโยค “คุณหนูสวีเหมาะสมมากกว่าฉัน อีกอย่างเธอก็กำลังจะแต่งงานด้วย”
สวีอันหรานได้ยินแบบนี้ก็หันไปมองสีหน้าของเหยียนเค่อ รีบยุติประเด็นนี้อย่างรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นเหยียนเค่อ คงจะกลับไปจริงๆ
ซย่าเสี่ยวมั่วแอบลอบมองสีหน้าของเหยียนเค่อ แต่ก็พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติ ยังยิ้มฟังพวกเธอพูดกัน
คนที่ชายหนุ่มชอบคือเบลล์จริงๆสินะ ถึงได้ไม่ใส่ใจเรื่องที่เธอบอกว่าสวีอิ๋งอิ๋งกำลังจะแต่งงาน ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกว่าการที่เธอมาจากกุ้ยโจวเป็นเรื่องที่ผิดพลาดจริงๆ เจ็บไปทั้งตัวทั้งใจเลย