แดนนิรมิตเทพ บทที่ 795
“โอ้ พระเจ้า พวกคุณดูนั่นสิ มันคืออะไร?” ผู้บัญชาการอุทานออกมาด้วยความตกใจ แล้วชี้เฉินโม่และหัตถ์โลหิตล่าชีวิตที่กำลังต่อสู้อยู่กลางอากาศ
“เจ้าหนู แกหาฉันเจอได้อย่างไร!” หัตถ์โลหิตล่าชีวิตถามเฉินโม่ ขณะที่วิ่งหนีไปทางกองทัพเรือของออสเตรเลียที่จอดอยู่บนทะเล ด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
“แกไม่จำเป็นต้องรู้!” เฉินโม่กล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา เพราะด้วยพลังจิตของเขาแล้ว การค้นหาหัตถ์โลหิตล่าชีวิตที่หลบซ่อนอยู่บนเกาะมันไม่ใช่เรื่องยาก
“เจ้าหนู ฉันจะมอบองค์กรล่าชีวิตและของสะสมตลอดหลายปีที่ผ่านมาให้แกทั้งหมด แกปล่อยฉันไปได้ไหม?” เฉินโม่ทำให้หัตถ์โลหิตล่าชีวิตหวาดกลัวอย่างสิ้นเชิง เขารู้สึกว่าชายหนุ่มลึกลับคนนี้เป็นสัตว์ประหลาด และเป็นสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งจนน่าสะพรึงกลัว
“หลังจากฆ่าแกแล้ว ฉันก็สามารถได้ของพวกนั้นมาเหมือนกัน ส่วนของสะสมที่แกพูดถึง ฉันเอามันมาหมดแล้ว!”
ตอนที่เฉินโม่ไล่ตามหัตถ์โลหิตล่าชีวิต เฉินโม่ได้นำทรัพยากรสำหรับการฝึกที่เขาสะสมมาตลอดหลายปีเก็บไว้ในแหวนเก็บของแล้ว
หัตถ์โลหิตล่าชีวิตก่อตั้งองค์กรล่าชีวิตและรับจ้างฆ่าคนมาหลายปีแล้ว เขาสะสมทรัพยากรดี ๆ ไว้มากมาย ซึ่งในนั้นมีหินหยาบจากทะเลลึกที่เฉินโม่ใช้ฝึกร่างธาตุน้ำด้วย
มันเทียบเท่ากับรากทิพย์พรสวรรค์ ซึ่งประกอบด้วยพลังชะตาธาตุน้ำที่อุดมสมบูรณ์
สำหรับทรัพย์สินของเขานั้น เฉินโม่ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย
“โอ้ พระเจ้า นึกไม่ถึงว่าจะมีคนบินอยู่บนท้องฟ้าได้!” ผู้บัญชาการมองเฉินโม่และหัตถ์โลหิตล่าชีวิตด้วยสีหน้าตกใจ
เหล่าทหารต่างตกตะลึงเช่นกัน ทุกคนต่างมองเฉินโม่และหัตถ์โลหิตล่าชีวิต
ฮิลล์มองหัตถ์โลหิตล่าชีวิตและเฉินโม่ที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ตะโกนด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “จะมองอยู่ทำไม ยิง! รีบสกัดกั้นพวกเขาเร็ว อย่าปล่อยให้พวกเขาเข้ามาใกล้!”
คำพูดของฮิลล์ปลุกให้เหล่าทหารตื่นทันที เมื่อนึกถึงผลโหดร้ายที่ผู้มีพลังวิเศษเข้ามาใกล้ตนเอง เหล่าทหารต่างรู้สึกตื่นตระหนก แล้วเล็งปืนไปที่คนสองคนที่อยู่กลางอากาศ
“ยิง”
เปรี้ยง ๆ ๆ ……
ปืนกลหลายร้อยกระบอกยิ่งขึ้นไปกลางอากาศ กระสุนปกคลุมท้องฟ้าเหมือนเม็ดฝน
“ไสหัวออกไป!” หัตถ์โลหิตล่าชีวิตรู้สึกโมโหมาก แล้วปล่อยพลังหมัดไปที่เหล่าทหารอย่างรุนแรง ความเร็วของเขาสู้เฉินโม่ไม่ได้ แล้วตอนนี้ทหารที่น่ารำคาญเหล่านี้ยังมาสร้างปัญหาให้เขาอีก
เหล่าทหารต่างรู้สึกตกใจ เมื่อพบว่ากระสุนที่พวกเขายิงไปที่ร่างกายของหัตถ์โลหิตล่าชีวิต กระเด็นออกมาทั้งหมด ราวกับว่ากระสุนยิงไปที่เกราะป้องกันที่โปร่งใส
พลังหมัดของหัตถ์โลหิตล่าชีวิต ทำให้ทหารสิบกว่าคนที่ขวางอยู่ด้านหน้ากระเด็นออกไป ร่างกายของบางแหลกเหลวราวกับถูกลูกกระสุนปืนใหญ่
“นี่มันโอเวอร์ไปแล้วมั้ง!” สีหน้าของผู้บัญชาการเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
สีหน้าของรองผู้บัญชาการฮิลล์เต็มไปด้วยความตกใจและความโกรธ เขารู้ว่าสองคนนี้น่ากลัวกว่าผู้มีพลังวิเศษที่เขาเคยเห็นมาก่อน!
“เตรียมกระสุนปืนใหญ่!” ฮิลล์ออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด
ผู้บัญชาการจับแขนที่ยกขึ้นของฮิลล์เอาไว้ และกล่าวด้วยความโมโหว่า “ฮิลล์ คุณบ้าไปแล้วเหรอ? มีทหารของพวกเราอยู่ที่นั่นหลายร้อยนายด้วย!”
ฮิลล์สะบัดมือของผู้บัญชาการออก คว้าคอปกเสื้อของผู้บัญชาการแล้วตะโกนว่า “ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ เมื่อคนที่น่าสะพรึงกลัวคนนั้นขึ้นมาบนเรือแล้ว พวกเราทุกคนก็จะตายกันหมด!”
“เมื่อสักครู่คุณก็เห็นแล้ว กระสุนปืนไม่สามารถทำอะไรเขาได้ สิ่งเดียวที่สามารถจัดการเขาได้ก็คือกระสุนปืนใหญ่ที่ทรงพลังกว่า!”
ผู้บัญชาการมองฮิลล์ด้วยความโกรธ แต่ฮิลล์มองเขาด้วยความไม่เกรงกลัวเช่นกัน
“คุณดูสิ เพราะความขี้ขลาดของคุณ มาขัดขวางไม่ให้ผมออกคำสั่ง ทำให้ตอนนี้ทหารสละชีวิตไปหลายสิบนายแล้ว!” ฮิลล์คำรามด้วยความโมโห แล้วชี้สนามรบที่อยู่ข้างหน้า