1702-2 vs 1702-3 โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1702-2
ท่านผู้บัญชาการย่อมได้ยิน จึงขมวดคิ้วขึ้น หันกลับไปหมายจะปรามอีกฝ่ายให้ระวังคำพูด กลับเห็นพวกเขาเหล่านั้นจ้องตน แววตาเต็มไปด้วยความเข้มแข็งและมุ่งมั่น ท่านผู้บัญชาการจนปัญญา ได้แต่ทำรายงานเพื่อส่งให้เบื้องบน
เครื่องบินบินสูงขึ้นเรื่อยๆ คนที่ถูกช่วยออกมาล้วนถูกนำไปพักบนตัวเครื่องอย่างเหมาะสม เครื่องรบกวนสัญญาณถูกทำลาย กระทั่งทุ่งดอกไม้นั่นยังถูกเผาจนวายวอด อำนาจของคิงหมดสิ้นแล้ว ขนาดตัวมันยังจมอยู่ใต้น้ำ
พวกคนที่เพาะปลูกได้ยินข่าวที่ว่าก็เกิดความยินดีท่วมท้นหัวใจ ไม่มีใครอยากปลูกของพวกนี้ ไม่มีใครอยากให้ลูกตัวเองกลายเป็นภูตผี
ยากที่จะประเมินค่าของภารกิจในครั้งนี้ เพราะมันสำคัญมากทำให้ชายแดนจีนลดการค้ายาได้ถึง 80% ไม่มีใครกล้าทำผิดอีกเลยในสามปีถัดไป ซึ่งไม่เพียงแต่ได้ช่วยคน แต่ยังแสดงแสนยานุภาพของประเทศอีกด้วย
ทว่าการปฏิบัติการณ์ในครั้งนี้ยังคงปรากฎความผิดพลาดเล็กน้อยขึ้น
ระหว่างที่สู้กัน ฝานเจียไม่ได้ปรากฏตัว เพราะเธออยู่ในห้องควบคุม รอจนเห็นเครื่องบินรบบนท้องฟ้า จึงรู้ว่าเกิดอันตรายใหญ่หลวง ดังนั้นเธอจึงไม่ได้โผล่หน้าออกมา แต่เปลี่ยนไปสวมเสื้อชาวไร่กลับไปยังหมู่บ้านพร้อมพวกเขา จนเมื่อฝูงเครื่องบินจากไป แววตาที่ก้มลงจึงฉายแววเหี้ยม เด็กบ้านั่นทำลายแผนเธออีกแล้ว ฝานเจียคิดไม่ถึงเลยว่า เจ้านั่นจะเป็น Z!
ตอนนี้ทุกอย่างชัดแจ้ง ตามติดไม่ปล่อยจริงๆ ไม่ว่าพวกเขาไปที่ไหนเธอย่อมตามหาเจอ อีกนิดเดียวเท่านั้น อีกนิดเดียวก็จะทำให้ฉินมั่วกลายเป็นพวกเธอได้แล้วเชียว หากถ่วงเวลาได้อีกสิบนาที ฉินมั่วก็จะกลายเป็นสาวกของอาจารย์ ถึงเวลานั้นเธอกับเขาก็จะได้อยู่ด้วยกัน
อาจารย์จะต้องให้เธอปลอมตัวเป็นแฟนเขาเหมือนเมื่อครั้งที่แล้วแน่ จะได้รั้งตัวฉินมั่วเอาไว้ แต่ทุกอย่างกลับโดนทำลาย
ทว่าไม่เป็นไรหรอก ก่อนหน้านี้วันหนึ่ง อาจารย์วางแผนนี้เอาไว้และบอกรหัสลับแก่เธอแล้ว ขอแค่ตามหาพวกเขาเจอ เธอย่อมแย่งฉินมั่วกลับมาได้ เมื่อคำสั่งที่ฝังทางจิตถูกปลุกขึ้นมาแล้ว Z จะคิดอีกหรือเปล่า เขายังคงเหมือนเดิมอีก? โลกนี้มีแค่ฝานเจียคนเดียวที่รู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มต้องการอะไรมากที่สุด!
“รายงานครับ”
“ว่ามา”
“หาตัวคนชื่อฝานเจียไม่เจอครับ”
คุณชายที่กำลังนั่งจัดแขนเสื้ออยู่ในรถจิ๊บ ถึงกับชะงัก แววตาเคร่งเครียดหน่อยๆ “ส่งข่าวนี้ไปให้ Z บอกว่าคนที่สวมรอยเป็นเขาหนีไปแล้ว”
“ครับ”
ลมพัดมาผ่านมา ท้องฟ้ามืดสนิท ทางฝั่งนี้พยายามส่งข่าว แต่สัญญาณถูกตัด เมื่อจับฝานเจียไม่ได้ หมายความว่าภารกิจนี้เกิดความผิดพลาด แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเทียบกับคิงไม่ได้ แต่ยิ่งเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งต้องระวัง เพราะเธอเป็นนักเรียนของคิง อย่างน้อยต้องมีความรู้ด้านจิตวิทยา แม้จะไม่เก่งฉกาจ แต่หลายครั้งแค่อาศัยเล่ห์กลเล็กๆ น้อยๆ ก็ยิ่งทำให้รับมือยาก
พวกคนคิดชั่วหรือทำตัวเป็นโจรตามโลกออนไลน์ มักอ้างความชอบทำร้ายคนอื่น จำนวนคนเหล่านี้มีมากมาย พอจะทำให้เจ้าหล่อนหลอกใช้
…………………………………………….
ตอนที่ 1702-3
เมื่อติดต่อ Z ไม่ได้ มันย่อมยุ่งยาก สิ่งที่เขาเห็นเมื่อครู่ มันก็แค่การลอกคราบหนีไป
และเป็นเช่นนี้จริงๆ แต่ป๋อจิ่วก็ยังประสบปัญหานิดหน่อย
“ถึงตอนที่พวกคุณจะหวานกันจนน่าเอ็นดู แต่ผมยังต้องขอเตือน ปริมาณน้ำมันในขณะนี้เหลือแค่ 5% เท่านั้น” เสี่ยวเฮยรู้สึกว่ารถอย่างมันช่างลำบากเหลือเกิน แต่พอพูดออกไป จอมมารก็หันมามอง สื่อนัยยะทางแววตาว่า มันเป็นส่วนเกิน
เสี่ยวเฮยสั่นกระจกส่องหลัง หรือว่าเจ้านายจะไม่สังเกตว่า ออร่าของจอมมารเข้มข้นกว่าเมื่อก่อนอีก โดยเฉพาะความโหด
หลังจากที่จัดการแผลให้ท่านเทพแล้ว ป๋อจิ่วก็วางแขนไว้ริมเก้าอี้ เปลี่ยนไปนั่งข้างหน้า สัญญาณเตือนระดับน้ำมันกำลังกะพริบ รวมถึงคลื่นจีพีเอสที่ส่ายอย่างไม่มั่นคง เธอจิ้มนิ้วบนหน้าจอ “ยังขับได้นานอีกเท่าไร”
“แค่ยี่สิบนาที หลังจากนั้นผมจะกลายเป็นเศษเหล็ก” เสี่ยวเฮยหมดอาลัยกับชีวิต กลัวว่ามันคงจะกลายเป็นรถสปอร์ตที่จมน้ำตายเป็นคันแรก
เวลาสั้นๆ แค่นั้น คงไปไม่ถึงสถานที่ที่ต้องการ ในเมื่อไปไม่ได้ก็หาที่ใกล้ๆ พักผ่อนดีกว่า
ป๋อจิ่วเปลี่ยนใจ เปลี่ยนจากระบบอัตโนมัติให้ขับเคลื่อนด้วยแรงมือ จากนั้นจึงวิ่งไปยังฝั่งน้ำ “เตรียมเปลี่ยนรูปร่าง”
“ระบบเดินทางบนบกเตรียมพร้อม”
สวบ!
นกกาแถวนั้นบินแตกตื่น น้ำไหลผ่านกระจกจนเกิดเสียง ทำให้บรรยากาศแถวนั้นมีชีวิตชีวา แต่ป๋อจิ่ว กลับไม่หยุด แถวนั้นเป็นที่รกร้าง หากเธอจำไม่ผิด แถวนั้นมีจุดพักอยู่ไม่ไกลจากนี้ โดยเมื่อก่อนเป็นของกองทัพ แต่เดี๋ยวนี้ถูกปล่อยให้รกร้าง เธอไปหาน้ำมันจากที่นั่นได้
“เปิดใช้ระบบจีพีเอส” ป๋อจิ่วว่าพลางสะบัดท้ายรถอย่างเท่ รถเคลื่อนที่ไวมาก ทั้งยังมั่นคง แถมอุณหภูมิภายในรถก็อบอุ่น
ฉินมั่วนั่งด้านหลัง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่แววตาของเขาดำทะมึนตามท้องฟ้าที่มืดครึ้มเรื่อยๆ ตัวเขายังไม่แห้ง ริมฝีปากเริ่มร้อนผ่าว
ชายหนุ่มนิ่วหน้า คงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง อันที่จริง อุณหภูมิของเขาก็เริ่มสูงขึ้นตั้งแต่เมื่อกี้ แต่เพราะตอนนั้นเขาอยู่ในน้ำ แถมเขาจะปล่อยให้ตัวเองเผยความอ่อนแอออกมาในตอนนี้ได้อย่างไร ต่อให้เจ้าเด็กนี่มันโง่ แต่ใครจะไปรู้ว่าเจ้าหล่อนคิดอะไรอยู่
ฉินมั่วหลับตาลงกะจะพักผ่อนสักหน่อย แต่ไม่คิดว่าคนที่กำลังขับรถอยู่กลับจอดรถ แล้วเอี้ยวตัวละมือมาทาบบนหน้าผากเขา
“ฉันไม่ได้คิดไปเองจริงๆ ด้วย พี่ตัวร้อนนี่” สัมผัสเย็นๆ บนหน้าผาก ทำให้ฉินมั่วรู้สึกดีขึ้น แต่เขาไม่ยอมรับ กลับแค่นยิ้มออกมา “ก็แค่ตัวร้อนนิดหน่อยน่ะ”
ป๋อจิ่วมองดูดวงตาของเขา ก่อนจะหันไปดึงเสื้อผ้าออกจากตัวอีกฝ่าย ฝ่ายฉินมั่วยักคิ้วสวยๆ ขึ้น “ไม่คิดว่าป๋าจะรุกขนาดนี้”
ป๋อจิ่วไม่ต่อปากต่อคำด้วย พอดึงเสื้อออกจากร่างเขาได้ ก็โยนไปด้านนอกหน้าต่าง เพราะยังไงแถวนั้นก็ไม่มีคนอยู่แล้ว
เมื่อไม่มีเสื้อมาปกคลุมท่อนบน ยิ่งทำให้รังสีอันตรายของชายหนุ่มกระจายทั่วร่าง
“อยากให้ฉันให้ความร่วมมือไหม?” ฉินมั่วกำมือเธอ
ป๋อจิ่วหลุบตาลง “ไม่จำเป็น แค่ถอดเสื้อเท่านั้นเอง เสร็จแล้วด้วย”
“น่าเสียดายจัง ฉันยังคิดว่าเธอจะทำอะไรซะอีก” ฉินมั่วรับรู้ได้ว่า เจ้าเด็กนี่ซึมหน่อยๆ ซึ่งส่งผลให้เขาทรมานในช่องอกอย่างน่าประหลาด ต้องเป็นไข้ที่ขึ้นสูงที่ส่งผลกระทบต่อความสามารถของเขา
…………………………………………….