แดนนิรมิตเทพ บทที่ 796
เมื่อมองสนามรบที่น่าสังเวช มีทหารตายอยู่ภายใต้การโจมตีของหัตถ์โลหิตล่าชีวิตอยู่ทุกวินาที สุดท้ายผู้บัญชาการก็ยอมประนีประนอม
“โอเค ฮิลล์ บางทีคุณอาจเป็นฝ่ายถูก!”
ฮิลล์มองเขาด้วยสายตาเย็นชา “สนามรบไม่ใช่สถานที่สะสมความดีความชอบ ทุกการตัดสินใจของคุณ จะส่งผลต่อชีวิตของคนมากมาย ผู้บัญชาการที่เคารพรัก เมื่อคุณกลับไปแล้ว โปรดส่งต่อคำพูดของผมไปยังลุงของคุณด้วย”
สีหน้าของผู้บัญชาการหนุ่มแดงก่ำ และก้มหน้าด้วยความละอายใจ
ฮิลล์ยกมือขึ้นอย่างเด็ดขาดอีกครั้ง และตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ยิง!”
ตูม!
ปืนใหญ่หลายสิบกระบอกเล็งไปที่หัตถ์โลหิตล่าชีวิตที่อยู่กลางอากาศ และยิงพร้อมกัน
เหล่าทหารที่อยู่บนเกาะถูกระเบิดจนร่างกายแหลกเหลว หัตถ์โลหิตล่าชีวิตก็ไม่กล้าต่อต้านปืนใหญ่ ตอนนี้เขาใช้พลังบำเพ็ญปกป้องร่างกายตนเอง และหลบเลี่ยงลูกกระสุนของปืนใหญ่
“สารเลว ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด!” หัตถ์โลหิตล่าชีวิตถูกลูกกระสุนปืนใหญ่ยิงจนเป็นแผลและมีเลือดไหลออกมา เพราะความแข็งแกร่งของเขา ยังไม่สามารถต้านลูกกระสุนปืนใหญ่ที่ทรงพลังเช่นนี้ได้
เฉินโม่หยุดอยู่กลางอากาศ มองหัตถ์โลหิตล่าชีวิตที่กำลังหลบลูกกระสุนปืนใหญ่ไปทั่ว ถึงแม้ว่าเฉินโม่จะไม่กลัวลูกกระสุนปืนใหญ่เหล่านั้น แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปช่วยหัตถ์โลหิตล่าชีวิตต้านลูกกระสุนใหญ่พวกนั้น
หลังจากการระดมยิงแล้ว ผู้บัญชาการและฮิลล์มองหัตถ์โลหิตล่าชีวิตที่อยู่บนฝั่ง
“ตอนนี้เขาน่าจะตายแล้วมั้ง!” ผู้บัญชาการกล่าวด้วยความไม่มั่นใจ
เพียงแต่ ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาจากฝุ่นละออง เสื้อผ้าของเขาฉีกขาดจนกลายเป็นชิ้นเล็ก ๆ
“พวกแกตายเสียเถอะ!” หัตถ์โลหิตล่าชีวิตพุ่งมาที่ดาดฟ้าของเรือรบทั้งสองลำ
“ห๊ะ ฮิลล์ ทำอย่างไรดี? เขามาแล้ว!” ผู้บัญชาการหน้าซีดด้วยความตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
“บัดซบ ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?” ฮิลล์ด่าประโยคหนึ่ง หยิบปืนพกออกมาจากเอวและกล่าวว่า “ระยะใกล้เกินไป จนไม่สามารถยิงปืนใหญ่ได้ สู้ตายกับมันเถอะ!”
“ทำตัวให้สมกับเป็นผู้บัญชาการ ต่อสู้อย่างลูกผู้ชาย!” ฮิลล์คำรามและจ้องผู้บัญชาการ
เมื่อเฉินโม่เห็นหัตถ์โลหิตล่าชีวิตพุ่งขึ้นไปบนดาดฟ้า เฉินโม่เร่งความเร็วอีก เขารู้ว่าหัตถ์โลหิตล่าชีวิตไม่ได้ไปฆ่าคน แต่เขาต้องการหลบหนี!
หัตถ์โลหิตล่าชีวิตเพียงแค่ต้องการผ่านไปทางฮิลล์และผู้บัญชาการ แล้วหนีไปอย่างรวดเร็วเท่านั้น
เฉินโม่ไล่ตามเขาด้วยสีหน้าสบาย ๆ จากนั้นกระบี่สับสวรรค์สีทองก็แทงทะลุหัวใจของหัตถ์โลหิตล่าชีวิต
“นี่มันอะไรกันแน่?” เมื่อเห็นกระบี่ที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเฉินโม่แล้ว ดวงตาของหัตถ์โลหิตล่าชีวิตเต็มไปด้วยความสงสัย และเขาตายตาไม่หลับ
เมื่อเห็นศพของหัตถ์โลหิตล่าชีวิตตกลงไปในทะเล สีหน้าของเฉินโม่ยังคงราบเรียบ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะระมัดระวังตัว
“นึกไม่ถึงว่าความแข็งแกร่งของแดนมองขวัญ จะแข็งแกร่งกว่าแดนคุ้มกายมากขนาดนี้! ดูเหมือนว่าผมต้องประเมินความแข็งแกร่งของนักบู๊แดนเทพใหม่เสียแล้ว!”
เฉินโม่ส่งพลังจิตเข้าไปในแหวนเก็บของ แล้วมองหินสีเขียวขนาดเท่าลูกบาสเกตบอล ซึ่งเป็นหินหยาบทะเลลึกที่เฉินโม่เอามาจากถ้ำของหัตถ์โลหิตล่าชีวิต
“ถ้าดูดซับและหลอมหินหยาบทะเลลึกเหล่านี้แล้ว ร่างธาตุน้ำของผมน่าจะสามารถบรรลุถึงชั้นรู้ความ!”
เฉินโม่หยุดคิด จากนั้นเข้าก็พุ่งลงไปในทะเล และเดินอยู่บนน้ำทะเล
บนดาดฟ้าเรือรบ ผู้บัญชาการและฮิลล์ที่โชคดีรอดชีวิตมาได้ มองเฉินโม่ที่กำลังเดินอยู่บนน้ำทะเล แล้วผู้บัญชาการก็กลืนน้ำลาย
“เขา….เขาฆ่าปีศาจตายไปแล้ว!”
“เขาไม่ต้องนั่งเรือเหรอ?”
“เขามาจากที่ไหน?”
ผู้บัญชาการถามคำถามสามข้อติดต่อกัน แล้วรีบใช้โทรศัพท์มือถือบันทึกภาพที่เฉินโม่กำลังเดินอยู่บนน้ำทะเล
ผู้บัญชาการรู้สึกว่าถ้าคลิปวิดีโอที่เฉินโม่ต่อสู้กับปีศาจเมื่อสักครู่ และคลิปวิดีโอที่เดินบนน้ำทะเลถูกโพสต์บนโลกโซเชียล มันจะกลายเป็นข่าวครึกโครมอย่างแน่นอน
ฮิลล์ตอบเพียงคำถามสุดท้ายของผู้บัญชาการด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เขาเป็นชาวหัวเซี่ย!”
ผู้บัญชาการแสดงสีหน้าประหลาดใจ และกล่าวว่า “หัวเซี่ย…เป็นประเทศที่เก่าแก่และลึกลับที่สุดในตะวันออก!”