1691 vs 1692-1 โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1691
ดูหนัง? คิงจะอารมณ์สุนทรีได้ขนาดนี้เหรอ? คุณหมอทหารมองดูบอสอย่างเป็นกังวล
แต่กระนั้นเวลาคิงลงมือทำอะไรสักอย่าง ดูจะไม่รอความเห็นชอบจากใคร แค่ชูมือลูกน้องก็จัดการตกแต่งห้องรับแขกนั่นใหม่ทันที และตำแหน่งที่พวกเขานั่ง กำลังประจันหน้ากับหน้าจอ
หากลุกขึ้นมาในตอนนี้ สิ่งที่ทุ่มเทมาตั้งแต่แรกย่อมสูญเปล่า พวกเขาอุตส่าห์ได้ข้อมูลมาตั้งมากมาย ขอแค่ไปยังสถานที่ที่มีสัญญาณ ตำแหน่งของสถานที่แห่งนี้ก็จะถูกแชร์ออกไป แล้วทางกองทัพก็จะมาถึง และทำลายสถานที่ที่เหมือนนรกแห่งนี้จนราบคาบ
แต่คิงกลับเป็นคนที่ต่อกรด้วยยาก จึงไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่ เพราะคุณหมอทหารคาดไม่ถึง เขาจึงไม่มั่นใจ
คิงกลับนั่งบนเก้าอี้ ชูแก้วไวน์ “ไม่ทราบว่าปกติแล้วประธานหรงชอบดูหนังแบบไหน ผมชอบประเภทที่ป้องกันการตรวจสอบสภาพจิตและสถานะตัวเอง ถึงได้เลือกเรื่องนี้โดยพละการ ประธานหรงอยาเพิ่งรีบร้อนกลับไปนะครับ รายการดี ๆ แบบนี้ หายาก”
“อ้อ? เหรอครับ?” ฉินมั่วเลิกคิ้วด้วยสีหน้าปกติ “ได้ยินคุณแนะนำแบบนี้ ก็น่าสนใจอยู่นะครับ”
คิงหัวเราะ “ไม่แน่นะ คุณอาจชอบมาก ๆ เพราะหาคนแสดงเป็นตัวเอกได้ดีมาก” ซึ่งยิ่งเป็นแบบนี้ คุณหมอทหารยิ่งระแวงว่ามันต้องมีแผนการซ่อนอยู่แน่นอน
บอสไม่มีวันที่จะไม่รู้ว่า คิงมีเจตนาร้ายแฝง มันลองใจใช่ไหม? เป็นการลองใจครั้งสุดท้ายใช่หรือเปล่า? คุณหมอทหารกำมือแน่น ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
กระทั่งเจ้าชายน้อยที่คิดอะไรไม่ลึกซึ้งยังดูออกว่า การให้ดูหนังเรื่องนี้ไม่ธรรมดาแน่ เมื่อหันมาดูสถานการของทั้งสอง โดยเฉพาะคิงที่ยิ้มมุมปาก ดูอย่างไรก็ลึกลับอันตรายเหมือนงูพิษ ทั้งยังให้ความรู้สึกสุภาพ
ณ ริมฝั่งทางทิศตะวันตก เสียงสวบสาบลอยมา ส่งผลให้ทหารรับจ้างที่กำลังตรวจตราขมวดคิ้ว ก่อนจะถือปืนไรเฟิลเดินดุ่มเข้าไปยังพุ่มไม้ แต่เมื่อเขาก้าวเท้าเดินเข้าไป โดยยังไม่ทันได้เล็งปืนไปที่ใคร ร่างหนึ่งกลับสวนเข้ามาจากในป่าแล้วปักเข็มฉีดยาที่คอเจ้าทหารรับจ้างนั่นทันที
เข็มเดียวจอด! ทหารคนดังกล่าวได้แต่อ้าปากค้าง มองขาของป๋อจิ่วที่กระโดดลงแตะพื้น ก่อนพลันหยุดหายใจทันที ป๋อจิ่วลากร่างอีกฝ่ายเข้าไปยังริมฝั่งที่อยู่ด้านข้างทันที โดยภายใต้ใบตองที่ปกคลุมหลาย ๆ ชั้น คือประตูรถบานหนึ่ง
เธอลงมือด้วยความรวดเร็ว ปลดเสื้อผ้าอีกฝ่ายมาสวมไว้บนร่างชนิดที่ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาที
ระบบจีพีเอสสะบัดคลื่น “สัญญาณอินเทอร์เน็ตถูกรบกวนเต็มรูปแบบ ผมติดต่อกับโลกภายนอกไม่ได้ โลกภายนอกก็ติดต่อเราไม่ได้ ตำแหน่งที่เจ้านายยืนอยู่ ผมเองก็จับไม่ได้เหมือนกัน ดังนั้นเวลาเจ้านายลงมือทำอะไร จะต้องระวังด้วยนะครับ เสี่ยวเฮยจะรอคุณกลับมา”
ป๋อจิ่วไม่พูดมาก ยื่นมือตบประตูรถเบา ๆ จากนั้นก็ดึงใบต้นกล้วยมาคลุมรถไว้ ทว่าเมื่อหันมาอีกที เธอก็เปลี่ยนโฉมไปเสียแล้ว โดยอยู่ในชุดทหารรับจ้าง ซึ่งมีผ้าปิดหน้าที่ใช้เป็นประจำ และเพื่อจะให้เหมือนจริง เธอถึงกับแต่งหางตาตัวเองให้เป็นรอยสัก
นอกจากปืนในมือและเข็มฉีดยาทั้งสี่ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงแล้ว เธอไม่มีอาวุธอื่นอีกเลย เพราะต้องการลอบเข้าไปยังป้อมกวนสัญญาณ จำต้องพกของติดตัวไปให้น้อยที่สุด จึงจะแฝงเข้าไปได้อย่างเป็นปกติ…
…………………………………….
ตอนที่ 1692-1
ป๋อจิ่วรู้ดีว่าเวลานี้ตัวเองอยู่รัศมีนอกวง จะต้องเข้าไปข้างใน เธอเงยหน้าขึ้นมองดูป้อมรบกวนสัญญาณซึ่งอยู่ห่างจากจุดที่ยืนสามกิโลเมตร แต่กลับต้องหยุดชะงักในวินาทีถัดมา เพราะทั้งหมดเป็นดอกฝิ่นที่โบกสะบัดไปตามแรงลม ทั้งๆ ที่มันสวยมาก แต่กลับทำให้คนรู้สึกได้ถึงอันตรายเป็นหนักหนา ด้วยหากดมกลิ่นมันมากๆ จะทำให้ยากแก่การรวมรวมสมาธิ
เมื่อใช้สัญญาณอินเทอร์เน็ตไม่ได้ หมายความว่าโน้ตบุ๊กย่อมไร้ค่า แต่มันก็ไม่แน่เสมอไป เพราะย่อมมีจุดโหว่ให้ป๋อจิ่วมุด เธอได้สายเชื่อมสัญญาณและหูฟังสีดำที่ได้มาจากทหารรับจ้างคนเมื่อครู่ แววตาเธอนิ่งอึ้ง ด้วยการอยู่ในจุดรบกวนสัญญาณ ย่อมทำให้การเจาะระบบอินเทอร์เน็ตถูกค้นพบได้ง่าย ของแบบนี้เธอเคย ‘เล่น’ มาก่อน ย่อมไม่ตกหลุมพราง เพราะเมื่อคำนวณเวลา ท่านเทพน่าจะเจอหน้ากับคิงแล้ว หากฝ่ายนั้นรู้ว่ามีการแฮกอินเทอร์เน็ตเกิดขึ้นในตอนนี้ สถานะที่แท้จริงของชายหนุ่มก็จะถูกเปิดเผย
ป๋อจิ่วเอียงศีรษะ มีวิธีมากมายที่จะทำให้เครื่องรบกวนสัญญาณหยุดทำงาน ชนิดที่ไม่จำเป็นต้องแฮก ระบบ โดยจะต้องปิดการทำงานของเครื่องนั่นอย่างเงียบๆ ด้วยเวลาที่พอจะให้คนของกองทัพตรวจสอบสถานที่ได้ ก่อนที่สถานะของท่านเทพก็จะไม่ถูกเปิดเผย เธอเชื่อว่าฉินมั่วสามารถดำเนินแผนอื่นๆ ได้เป็นอย่างดี ดังนั้นถึงได้รู้สึกว่าจะต้องมีทีมที่ทำการตรวจสอบอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ คนพวกนั้นน่าจะหยุดอยู่ในที่ที่สัญญานของท่านเทพเริ่มหายไป
แม้จะเป็นห่วงสุดหัวใจ แต่กลับไม่สามารถตรวจหาได้อย่างไร้ขอบเขต เพราะหากเธอตามหา ภารกิจทั้งหมดต้องล้มครืนแน่ แล้วคิงก็จะฉวยจังหวะหนีไปได้เหมือนเมื่อครั้งที่แล้ว ดังนั้นจะปล่อยโอกาสแบบนั้นให้คิงไม่ได้อีก จะต้องเข้าไปประชิด หลังจากที่มั่นใจในสถานการณ์ได้แล้ว ซึ่งจะทำให้คิงตั้งตัวไม่ทัน
พี่ก็คิดอย่างนี้ใช่ไหม พี่มั่ว
ป๋อจิ่วเงยหน้าขึ้น สวมหูฟัง ร่างสูงเพรียวกำลังจะขยับ แต่เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง “เฮ้ย แก เฝ้าตรงไหนวะ? แล้วมาที่นี่ทำไม?”
ป๋อจิ่วถือปืนหันมาตอบด้วยภาษาถิ่น “มาฉี่ เฝ้าไร่ทั้งวัน ปวดหัวเป็นบ้า”
“อย่าเผลอไปล่ะ คิงสั่งไว้แล้วว่า วันนี้จะเกิดความผิดพลาดไม่ได้” เขาคนนั่นมองดูป๋อจิ่วแวบหนึ่ง ไม่ได้ว่าอะไร นอกจากถือปืนเดินไปที่อื่น พูดก็พูดเถอะ เจ้านั่นคิดไม่ถึงหรอกว่า จะมีคนปลอมตัวเป็นพวกเดียวกันมาแฝงเข้ามา แถมเมื่อวานคิงขังพวกสายของฝ่ายตรงข้ามและคนต้องสงสัยว่าเป็นสายไว้เรียบร้อยแล้ว หมายความว่าที่เหลือย่อมไม่เป็นภัย พวกเขาจึงไม่ระแวงนัก ยิ่งวางเครื่องตรวจสอบทางน้ำไว้ในรัศมีห้าสิบลี้ ในเมื่อเครื่องไม่ส่งสัญญาณเตือน ยิ่งแสดงว่าไม่มีใครแฝงตัวเข้ามา กระทั่งเรือสักลำก็ยังไม่เห็นเลย
แต่จะมีใครรู้ว่าป๋อจิ่วไม่ได้มาเหนือน้ำ แต่มาจากใต้น้ำต่างหาก เธอกระชับผ้าปิดหน้าด้วยแววตาขรึม เยื้องขาตามหลังเจ้าคนนั้น แต่ไม่ลงมือหรอก เพราะเสียงที่ดังขึ้นจากหู
………………………………………………