เย่ฉางมาถึงห้องเก็บของสะสมของเอิร์ลคาลาต้า และเห็นว่าส่วนใหญ่ประกอบไปด้วยงานศิลปะ รายการสุดท้ายที่เขามองคือหินสีเลือดที่มีคำอธิบายไว้ว่า ‘ยังไม่ได้ตรวจสอบ’ เขาจึงใช้ทักษะตรวจสอบไอเทมชิ้นนี้ทันที
Mountain Blood (Treasure – Uncommon) : เกิดในส่วนลึกของเทือกเขา เป็นวัสดุที่หายากมาก สามารถสวมใส่บนร่างกายเพื่อช่วยเสริมพลังให้กับตัวเองได้
เย่ฉางหยิบ Mountain Blood ไปติดตั้งตรงช่องอุปกรณ์พิเศษทันที
Mountain Blood (Treasure – Uncommon – Accessory – Material)
ประเภท: อุปกรณ์พิเศษ
ความต้องการ: ไม่มี
+25 ค่าสถานะทั้งหมด
+25 ความต้านทานทั้งหมด
+25 พลังป้องกัน
5% ความอดทน
5% Will
ลดความเสียหายกายภาพ 10%
ลดความเสียหายเวทมนตร์ 10%
ลดความเสียหายเวทย์มนตร์ธาตุดิน 30%
Mountain Blood – Conservation (Passive) : เมื่ออยู่ในเทือกเขาจะทำให้เหนื่อยช้าลง 30%, เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ 10%, ฟื้นฟูพลังชีวิต 1 Hpต่อวินาที และ 1 Mp ทุกๆ 5 วินาที
หลังจากติดตั้งอุปกรณ์พิเศษนี้แล้ว เย่ฉางสามารถสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับแม่ธรณี เหมือนกับว่ามีพลังงานบางอย่างไหลอย่างต่อเนื่องในตัวเขา ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมาก นี่เป็นสิ่งที่ดีจริงๆ! หากมองไปที่ค่าสถานะเพียงอย่างเดียว มันดียิ่งกว่าอุปกรณ์ระดับ Black Gold เสียอีก ถึงแม้ว่าจะไม่มีสกิลที่เปิดใช้งานได้ แต่นี่ก็เป็นที่น่าประทับใจมากพอแล้ว
“บอกเอิร์ลคาลาต้าด้วยว่า ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำอยู่ ดังนั้นฉันคงต้องขอตัวกลับก่อน” เย่ฉางเดินออกจากห้องเก็บของสะสม และเดินออกจากบ้านของเอิร์ลคาลาต้าไปทันที
เมื่อเอิร์ลคาลาต้าได้ฟังจากพ่อบ้าน เขาได้แต่ยืนยิ้ม ในเวลานี้ลูกสาวของเขาหลุดออกมาจากอาการตกตะลึง และนึกถึงชายผิวขาวขึ้นมาได้ “พ่อคะ เขาคนนั้นไปไหนแล้ว? แล้วเขาคือใคร?”
“เขาคือเอิร์ล PaleSnow, เสนาธิการคนสนิทของมาร์ควิสอัสชาร่า ” เอิร์ลคาลาต้ายิ้ม “เจนนี่ ลูกอย่าลืมขอบคุณเขาด้วยล่ะ เมื่อลูกเจอเขาอีกครั้ง”
เจนนี่พยักหน้าอย่างช้าๆ แล้วก็หันกลับมามองตัวเองที่สวยงามในกระจกต่อ ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
เย่ฉางกำลังวางแผนที่จะกลับไปดูกระดานภารกิจ ว่าจะมีเควสใดๆที่ทั้งง่ายและได้รางวัลสุดยอดเช่นนี้อีก แต่จู่ๆก็มีข้อความจากระบบขึ้นมา
[มีความวุ่นวายเกิดขึ้นในโลกภายนอก คุณต้องการจะออฟไลน์ไหม?]
เย่ฉางออกจากเกมทันที และเห็น FrozenCloud กำลังเรียกเขา “มีอะไร? นี่มันยังเช้าอยู่เลยนะ มันเพิ่งตีห้าเอง!”
ลำโพงที่อยู่ในห้องประกาศออกมาอย่างต่อเนื่อง “ขอให้สมาชิกทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องฝึกซ้อม!”
หลังจากที่เย่เทียนได้รับการปลูกฝังจากอูนาว่า ‘ผู้หญิงอย่างเราไม่ควรรีบตื่นขึ้นมาในช่วงเช้า’ เธอจึงใช้พลังจิตทำลายลำโพงที่กำลังประกาศอยู่ทันที จากนั้นเธอก็ล้มตัวลงบนหมอนและนอนต่อ “ผู้หญิงอย่างเราจะกลายเป็นคนไม่สวย ถ้านอนหลับไม่เพียงพอ …”
เย่ฉางพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ “ทำดีมาก เอาล่ะ! พวกเรากลับไปนอนกันต่อ …”
หลินหลี่ที่กำลังลุกขึ้นยืนและเกาก้นของเขาอยู่ เมื่อเขาสังเกตเห็นว่า ไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมาจากลำโพงแล้ว เขาก็ล้มตัวลงนอนทันที
FrozenCloud เช็ดเหงื่อเย็นของเธอ เธอพอรู้คราวๆว่าเย่เทียนสามารถใช้พลังจิตได้ เธอเห็นว่านอกเหนือจากจางเจิ้งเฉียงแล้ว ไม่มีใครเลยสักคนที่จะตื่นขึ้นมา เธอถอนหายใจ และตัดสินใจปลุกพวกเขาทีล่ะคนอีกครั้ง เย่ฉางตื่นขึ้นอย่างไม่เต็มใจ “ฮ้าววว ~~ น้องเล็กไดโน สงสัยว่าเธอจะอยู่ใกล้ชิดกับนานะมากเกินไปแล้วนะ เธอจึงกลายมาเป็นคนเข้าใจยากเย็นอะไรแบบนี้! เฮ้อ!…”
“ใช่ ใช่แล้ว …” หลินหลี่เห็นด้วยขณะล้างหน้า
เย่เทียนกำลังแปรงฟันอย่างเฉื่อยชา “เสน่ห์และความสวยของหนูลดลงไป 0.000001351% แล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ”
FrozenCloud ไม่มีความคิดที่จะถามว่า 0.000001351% มาจากที่ไหนและเอาอะไรมาวัด? เธอกัดฟันกระตุ้นให้ทั้งสี่คนรีบๆแต่งตัว ในที่สุดเย่ฉางและคนอื่นๆก็มาถึงห้องฝึกซ้อม จางเจิ้งเฉียงเห็นว่าที่แห่งนี้เปลี่ยนไป ‘นี่มันสนามกีฬาต่างๆนี่หน่า?’
FrozenCloud สังเกตเห็นความสับสนของจางเจิ้งเฉียง เธอถอนหายใจและพูดว่า “การแข่งขันของมหาวิทยาลัยทั้งห้า นอกเหนือจากการต่อสู้แล้ว ยังให้ความสนใจกับการเล่นกีฬาต่างๆอีกด้วย พวกนายชอบเล่นกีฬาอะไรกันบ้าง?”
“บาสเกตบอล, อเมริกันฟุตบอล …” เย่ฉางจำได้ว่า นี่เป็นกีฬาที่พวกเขาเล่นกันบ่อยที่สุด
FrozenCloud มองไปที่จางเจิ้งเฉียงอย่างเงียบๆ ‘เขาช่างเหมาะสำหรับการเล่นอเมริกันฟุตบอลจริงๆ ถ้าเขาเป็นตัวรุก ด้วยร่างกายที่แข็งแรงของเขา เขาสามารถชนกระแทกทุกคนที่ขวางหน้าได้ และถ้าเขาเป็นตัวรับ ด้วยปฏิกิริยาการตอบสนองที่รวดเร็วของเขา จะช่วยให้เขาสามารถสกัดคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย’
เย่ฉางมองแบบฟอร์มลงทะเบียนเสมือนจริง และมองผ่านชนิดกีฬาที่มีให้เลือก เขาตัดสินใจเลือกบาสเกตบอลทันที ส่วนคนที่เหลือก็เลือกบาสเกตบอลด้วยเช่นเดียวกัน จากนั้นพวกเขายังกรอกข้อมูลเพิ่มเติมว่า พวกเขาลงทะเบียนเป็นทีมเดียวกัน และจะไม่ยอมรับ ถ้าเกิดแยกพวกเขาออกจากกัน
FrozenCloud ค่อนข้างมั่นใจในฝีมือเล่นบาสเกตบอลของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตำเหน่งสมอลฟอร์เวิร์ด เสี่ยวยุนฮีนั่งอยู่บนที่นั่งคนดู เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการฝึกซ้อมวันนี้ แต่ก็ยังคงมาเฝ้าดูและรักษาความสงบเรียบร้อย ส่วนอาจารย์ผู้รับผิดชอบการฝึกซ้อมด้านกีฬา เป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นและหล่อเหลามาก เขาสวมเครื่องแบบทหาร เขาตัดผมสั้นและมีรอยยิ้มสดใสที่ทำให้คนอื่นรู้สึกสบายใจ หลังจากที่เขาแนะนำแล้ว ทุกคนก็ได้รู้ว่าชื่อของเขาคือเจาเฟย หัวหน้าอาจารย์ผู้ฝึกสอนด้านกีฬา ซึ่งกลุ่มของเย่ฉางไม่รู้จักเขาเลยสักคนเดียว ยกเว้น FrozenCloud ที่รู้จักอาจารย์คนนี้ดี เขาเป็นหนึ่งในนักกีฬาอาวุโสสูงสุดของสหพันธ์กีฬา เขาเชี่ยวชาญกีฬาบาสเกตบอลและกีฬาอื่นๆอีกมากมาย แต่ตอนนี้เขามาเป็นอาจารย์ผู้ฝึกสอน
ชื่อทีมบาสเกตบอลที่เย่ฉางตั้งชื่อว่า ‘ทีมฮีโร่บาสเกตบอล’ ได้รับการอนุมัติแล้ว
“อาเฉียง นายเป็นเซ็นเตอร์, น้องเล็กไดโนเป็นพาวเวอร์ฟอร์เวิร์ด, ส่วนฉันจะเป็นสมอลฟอร์เวิร์ด, หลินหลี่และเย่เทียนเป็นพอยต์การ์ด…” เย่ฉางรีบจัดตำแหน่งให้แก่ทุกคน จากนั้นพวกเขาก็เริ่มลงแข่งกับทีมอื่นๆ ทุกๆทีมต่างถูกบดขยี้ด้วยสแลมดั้งที่รุนแรงของจางเจิ้งเฉียง และในที่สุดก็มาถึงรอบชิงรอบชิงชนะเลิศ โดยพวกเขาต้องมาเจอกับทีมของฉินเส้าเทียน เพื่อนร่วมทีมของเขาคือซันหยู่ , หยางเฮ่า, ลู่วเฉา และจางไห่
การแข่งขันกีฬาห้ามใช้พลังพิเศษ, พลังซี่หรือพลังจิตใดๆ โดยจะมีเซนเซอร์ตรวจจับพลังพวกนี้อยู่ในสนาม ถ้าเกิดทีมใดฝ่าฝืน จะถูกตัดสิทธิ์ให้แพ้โดยทันที
FrozenCloud มองไปที่ทีมสุดท้ายและไม่กล้าที่จะประมาท ความสามารถของคนพวกนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ เธอรู้จักฉินเส้าเทียนและหยางเฮ่าดี ทั้งสองคนเป็นเป้าหมายที่มหาวิทยาลัยเมืองหลวงจับตามองเป็นพิเศษอยู่
“เริ่มแข่งกันเถอะ” เย่ฉางพูดอย่างไม่แยแส ‘ถ้าห้ามไม่ให้ใช้พลังพิเศษ, พลังซี่หรือพลังจิตใดๆแล้วล่ะก็ มันเป็นเรื่องง่ายที่อาเฉียงจะบดขยี้ทุกคนในที่นี่’
ในระหว่างการจั้มบอล จางเจิ้งเฉียงกระโดดขึ้นคว้าจับลูกบาสไว้ ฉินเส้าเทียนก็กระโดดมาจับลูกบาสเช่นเดียวกัน
จางเจิ้งเฉียงยิ้มและกดลูกบาสลงมา ทั้งสองคนร่วงลงพื้นโดยจางเจิ้งเฉียงใช้มือเพียงข้างเดียว กดลูกบาสบังคับให้ฉินเส้าเทียนถึงกับต้องนั่งคุกเข่าและถือลูกบาสด้วยสองมือ เขาถูกกดดันจากพลังกล้ามเนื้อของจางเจิ้งเฉียง ฉินเส้าเทียนขมวดคิ้ว ‘ช่างเป็นร่างกายที่น่าสะพรึงกลัวมาก! มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาชนะเขา โดยที่ฉันไม่ต้องใช้พลังซี่!’ เขาพยายามเบี่ยงเบนแรงและดึงลูกบาสไปด้านข้าง แต่จางเจิ้งเฉียงก็บังคับให้เขากลับมาเพียงแค่พลิกข้อมือเบาๆ ร่างของฉินเส้าเทียนเอนตัวไปข้างหน้าด้วยแรงดึงของจางเจิ้งเฉียง จากนั้นเขาก็หยุดพร้อมกับออกแรงดึง 1-2 พันกิโลกรัม
จางเจิ้งเฉียงจ้องมองเขาอย่างเยาะเย้ย จากนั้นจางเจิ้งเฉียงก็ใช้มืออีกข้างมาจับลูกบาส เขาคำรามและออกแรงดึง ฉินเส้าเทียนสู้แรงเขาไม่ไหว จนต้องยอมปล่อยมือจากลูกบาส พร้อมกับถอยหลังออกไปสองสามก้าวและถอนหายใจออกมา ‘ความแข็งแรงทางร่างกายของฉันสู้เขาไม่ได้ แถมเขายังมีไหวพริบและการตอบสนองที่รวดเร็วมากอีกด้วย’
จางเจิ้งเฉียงขว้างลูกบาสให้หลินหลี่ แล้ววิ่งผ่านแนวป้องกันของฝั่งตรงข้ามเข้าไปเหมือนรถถัง จากนั้นเขาก็กระโดดลอยตัวขึ้น พร้อมกันชูแขนทั้งสองข้างขึ้นรอรับลูก หลินหลี่ส่งลูกบาสกลับไปให้จางเจิ้งเฉียงได้อย่างง่ายดาย ทีมฝ่ายตรงข้ามไม่มีใครกล้าที่จะขวางทาง ‘ขีปนาวุธมนุษย์คนนี้’ ลู่วเฉาผู้ซึ่งตัวใหญ่กว่าคนอื่นๆพยายามกระโดดบล็อค แต่ก็โดนจางเจิ้งเฉียงชนกระเด็นกลางอากาศ ขณะที่เขาบินลอยออกไป ลู่วเฉาทำได้เพียงแค่มองดูแป้นบาสฝั่งตัวเองพังทลาย เขายิ้มอย่างขมขื่นและเหมือนได้ยินเสียงร้องโหยหวนของแป้นบาสและลูกบาส เมื่อถูกห้ามใช้พลังพิเศษ, พลังซี่หรือพลังจิตแล้ว ทำให้จางเจิ้งเฉียงอยู่ยงคงกระพันเมื่ออยู่ใกล้ห่วงบาส ด้วยมวลกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งของเขา เขาเพียงแค่ออกแรงนิดเดียว ก็ได้ยินเสียงแตกหักดังขึ้นมา ทั้งแป้นบาสและห่วงบาสถูกฉีกกระชากลงมา เขาเอามือปัดไหล่และพูดว่า “สงสัยเราคงต้องเปลี่ยนไปใช้อันใหม่ …”
ไม่มีปฏิกิริยาจากเครื่องตรวจวัดพลัง สิ่งนี้ทำให้ทุกคนต่างอ้าปากค้าง แป้นบาสถูกสร้างขึ้นด้วยสุดยอดโลหะผสม! แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เกิดขึ้นเพราะการใช้พลังซี่หรือพลังพิเศษ … ไม่เคยมีกรณีที่ใครบางคนทำลายมัน ด้วยความแข็งแรงของกล้ามเนื้อล้วนๆ เมื่อคิดไปถึงในรอบที่ผ่านมา สิ่งที่พวกเขาเจอมันแค่น้ำจิ้มเท่านั้น …